ยอดนักสืบเชคกี้

      นับจากวันที่เชคกี้เเละน้ำกลับมาที่ไทยก็ผ่านมา5วันเเล้ว...

 

บ้านของพวกเขาอยู่ติดกับคลองเเห่งหนึ่งน้ำใสไหลเร็วในจ.กรุงเทพมหานครเเละมีความร่มรื่นย์ด้วยต้นไม้ดอกไม้

 

 

             "ติ๊งต่อง!"

 

เสียงกริ่งจากประตูทางเข้าดังขึ้นน้ำไม่รอช้ารีบเปิดประตูไม้สักทันที

 

            "เอ่อ...คุณมินาโตะส่งพัสดุมาจากญี่ปุ่นครับ"

 

พนักงานชายกล่าวน้ำเสียงนอบน้อม

 

 

             "จริงเหรอเเล้วมัน.."

น้ำยังพูดไม่ทันจบเจ้าหน้าที่ก็หอบของลงมาเสียเเล้ว

 

"พวกเราไปเร็วยังมีที่อื่นอีก"

 

พนักงานชายคนหนึ่งกล่าวจบทุกคนก็วิ่งจู๊ดออกไปอย่างรวดเร็วราวกับกลัวอะไรบางอย่าง

 

  "อุ๊ย!"

น้ำอุทานออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นลูกสุนัขตัวสีดำรูปร่างน่ารักกระโดดออกมา

 

 

 

 

 

 

"อ๊าย!น่ารักจังเลย"

 

หญิงสาวไม่รอช้าเเนบเเก้มของเธอไปที่หูของลูกสุนัขทันทีเเต่เเล้วก็ต้องเเปลกใจเมื่อเห็นจดหมาย

อยู่ที่บริเวณซอกคอของมัน

 

 ถึงคุณน้ำ

 

 

              ตอนคุณไปฮันนีมูนกับเชคกี้ผมเห็นคุณบ่นว่าอยากได้สุนัขตำรวจ

              จึงทำการสั่งลูกสุนัขยอดเยี่ยมที่สุดของโลกมาเเต่!โปรดระวังสุนัขพวกนี้

              มีกำลังมากกว่าลูกสุนัขธรรมดา10เท่าเเละมีสมองที่ฟังภาษาคนรู้เรื่อง!

              ฝากดูเเลเจ้า2ตัวนี้ด้วย

 

                                                               จากมินาโตะ

 

       เมื่ออ่านจบน้ำถึงกับขมวดคิ้วทันทีกับคำว่า"2ตัว"ไม่ทันได้คิดก็ได้ยินเสียงขยับไปมาของ

    กล่องอีกใบ

 

 

       

 

 

  "ว้าย!ตัวนี้ก็น่ารักมากอะ"

 

   หญิงสาวกล่าวจบก็ลูบหัวลูกสุนัขตัวสีน้ำตาลอมดำดวงตาเป็นประกายทันที

 

 

     "เอะอะอะไรกัน...หา!"

 

เชคกี้ที่โผล่มาจากสวนหลังบ้่านถึงกับตกใจขนลุกไปทั่วตัว

 

    "เอ๋..มีอะไรเหรอเชคกี้ทำไมทำท่าทางกลัวๆอย่างนั้นล่ะ"

 

   "อ..เอ่อไม่มีอะไร...จ๊าก!"

 

  ชายหนุ่มร้องเสียงหลงทันทีเมื่อลูกสุนัขสีดำมาเลียที่ขาของเขา

 

  "เอ๋...เพิ่งรู้นะเนี่ยว่านายกลัวสุนัข"

 

  น้ำกล่าวพร้อมกับหัวเราะหึหึ

 

  "เออ!เเล้วทำไมล่ะท่านสารวัตรจะเลี้ยงก็ได้นะเเต่อย่าเอามาในห้องนอนผมล่ะ"

 

   เชคกี้ไม่รอช้ารีบวิ่งหนีไปทันทีทิ้งให้น้ำหัวเราะอยู่คนเดียว

 

    

                     ผ่านไป2ชั่วโมง

 

เสียงร้องโหยหวนของเชคกี้ดังลั่นไปทั่วบ้านส่วนน้ำก็เอามือตบกับลูกสุนัขสีดำเป็นเชิง เเผนสำเหร็จเเล้ว

 

"โอ๊ย...ท่านสารวัตรทำไมถึงต้องเอาไอ้สุนัขบ้านี่มาไว้บนเตียงผมล่ะ!"

 

 "คิกๆมะขามมันน่ารักจะตายไป"

 

  :อ๊าก!ตั้งชื่อให้มันตอนไหนวะ!ชื่อโคตรโหลเลย"

 

 

  "เอ่อลืมบอกเจ้าตัวสีดำชื่อลูกพรุนนะ"

 

   :อ๊ากชื่ีออะไรอีกวะเนี่ย"

 

                                                               "กริ๊ง"

 

                          เสียงโทรศัพย์มือถือไอโฟน5ของเชคกี้ดังขึ้นชายหนุ่่มไม่รอช้ารีบรับสายทันที

 

                               คำพูดจากปลายสายทำให้เชคกี้ยิ้มออกมาราวกลับจะมีเรื่องสนุก

 

 

                                                    "นี่!คราวนี้ไปสืบคดีที่ไหนเหรอ"

 

                                    น้ำถามขึ้น

 

 

                                        "ไม่ใช่คดีหรอกครับ...เเต่อาเซนส์ ลูเเปงจะขโมยภาพล้ำค่าที่

พิพิธภัณฑ์สถานเเห่งชาติพระนครเวลา6โมงเย็นของวันนี้!"

 

 

                                   ชายหนุ่มกล่าวจบก็สวมผ้าคลุมกันกระสุนสีดำทันที

 

 

                                    "เอาสุนัขพวกนี้ไปช่วยงานด้วยนะ!"

 

                                      "หาไม่เอาอะ!ผมไม่ถูกกับสุนัขนะ"

 

                                          "ไม่สนล่ะ!วันนี้ฉันจะไปเดินห้างฝากเลี้ยงเจ้าพวกนี้ด้วย"

 

                   หญิงสาวพูดยิ้มๆรีบเดินกลับตัวหนีไปทันที

 

 

                                 :โอ๊ย!อะไรกันเนี่ยต้องพาไอ้พวกตัวยุ่งไปด้วยเนี่ยนะ"

 

 

                             ชายหนุ่มคิดในใจพลางตาลอยอย่างน่าสงสาร

 

 

 

                     ป.ล.สุนัขทั้ง2ตัวนี้เป็นสุนัขของผู้เขียนเองครับ