รักวุ่นวายของยัยคุณหนูเอาแต่ใจกับนายจอมกวน

"นายอย่าทำอย่างนี้เลยนะ ห้าครั้งน่ะมันเกินกว่าคนปกติจะรับไหวนะ คนปกติจะรับได้สูงสุดสามครั้งต่อวันเท่านั้น ถ้ามากกว่านั้นอาจถึงตายได้นะ"
"ก็ได้สามครั้งก็ได้ คำถามที่สอง ถ้าฉันใช้ เรทเทิล เฮลป์ สามครั้งพลังของฉันจะเท่ากับของเธอมั๊ย"
"อย่าเลยนะไม่ไหวหรอก ถ้าใช้ เรทเทิล เฮลป์ จนถึงขีดจำกัดต่อวันแล้วนายจะสลบไปเกือบสามปีเลยนะ ฉันว่านายอย่าใช้เลยนะ"
"เรื่องนั้นน่ะฉันรู้แล้วล่ะ แต่ตอนนี้เธอตอบคำถามของฉันก่อน"
"ก็ได้ๆ ถ้านายใช้แล้วนายจะมีพลังเท่ากับฉัน พอใจมั๊ย"
"ดีถ้างั้นฉันจะใช้อีกสองครั้ง ระหว่างนี้เธอห้ามทำร้ายฉันเด็ดขาด เข้าใจมั๊ย"
"งั้น ถ้านายตายล่ะ ฉันจะตอบคำถามของพ่อแม่นายหรือท่านผู้เฒ่าโอสิคว่ายังไงกันล่ะ"
"ฉันไม่มีพ่อแม่หรอก (แล้วโตมาได้ยังไงกันเนี่ย ฉันพูดในใจ) ฉันโตมาได้เพราะท่านผู้เฒ่าเก็บฉันมาเลี้ยงน่ะ"แรงคเกอร์พูดอย่างเศร้าๆ
"ขอโทษนะ"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก แล้วเธอก็ตอบท่านไปตามความจริงละกัน"
"อืมได้"
"เรทเทิล เฮลป์   เรทเทิล เฮลป์"แรงคเกอร์พูด
"งั้นก็มาเริ่มกันเลย"แรงคเกอร์พูด
"ได้เลย ฉันเริ่มก่อนนะ"ฉันพูดออกไปอย่างสนุก
"ได้อยู่แล้ว"แรงคเกอร์พูดออกไปอย่างสนุกเช่นกัน
"เปลี่ยนศาสตรา ไนท์ เบลด"ฉันพูด
"เกราะเหล็กกล้า รีไวลเดอร์ชิลล์"แรงคเกอร์พูด
"กระจกเงามืดแปดด้าน รีเควจเจอร์ เอจท์"ฉันพูด   ( คือ สะท้อนพลังที่พุ่งมา กลับไปแบบเพิ่มกำลังแปดเท่าและพุ่งออกไปโจมตีแปดทิศ เป็นพลังที่แรงและใช้พลังเวทย์เป็นจำนวนมาก
"โห! เล่นงี้เลยเหรอ ผ้าเปลี่ยนทิศแปดผืน เปลี่ยนทิศทางทั้งแปดเลย ย๊ากกกกกกกกกกก"แรงคเกอร์พูดอย่างบ้าคลั่ง
"ไม่เบาเหมือนกันนี่ แต่ทำอย่างนั้นน่ะดีแล้วเหรอ ผ้าเปลี่ยนทิศน่ะ ถ้าเรียกออกมาใช้มากขนาดนั้นน่ะมันจะเปลี่ยนทิศได้ไม่หมดหรอกนะ"
"หา! หมายความว่าไง!"
"ก็หมายความว่ามันจะหลงเหลือพลังที่อัดเข้าไปครึ่งนึงน่ะสิ นายนี่ไม่รู้อะไรเลยนะ จริงๆเล้ยย"ฉันพูดกวน
"แล้วเธอปล่อยพลังขนาดนี้มาเพื่ออะไรกันล่ะเนี่ย พลังเธอยังไม่หมดเลยเหรอ"แรงคเกอร์ถามรัว
"คำถามแรกขอตอบว่า ไม่รู้สิ คำถามที่สองตอบว่า เหลืออีกเยอะมากนะจ้ะ"ฉันพูดกวนอีกรอบ
"เธอโกหกฉันทำไม เธอปล่อยพลังออกมามากแค่ไหน และเธอเรียนการใช้เวทย์มากี่เดือนกันแน่ ตอบมาให้ครบด้วย"แรงคเกอร์ถามรัวอีกแล้ว
"ได้ คำถามแรกตอบว่าถ้าไม่โกหกนายก็ต้องใช้มากกว่านี้แน่ คำถามที่สองตอบว่า ไม่รู้สิอาจจะมากประมาณพลังของเธอมั๊ง คำถามที่สามตอบว่า เรียนมาสามปีนะจ้ะ เด็กน้อยฮ่ะๆๆ"ฉันพูดกวนอีกรอบแล้ว
"นี่เธอ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เธอนี่มันน่า..."แรงคเกอร์พูดไม่ทันจบก็สลบไปซะก่อน
"นี่นาย! นายอย่าสลบนะ! นาย! นายตื่นขึ้นมาสิ! ถ้านายสลบไปตอนนี้นายอาจไม่มีทางกลับมาได้เลยนะ นาย! ตื่นมาสิ! ลืมตาสิ! นาย! ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลยนะ! ฮือๆๆ ไม่ได้สิ! เราถูกเค้าแกล้งนี่ เราจะเป็นห่วงเค้าไม่ได้ นายเป็นอย่างนี้แหละดีแล้ว ตายๆไปนั่นแหละ! ฉันไปแล้วนะ"ฉันพูดออกไปทั้งๆที่ไม่เป็นจริงอย่างที่พูด