Love lesson บทเรียนรักกั๊กหัวใจยัยตัวร้าย

‘วันนี้เป็นวันที่ผมดีใจที่สุดผมจะได้แต่งงานกับคนที่ผมรักแต่ไม่รู้ว่าเธอจะรักผมบ้างหรือเปล่าแต่ยังไงก็ช่างเหอะมาถึงขั้นนี้แล้วคงต้องเล่นต่อไปและผมจะทำให้เธอหันมารักผมให้ได้!!!’ ป๊อปปี้

            งานหมั้นระหว่าง

ฟาง : คุณแม่คะหนูต้องหมั้นจริงๆหรอคะ [หญิงสาวที่กำลังแต่งหน้าทำผมอยู่เอ่ยถามมารดาด้วยน้ำเสียงเศร้า]

แม่ฟาง : ใช่จ้ะ ลูกต้องหมั้นนะ มาถึงขั้นนี้แล้วถอยไม่ได้แล้วแหละ [แม่พูดปลอบโยนลูกสาว]

ฟาง : แต่ฟางยังทำใจไม่ได้

แม่ฟาง : เดียวลูกก็ทำใจได้เองจ้ะ ไหน…เจ้าสาวยิ้มให้แม่ดูหน่อยสิ

ฟาง :ค่ะ [ตอบกลับแล้วฝืนยิ้ม]

แม่ฟาง : ถึงเวลาแล้วลูก ไปกันเถอะ [พูดขณะประคองให้เจ้าสาวลุกขึ้นและพาเดินไปเข้าพิธี]

            22.00 น.

            ป๊อปปี้กำลังพาตัวเจ้าสาวเข้าห้องหอ ถึงเวลาอันควรแล้วสินะที่เธอจะได้เป็นของเอย่างเต็มตัวสักที เขารอวันนี้มานาน…

ฟาง : เห้อ [ถอนหายใจออกมาเมื่ออยู่ภายในห้องกับชายหนุ่มสองต่อสอง]

ป๊อปปี้ : นี่เธอไม่อยากหมั้นกับฉันมากขนาดนั้นเลยหรือไง [ถามขณะที่ถอดเสื้ออกโชว์ซิกแพ็กสุดเซ็กซี่]

ฟาง : ปะ…เปล่า [หญิงสาวกลัวชายหนุ่มโกรธจึงรีบพูดออกมาแต่ใจจริงเธอก็ไม่คิดอะไร]

ป๊อปปี้ : หึหึ หันหน้ามาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้

ฟาง : อื้ม [ตอบแล้วหันตัวมาเห็นหน้าชายหนุ่มอยู่ห่างจากหน้าเธอเพียงแค่คืบทำให้เธอสะดุ้งถีบขาป๊อปปี้จนเขาล้มลงมาทับบนตัวร่างบางทันที]

ฟาง : เอ่อ…ลุกออกไปได้แล้ว ฉันหนัก [หิงสาวเอ่ยออกไปแก้เขิน]

ป๊อปปี้ : ตัวนุ่มจัง [พูดทำหน้าเจ้าเล่ห์จนคนใต้ล่างเริ่มกลัว]

ฟาง : ฉันหนัก

ป๊อปปี้ : ฉันแน่ใจว่าเธอไม่หนักหรอก แก้มแดงซะขนาดนั้น [พูดยั่วโมโหร่างบาง]

ฟาง : หนักจนขึ้นสมองทำให้เลือดไปอุดอยู่ที่แก้ม แก้มเลยแดง [หญิงสาวเผลอพูดออกไปจนชายหนุ่มงง]

ป๊อปปี้ : ฉันไม่ยักรู้ว่าเธอกล้ากวนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ [ชายหนุ่มเก็บความสงสัยไว้แล้วลุกออกจากตัวหญิงสาวไป]

ฟาง : ก็น้องฉันสอนไว้ [พูดโกหกออกไปโดยอ้างน้องสาวขึ้นมา]

ป๊อปปี้ : อื้ม เธอไปอาบน้ำได้แล้วฉันให้เวลา 20 นาที

ฟาง : อืม [แล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป]

            ‘ฉันว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ ปกติเธอไม่ใช่คนอย่างนี้ ถึงเธอจะกวนแต่ก็ไม่น่าจะถากถาง น้ำเสียงจริงจังขนาดนั้น เธอคิดจะทำอะไรกันแน่’ป๊อปปี้