Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

เฟย์ก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบตลอดเวลาที่อยู่กับเขื่อนแถมยังเติมเรื่องบางเรื่องให้ตัวเองน่าสงสารมากกว่าเดิมอีกเธอเล่าไปทำสีหน้าเศร้าไปแต่ในใจกลับลั้ลลา สะใจที่ได้แก้แค้นชายหนุ่ม
แม่ : อ๋อ หนูเฟย์เลยแก้แค้นตาเขื่อนด้วยวิธีนี้หนะหรอแม่ว่าเบาไปไหม
เฟย์ : หนูไม่กล้าทำคืนหรอกค่ะ หนูกลัวเขาจะมาแกล้งหนูอีก [พูดเสียงอ่อย]
ฟาง : ฮึก…ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ [เสียงร้องของฟางทำเอาทุกคนหันไปสนใจฟางทันที]
เฟย์ : พี่ฟางเป็นไร
แม่ : หนูฟางเป็นอะไรลูก
ฟาง : ฮึก…หนูสงสารน้อง ฮึก…หนูไม่เชื่อเลยว่าเขื่อนจะกล้าทำอย่างนี้ลง ฮือๆๆๆๆๆๆๆ [พูดไปร้องไป]
เขื่อน : เอ่อ…ผมไม่ได้ตั้งใจ
แม่ : ตาป๊อปพาหนูฟางไปบนห้องก่อนเถอะ
ป๊อปปี้ : โอ๋ๆไม่ร้องนะยัยขี้แย ปะขึ้นห้องกัน [กอดฟางเอาไว้เพื่อเย้ยเขื่อนแล้วพากันขึ้นห้องไปตามคำสั่งองแม่]
แม่ : นี่ขนาดแกไม่ตั้งใจนะ ถ้าแกตั้งใจป่านนี้หนูเฟย์จะเป็นยังไง [เมื่อป๊อปปี้พาฟางขึ้นห้องไปแล้วแม่จึงเปิดประเด็นทันที]
เขื่อน : ก็ผมไม่ได้ตั้งใจหนิครับ
เฟย์ : ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ เขื่อนเขาคงไม่ตั้งใจจริงๆ [แกล้งทำหน้าสลด]
เขื่อน : หุบปากไปเลยยัยตวดี [ตะโกนใส่หน้าเฟย์]
แม่ : หยุดนะตาเขื่อน หนูเฟย์เป็นผู้หญิงแกจะทำอะไรให้คิดให้ดีก่อนแล้วอีกอย่างพรุ่งนี้แกก็จะหมั้นกับเฟย์แล้วแกยังจะทำท่าแบบนี้อีกหรอ [พูดพร้อมกับถอนหายใจ]
เขื่อน : แล้วทำไมแม่ต้องให้ผมหมั้นกับยัยนี่ ทำไมไม่ให้ผมหมั้นกับฟาง แม่ก็รู้ว่าเราสองคนคบกันมานานแล้ว อยู่ๆแม่ก็จะให้ผมหมั้นผู้หญิงที่ผมไม่ได้รักเนี่ยนะ
เฟย์ : หนูขอโทษค่ะ หนูไม่น่าบอกเลย
เขื่อน : เก็บคำขอโทษของเธอไปกองไว้กับพื้นเถอะฉันไม่ต้องการ
เฟย์ : ฉันขอโทษคุณแม่ไม่ได้ขอโทษนาย [แอบสะใจนิดๆที่ทำให้ชายหนุ่มหน้าแตก]
แม่ : แต่ยังไงแกก็ต้องแต่งกับหนูเฟย์
เขื่อน : เหตุผลหละครับ ผมต้องการเหตุผลว่าทำไมถึงต้องหมั้นกับยัยนี่ทำไมไม่ให้ผมหมั้นกับฟาง [ชายหนุ่มโกรธจนตัวสั่นแต่ก็ยังคงใจเย็นอยู่]
แม่ : ก็เพราะว่าแกต้องหมั้นไง ฉันจะไม่พูดซ้ำอีกแกต้องหมั้นกับหนูเฟย์ไม่งั้นไม่ต้องอยู่บ้านหลังนี้ [แม่พูดเด็ดขาดออกไปแต่มีหรือที่คนโกรธจัดอย่างเขื่อนจะยอม]
เฟย์ : คุณแม่คะ [พูดเสียงอ่อยแล้วเขยิบไปกอดท่านไว้]
เขื่อน : ยังไงผมก็ไม่หมั้น บ้านนี้ผมไม่อยากอยู่ตั้งแต่รรู้ว่าแม่บังคับให้ผมหมั้นกับคนที่ผมไม่ได้รักแล้วยังต้องเลิกกับฟางอีก เหอะ! ต่อไปนี้จะไม่มีใครหน้าไหนรวมถึงแม่ด้วยมาบังคับผมได้อีก[พูดเสียงเฉียบขาดก่อนจะกระชากแขนเฟย์ออกตามเขาไป]
แม่ : เขื่อนนนนนนน [ตะโกนแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเจ้าของชื่อจะกลับมา]
            ‘แสบนักนะยัยตัวดี ต่อไปนี้เธอจะไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงกับฉันอีกแน่ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะยอม อย่าหวังเลยว่าชีวิตที่เหลือของเธอจะอยู่อย่างสงบสุข’เขื่อน