Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

เฮือก!!
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะความฝันบ้าๆนั่นแท้ๆเลยนั่นเป็นเรื่องเมื่อ10 ปีก่อน ที่ทำให้ฉันฝันถึงมันมา3วันแล้ว ทำไมก็ไม่รู้ฉันถึงรู้สึกว่าเช้าวันนี้จะเป็นวันที่ไม่ดีวันนึงแน่ๆ ฉันพยายามหยุดคิดถึงฝันนั้นแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมที่จะไปโรงเรียน 
พออาบน้ำเสร็จแล้วฉันก็เดินลงมาจนถึงห้องรับประทานอาหาร ห้องนี้เป็นอีกห้องหนึ่งที่ฉันไม่ชอบเพราะมันทำให้รู้สึกอ้างว้างมากเป็นพิเศษ แต่ที่ในทุกวันฉันยังมาที่นี่ก็เป็นเพราะว่า...
"ไงจ๊ะ นานาน้องรัก หลับสบายดีไหมเอ่ย >o<"เสียงอันแสนร่าเริงของพี่น้ำแข็งก็ดังขึ้น
"ฝันถึงพี่บ้างรึจ๊ะ>o<"และที่ตามมาก็คือพี่เนมนั่นเอง
"มากินข้าวกันเถอะ แล้วเดี๋ยวจะได้รีบไปโรงเรียน"พี่น้ำแข็งพูดขึ้น
"อืม นั่งเร็วๆ"พอพูดจบพี่เนมก็รีบลากฉันไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อเตรียมจะทานข้าวกัน แต่แล้วก็มีเสียงเปิดประตูพวกเราเลยหันไปให้ความสนใจทันที
"จะไม่รอกันหน่อยหรอ"่พี่นิกพูดขึ้นในขณะที่เดินมากับพี่เนส
"ยังไงก็เถอะ รีบทานข้าวกันจะดีกว่าค่ะ เดี๋ยวจะไปเรียนสายเอา"เสียงของพี่เนส พี่สาวที่แสนดีและอ่อนหวานกว่าใครๆพูดขึ้นมา
การนั่งทานข้าวครั้งนี้จึงเป็นอะไรที่อึดอัดมากเราไม่มีใครพูดคุยอะไรกันเลยบรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงเงียบเสียจนเหล่าแม่บ้านเริ่มรู้สึกเกร็งไปด้วย ถ้าเป็นแม่บ้านที่อยู่รับใช้มานานจะเริ่มชิน แต่สำหรับแม่บ้านใหม่ๆที่เพิ่งเข้ามาไม่นานจะรู้สึกว่ามันเป็นบรรยากาศนี้มันช่างน่าอึดอัด 
พอทานข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันไปโรงเรียนโดยที่พี่น้ำแข็ง พี่เนม และพี่นิกไปด้วยกันเพราะว่าทั้งสามอยู่มหาลัยฯกันแล้ว ในตอนนี้จึงมีแค่ฉันกับพี่เนสนั่งอยู่ในด้วยกันแค่2คน (ถ้าไม่นับรวมคนขับรถ)
"นี่ นานาเกลียดพี่รึเปล่า พี่เห็นนานานั่งไม่พูดไม่จากับพี่เลยตั้งแต่ตอนที่ทานอาหารกันแล้วน่ะ"
"ก็หนูไม่มีอะไรคุยกับพี่นี่นา"พอถูกฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาพี่เนสก็เงียบขึ้นมาทันที จนกระทั่งมาถึงที่โรงเรียนพี่เนสจึงพูดกับฉัน
"วันนี้พี่ไปรับที่ห้องนะื ^^"
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูมีงานที่ต้องทำอีก วันนี้คงกลับตอนเย็นๆ ไม่ต้องรอหรอกค่ะ"
"อ่า..ก็ได้จ้ะ"พอเคลียร์ปัญหาเสร็จเรียบร้อยฉันก็เดินขึ้นห้องทันที
ณ ห้อง ม.5/3
ครืด~
เสียงเปิดประตูทำให้ทุกคนหันมาให้ความสนใจฉันกันทั้งห้อง ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะว่าแค่เสียงฉันเปิดประตูมันน่าตื่นเต้นยังไงทุกคนถึงต้องหันมามองด้วย -_-
"ไงจ๊ะ เอาการบ้านมาลอกด่วนๆ"นี่หรือคือเสียงทักทายที่ฉันต้องการ
"แกเคยทำเองบ้างไหมยัยเปเป้"ฉันถามอย่างเหนื่อยใจ
"ถ้าฉันทำมาแกจะเห็นฉันลอกการบ้านแกอย่างทุกวันนี้ไหม"มันกวนตีนกลับ
"ใช่!ถ้าพวกฉันทำมาฉันไม่แน่ใจว่าจะถูกรึเปล่า แต่มาลอกแกแบบนี้มันแน่ใจกว่าเยอะ"ยัยโชกี้สนับสนุน
ยัยพวกนี้เป็นเพื่อนฉันเอง\-_- ......
พวกเราเป็นกลุ่มที่โด่งดังมากในโรงเรียน ไม่ว่าจะด้านหน้าตา ฐานะ หรือความสามารถ พวกเรามีนิสัยไม่ค่อยเหมือนกันนักทำให้คนอื่นๆจดจำพวกเราได้ง่ายๆ
เปเป้ นิสัยห้าวๆจึงทำให้มันมีคนเข้าใจผิดคิดว่ามันเป็นทอม แล้วยิ่งสนิทกับฉันมากๆเรา2คนเลยถูกมองว่าเป็นแฟนกัน
โชกี้ นิสัยเปรี้ยวได้ใจ สวย แสบ สนเลยเป็นที่นิยมในหมู่ผู้ชายมากกกก
อ้าย เป็นสาวหวานที่ใครๆต่างก็อยากเป็นแบบเธอ เธอจึงดูเหมือนจะเป็นแม่พวกเรามากกว่าเป็นเพื่อน
สายไหม สาวร่าเริง อารมณ์ดี มนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม ร่าเริงบ้าบอได้ตลอดเวลาเหมือนกับว่าเธอไม่เคยมีเรื่องเครียดในชีวิตเลย อ้อ!เครียดอยู่เรื่องนึง เรื่องของกิน
ฟางข้าว นิสัยดี ยิ้มง่าย เข้ากับทุกคนได้เป็นปกติ เธอเหมือนองค์หญิงที่น่ารักคนหนึ่งเลย
เรย์ หนุ่มเจ้าชู้ อัธยาศัยดีเฉพาะกับผู้หญิง แต่กับผู้ชายเขาจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยทีเดียว
โซล หนุ่มนักกีฬา เนื้อหอม แต่ไม่ชอบใครซักคนเพราะเขามีคนที่ชอบอยู่แล้วแต่คนๆนั้นไม่เคยรู้เลย นิสัยโหด เถื่อน ต่อยตีไปทั่ว
พวกเราจึงเป็นที่นิยมในหมู่รุ่นพี่รุ่นน้องทุกคนในโรงเรียน ทุกๆวันดำเนินมาอย่างราบรื่น เว้นเสียแต่วันนี้...
ครืด~
เสียงเปิดประตูของอาจารย์ทำให้พวกเราหยุดการกระทำทั้งหมด ยัยเป้รีบเก็บสมุดการบ้านที่กำลังลอกฉันอยู่ลงไปใต้เก๊ะแต่ฉันคิดว่ามันจะหยุดที่ไหนได้ลอกต่อ -_-
"เอาล่ะ วันนี้จะมีนัึกเรียนใหม่มาอยู่ในห้องนี้ด้วยนะ"อาจารย์เริ่มพูด"เข้ามาสิ"พอสิ้นเสียงของอาจารย์ฉันก็ต้องตกตะลึง เพราะนักเรียนใหม่คนนั้นคือเขา เวคอส ฉันเลือกที่จะเงียบมากกว่าจะเอ่ยออกไปว่าเคยรู้จักกันมาก่อน
"แนะนำตัวให้เพื่อนฟังซิ"อาจารย์
"ฉันชื่อรัชนนท์ อธินันทการณ์ ชื่อเล่นเรียส ยินดีที่ได้รู้จัก"น้ำเสียงของเขาแตกต่างจากเมื่อ10ปีก่อนสิ้นเชิง ในตอนนี้น้ำเสียงของเขาช่างหนักแน่น เด็ดขาด หน้าตาหล่อขึ้นมากจนทำให้ผู้หญิงในห้องเว้นแต่พวกฉันส่งสายตาให้กับเขาอย่างหลงใหล ก็แหงหล่ะพวกฉันอยู่กับนายเรย์และก็นายโซลมาตั้งนานเลยทำให้รู้สึกชินไปแล้ว
"นั่งข้างๆอรัญญาก็แล้วกันนะ"ห๊ะ!นั่งข้างๆฉัน บ้าไปแล้ว อาจารย์บ้าไปแล้วT^T
"ไม่ได้นะคะอาจารย์ ไม่ด้ายยย"ฉันพยายามแย้งขึ้นมา
"ทำไมหล่ะ"เขาถามฉันพร้อมกับจ้องตา อย่าจ้องแบบนั้น~ฉันรู้สึกไม่ดีToT
"ก็..ก็..."
"ให้เขานั่งไปเถอะน่า ไม่เป็นไรหรอก"
"..."อาจารย์ไม่เป็น แต่หนูเป็นT^T
พอตกลงกันเสร็จปุ๊บ!เขาก็มานั่งข้างๆฉันทันที เชื่อไหมตลอดคาบฉันเกร็งจนจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว~
"นี่ ฉันไปทำไรรึไง ทำไมต้องระวังตัวซะขนาดนั้น -*-"เขาหันมาถามฉันเมื่อเรียนคาบแรกเสร็จ
"เปล่าหรอก แค่ไม่คุ้นน่ะ"
"ไม่คุ้น?ยังไง"
"ก็ฉันไม่เคยนั่งข้างเพื่อนผู้ชายนี่นา"
"แล้วไม่เคยนั่งข้างเรย์กับโซลมันรึไง"
"นายรู้ได้ยังไงว่าฉันสนิทกับเรย์ โซล"