ผมเป็นแพทย์แผนไทย ผมไม่ใช่เด็กนวด!

ตอนนี้เวลา 18.00 ผมมานั่งรอคนที่ผมรักหรือเรียกง่ายๆว่าแฟนของผมนั่นเอง คงสงสัยว่าผมมานั่งรออะไร ผมตอบได้เลยว่าผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะว่าผมมารอคำ คำหนึ่ง ซึ่งเป็นคำที่ผมรู้สึกมานานแล้วจากคนที่ผมรัก นั่นก็คือ “เราเลิกกันเถอะ” ผมเพียงต้องการฟังจากปากเค้าจริงๆ คงคิดว่าผมโง่ใช่ไหมคับ แต่สำหรับผมแล้วผมว่ามันเป็นการยืนยันความจริงเพื่อที่จะได้เก็บความรู้สึกดีๆที่มีต่อกันไว้ในความทรงจำตลอดไป
เมื่อ 3เดือนที่แล้ว ณ ที่ตรงนี้ สวนสาธารณะเฉลืมพระเกรียติร์ ติดแม่น้ำสายสำคัญของภาคใต้ ผม มาเดินเล่นกับแม่และพี่ เราตกลงกันว่าเราจะกินหมูกระทะกันซึ่งอยู่ติดกับสวนสาธารณะ มันเป็นร้านใหญ่พอสมควรคนก็เยอะมาก ต้องฟลุ๊กจริงๆถึงจะได้กิน
“มี๊ กินร้านนี้แน่หรอ บูมว่าจะไม่มีที่นั่งนะเนี่ยเราไปกินที่อื่นดีไหมคับ” ผมบอกกับแม่ผม เพราะผมขี้เกรียจมานั่งรอ แถมผมไม่ชอบคนเยอะๆมันดูวุ่นวาย เสียงดัง น่ารำคาญอีก
“แม่ จะกินร้านนี้แม่ชอบ แล้วอีกอย่างแม่หิว พี่บอสก็ชอบร้านนี้ ทำไมน้องไม่อยากกินหล่ะ” แม่ผมพูดคับ แล้วหันมามองผมส่งสายตาดูแกมบังคับกับผม ไม่ต้องสงสัยเลยคับแม่ผมจาเรียกผมว่าน้อง ส่วนพี่บอสมักจะเรียกผมว่าตัวเล็ก
 เพราะอะไรหน่ะหรอคับ ผมอายุ 20 ผมสูง 170 หนัก 49 จากน้ำหนักและส่วนสูงของผมจึงดูได้ว่าผมตัวเล็กแล้วประจวบเหมาะกับผม คลอดก่อนกำหนด ทำให้ผมไม่ค่อยแข็งแรง มักจะเจ็บออดๆแอดๆ อยู่เสมอ ทั้งหอบหืด ภูมิแพ้  โลหิตจาง แล้วอีกๆหลายๆโรค ผมยังสงสัยทำไมโรคเยอะอย่างนี้ทำไมไม่ตายซักที ฮ่าๆๆๆๆๆ
“กินก็ได้ ลูกยังไม่ได้ว่าอะไรมี๊เลย อ่า เข้ากันไปก่อนเด๋วลูกจะไปเดินซื้อของตงนู้นซักหน่อยเด๋วมานะ คับ”กินก็กินสิคับส่งสายตามาอย่างนี้ใครจาไปขัดมี๊แกเด๋วโดนหักเบี้ยเลี้ยงกันพอดี ผมเลยสลายตัวไปเดินดูตลาดดีกว่า ฮ่าๆๆ
ผมกำลังจะก้าวเท้าออกไปเดินดูตลาด พี่บอสก็ดึงแขนผม “ตัวเล็กให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหม พี่เป็นห่วง”พี่บอสคับเอาอีกแล้วไอ้อาการเป็นห่วงมากจนเกินความจำเป็น อ่อ บอกไว้ก่อนคับผมกับพี่บอสไม่ได้เป็นพี่น้องกันแท้ๆคับ พี่บอสเป็นลูกของเพื่อนสนิทของแม่ผม แต่โชคไม่ดีพ่อแม่พี่บอสพวกท่านเสียตั้งแต่ พี่บอสยังเด็กแล้วคับ หลังจากแม่ของผมก็เลี้ยงพี่บอสเหมือนลูกแท้ๆมาตลอด แม่ผมรักพี่บอสมาก พี่บอสก็รักแม่ผมมากเช่นกัน บางที แม่รักพี่บอสมากกว่าผมด้วยซ้ำไป ฮ่าๆๆ
แต่พี่บอสก็เก่งนะคับตอนนี้พี่บอสเค้าเรียน ทันตแพทย์ ปี 5 แล้วคับ เก่งกว่าผมซะอีก ส่วนผมหน่ะหรอคับ ผมสอบได้ทุนเรียนแพทย์แผนไทยประยุกต์ มหาวิทยาลัยเดียวกันแหละคับ เรียนที่ กรุงเทพ
“ไม่เอาเค้าไปคนเดียวได้ โอ๊ย !บูม ไม่ใช่เด็กแล้วนะคับ พี่บอส  ”ผมบอกพี่บอสด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ เพราะผมจะรีบไปซื้อสติ๊กเกอร์ เบ็นเท็น ผมเห็นอยู่มีอันเดียวกลัวคนไปซื้อตัดหน้าไปซะก่อน
“รู้หน่ะจะรีบไปซื้อสติ๊กเกอร์เบ็นเท็นใช่ไหม พี่เห็นอยู่ตรงตลาด ที่เดินผ่านมา รีบไปรีบมาแล้วกันมันมืดแล้ว” หน่ะดูซิ ยังมารู้ทันผมซะอีก เป็นเหมือนพ่อของผมเลยนะเนี๋ย คนเนี๊ย
“คับผม เด๋วรีบไปรีบมาเลยคับ”ผมตอบแล้วรีบวิ่งออกมาเลยคับ สลายตัวอย่างรวดเร็ว กล้วว่าพี่แกจะไปกับผมด้วย เลยรีบเดินสุดแรงเกิด
พอผมมาถึงร้านที่ขายของเล่น ของลิขสิทธิ์ ผมเห็นหลายอย่างเลยคับที่ เป็นของเบ็น ผมชอบมากเลยคับชอบดู ชอบทุกอย่างที่ เป็น เบ็นเท็น เหมือนมันอยู่ในเส้นเลือด ในห้องของผมจะมีทั้งตุ๊กตา สติ๊กเกอร์ รองเท้าใส่ในห้องนอน นาฬิกา  กระเป๋า จนกระทั้งยาสีฟัน ฮ่าๆๆ คงคิดว่าผมบ้าหน่ะสิคับ ใช่คับ ผมบ้า เฮ้ยๆ ไม่ใช่! โปรดอย่างใช้คำว่าบ้า ขอให้ใช้คำว่าคลั้งไคล้ ฮ่าๆๆ พอๆไม่แถแล้ว เจ็บไปหมดแล้วสีข้าง ของผมมมมมมมม ToT!
“พี่คับ เอาสติ๊กเกอร์ อันนี้คับ ราคาเท่าไหร่”ผมถามพี่ผู้หญิงใส่แว่นหนาๆ ผมว่าพี่เค้าเหมือนเด็กเนิรส์ แต่งตัวเรียบๆง่ายใส่แว่นทรงกลมหนาๆ ผมว่าพี่เค้าก้อน่ารักนะ
“150 ค่ะน้อง น้องชอบเบ็นเท็นหรอ พี่มีกระเป๋าด้วยถ้าซื้อพร้อมกันพี่ลดให้น้องทั้งหมดพี่คิด แค่สี่ร้อยเอง นะ สนใจป่ะ” พี่เค้าหันมาหาผมแล้ว ยิ้มหวาน ผมว่าพี่เค้าน่ารักโคดๆๆ
“400 หรอคับ เอาคับขอบคุณคับ ^___^” ผมฉีกยิ้มสุดฤทธิ ดีใจคับ เหมือนโดนหลอกให้ซื้อแต่ก็ดีใจคับ ผมก้อก้มจะหยิบเงินในกระเป๋าของผม คับแต่กำลังจะยื่นเงินให้พี่แม่ค้ายิ้มกระชากใจ ผมถือโอกาสตั้งฉายยาให้พี่เค้าซะเลย ฮ่าๆๆ ก็มีมืออีกมือหนึ่ง ยื่นเงินให้พี่เค้าไป “นี่คับ 400 ขอบคุณคับ”
ผมหันเลยคับโอ้!!! ไม่!!! ใครหว่ะไม่มีมารยาทเลย แม่งคนซื้ออยู่ไม่เห็นหรืองัยแถมยังแย่งของ ของผมต่อหน้าต่อตา  งานนี้ต้องมีเครียร์ แน่นอน
“คุณคับ ของพวกนั้นของผมนะคับ ผมซื้อแล้วนะคับ” ผมหันมาต่อว่าไอ้คนที่แย่งของ ของผมไปต่อหน้าต่อตา  เมื่อผมหันมาแล้วโดนเลยคับ ผู้ชายใส่เสื้อกาว์นใส่แว่น ตัวสูงกว่าผมเล็กน้อย อายุน่าจะพอๆกันกับผม แต่ที่สำคัญตัวท้วมเล็กน้อย ผมอึ้งเลยคับ เอ๋อ นี่มันแสงอะไรที่สว่างอยู่หลังของไอ้แว่นคนนี้ อย่ายิ้มนะ อย่ายิ้ม เหมือนผมจาห้ามไม่ได้ เค้ายิ้มคับ ยิ้ม ยิ้ม จิงๆๆ อึ้งคับ ลอยเลยคับทีนี้ มีความรู้สึกเหมือนลอยอยู่ในอากาศ (ไอ้นี้เวอร์ไป)
“ขอโทดนะคับ ผมนัท คุนหล่ะคับ” เค้าถามผม จะมาไม้ไหน หว่ะเนี่ย อีกอย่าง เบ็นเท็น ของ ช้านๆๆๆๆ
“เอ่อ ผมบูมคับ” ผมตอบออกไปแบบไม่ค่อยจะสบอารมณ์ซักเท่าไหร่ ผมว่ามันแปลกๆๆ
“คับบูมยินดีที่ได้รู้จักคับ” มันตอบแล้วยิ้มคับ สรรพนามเริ่มเปลี่ยนไปตามอารมณ์ คับ เมื่อกี้ เค้า ตอนนี้ มัน ซะเลยคับ คนยิ่งหิวๆๆ อยู่ ด้วย
“เอ่อ คุนคับ เบ็นเท็น ผมเมื่อไหร่จะคืนอ่าคับ นี่เงิน 400 ขอบคุนคับ” ผมพูดกับเค้าแล้ว ยื่นเงินให้เค้าคับ อารมณ์ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วคับตอนนี้
“ผมไม่เอาหรอกคับเงิน ผมอยากได้เบอร์ มากกว่าพอจะให้ผมได้ไหมคับ” อึ้งคับทีนี้ อึ้งแบบตาโต อึ้งแบบช็อคไป 3 วิ นี่มันจีบผมอยู่หรอ เกิดมาไม่เคยมีใคร จีบ เพราะจะมีคนเข้ามา พี่บอส แม่งจัดการให้หมด
“ได้คับถ้าผมให้แล้วคุนต้องรับเงิน 400 บาทกับเอาของ ของผมคืนมาด้วยนะคับ”ผมหิวคับ หิวมาก มันยังยื้อเวลาอยู่นั่นแหละ เลยเอาหว่ะจะได้ไปหา แม่กับ พี่บอส เร็วๆ
“คับ”มันตอบคับแต่สีหน้ามันเหมือน ถูกหวยรางวัลที่ 1 สายตา แม่งดีใจสุดๆๆ
“0828050*** คับเบอร์ ผม ห้ามโทตั้งแต่ สี่โมงเย็นถึงสิบโมงเช้า ส่งข้อความได้ถ้าว่างจะตอบไม่ว่างก็ไม่ตอบ แล้วอีกอย่างผมจะไม่โทหาคุน เพราะผมไม่ชอบเติมเงินโทรศัพท์ เข้าใจนะคับ” ผมบอกเบอร์โทร แล้วชี้แจงรายละเอียดคับ ใครจะหาว่าผมเกรียนก็เถอะ ถ้าไม่ใช่ แม่ กับ พี่บอส ผมไม่เคยยกเว้น คับ
“รับทราบคับผมจะปฎิบัติตามอย่างเคร่งครัด” มันบอกพร้อมยื่นถุง ให้ผม
ผมรับมาแล้วยิ้มคับ แล้วมองหน้ามันเหมือนมันตกใจคับ ตกใจที่เห็นผมยิ้ม ผมไม่ใช่ผีนะคับ จะตกใจผมทำไมอาจจะเป็นเพราะก่อนหน้านี้ผมทำหน้าบึ้งตลอดเวลา เอ่อนี้มัน นานแล้วนี่หว่าผมต้องไปแล้ว ผมลามันแล้วรีบเดินมาที่ร้านหมูกกระทะอย่างจรวดติดเทอร์โบ 120 กำลังม้า ฮ่าๆๆ มากๆไป
พอมาถึงคับ พี่บอสหน้าบึ้งเลยคับ ผมว่าแล้ว ว่าพี่บอสต้อง งอ. ออ. นอ.  งอลลลลล  ตัวใหญ่ๆๆ ผมมองหน้าแม่ แม่ยักหน้าไปทางพี่บอส บ่งบอกว่า ให้ง้อ พี่เค้า ด่วนๆๆๆๆๆ เริ่มเลยแล้วกัน เรยา มาสิงข้าด่วน
“พี่บอสงอลตัวเล็กหรอคับ ^__^”  ง้อคับพูดด้วยน้ำเสียงน่ารักที่สุด  ทำตาแบ๋วๆๆ ปากป๋องๆๆ แล้วเอาคางไปเกยบนแขนพี่บอส เจอไม้นี้ เสร็จแน่
“....................”เงียบคับ
“พี่บอสคับ ตัวเล็กอยากกินตับอ่าคับ ต้มให้ตัวเล็กหน่อยได้ไหมอ่า”
“.....................” เงียบคับไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก แป๋ว........  ไม่ตอบแต่ส่งจานใส่ตับที่ต้มเรียบร้อยแล้วให้ผมคับ แต่ก็ยังไม่มองหน้าผม ต้องงัดไม้เด็ดออกมาใช้ ซะแล้ว
“พี่บอสอย่า งอลตัวเล็กเลยนะ นะ นะ นะ คับ” ผมพูดผมเอามือไปจี้เอว ของพี่บอสไปด้วย ไม่ยอมหายงอลใช่ไหมเจอ ไม้นี้หายแน่ ชัวป๊าบ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ตัวเล็กพอแล้วๆๆๆ พี่ พี่ จั๊กจี๊ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หายโกด แล้ว พอได้แล้วฮ่าๆๆๆๆๆ” ผมว่าแล้วใช้ไม้นี้ได้ผลชัว
“ทีหลังอย่าไปนาน อย่างนี้อีก มันมืดแล้วอีกอย่างมันไม่ค่อยปลอดภัย เข้าใจไหม” พี่บอสดุผม แล้ว เอามือมาขยี้หัวผมจนหัวผมกระเจิงไปหมด  จ๋อย เลย คับ มันก็ จิงอย่างที่พี่บอสพูด มันไม่ค่อยปลอดภัย
“กินได้แล้ว จีบกันอยู่นั่นแหละ พี่น้องคู่นี้” ใครพูดหน่ะหรอคับ แม่ผมเอง คับ แซวแล้วยิ้ม
ผมมองหน้ากันสามคนแม่ลูก แล้วฮา แตกเลยคับ ผมมีความสุขมากที่ได้เกิดเป็นลูกแม่ ได้พี่บอสมาเป็นพี่ ถึงครอบครัวเราจะไม่รวยมาก จะไม่มีพ่อ ผมก้อมีความสุขกับสิ่งที่มีอยู่คับ มีความสุขมากๆๆ แม่ของผมมีสวนคับทั้งสวนผลไม้ สวนยาง และก็มีร้านอาหารคับ ไม่ใหญ่ มาก มีโฮมสเตย์ คับ ถึงจะไม่รวยมากแต่ก้อไม่อดอยากคับ
กินเสร็จพวกเราก็กลับบ้านคับ ผมก้ออาบน้ำนอน ปกติประมาณเวลา 23.00 ก้อมีคนโทเข้ามาคับทายสิคับว่าเป็นใคร นัทคับ ใช่คับ มันโทมาคุยเรื่อยเปื่อย แล้วจากวันนั้นเราก็คุยกันสนิทกัน แล้ว ก็คบกันในที่สุด จนถึงวันนี้วันที่ผมนั่งรอเค้า ในที่ ที่เราเจอกันครั้งแรกผมนั่งรอจนถึง 18.00 (หกโมงเย็น) ผมส่งข้อความเป็นครั้งสุดท้าย
 “ปะป๊าคับวันนี้มู๊ รอปะป๊ามาบอกกับมู๊ว่าปะป๊าเปลี่ยนไปแล้ว มู๊รอแล้วรออีก มู๊นึกว่าปะป๊าจะมาบอกกับมู๊เอง แต่ปะป๊ากับไม่มา ขอบคุนคับ ขอบคุนจริงๆๆ กับเรื่องเราความทรงจำดีๆๆ ที่เราเคยได้ทำร่วมกันมาจากนี้มันคงไม่มี แล้ว คำว่าปะป๊ากับมะมู๊ ขอบคุนคับที่สอนให้รู้ว่าการรู้สึกดี กับใครสักคนมันมีความสุขมากแค่ไหน ขอบคุนคับ ”
ผมกดส่งคับ ผมเงยหน้ามองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกอยู่ตรงหน้า แสงของมันทอดผ่านหมู่เมฆ แสงสะท้อนกับผิวน้ำ ผมมีความรู้สึกว่าทำไมมันสวยเหลือเกิน
 สวยจนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ อย่าไหลนะ  อย่าไหล บอกว่า อย่าไหล ทำไมสั่งมันไม่ได้แล้ว ไหลก็ไหลชั่งแม่งมัน ผมปล่อย โฮ เลยคับ น้ำหูน้ำตาไหลแบบทะลัก ผมจะร้องครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย สำหรับความรักต่อไปผมจะไม่ให้ใจใครไปอีก จะไม่รักใครอีก เข็ดแล้วคับ เข็ดกับความรัก พอสักที
ต่อไปนี้จะต้องเข้มแข็ง !!! บูมจะเป็นคนใหม่!!!