รักนะ..นายตัวอ้วน

เช้าวันต่อมาที่โรงพยาบาล ชิโมดะ  ยังไม่ล้มเลิกความพยายามที่จะขอคืนดีกับ
มิมิจัง  เค้าจึงตัดสินใจเข้าไปในห้องที่ มิมิจัง พักรักษาตัวอยู่พร้อมกับโจ๊กหมูสับ
ร้อนๆ 1 ถุง
"ยังหลับอยู่เลย"
มิมิจัง  ตื่นขึ้นมาก็เห็น ชิโมดะ อยู่ในห้องเธอระงับความโกรธแล้วเริ่มทำตามแผนการ
ที่วางไว้ทันที
"โอ๊ย ..."(เสียง มิมิจัง ดังขึ้น)
"อ้าว  ตื่นแล้วเหรอครับ"
"คะ  มาตั้งแต่เมื่อไรคะ"
"สักครู่หนึ่งแล้วครับ"
"คือ ฉันต้องขอโทษด้วยนะเรื่องเมื่อวาน  แต่ฉันจะเรียกคุณว่า ...อะไรดี"
"เรียก ชิโมดะ ก็ได้ครับ"
"คะ ชิโมดะ"
"เอ่อ!!แล้วผมเองก็ตามขอโทษกับเรื่องเมื่อวานด้วยนะคือ....ว่าความจริงมัน
 ....คือว่าเสียงผู้หญิงที่คุณได้ยินในโทรศัพท์ของผมนั้นเธอเป็นเเฟนเก่าของผม
  สมัยเรียนมัธยม แล้วเราก็เลิกกันนานมากแล้ว อีกอย่างเธอก็แต่งงานมีลูก
  ไปแล้ว  และที่คุณได้ยินนั้นเธอมาขอคืนดีกับผมแต่ผมคงไม่สามารถรักเธอ
  ได้อีกเพราะผมรักคุณมาก และผมสัญญาว่าคุณจะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียว
   ที่ผมรักและจะรักตลอดไป"
(ชิโมดะ พูดไปพร้อมกับจับมือของ มิมิจัง ไว้แน่น)
"จริงนะ"(มิมิจัง  ดีใจมากที่ได้ยินความจริง)
"จริงสิครับ"
"แต่ว่า...ชิโมดะฉัน  ฉัน"
"งืม"
"หิวแล้ว  ไหนอะโจ๊ก"( มิมิจัง ยิ้ม)
"หึ...นึกว่าอะไร"(ชิโมดะหัวเราะ)
"ตลกมากเหรอ"
"มา..มา  เดี๋ยวผมป้อน"
"อ้าปากสิครับ  ที่รัก"
"อ้า...."(มิมิจังกำลังจะอ้าปาก)
"ขออนุญาตครับ"(เสียงคุณหมอเข้ามาตรวจอาการของ มิมิจัง )
"คะ"
"หมอขอตรวจก่อนนะครับ"
"คะ"