悪役 อย่างนายต้องเจอคนแบบฉัน

(หยุดเพลงก่อนน้า แล้วค่อยเปิดตอนนางเอกร้องเพลง)
ฉันเดินออกมาจากห้องด้วยความเซง
*เฮ้อ เซงสุดๆเลยวันนี้* ฉันทำหน้าสุดเซงโลก
ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ห้องดนตรี ฉันตัดสินใจที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้องดนตรี
*แกร่ก* ข้างในห้องไม่มีใครอยู่มีแต่ เครื่องดนตรีอยู่เท่านั้น ฉันเดินไปจับกีต้าร์โป่งตัวหนึ่ง
*หวังว่ามันจะทำให้ฉันสบายใจขึ้นมาบ้างนะ*(เปิดเพลงได้จ้า)ฉันเริ่มดีดกีต้าร์ในเพลงที่ฉันชอบพร้อมร้องเพลง
ทุกครั้งที่ฉันได้เล่นดนตรี มันมักจะทำให้ฉันรู้สึกดีทุกครั้ง ไม่ว่าฉันจะท้อแค่ไหน มันก็ทำให้ฉันยิ้มได้เสมอ
แต่มันก็ช่วยฉันได้ไม่นานเท่าไรนักหลอก เพราะมันก็แค่ดนตรี *แค่ดนตรีเท่านั้น*ฉันเล่นไม่ทันจบเพลง
ฉันก็วางกีต้าร์แล้วเดินออกจากห้องดนตรี
*ชีวิตวัยเรียนนี่ช่างน่าเบื่อจังเลยน้า*ฉันพึมพำกับตัวเองแล้วก็ปาดเหงื่อที่ไหลลงมา
*อีกตั้ง2ปีกว่าๆแหน่ะกว่าจะเรียนจบ*ฉันเบ้ปากให้ตัวเอง
*เฮ้ ยัยแบน ทำหน้าอึนอะไรอยู่ตรงนั้นหน่ะ* นายเคจิสุดทึ่ม เรียกฉันจากข้างหลัง
*ไม่เกี่ยวกับนาย* ฉันทำหน้าตาสุดกวนใส่เขา
*เธอนี่มันเป็นผู้หญิงที่เฮี้ยวสุดๆไปเลย*
*เรื่องของฉันหน่า* ฉันหันหน้าหนีแล้วรีบเดินออกไป 
*ปึก* ! *โอ้ย* ฉันชนกับคนๆนึงเข้าอย่างจัง จนฉันล้มลงไป
*เป็นไรป่าว*ผู้ชายผมทองที่ชนฉันเมื่อกี่เอ่ยขึ้น
*ก็เจ็บอ่ะดิ*
*5555+*นายเคจิหัวเราะฉัน
*อื้อ*ผู้ชายคนนั้นยื่นมือให้ฉัน
*ไม่ต้องการ*ฉันปัดมือเขาออก
*เห หยิ่งจังเลยนะ* เขาพูดแล้วคุกเข่าลง แล้วยื่นหน้ามาใกล้ฉัน
*ใกล้เกินไปแล้วนะเฟ้ย*    *เปี๊ยะ*
*โอ้ย*เขาเอานิ้วมาดีดหน้าผากฉัน
*ดื้อยังกับเด็ก* เขายืนขึ้นแล้วยื่นมือมาให้ฉันอีกรอบ
*นี่ นายฉันเจ็บนะ* ฉันเอามือลูบหน้าผาก
*เอามือเธอมา*
*อยากช่วยมากใช่ไหม ได้* ฉันจับมือเขาแล้วลุกขึ้น ฉันบีบมือเขาแล้วกดไว้แน่นมาก
*โอ้ย เจ็บนะ*
*เอาคืนไง* ฉันปล่อยมือเขาแล้วรีบวิ่งไป
ฉันวิ่งเข้าไปในห้องเรียน
*แกล้งคนนี้ก็สนุกดีนะเนี๊ยะ* ฉันยิ้มกว้างอยู่ริมหน้าต่างในห้องเรียน
*แกล้งใครหลอ*   *เอ้ย ตกใจหมด* เอริโพล่มาถามฉัน
*ฮ่าๆๆ ตกใจง่ายนะเนี๊ยะ* เธอหัวเราะใส่ฉัน
*ก็มาเงียบๆนิ*
*ใกล้กริ่งแล้วนะ ไปเตรียมตัวเรียนคาบต่อไปเถอะ*
*อืม* แล้วฉันก็เดินไปนั่งที่โต๊ะเพื่อเตรียมที่จะเรียนคาบต่อไป
ฉันเรียนต่อหลังจากพักเที่ยงจน เลิกเรียน แล้วฉันก็กลับบ้าน
*เซโกะ เจอกันวันพรุ่งนั้นะ* เอริกล่าวลาฉัน
*อืม บาย*
แล้วฉันก็เดินกลับบ้าน เพราะบ้านกับ รร อยู่ไม่ไกล เดินกลับนี่แหละชิวดี
ฉันเดินมาได้ครึ่งทาง ตอนนี้อยู่ตรงร้านค้าทั่วไป
*พรึบ* มีคนฉุดฉันเข้าไปในช่องแคบๆ เป็นผู้ชายอายุประมาณ 20 กว่าๆ กลุ่มนึง
*พวกนายดึงฉันมาทำไม*
*แหมเดินกลับบ้านคนเดียวไม่กลัวหลงหลอสาวน้อย* ผู้ชายคนนึงในกลุ่มถามฉัน
*ถ้ากลัวก็คงไม่กลับคนเดียวหลอกมั่ง*
*โธโธ งั้นเดี๋ยวพาไปส่งนะสาวน้อย*
*ถ้าให้พวกแกไปส่ง กลัวจะไม่ถึงบ้านหน่ะสิ*
*ฮ่าๆๆ ฉลาดหนิ่ ถ้ารู้แล้วก็ไปกับพวกพี่ดีๆ ดีกว่านะ*
*ไม่ไปเว้ย* *ปึก!* ฉันเตะเข้าไปที่ท้องของไอนั่น แล้วพยายามจะเดินออกจาช่องแคบนั่นแต่โดนผู้ชายที่เหลือจับตัวไว้
*ปล่อย เธอซะ!* เสียงผู้ชายคนนึงดังมาจากด้านหลัง
*เฮ้ยนั่น ไอ่โชวนี่หว่า* ผู้ชายคนที่จับตัวฉันทำท่ากลัว แล้วพลักฉันไปหาโชว
*แล้วไงว่ะ กูมีไอนี่* ผู้ชายคนหลังหยิบมีดที่เหน็บไว้กับกางเกงขึ้นมา
ตอนนี้ โชวจับมือฉันไว้แน่นมาก
*ไอ่พวกสถุน เก่งกับหมา กล้ากับผู้หญิง* โชวชี้หน้าด่าไอ่พวกนั้น
*ปากมากนักใช่ไหม* ผู้ชายคนที่ถือมีดเดินมาข้างหน้า
*แล้วไง มึงจะเอามีดแทงกูหลอ*
*กูไม่แทงมึงหลอก แต่กูจะแทงยัยนี่* ไอ่หมอนั่นจะเอามีดแทงฉัน ฉันกลัวมากจนหลับตาปี๋
แต่เมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันก็ค่อยๆหลี่ตาแล้วมองดู ภาพที่ฉันกำลังเห็นนั่นก็คือ โชวกำมีดที่กำลังจะแทงลงมาที่
ฉันไว้ในสภาพที่เลือดหยดลงมาไม่ได้น้อยเลย แล้วเขาก็เตะข้อมือหมอนั่นจนมันปล่อยมีดนั่น แล้วโชวก็ใช่มีดที่
กำอยู่ ขู่ไอพวกนั้นจนหนีไป
มือของฉันกับเขายังประกบกันอยู่ แต่ฉันกระชากมือของฉันออก
*ขอบใจ ฉันคิดว่านายควรไปทำแผลนะ* ฉันเหลือบไปมองมืออีกข้างที่โดนบาด
*เป็นไรไหม*
*ไม่อ่ะ ขอตัวก่อนนะ* ฉันรีบปลีกตัวออกมาจากที่นั่นแล้วเดินกลับบ้าน
 
                                      พบกันใหม่ในตอนที่ 6 น้า