มันเป็นความรัก หรือ ความลับ : love OR Secret

TOMO SEY:
โว๊ยยยยยยยยยยย เชื่อมั้ยยัยนี้หลับโครตลึกเลยไม่รู้ไปเข้าเฝ้าพระเจ้าที่ใหน ถีบตกเตียงก็แล้วอะไรก็แล้วยัยทอมบ๋องบ้าบอคอแตก(เยอะไปและ >>Paprewzasanoi - - )อะไรนั้นก็ยังไม่ยักกะตื่นพี่หนุ่ยเขานัดผมอีก 1 ชั่วโมงแต่เพราะยัยบ้านี้ทำให้ผมเรดไป 10 นาทีกว่าแล้วเนี่ย ป่านนี้บ่นกันตายเลย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
นั้นไง พูดปั๊บมาปุ๊บตายกันยากจริงๆ = =
'ป๋าโมะคร้าบบบบ สะบะรึ๋มรึ๋มหึ่ย กันเสร็จยังครับ เจ๊หนุ่ยเขาให้มาตามแล้วครับ'
เสียงอย่างงี้ไอ้คำพูดกวนๆแบบนี้ ไอ้เขื่อนชัวร์ป๊าบ!
"บ้านแกสิ เดี๋ยวหลังมือหรอก! เดี๋ยวไปขอเวลาแปบ"
'ยังไม่'เสร็จ'หรอครับ'
มันจงใจเน้นครับ ฮึ่มมม ! - -*
"ไม่มีอะไรกันทั้งงั้นแหละเว้ยยย ขืนพูดอีกคำเดียวฝ่าพระบาทของฉันจะไปอยู่บนหน้าแก!!"
ผมขู่มันไป
'คร้าบๆ ป๋า รีบๆนะค้าบบบ ระวังเหี่ยวก่อนนะคร้าบบบ'
ไอ้เขื่อนพูดคำที่ผมอยากจะถีบมันมากกว่าเดิม หึ่ยยยย!! ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้หน้าคางคก ! - -*
"แล้วจะเอาไงกับยัยทอมบ้านี้ละ?"
ผมพึมพำกับตัวเอง
"ยัยทอมบ๋องงงงงงงงงงงงงง!!"
ผมตะโกนเรียกร่างบางข้างๆหู
"หา !?"
อ้าวดันขานแต่เปลือกตาไม่ขยับเลยแหะ
"จำได้มั้ย? เธอให้ฉันปลุกเธอ พี่หนุ่ยนัดเราไว้อีก 1 ชั่วโมงตอนนี้  1 ชั่วโมง 15 นาทีแล้วถ้าเธอยังไม่ตื่นรถออกไม่รู้ด้วยนะ"
ยัยทอมบ๋องสะดุ้งเฮือก จนผมสะดุ้งตามโถ่~ยัยบ้านี้ตกใจหมดผมลูบอก
"ก็ไปสิ"
อะ..อ้าว อะไรว่ะปลุกตั้งนานมาลุกเพราะแค่ผมตะโกนข้างหูแล้วบอกแค่นั้นอะนะ ให้ตายเสียเวลาเป็นบ้า
"เห้! เธอพึ่งตะ...."
ปึง!!!
ตูว่าแล้ว _ _''
หัวยัยทอมบ๋องชนเข้ากับประูตูเต็มๆ
"อะ..โอ๊ยยย"
เธอคงตาสว่างเลยละชนซะขนาดนั้น
"เจ็บมั้ยนั้น"
ผมรีบวิ่งไปดู แต่เธอก็ยังมีหน้าหันมาส่ายหน้านะ
"ไม่เป็นไร"
แสดงว่าชนบ่อย - - เหอะๆ
"แล้วจะไม่เปลี่ยนชงเปลี่ยนชุดเลยรึไง ออกรายการอีกรอบแฟนคลับได้จับผิดแน่! ว่ายัยทอมบ๋องใส่ชุดเดิมออกรายการ"
ผมแกล้งล้อเลียน ยัยทอมบ๋องมองชุดผมที่ถูกเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วกับชุดของตัวเองก่อนจะโบกมือ
"ช่างเหอะๆ แฟนคลับเขาคงไม่อะไรมากหรอน๊าา ไปได้ยัง?"
แก้วถามผม ผมพยักหน้างึกๆแล้วก็เดินไปที่ลิฟท์พร้อมกัน
 
ร๊อบบี้ ชั้นล่าง
"โอ๊ยยย ตายๆๆๆ คุณธอทั้ง 2 มัวทำอะไรอยู่เพคะพึ่งจะเด็จมาเนี่ย จำได้มั้ยค่ะน้องโมะ 1 ชั่วโมงค่ะ ไม่ใช่ 1 ชั่วโมง 20 ! "
พอลงมาเจ๊เขาก็บ่นๆๆๆ อย่างกับผมกับยัยทอมบ๋องนี้ไปเผาบ้านเจ๊เขาอะแว๊ดๆแจ๊ดๆไม่หยุดหน้ารำคาณชะมัด - -*
"แล้วถ้าจะมีเวลามาบ่นผมเอาเวลาไปขึ้นรถไปถ่ายรายการไม่ดีกว่าหรอครับ"
ผมบอก ก่อนจะเดินลิ่่วไปหาเพื่อนซี้ที่เตรียมล้อผมกันเต็มที่ พี่หนุ่ยได้แต่มองผมเหวอๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
TOMO END:
 
KAEW SEY:
"ไปเถอค่ะน้องแก้ว"'
เจ๊หนุ่ยหันมาจับไหล่ฉันแล้วพาเดินไปยังรถตู้คันเดิม
"แล้วจะไปที่ใหนอีกละค่ะเนี่ย"
"ไปย้อนรอยหนังเกาหลีกันค่ัะ"
เหอะๆ ถ้าเกาหลีไม่มีพวกฉากหนังดังๆอะไรแบบนี้นะอยากรู้จริงๆมันจะมีที่ให้เที่ยวสักกี่ที่
"หรอค่ะ หน้าหนุกนะค่ะ"
ฉันยิ้มแหย่ๆแกมประชด แต่เจ๊แกคิดว่าฉันปลื้มจริงๆละ - -
"ใช่มั้ยละ เจ๊อยากไปดูเร็วๆเหมือนกัน อร๊ายยย"
เหอะๆๆ ได้อีก
'ชีวิตหนอชีวิต อนิจจาาา เห้ออ ~ เจอตุ๊ดไม่สมประกอบก็งี้แหละแก้วเอ่ยยย'
ฉันบ่นในใจกับตัวเอง
KAEW END:
TOMO SEY:
เกาะนามิ
บร๊ะเจ้าโจ๊ก มันหนาวโครตต! ทำไมต้องเป็นที่นี้นะเกลียดนักเชียวสถานที่ที่มันเกี่ยวกับหนังนี้ - -
"โอ๊ยยยย หนาวอ่าาา~"
เสียงใสๆคุ้นๆดังอยู่ไกล้ๆผม ผมหันไปมองยัยนี้ไม่ยอมลงจากรถตู้ละคร้าบบ
"โมะจ๋าาาา ลากแก้วลงมาจากรถหน่อยสิจ้ะไม่งั้นเราจะถ่ายทำต่อไม่ได้นะค่ะ"
น้านนน ! ซวยอีกและ
'ทำไมๆๆๆๆ ทำไมไม่เดินไปกับไอ้ 4 คนนั้นตั้งแต่แรกมาป่วนเปี้ยนอะำไรแถวรถตู้ให้ตัวเองซวยเนี่ยห่ะ!'
ผมพาลตัวเองในใจ
"ครับ!"
ผมฝืนยิ้้ม
"ไอ้ทอมบ๋องครับ ! คุณช่วยลงมาจากรถด้วยครับ ^^*"
ผมยิ้มอย่างหงุดหงิด ส่วยยัยทอมบ้านี้ทำไงงั้นหรอครับ เขยิบไปชิดอีกฝั่งหนึ่งเลยละครับ ^^* ฮึ่มมม!
"ฉันบอกให้ออกมา"
พูดดีๆแล้วนะ ^^ แล้วหญิงแม่บนรถตู้ก็ยังส่ายหน้า ^^*
"ลงมาเถอะครับ"
ผมบอกอีกรอบ แล้วยัยนั้นก็ยังเฉย คราวนี้ผมทนไม่ไหวเลยดึงยัยทอมบ้านี้
"ลงมา!!"
"ม่ายยยยยย!"
ผมฉุดกันไปฉุดกันมา กระทั้ง....
ปึก!!!
"โอ๊ยยยยยยยยยยย"
ผมร้องครวนครางทำไมน่ะหรอ ก็ยัยนี้ทำให้หัวผมโขกขอบประตูรถตู้
"อุ้ย! ขอโทษนะโมะแก้วไม่ได้ตั้งใจ"
แล้วยัยนี้ก็ลงมาจาดรถจนได้ แล้วสิ่งที่ทำให้ผมโมโหคือ... ยัยทอมบ้านี้ลงมาเห็นวิวทิวทัศน์และหิมะที่กำลังตกลงมาสวยเธอก็วิ่งเล่นใหญ่เลยครับ แล้วผมละ....ฮึ่ยยยยยยยยยย~!!! ><* แล้วอาการไม่ชอบความหนาวของเธอหดหัวไปใหนหมดห่ะ!! หึ่ยยย!!  โกรธโว้ยยยยยยยยยยยยยยย - -*
'อด ทน ไว้ 3 คำง่ายๆท่องไว้สิโมะ'
ผมท่องแล้วผมก็เดินคลำหัวตัวเองตาม 4 คนนั้นที่เดินไปสำรวจเรียบร้อยแล้ว แต่ผมยังเดินไม่ถึงใหน หิมะก้อนหนึ่งก็พุ่งทยานเข้าสู่หัวของผม โอ๊ยยยย อันเก่ายังไม่หายเลย ผมหันไปหาทิศที่มันพุ่งมา ผู้หญิงผมซอยคนนึงกำลังเอามือปิดปากตัวเองอยู่แหละครับ ^^* หึ่มมมม!
"ขะ....ขอโทษนะโมะ ฉันไม่ได้ตั้งใจน่ะ"
แล้วยัยบ้านี้ก็เดินเข้ามาปัดเศษหิมะออกจากหหัวของผม
"ไม่เป็นไร ^^*"
ผมยิ้ม แล้วทำท่าจะเดินแต่ยัยนี้ดันมาจับแขนผมไว้
"ไม่เป็นไรได้ไงโดนไปอย่างจังขนาดนั้นนะ"
แล้วแก้วก็ยังวุ่นวายกับหัวของผมอยู่ ผมก็เลยจะเดินไปไม่สนใจแต่ยัยบ้านี้ก็ยังตาม 
"นี้ เลิกตามฉันสักที่เถอะฉันไม่เป็นไร"
ผมบอก แต่พอผมหันมาหน้าของผมกับแก้วก็เกือบชนกัน เรา 2 คนรีบหันไปคนละทาง
"ฉะ...ฉันเข้าใจแล้วว่านายไม่ได้เป็นอะไร"
"ก็ดี"
ผมกับแก้วก็เดินไปยังที่ๆทีมงานและ 4 คนนั้นยืนรออยู่ พอไปถึงผมก็เเหมือนเดิมเลยครับ
"ไม่จูบไปเลยละ"
เขื่อนเกาะแขนแล้วแซวผม
"ไปตายไป!"
ผมอยากจะขวนหน้ามันเหลือเกินนน
"เออ เขื่อน! อย่าไปล้อมันดิ เดี๋ยวมันก็เขินแย่ 5555+"
แล้วก็มีตัวสมทบอย่างไอ้เคนตะ เออเจริญเพื่อนผมมันดีๆกันทั้งงั้นหน้าภูมิใจนะ
"สติคงไม่สมประกอบนะ ไปเช็คหน่อยก็ดีฉันเป็นห่วง"
ผมตบบ่าของเพื่อนซี้ทั้งสองแล้วเดินออกมาอ่านสคริปที่ทีมงานเตรียมมาให้แต่ไอ้เขื่อนกับไอ้เคนตะก็ยังสุ่มหัวกันนินทาผมสนุกปาก ได้เหมือนกันครับโมะะจัดให้ ^^* ผมยืนอยู่ตรงกลางที่มัน 2 คนคุยกัน
"อยากนินทานักใช่มั้ย?"
เพื่อนทั้ง 2 ตัวแข็งทื่อแล้วพึ่งมาสำนึกได้ตอนที่มันสายไปแล้วครับ ผมจับคอมันทั้ง 2 กระแทกเข้าหากัน
โป๊ก!!!!!!!
"โอ๊ยยยย เจ็บ"
มันบ่นออกมาพร้อมกัน
"เจ็บเป็นด้วย??"
ผมยิ้ม แล้วนั่งอ่านสคริปไม่สนใจคนรอบข้างอีก

ว๊าวๆๆๆ แค่เบาะๆอยากได้มากกว่านี้ก็ เม้น+โหวต เอาไว้นะค่ะ ^^ จุ๊บ จุ๊บ ><