รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

เช้าวันรุ่งขึ้น
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
แก้วเปิดประตูออกมาเมื่อได้ยินเสียงมีคนเคาะประตู
6.30น.
 
แก้ว//มีไรหรอธามไท (แก้วตื่นมาด้วยความงัวเงีย)
ธามไท//ไปกับชั้นหน่อยสิแก้ว
แก้ว//ไปไหนอ่ะ
ธามไท//เหอะน่า
แก้ว//งั้นเดี๋ยวขอเวลาแปปนึงเดี๋ยวลงไป
ธามไท//โอเค
 
แล้วการรอคอยก้อสำเร็จ
แก้ว//ธามไทชั้นเสร็จแล้ว
ธามไท//อืมๆ
แก้ว//แล้วนายจะพาชั้นไปไหนอ่ะเนี่ย
ธามไท//ตามมาเดี๋ยวเธอก้อรู้
 
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
กรี๊ด กรี๊ด
 
แก้ว//โอ้ย นายฉันปวดหูกับแฟนคลับของนายจังเลยเนี่ย ไหนล่ะ ที่นายอยากให้ชั้นดู
ธามไท//...... (ธามไทกำลังมองเข้าไปในร้านอาหารที่มีเด็กเสิร์ฟกำลังทำงานกันอย่างง้วน จนแก้วรู้แล้วว่าอะไร)
แก้ว//ธามไท
ธามไท//...... (ก้อยังเหม่อ)
แก้ว//ธามไท ธามไท
ธามไท//........ (ไม่มีเสียงตอบรับ)
แก้ว//ไอ้ธามไท!!!!!!!!!! (ทนไม่ไหวจิงๆ)
ธามไท//อะไรแก้ว
แก้ว//เรียกนายไม่ไดยินนี้ ชั้นรู้และทำไมนายถึงลากชั้นมาด้วย
ธามไท//อะไร
แก้ว//นั่นไง (แก้วชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่ง)
ธามไท//เธอหมายความว่าไง
แก้ว//นาย ชอบผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ยล่ะ
ธามไท//ใช่ ชอบมากด้วย
แก้ว//โธ่ เอ้ย นายจะให้ชั้นช่วยใช่มั้ย
ธามไท//แสนรู้ดีนะเธอน่ะ
แก้ว//เฮ้ย ไม่ใช่หมา กลับกันเหอะพรุ่งค่อยมาใหม่ ชั้นปวดหูกับแฟนคลับนายอ่ะ
ธามไท//โอเคๆๆๆๆ กลับก้อกลับ แต่พรุ่งนี้เธอต้องมากัยชั้นนะ
แก้ว//ได้เลย
 
แล้วสองคนก้อกลับบ้าน
 
ด้านโทโมะ
ลุงจำเริญ//นี่หนูแก้ว หายไปไหนเนี่ย เจ้าธามด้วย
แต๋น//น่าจะออกไปข้างนอกนะคะ
ลุงจำเริญ//แต่เช้าเนี่ยนะ
โทโมะ//น้องชายผมคงพายัยยักกินคนไปซื้อของมั้งครับ
....?//นายว่าใคร
โทโมะ//ก้อว่าเธอนั่นแหละ
แก้ว//อ๋อหรอ ไอ้ตุ๊ดหน้าจืด
โทโมะ//นี่เธอ
แก้ว//ชั้น แล้ว นายจะทำไม
ธามไท//วันนี้พี่ไม่ไปทำงานหรอพี่
โทโมะ//ไม่ล่ะ แกล่ะ เมื่อไหร่จะไปทำงานได้สักที
ธามไท//ผมขอทำไรบางอย่างให้เสร็จก่อน แล้วค่อยไปทำงาน
โทโมะ//อะไรบางอย่าง นี่ คือ อะไร
ธามไท//เถอะน่า พี่อย่ารู้เลย
ตึ้ง ตึ่ง (เสียงออดหน้าบ้าน)
 
ลุงจำเริญ//แต๋นไปเปิดประตูไป
 
หลังจากแต๋นเดินเข้ามา
แต๋น//คุณโทโมะคะ
โทโมะ//ชั้นรู้และใครมา
แก้ว/ธามไท/ลุงจำเริญ//ใครอ่ะ
 
 
ช่วงนี้อัพช้าหน่อยนะคะ
รุ่นพี่ที่แต่งเก่ง ช่วยติ ชมด้วยนะคะ