รักวุ่นวายของยัยคุณหนูเอาแต่ใจกับนายจอมกวน
นารินทร์
7) ตอน การต่อสู้ที่แสนเจ็บปวด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"จะเริ่มแล้วนะ"ฉันให้สัญญาณ
"ศาสตรามืด ไนท์ เบลด"ฉันพูด ( คือ มีดแห่งรัตติกาล ทำให้เกิดการเจ็บปวดรุนแรงภายในร่างกาย )
"เกราะทองคำ รีชั่น สแควร์"แรงคเกอร์พูด ( คือ สะท้อนพลังทั้งหมดที่พุ่งมา กลับไปแบบสี่ทิศทาง )
"เกราะเหล็กกล้า รีไวลเดอร์ ชิลล์"ฉันพูด ( คือ สะท้อนทุกอย่างที่พุ่งมาชน )
"เกราะเหล็กกล้า ราวิสปาร์คเคอร์"แรงคเกอร์พูด (คือ ดูดทุกอย่างที่พุ่งมา แล้วเปลี่ยนเป็นพลังของตัวเอง)
"เปลี่ยนศาสตรา เรทเทิล เฮลป์"แรงคเกอร์พูด ( คือ รักษาและเพิ่มพลังเวทย์ให้กับคนที่ใช้มัน )
"โห! แค่นี้ถึงกับต้องใช้ เรทเทิล เฮลป์ เลยเหรอ นายเนี่ยน้าอ่อนชะมัดเลย"ฉันพูดเยาะเย้ย
"ก็ฉันมันไม่ได้มีพลังเยอะเหมือนกับเธอนี่"แรงคเกอร์พูดออกแนวประชด
"รู้ด้วยเหรอ ว่าฉันมีพลังเยอะขนาดไหนอ่ะ"ฉันพูด
"ก็ใช่น่ะสิแล้วทำไม"แรงคเกอร์พูด
"ไม่ทำไมหรอกก็แค่นายน่ะมัน...อ่อนเกินไป!!! ไม่สมควรจะมาสู้กับฉันก็เท่านั้นเอง"ฉันพูดยั่วโทสะ
"ใช่ ฉันมันอ่อน แต่ฉันขอถามอะไรสองอย่างหน่อยได้มั๊ย"
"จะถามอะไรก็ถามมาได้เลย"
"ฉันใช้ เรทเทิล เฮลป์ ห้าครั้งได้มั๊ย"
"นี่นาย อย่าบอกนะว่านายจะ"
"ฉันถามว่าได้มั๊ย"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
