Yes! you are..ไม่ว่าจะยังไง เสียงหัวใจมันก็บอกว่าใช่เธอ!!
8.8
เขียนโดย 
HAJIKO
วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.39 น.
10 บท
16 วิจารณ์
14.70K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2556 19.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
8) ตัดสินใจ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ[ตัดสินใจ : โหมดไอ้ธูป]
“หืม? ฟ้าผ่าแน่เลย ^-^”
หมายความว่าไงครับ? ทำไมต้องผ่า? ผมไม่ได้หันเหไปชอบไม้ป่าเดียวกันนะครับ????
“พี่อองฟองเข้าใจผิดละ -*-“ ผมขมวดคิ้ว
“เรื่อง???”
“ก็ผมไม่ได้เปลี่ยนรสนิยมไปชอบแนว BOY LOVE นะครับจะผ่าได้ไง -*-“
ผมรู้สึกว่าอยากตบพี่ตัวเองก็คราวนี้แหละครับ
“ห้ะ? พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นซักหน่อย”
พี่สาวของผมพูดพลางเอื้อมมือมาขยี้หัวผมจนกระเซอะกระเซิง ทั้งๆที่ปกติมันก็ไม่เป็นทรงอยู่แล้ว แต่น้องกิ๊บของผมเธอก็บอกว่าหล่อนะ ^-^
[หลง ตัว เอง ... - -; : HAJIKO]
“อ้าว? แล้วพี่หมายความว่าไง?” ผมลุกขึ้นแล้วหันไปส่งสายตาที่มีแต่เครื่องหมายคำถามให้พี่อองฟอง
“ก็ธูปไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”
คำพูดของพี่อองฟองทำให้ผมหันกลับมาฉุกคิด..มันก็จริง ผมไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้มาก่อน เห็นทีครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำมั้ง
“อืม....”
“แล้วว่าแต่ เครียดเรื่องอะไร? พี่พอจะช่วยได้มั้ย?”
ผมคิดว่าน่าจะช่วยได้มากเลยครับ ^-^
“ก็...สมมติว่า..ผมไม่ถูกกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอปากจัด แต่ก็น่ารัก แล้วผมอยากจะแก้เผ็ดเธอคนนั้น บังเอิญว่าผมดันแกล้งเธอแรงไป และบังเอิญอีกที่เพื่อนของผมก็บังคับให้ผมไปขอโทษเธอทั้งๆที่ก็ไม่ได้สนิทกัน..พี่คิดว่าไงครับ?”
พี่อองฟองทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง ระหว่างนั้นผมก็ลุ้นๆอยู่ว่าคำตอบคืออะไร?
ถ้าหากว่า..พี่อองฟองบอกให้ผมไปขอโทษเธอจริงๆล่ะ???
“อืม...พี่คิดว่านะ...เรื่องนี้ ธูปต้องตัดสินใจเอง เพราะพี่ไม่รู้ว่าธูปไปแกล้งอะไรเธอ แต่ที่รู้ๆมันต้องไม่ใช่เรื่องสมมติแน่ ใช่มั้ย?”
ผมหัวเราะฝืดๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องสมมติจริงๆนั่นแหละ เพราะว่ามันก็เพิ่งจะเกิดขึ้นวันนี้เอง
ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มันแล้วแต่ผมเหรอ? แล้วผมจะตัดสินใจยังไงล่ะ? ในเมื่อ...ผมไม่รู้อะไรเลย
ผมเพิ่งจะมีปัญหาในเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกซะด้วย แล้วยัยคริสติน่าก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมเครียดได้แบบนี้
เห็นทีต้องหาทางทำโทษซักครั้งแล้ว แต่คดีเก่ามันยังไม่จบเนี่ยแหละปัญหาล่ะครับ
“งั้น...ถ้าผมไปขอโทษเธอก่อน ผมก็จะไม่ผิดใช่มั้ย?”
“อันนั้นมันก็แล้วแต่เจ้าตัว ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่?”
“ถ้าเธอยอมรับ?”
“ธูปก็ไม่ผิด ดีไม่ดี อาจจะได้ข้ามขั้นเกินคำว่า ‘คนรู้จัก’ ไปเป็น ‘คนรัก’ เลยก็ได้นะ”
ผมอยากจะร้องกรี๊ดจริงๆครับ แต่คงต้องรอพี่สาวผมออกไปก่อน ไม่งั้นอาจเข้าใจผิดได้ว่าผมเป็นแต๋ว..เห้ย!! ไม่ใช่ๆๆ -*- ผมอยากจะร้องว้าก คิดได้ไงมาจับคู่ให้ผมกับเธอเนี่ยยย
“พี่รู้ได้ไงว่าผมกับเธอเป็นแค่คนรู้จัก?”
“ก็ธูปไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเธอน่ะสิ ^-^ แล้วถ้าธูปอยากเป็นมากกว่านั้นก็ลุยเลยสิจ้ะ พี่จะเอาใจช่วยนะ”
“พี่อองฟองพูดอะไรครับเนี่ย ผมกับยัยคริสติน่านั่นน่ะเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกครับ”
จะบ้าตาย ยังไงผมกับยัยนั่นก็จะไม่มีทางญาติดีกันเด็ดขาด ผมบอกแล้วว่าผมเกลียดเสียงแว้ดๆและคนที่ชอบชี้หน้าด่า
รำคาญหูพิลึก - -‘’
“ชื่อคริสติน่าเหรอ? น่ารักดีนะ”
“พี่อองฟอง!!!” อย่าต้องให้ขึ้นเสียงนะครับ ผมไม่อยากขึ้นเสียงกับพี่ตัวเอง
“ครับๆ แต่ยังไงพี่สาวคนนี้ก็จะเอาใจช่วยน้องธูปสุดที่รักนะครับ v^_^v”
พี่อองฟองพูดพร้อมยกสองนิ้วมาชูใกล้ๆตาทั้งสองข้าง ถ้าไม่ติดที่ว่าเป็นพี่สาวแท้ๆของผมนะครับ ป่านนี้..ไอ้คอนเส็ปท์แฟนพี่อองฟองไม่ได้งาบไปหรอก -*-
“ครับๆ”
“งั้นพี่ไปร้านก่อนนะ วันนี้ลาเฮียกู๋แค่กะเช้า”
“ครับๆ”
ผมตอบรับพี่สาวของผมด้วยประโยคเดิมๆ ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไป
แสงสว่างตรงประตูมืดลง แต่แสงในห้องยังพอมีอยู่จากไฟข้างนอกที่สาดส่องเข้ามา ผมยังคงนอนอยู่ท่าเดิม จ้องมองเพดานด้วยสายตาที่ล่องลอยตั้งแต่พี่อองฟองออกไป
จนไม่รู้สึกว่ากลิ่นหอมๆของข้าวผัดกุ้งมันเหือดหายไปเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ รู้เพียงแต่ว่าผม...ควรจะตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอายังไงต่อไป
เรื่องนี้ผมผิดเต็มประตูอยู่แล้ว!!
เพราะงั้นผมควรไปขอโทษเธอ? ผมควรไปง้อเธอ??
“เฮ้อ...”
ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ กะจะตื่นสายๆซักหน่อยเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วล่ะครับ
ไว้คิดวันหลังแล้วกัน เพราะวันนี้ผมง่วง!!!!!!!
………………………………………………………
……………………..
……….
“หืม? ฟ้าผ่าแน่เลย ^-^”
หมายความว่าไงครับ? ทำไมต้องผ่า? ผมไม่ได้หันเหไปชอบไม้ป่าเดียวกันนะครับ????
“พี่อองฟองเข้าใจผิดละ -*-“ ผมขมวดคิ้ว
“เรื่อง???”
“ก็ผมไม่ได้เปลี่ยนรสนิยมไปชอบแนว BOY LOVE นะครับจะผ่าได้ไง -*-“
ผมรู้สึกว่าอยากตบพี่ตัวเองก็คราวนี้แหละครับ
“ห้ะ? พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้นซักหน่อย”
พี่สาวของผมพูดพลางเอื้อมมือมาขยี้หัวผมจนกระเซอะกระเซิง ทั้งๆที่ปกติมันก็ไม่เป็นทรงอยู่แล้ว แต่น้องกิ๊บของผมเธอก็บอกว่าหล่อนะ ^-^
[หลง ตัว เอง ... - -; : HAJIKO]
“อ้าว? แล้วพี่หมายความว่าไง?” ผมลุกขึ้นแล้วหันไปส่งสายตาที่มีแต่เครื่องหมายคำถามให้พี่อองฟอง
“ก็ธูปไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”
คำพูดของพี่อองฟองทำให้ผมหันกลับมาฉุกคิด..มันก็จริง ผมไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้มาก่อน เห็นทีครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำมั้ง
“อืม....”
“แล้วว่าแต่ เครียดเรื่องอะไร? พี่พอจะช่วยได้มั้ย?”
ผมคิดว่าน่าจะช่วยได้มากเลยครับ ^-^
“ก็...สมมติว่า..ผมไม่ถูกกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอปากจัด แต่ก็น่ารัก แล้วผมอยากจะแก้เผ็ดเธอคนนั้น บังเอิญว่าผมดันแกล้งเธอแรงไป และบังเอิญอีกที่เพื่อนของผมก็บังคับให้ผมไปขอโทษเธอทั้งๆที่ก็ไม่ได้สนิทกัน..พี่คิดว่าไงครับ?”
พี่อองฟองทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง ระหว่างนั้นผมก็ลุ้นๆอยู่ว่าคำตอบคืออะไร?
ถ้าหากว่า..พี่อองฟองบอกให้ผมไปขอโทษเธอจริงๆล่ะ???
“อืม...พี่คิดว่านะ...เรื่องนี้ ธูปต้องตัดสินใจเอง เพราะพี่ไม่รู้ว่าธูปไปแกล้งอะไรเธอ แต่ที่รู้ๆมันต้องไม่ใช่เรื่องสมมติแน่ ใช่มั้ย?”
ผมหัวเราะฝืดๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องสมมติจริงๆนั่นแหละ เพราะว่ามันก็เพิ่งจะเกิดขึ้นวันนี้เอง
ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มันแล้วแต่ผมเหรอ? แล้วผมจะตัดสินใจยังไงล่ะ? ในเมื่อ...ผมไม่รู้อะไรเลย
ผมเพิ่งจะมีปัญหาในเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรกซะด้วย แล้วยัยคริสติน่าก็เป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้ผมเครียดได้แบบนี้
เห็นทีต้องหาทางทำโทษซักครั้งแล้ว แต่คดีเก่ามันยังไม่จบเนี่ยแหละปัญหาล่ะครับ
“งั้น...ถ้าผมไปขอโทษเธอก่อน ผมก็จะไม่ผิดใช่มั้ย?”
“อันนั้นมันก็แล้วแต่เจ้าตัว ว่าเธอจะยอมรับหรือไม่?”
“ถ้าเธอยอมรับ?”
“ธูปก็ไม่ผิด ดีไม่ดี อาจจะได้ข้ามขั้นเกินคำว่า ‘คนรู้จัก’ ไปเป็น ‘คนรัก’ เลยก็ได้นะ”
ผมอยากจะร้องกรี๊ดจริงๆครับ แต่คงต้องรอพี่สาวผมออกไปก่อน ไม่งั้นอาจเข้าใจผิดได้ว่าผมเป็นแต๋ว..เห้ย!! ไม่ใช่ๆๆ -*- ผมอยากจะร้องว้าก คิดได้ไงมาจับคู่ให้ผมกับเธอเนี่ยยย
“พี่รู้ได้ไงว่าผมกับเธอเป็นแค่คนรู้จัก?”
“ก็ธูปไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับเธอน่ะสิ ^-^ แล้วถ้าธูปอยากเป็นมากกว่านั้นก็ลุยเลยสิจ้ะ พี่จะเอาใจช่วยนะ”
“พี่อองฟองพูดอะไรครับเนี่ย ผมกับยัยคริสติน่านั่นน่ะเหรอ? ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกครับ”
จะบ้าตาย ยังไงผมกับยัยนั่นก็จะไม่มีทางญาติดีกันเด็ดขาด ผมบอกแล้วว่าผมเกลียดเสียงแว้ดๆและคนที่ชอบชี้หน้าด่า
รำคาญหูพิลึก - -‘’
“ชื่อคริสติน่าเหรอ? น่ารักดีนะ”
“พี่อองฟอง!!!” อย่าต้องให้ขึ้นเสียงนะครับ ผมไม่อยากขึ้นเสียงกับพี่ตัวเอง
“ครับๆ แต่ยังไงพี่สาวคนนี้ก็จะเอาใจช่วยน้องธูปสุดที่รักนะครับ v^_^v”
พี่อองฟองพูดพร้อมยกสองนิ้วมาชูใกล้ๆตาทั้งสองข้าง ถ้าไม่ติดที่ว่าเป็นพี่สาวแท้ๆของผมนะครับ ป่านนี้..ไอ้คอนเส็ปท์แฟนพี่อองฟองไม่ได้งาบไปหรอก -*-
“ครับๆ”
“งั้นพี่ไปร้านก่อนนะ วันนี้ลาเฮียกู๋แค่กะเช้า”
“ครับๆ”
ผมตอบรับพี่สาวของผมด้วยประโยคเดิมๆ ก่อนที่เธอจะเอื้อมมือมาขยี้หัวผมเป็นครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกไป
แสงสว่างตรงประตูมืดลง แต่แสงในห้องยังพอมีอยู่จากไฟข้างนอกที่สาดส่องเข้ามา ผมยังคงนอนอยู่ท่าเดิม จ้องมองเพดานด้วยสายตาที่ล่องลอยตั้งแต่พี่อองฟองออกไป
จนไม่รู้สึกว่ากลิ่นหอมๆของข้าวผัดกุ้งมันเหือดหายไปเมื่อไหร่ด้วยซ้ำ รู้เพียงแต่ว่าผม...ควรจะตัดสินใจได้แล้วว่าจะเอายังไงต่อไป
เรื่องนี้ผมผิดเต็มประตูอยู่แล้ว!!
เพราะงั้นผมควรไปขอโทษเธอ? ผมควรไปง้อเธอ??
“เฮ้อ...”
ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะค่อยๆหลับตาลงอย่างช้าๆ กะจะตื่นสายๆซักหน่อยเพราะยังไงพรุ่งนี้ก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วล่ะครับ
ไว้คิดวันหลังแล้วกัน เพราะวันนี้ผมง่วง!!!!!!!
………………………………………………………
……………………..
……….
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
