รักวุ่นวายของยัยคุณหนูเอาแต่ใจกับนายจอมกวน

ฉันเดินออกห่างจากเค้าเดินไปทางประตูทางเข้า-ออกของสนามเด็กเล่น ฉันอยากเข้าไปช่วย หรือให้เค้าตื่นขึ้นมาบอกชื่อ หรือเข้าไปปลุกให้เค้าตื่นแล้วสั่งเสียประโยคสุดท้ายแต่ไม่ได้ ฉันเข้าไปช่วยไม่ได้ถึงแม้ใจฉันอยากจะเข้าไปช่วยเหลือเค้าให้ถึงที่สุด อยากจะพาเค้าไปส่งโรงพยาบาล สุดท้ายแล้วฉันก็แพ้ใจตัวเอง

"นี่นาย! ถึงเราจะไม่รู้จักกัน แต่ฉันจะช่วยนายให้ได้เลยรอฉันก่อนนะ"ฉันพูดออกไปอย่างดีใจสุดๆ ฉันรีบวิ่งไปหาเค้าและพาเค้าไปส่งที่ศูนย์พยาบาลจอมเวทย์ทันที

            ศูนย์พยาบาลจอมเวทย์

            ที่นี่มีจอมเวทย์ที่เรียนจบทางการแพทย์มานานตั้ง 1,400 กว่าปี เชียวนะ เก่งๆทั้งนั้นแหละ และถ้าใครเรียนไม่ถึง 1,400 ปี ทางการแพทย์จะไม่ให้มารักษาผู้ป่วยเด็ดขาดเลย นี่ถ้าฉันเกิดอยากเป็นหมอล่ะก็ ต้องเรียนเป็น 1,000 ปีเนี่ยฉันคงไม่ไหวตั้งแต่ยังไม่ถึง 100 ปี แล้วล่ะ

"คุณหมอคะ คุณหมอต้องช่วยเค้าให้ได้นะคะ ฮือๆๆ"ฉันพูดไปด้วยร้องไปด้วย

"อย่าร้องไห้ไปเลยเด็กน้อย พี่ชายเธอจะต้องไม่เป็นไรอย่างแน่นอน"หลังจากคุณหมอคนนั้นพูดจบหมอเค้ารีบเดินเข้าห้องฉุกเฉินทันที

"มะ...เมื่อ...เมื่อกี๊หมอพูดว่าพี่ชายเธองั้นเหรอ กรี๊ดดด ฉันไม่ใช่น้องสาวนายน้า"ระหว่างที่ฉันกรี๊ดแตกอยู่นั่นน่ะทุกคนหันมามองฉันหมดเลย สงสัยเค้ากำลังนินทาฉันว่า 'อายุก็น่าจะประมาณ 13 แล้ว ยังมากรี๊ดในโรงพยาบาลไม่เกรงใจคนอื่นบ้าง สงสัยพ่อแม่คงไม่สั่งสอนลูกแน่ๆเลย' ฮือๆๆ

ขณะที่ฉันคิดว่ามีคนกำลังนินทาฉัน เหมือนมีเสียงท่านผู้เฒ่าแทรกเข้ามาในหัว