รักวุ่นวายของยัยอ้วนกับนายสุดหล่อ
9.4
17) ไม่เข้าใจตัวเอง (พาส)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผมยืนมองน้องมันวิ่งออกไปผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมถึงต้องไปตวาดน้องมันแบบนั้นและที่ยิ่งไม่เข้าใจมากกว่าคือผมโกรธน้องมันเรื่องอะไร
"ว่าไงไอ้หล่อ ทำน้องวิวร้องไห้หรอ"
"อะไร วิว วิวร้องไห้หรอ"
"ก็เออสิ แกเป็นอะไรว่ะพาสพักนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ"
"ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร"
"ฉันว่าแกรู้แต่ใจแกมันยังไม่ยอมรับมากกว่า แกน่ะชอบผู้หญิงหวานๆแต่ก็ทันคน จริงใจ ไม่โกหก แล้วน้องวิวมันก็เป็นแบบนั้นถ้าจะมีข้อผิดพลาดก็คงเป็นที่รูปร่างน้องมันใช่ไหม แกชอบผู้หญิงบอบบางน่ารักแบบ"ดรีม"แต่แกอย่าลืมน่ะพาสคนเราจะอ้วนจะผอมจะสูง ก็ล้วนแล้วแต่อ่อนโยนและบอบบางกันได้ทั้งนั้น อย่าเอาความรู้สึกเดิมมาปิดกั้นความรู้สึกใหม่เพราะบางทีแกอาจจะพลาดสิ่งดีๆในชีวิตไปก็ได้"
หัลงจากทรายพูดจบมันก็เดินถือข้าวของจากไปทิ้งให้ผมยืนสับสนในใจอยู่เพียงคนเดียว ใช่ อย่างที่ทรายพูดมันก็ถูก ผมกำลังเอาทิฐิมาปิดกั้นหัวใจตัวเอง เพราะผมกำลังยึดติดกับความชอบและความรู้สึกเดิมๆ และก็ใช่คนคนนั้นคือดรีมหญิงสาวที่ทั้งบอบบางและแสนหวาน ผมรักเธอมากและเธอก็เคยรักผมมากเช่นกันทั้งๆที่พ่อแม่ของผมไม่ชอบเธอ แต่ผมก็ดื้อดึงเพราะตอนรักอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่ ตอนนั้นผมกับดรีมเราเหมือนกำลังกุมมือกันวิ่งอย่างสุดฝีเท้า แต่วันหนึ่ง จู่ๆดรีมก็สะบัดมือผมทิ้งและหยุดวิ่งทำให้ผมที่กำลังวิ่งอยู่อย่างสุดฝีเท้าก็เลยสะดุดขาตัวเองล้มเอาดื้อๆ ตอนนั้นผมไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน ผมเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอ้อนวอนดรีมและทำทุกอย่างเพื่อให้ดรีมกลับมา แต่ทั้งหมดก็ล้มเหลว
และก็เป็นไอ้ทรายเนี่ยแหละที่เดิมเข้ามาพูดให้สติผมกลับคืนมาอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนกันมันก็เป็นคนมาพูดให้ผมได้รู้สึกตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ มันคอยเป็นคนที่ยืนข้างผมเสมอเพราะผมกับบ้านอยู่บ้านติดกันตั้งแต่ยังเด็กแล้วก็มันเนี่ยแหละที่แม่ผมอยากจะให้คบด้วยแต่ก็ต้องม้วนเสื่อกลับไปเมื่อรู้ว่าไอ้ทรายมันไม่ชอบผู้ชาย
"ไอ้พาส"
"มีอะไรไอ้ปอนด์"
"มึงกล้าทำน้องกูร้องไห้หรอ"
"มึงรู้ได้ไงวิวบอกหรอ"
"ขอโทษทีน้องกูไม่ใช่คนขี้ฟ้องแบบดรีม"
"ไอ้ปอนด์ อย่าเอาดรีมเข้ามาเกี่ยว"
"ทำไมจะเกี่ยวไม่ได้ ก็เพราะตอนนี้ใจมึงกำลังเอาน้องกูไปเปรียบเทียบกับดรีมอยู่ ใช่ไหม"
"เปล่า กูไม่ได้เอาใครไปเปรียบเทียบกับใคร วิวก็คือวิว ดรีมก็คือดรีม"
"ใช่ เพราะฉะนั้นอย่าเอาน้องกูไปเทียบกับใคร เพราะใครก็เทียบกับน้องกูไม่ติด ถ้ามึงยังไม่อยากตัดเพื่อนกับกู อย่าทำแบบนี้อีก"
เออดี นี่มันวันอะไรเนี่ยมีแต่คนเดินเข้ามาด่าผมกันทั้งวัน เฮ้อแต่ก็จะไปโกรธไอ้ปอนด์ไม่ได้ มันน่ะรักน้องมันอย่างกับอะไร ผมเนี่ยรู้ดีเลยหล่ะ บางทีผมอาจจะต้องทบทวนใจของตัวเองจริงๆจังๆสักที แต่วันนี้ขอออกไปทำงานเพื่อสังคมก่อนดีกว่า
และแล้วเราก็กลับมาอีกครั้งขอโทษด้วยน่ะที่หายไปนานสัญญาว่าคราวนี้จะมาลงนิยายบ่อยๆ รักและคิดถึงทุกคน จุ๊บๆ
"ว่าไงไอ้หล่อ ทำน้องวิวร้องไห้หรอ"
"อะไร วิว วิวร้องไห้หรอ"
"ก็เออสิ แกเป็นอะไรว่ะพาสพักนี้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ"
"ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร"
"ฉันว่าแกรู้แต่ใจแกมันยังไม่ยอมรับมากกว่า แกน่ะชอบผู้หญิงหวานๆแต่ก็ทันคน จริงใจ ไม่โกหก แล้วน้องวิวมันก็เป็นแบบนั้นถ้าจะมีข้อผิดพลาดก็คงเป็นที่รูปร่างน้องมันใช่ไหม แกชอบผู้หญิงบอบบางน่ารักแบบ"ดรีม"แต่แกอย่าลืมน่ะพาสคนเราจะอ้วนจะผอมจะสูง ก็ล้วนแล้วแต่อ่อนโยนและบอบบางกันได้ทั้งนั้น อย่าเอาความรู้สึกเดิมมาปิดกั้นความรู้สึกใหม่เพราะบางทีแกอาจจะพลาดสิ่งดีๆในชีวิตไปก็ได้"
หัลงจากทรายพูดจบมันก็เดินถือข้าวของจากไปทิ้งให้ผมยืนสับสนในใจอยู่เพียงคนเดียว ใช่ อย่างที่ทรายพูดมันก็ถูก ผมกำลังเอาทิฐิมาปิดกั้นหัวใจตัวเอง เพราะผมกำลังยึดติดกับความชอบและความรู้สึกเดิมๆ และก็ใช่คนคนนั้นคือดรีมหญิงสาวที่ทั้งบอบบางและแสนหวาน ผมรักเธอมากและเธอก็เคยรักผมมากเช่นกันทั้งๆที่พ่อแม่ของผมไม่ชอบเธอ แต่ผมก็ดื้อดึงเพราะตอนรักอะไรมาฉุดก็ไม่อยู่ ตอนนั้นผมกับดรีมเราเหมือนกำลังกุมมือกันวิ่งอย่างสุดฝีเท้า แต่วันหนึ่ง จู่ๆดรีมก็สะบัดมือผมทิ้งและหยุดวิ่งทำให้ผมที่กำลังวิ่งอยู่อย่างสุดฝีเท้าก็เลยสะดุดขาตัวเองล้มเอาดื้อๆ ตอนนั้นผมไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน ผมเสียใจร้องไห้ฟูมฟายอ้อนวอนดรีมและทำทุกอย่างเพื่อให้ดรีมกลับมา แต่ทั้งหมดก็ล้มเหลว
และก็เป็นไอ้ทรายเนี่ยแหละที่เดิมเข้ามาพูดให้สติผมกลับคืนมาอีกครั้ง ครั้งนี้ก็เหมือนกันมันก็เป็นคนมาพูดให้ผมได้รู้สึกตัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ มันคอยเป็นคนที่ยืนข้างผมเสมอเพราะผมกับบ้านอยู่บ้านติดกันตั้งแต่ยังเด็กแล้วก็มันเนี่ยแหละที่แม่ผมอยากจะให้คบด้วยแต่ก็ต้องม้วนเสื่อกลับไปเมื่อรู้ว่าไอ้ทรายมันไม่ชอบผู้ชาย
"ไอ้พาส"
"มีอะไรไอ้ปอนด์"
"มึงกล้าทำน้องกูร้องไห้หรอ"
"มึงรู้ได้ไงวิวบอกหรอ"
"ขอโทษทีน้องกูไม่ใช่คนขี้ฟ้องแบบดรีม"
"ไอ้ปอนด์ อย่าเอาดรีมเข้ามาเกี่ยว"
"ทำไมจะเกี่ยวไม่ได้ ก็เพราะตอนนี้ใจมึงกำลังเอาน้องกูไปเปรียบเทียบกับดรีมอยู่ ใช่ไหม"
"เปล่า กูไม่ได้เอาใครไปเปรียบเทียบกับใคร วิวก็คือวิว ดรีมก็คือดรีม"
"ใช่ เพราะฉะนั้นอย่าเอาน้องกูไปเทียบกับใคร เพราะใครก็เทียบกับน้องกูไม่ติด ถ้ามึงยังไม่อยากตัดเพื่อนกับกู อย่าทำแบบนี้อีก"
เออดี นี่มันวันอะไรเนี่ยมีแต่คนเดินเข้ามาด่าผมกันทั้งวัน เฮ้อแต่ก็จะไปโกรธไอ้ปอนด์ไม่ได้ มันน่ะรักน้องมันอย่างกับอะไร ผมเนี่ยรู้ดีเลยหล่ะ บางทีผมอาจจะต้องทบทวนใจของตัวเองจริงๆจังๆสักที แต่วันนี้ขอออกไปทำงานเพื่อสังคมก่อนดีกว่า
และแล้วเราก็กลับมาอีกครั้งขอโทษด้วยน่ะที่หายไปนานสัญญาว่าคราวนี้จะมาลงนิยายบ่อยๆ รักและคิดถึงทุกคน จุ๊บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ