Love Gameเกมส์รัก เกมส์ร้ายป่วนหัวใจยัยมาเฟีย

'นายเป็นใครเนี่ย'

'ฉันชื่อเรียว เธอหล่ะชื่ออะไรหรอ'

'ฉันชื่อนานา นายเข้ามาได้ยังไง'

'ฉันมุดเข้ามาจากที่กำแพงหน่ะ มันมีรูอยู่'

'นายออกไปจากที่นี่เถอะ'

'ทำไมหรอ'

'เถอะน่า ตอนนี้นายบุกรุกบ้านฉันอยู่นะ'

'แล้วถ้าฉันจะขออยู่ที่นี่หล่ะ'

'ห๊ะ!นี่นายบ้ารึเปล่าเนี่ย'

'แล้วทำไมฉันถึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้หรอ'

'ก็ไม่มีัอะไรหรอก นายไม่ต้องรู้หรอกน่ารู้แต่ว่าที่นี่เป็นที่ที่นายไม่ควรเข้ามานะ'

'ไม่เป็นไรหรอก ฉันอยากอยู่ที่จะได้ไหมอ่ะู^__^'

'ก็ได้ ตามใจ'

'เย้!!~'

ช่วงแรกๆที่เรียวเข้ามาพวกคนรับใช้ต่างพากันแปลกใจว่าทำไมคุณหนูของพวกเขาถึงได้ให้เด็กผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ในคฤหาสห์ได้ง่ายๆ แต่พอนานไปทุกคนเริ่มชินและรู้สึกดีที่มีเด็กผู้ชายคนนั้นอยู่รอบๆตัวคุณหนูของพวกเขาเพราะว่าหลังจากที่เด็กผู้ชายคนนั้นเข้ามาอยู่ในคฤหาสห์คุณหนูก็ยิ้มได้อย่างร่าเริงทุกวัน

'นายว่าที่นี่สวยดีไหม'

'ทำไมเธอถึงพาฉันมาดูวิวบนนี้หล่ะ'เขาถามฉัน

'เพราะว่าฉันมาดูวิวที่นี่แล้วมันทำให้ฉันรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นหน่ะ'

'ฉันไม่ชอบหรอก'

'ทำไมอ่ะ'

'ฉันชอบเธอมากกว่า ^^'

เพียงแค่คำๆเดียวนั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกเขินอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่ง..

'นายจะไปไหนหรอ'

'กลับบ้านหน่ะ'

'นายจะทิ้งฉันไปหรอ'

'ฉันไม่ทำอย่างหรอก อ่ะ!ฉันสัญญาเลยว่าฉันจะกลับมา'

'่นายสัญญาแล้วนะว่านายจะกลับมาหาฉัน'

'อืม ฉันสัญญา'จากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้ฉันรู้สึกอย่างหนึ่งว่า'ฉันไม่น่าปล่อยมือเขาไปเลยวันนั้น'หลังจากวันนั้นเขาก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย...