Yes! you are..ไม่ว่าจะยังไง เสียงหัวใจมันก็บอกว่าใช่เธอ!!

8.8

เขียนโดย HAJIKO

วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2556 เวลา 19.39 น.

  10 บท
  16 วิจารณ์
  14.50K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม พ.ศ. 2556 19.45 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

9) วางแผน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

[วางแผน>-< : โหมดยัยบุ้งกี๋ ]

 

 

20.30 น.

 

 

อร๊ายยย~ยยย พระเอกนิยายเรื่องนี้ โครตแบดบอยเลย >-<;;

 

ฉันกลิ้งไปกลิ้งมาบนที่นอนของตัวเอง เมื่ออ่านนิยายที่เพิ่งซื้อมาใหม่ระหว่างทางกลับบ้าน..ทั้งหล่อ..ทั้งเท่ อร๊ายยย! ละลายเจ้าค่า -///-

 

เดี๋ยวก่อนนะ! รู้สึกเหมือนว่าฉันจะลืมอะไรบางอย่างไป...ฉันชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือของตัวเองที่อยู่บนหัวเตียง

 

ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อกกกก...

 

ง่า~ลืมอะไรว้า -*-

 

....ครืดดดดดดดด...ครืดดดดดดดดดด...

 

กรี๊ด! นิยายเรื่องนี้มีนางเอกหนังผีป๊อกๆครืดมาร่วมด้วยเหรอเนี่ย?! เอ๊ะเดี๋ยว ไม่ใช่ละ -*-

 

ฉันเด้งตัวไปหาโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงทันที (ซึ่งเมื่อกี้ฉันกลิ้งมาปลายเตียง - -) ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นชื่อของผู้ที่โทร.มา และจำใจต้องปล่อยหนังสือนิยายก่อน

 

“ฮัลโหลเหล~ บุ้งกี๋รับสายค่า - -;;”

 

[นี่ยัยบุ้ง! ไหนบอกจะโทร.มาเอง ไงห้ะ!!]

 

เสียงห้าวๆตวาดขึ้น ฉันจำเสียงนี้ได้ดีเลยล่ะค่ะ เป็นเสียงของยัยเกรซ ยัยทอมประจำกลุ่ม

 

“อ๋อๆ ลืมๆ”

 

ฉันกรอกเสียงตอบกลับไปเมื่อเพิ่งจำได้ว่าคืนนี้เราจะประชุมสายกัน ซึ่งนานๆทีเราจะทำครั้งเท่านั้น และเรื่องที่เราจะมาประชุมกันวันนี้คือ...แท่น แท้น แท่น แทนนนน ...

 

เรื่องไอ้ธูปนั่นเอง!!!! ^0^ (ลีลาจังฉัน)

 

[ทุกทีเลย โรคสมองปลาทองไม่เคยแก้ให้หายได้ซักที]

 

เกรซพูดด้วยน้ำเสียงเอือมระอา โรคสมองปลาทองก็คือโรคที่จำอะไรแล้ว ไม่ได้นานๆนั่นเองแหละค่ะ

 

แต่ฉันยังไม่ได้แก่นะคะ! แล้วโรคสมองปลาทองมันจะกำเริบแค่บางครั้งด้วย =3=’’

 

“แหะๆ แล้ว..เจแปนล่ะ?”

 

[เห็นว่าหาข้อมูลอยู่ เมื่อกี้ฉันโทร.คุยกับ ’แปนแล้วแหละว่าเราจะเลือกกิจกรรมที่ทำร่วมกัน]

 

แหม...ฉันแค่อ่านนิยายจนลืมหน่อยเดียวเอง แอบไปปรึกษากันสองคนซะละ เชอะ! งอนซะดีมั้ยยย

 

“ข้อมูลอะไร?”

 

[ก็เราตกลงกันสองคนแล้วว่าจะไปล่าท้าผี ^-^ เป็นไง ความคิดฉัน]

 

“อืมดี...”

 

ล่าท้าผีทั้งๆที่ฉันก็โครตของโครตบรมโครตกลัวผี -*-

 

[ใช่มั้ยล่า! เนี่ย! สดๆร้อนๆเมื่อกี้!!!]

 

“จะบ้าเหรอไง! ฉันประชดย่ะ!” นี่เป็นครั้งที่สามในทศวรรต ที่ฉันตวาดมัน เพราะถ้าให้ไปทำสิ่งที่กลัวที่สุดแบบนั้น ฉันยอมไปเป็นภรรยาให้ชาละวันที่วังตะเข้ดีกว่า - -;;

 

เกี่ยว??????

 

[อ้าว ก็ไปล่าท้าผีที่ตึกหกของโรงเรียนที่เราเคยไปนั่งเล่นไง ไม่ดีเหรอ?]

 

เกรซเสนอ ตึกหกที่โรงเรียนนั้นไม่มีอะไรค่ะ เอ๊ะ! แต่ถ้าไม่มีผีแล้วมันจะน่ากลัวยังไง? ถึงบรรยากาศมันจะให้ก็เหอะ??

 

“อ้าว! แล้วเรื่องผีล่ะ?”

 

[ฉันก็กำลังจะบอกอยู่ ฉัน แมงมุม และลิเดียร์จะเป็นคนทำสิ่งผิดปกติในตึกนั้นเอง]

 

“แกก็เลยจะให้ฉัน เจแปน และคีย์บอร์ดไปเชิญชวน คริสติน่ามาใช่มั้ย?” ฉันตอบอย่างรู้ทัน

 

[ใช่..แต่ถูกไม่หมด ฉันจะไม่ได้ให้แกไปเชิญมาอย่างเดียว แต่จะให้แกเล่นคู่กับไคซัส เจแปนคู่กับคีย์บอร์ด และไอ้ธูปคู่กับคริสติน่าเอง!!!]

 

อ๋อ...ให้ฉันคู่กับไคซัสนี่เอง...

 

-________-;; ให้ฉัน...

 

 

=_______=;; คู่กับ...

 

 

O________O;; ไคซัส!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

กรี๊ด!!! ไม่เอา!!! ยังไงก็ไม่เอาเด็ดขาด! ฉันกลัววววววว T^T;;

 

“แกจะบ้าเหรอไอ้เกรซ! ฉัน..กับไคซัส!!!”

 

โอ้ยตายยย! ชีวิตฉัน!

 

[ไม่บ้าหรอก -..- ดีซะอีกมันจะได้เป็นการกระชับมิตร ไมตรีด้วย]

 

มิตรไมตรีบ้านป้าเธอสิคะ ไอ้คุณเพื่อนนนน

 

...ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...

 

...กริ๊กกกกก...

 

[ฮัลโหล ’แปน เป็นไงมั่ง ได้เรื่องมั้ย?]

 

ฉันกำลังจะเอ่ยปากถามว่าไอ้เสียงติ๊กๆ แล้วกริ๊กเมื่อกี้มันคืออะไร แต่พอได้ยินยัยเกรซเรียกชื่อก็รู้ทันทีว่าเมื่อกี้มันแค่กดรับยัยเจแปนเข้ามาด้วยอีกสาย

 

[อืม..สถานที่โอเคนะ ฉันบอกภารโรงที่นั่นแล้วด้วยว่าเราจะมา]

 

เจแปนตอบ ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ความสามารถพิเศษด้านการแยกเสียงเท่าไหร่ เพราะยัยเกรซจะมีเสียงที่ห้าวเอามากๆ ส่วนยัยเจแปนจะพูดเบาๆ ช้าๆ เนิบๆ และที่สำคัญ เรียบร้อยสุดยอด!!!

 

นี่แหละ แม่ของลูกที่ผู้ชายหลายคนต้องการ >-<;; หายากนะคะเดี๋ยวนี้

 

[สมแล้วที่เป็น’แปน เออ..ฉันจะให้เธอคู่กับไอ้คีย์มันนะ]

 

เจแปนเงียบไปซักพักก่อนจะโพล่งขึ้นอย่างไม่ตั้งใจจนฉันสะดุ้งเหมือนกัน

 

[จะบ้าเหรอเกรซ! ไม่เอาอ่ะ!!!!]

 

“ใช่มั้ยล่าเจแปน ^-^ เพราะงั้นความคิดนี้ก็เลิกเหอะเนาะ!” มีพวกแล้วๆๆๆๆๆ

 

ฉันที่นั่งฟังมันสองคนพูดอยู่ตั้งนานก็พูดขึ้นบ้าง ก่อนที่เจแปนจะทำน้ำเสียงอืมๆ แสดงความเห็นด้วย จากที่เมื่อตอนสายๆไอ้ธูปโดนรุม คราวนี้ยัยเกรซโดนรุมบ้างล่ะ!

 

[งั้นเรื่องไอ้ธูปก็ยกเลิก!]

 

“ง่า! เกรซอ่ะ T^T”

 

ฉันกับเจแปนโพล่งออกมาพร้อมกันเมื่อได้ยินน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยวมากมายของยัยทอมหน้าหวานนี่ อย่างไม่ต้องเดาก็รู้เลยว่ามันก็กำลังขมวดคิ้วยุ่งอยู่

 

เผด็จการชัดๆ! มามัดมือชกกันแบบนี้คิดว่าฉันจะมีทางเลือกกันเหรอไง!!!??!

 

แต่เอาวะ! เพื่อไอ้ธูป!!

 

[ว่าไง??]

 

เกรซถามด้วยน้ำเสียงแข็งเอาเรื่อง จนฉันไม่มั่นใจว่าถ้าไม่ตอบตกลงกับมันไปอะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตฉันกับเจแปนก็ไม่รู้ โฮ~คุณแกล้งดาววววววว T[]T;;

 

[อืมมม... เอาไงดีล่ะ บุ้งกี๋]

 

ฉันนิ่งเงียบอยู่ซักพัก...

 

ตอบไปว่าตกลงแล้วค่อยสลับคู่เล่นสวิงกิ้งกับเจแปนก็ได้นี่นา

 

“อืมๆ ฉันขอตอบว่า..ตกลง!!!!!!!!!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา