รักนะ..นายตัวอ้วน

หลังจากที่คุณหมอได้ทำได้ล้างท้องเอายานอนหลับที่ มิมิจัง กินเข้าไปออกมาจน

หมด ชิโมดะก็เป็นคนเดียวที่นั่งเฝ้า มิมิจัง  เค้านั่งมองใบหน้าของหล่อนอย่างจริงใจ

แล้วใช้มือลูบที่ผมของหล่อนอย่างถนอม  เค้าจับมือข้างหนึ่งของ มิมิจัง  ไว้แน่น

สักครู่ใหญ่ๆ มิมิจัง ก็ฟื้นขึ้นมา

"นี้เรายังไม่ตายเหรอนี้"

"ใช่ ครับ"

"นี้ฉันอยู่ที่ไหน  แล้วคุณมาทำไมที่นี่"

"ผมขอโทษ"

"คุณออกไปเลยนะฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ"

"มิมิจัง หล่อนเป็นไงบ้างยะ"(เสียงพวกเพื่อนของ มิมิจัง)

"พวกเธอรู้ได้ไง ว่าเราไม่สบาย"

"ก็ นายคนนี้โทรไปบอกอะ"

"แล้วคุณรู้เบอร์เพื่อนๆฉันได้ไง"

"ก็ผมดูเบอร์จากมือถือของคุณเองนะครับ"

"ยุ่งไม่เข้าเรื่อง  ไปได้แล้ว  ไปให้พ้นหน้าฉัน"

"....ครับ"(ชิโมดะเดินหน้าเศร้าออกไป)

ขณะที่เค้ากำลังจะเปิดประตู ก็มีผู้ชายคนหนึ่งผลักประตูเข้ามาก่อนพร้อมๆกับเรียก

มิมิจัง 

"มิมิจัง ครับ"(เค้าคือ นัตสึ ผู้ชายทีค่อยห่วงใย มิมิจัง มานานหลายปี)

ชิโมดะ ถึงกับ อึ้ง ได้แต่ยืยมองเท่าันั้น

"พี่นัตสึ"( มิมิจังพูดขณะที่กอดเอวของ นัตสึ อยู่)

"คิดถึงจัง เป็นไงบ้างอะทำไมทำแบบนี้"

"คือ...มีเรื่องน่าสงสารตัวเองนิดหน่อย"

"งืม"

"ฉันว่ายัยมิมิจังมันคงผิดหวังเยอะแน่ๆเพราะมันไม่เคยเป็นแบบนี้และทำอะไรโง่ๆ

  อย่างนี้"(เพื่อนซุบซิบกัน)

"ใช่ ฉันว่ามันต้องเป็นเพราะไอ้หมอนั้นแน่ๆ"

"ฉันก็ว่าดูสิ  มันโกรธจนไม่อยากเห็นหน้าแบบนั้น"

"นินทา อะไรกันยะ"(มิมิจัง  ทักเพื่อนหลังจากเห็นว่าซุบซิบกันนานแล้ว)

"เปล่ายะ"

"นี้หล่อนพอจะเล่าให้ฟังได้ไหมว่าเพราะอะไร..."

มิมิจัง  เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อนกับ นัตสึ ฟังอย่างละเอียด

"เลวมาก"

"พี่ว่า มิมิจัง เลิกยุ่งกับมันเป็นเลยนะ"

"ทำไมอะ"

"ก็มันทำให้คนที่พี่รักเสียใจ ขนาดพี่รู้จักกับน้องมานานยังไม่เคยทำเลย"

"จริงๆด้วยตัดใจเสียเถอะนะ"

"แล้วจะทำไงแหละก็ในเมื่อน้องรักเค้า" 

"น้องกล้าพูดว่าน้องรักมันเหรอ"(นัตสึ โกรธที่รู้ว่า มิมิจัง รักไอ้หมอนั้น)

"...."

"เอาอย่างนี้ถ้าน้องรักมันพี่ก็ไม่ว่า  แต่พี่จะให้น้องพิสูจน์ความจริงใจของมันเป็น

  เวลา 1 เดือนนะว่ามันจะรักน้องไหม  ถ้ามันไม่รักน้องๆต้องกลับมาแต่งงานกับพี่นะ

 มิมิจัง "(นัตสึ  ยืนขอเสนอให้กับ  มิมิจัง)

.................................