รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

20.30น.

ณ โต๊ะอาหารของบ้าน

ลุงจำเริญ//เอาล่ะ โอ้โหกับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลย แต๋นไปตามหนูแก้วมาสิ

แต๋น//ได้ค่ะคุณผู้ชาย

ห้องแก้ว

แต๋น//คุณผู้หญิงคะ คุณผู้หญิง    อ๊ะ!

แก้ว//มีอะไรคะพี่แต๋น

แต๋น//คุณผู้หญิงคะ ทานข้าวค่ะ

แก้ว//พี่แต๋นทีหลังอย่าเรียกคุณผู้หญิงเลย เรียกแก้วเฉยๆดีกว่าค่ะ

แต๋น//อืม ไม่ดีมั้งคะ

แก้ว//ดีค่ะ เพราะเเก้วไม่ชอบ

แต๋น//งั้นก้อได้ค่ะ

 แล้วทั้งสองก้อลงไปกินข้าวข้างล่างกัน

ลุงจำเริญ//อ้าวหนูแก้ว มามา ลงมากินข้าว 

แก้ว//แล้วธามไทล่ะคะ

ลุงจำเริญ//ไอ้เจ้าคนเล็กนี้เดี๋ยวกินเดี๋ยวไม่กิน ปล่อยมันเหอะ

แก้ว//คนเล็กหรอคะ หนูนึกว่าคนโตซะอีก

ลุงจำเริญ//ไม่ใช่หรอก ลูกชายคนโตมาดึกแหละ หัวค่ำนานๆทีจะมาน่ะ

แก้ว//อ๋อ ค่ะ

ลุงจำเริญ//งั้น แต๋นลองไปเรียกเจ้าธามมากินข้าวสิ๊

แต๋น//ได้ค่ะคุณผู้ชาย

แก้ว//เดี๋ยวค่ะพี่แต๋น เดี๋ยวหนูไปเรียกเอง

ลุงจำเริญ//แต่ว่าหนูแก้ว

แก้ว//ไม่เปนไรค่ะลุง หนูมีหน้าที่ที่จะดูแลสองคนนี้ หนูก้อต้องทำหน้าที่สิคะ

ลุงจำเริญ//อ่ะ โอเค

หน้าห้องธามไท

ก๊อก~ ก๊อก~

แก้ว//นายธามไท นายธามไท

(ธามไทเปิดประตูออกมา)

ธามไท//มีอะไร เธอจะมายึดห้องฉันรึไง

แก้ว//นายจะบ้าหรอ ฉันมาเรียกนายไปกินข้าว

ธามไท//ฉันไม่หิวอ่ะ เธอกินเหอะ

แก้ว//อ้าว ทำไมอ่ะ

ธามไท//รู้สึกไม่อยากกินข้าวอ่ะวันนี้อ่ะ เธอกินเหอะ ถ้าฉันหิว เดี๋ยวกินเอง

แก้ว//นายโอเคนะ

ธามไท//อืมๆ

แล้วแก้วก้อลงมากินข้าว 

เมื่อแก้วอิ่มแล้วก้อขึ้นไปนอน

แก้ว//เฮ้อ~~อิ่มจัง เดี๋ยวไปอาบน้ำดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าหน่อย เดี๋ยวจะไปช่วยแม่บ้านทำงานบ้างดีกว่า

ระหว่างที่แก้วกำลังนอนหลับ การกระหายทำให้แก้วตื่นขึ้นมา

แก้ว//หิวน้ำจังลงไปกินน้ำดีกว่า 

เมื่อแก้วลงไปกินน้ำ แก้วเห็นเหมือนใครขี่รถเข้ามาในบ้าน 

แก้ว//เอ๊ะ! ใครมา นี่ก้อ5ทุ่มแล้วนะ

แก้วจึงเดินมาดูทางเข้าบ้าน แล้วเจอใครคนหนึ่ง

...?//เฮ้ย! เธอ

แก้ว//นาย!

...?//เธอมาที่นี่ได้ไงเนี่ย

แก้ว//ฉันต้องถามนายมากกว่าว่ามาได้ไง

...?//ก้อนี่บ้านฉัน ถ้าไม่ใช่บ้านฉัน ฉันจะเข้ามาทำเกลืออะไรล่ะ

แก้ว//นะ นี่...บ้านนายหรอ

...?//ใช่

แก้ว//หรือว่าลูกชายคนโตคือ....

...?//ใช่ฉันลูกชายคนโต เธอมาอยู่บ้านฉันได้ยังไง

แก้ว//ก้อพ่อนายให้ฉันมาดูแลนายทำไม

...?//อ๋อหรอ ฉันไล่เธอออก

แก้ว//เฮ้ย! ได้ไงอ่ะหะนายน่าจืด

...?//นี่ฉันออกจะหล่อ มาเรียกฉันว่าน่าจืดหรอเนี่ย

แก้ว//ใช่ ทำไมนายมีปัญหาหรอ

...?//งั้น เธอออกจากบ้านฉันไปเลยนะ

แก้ว//ทำไมฉันต้องออกด้วย คนที่จะไล่ฉันออกได้มีแต่ลุงจำเริญเท่านั้น

...?//หนอย..นี่พ่อฉันตาเป็นอะไรรึป่าวถึงเลือกเธอ

แก้ว//แหม แล้วนายล่ะนายหน้าจืด นายเป็นใคร

...?//ฉันชื่อว่า โทโมะ วิศวะ ไทยานนต์ นักร้องหนุ่งชื่อดัง อยู่ในวงK-otic 

แก้ว//โอ้ย!พอเห๊อะ จะอ้วก

โทโมะ//ทำไมแล้วเธอล่ะเป็นใคร

แก้ว//ฉันชื่อแก้ว แนะนำตัวแค่นี้ไม่ต้องอลังการมากมายเหมือนนายหรอก

โทโมะ//เธอ....

แก้ว//นาย....

ลุงจำเริญ//อ้าว! รู้จักกันแล้วหรอ 

โทโมะ/แก้ว//ไม่ค่ะ/ครับ

ลุงจำเริญ//ทำไมอ่ะ รู้จักไว้อ่ะดีแล้ว จะได้เป็นมิตรที่ดีต่อกัน

โทโมะ//พ่อ พ่อเอาใครมาดูแลผมเนี่ย เธอจะฆ่าผมรึป่าวก้อไม่รู้ วันดีคืนดี อาจจะจับผมกินก้อได้นะพ่อ

แก้ว//หนอยนี่ ไอ้ตุ๊ดหน้าจืด

โทโมะ//อะไรล่ะ ยัยยักกินคน

ลุงจำเริญ//เอาล่ะเอาล่ะ ทั้งสองคนไปนอนได้และ นี่ก้อดึกมากและนะ

โทโมะ//ครับพ่อ ฝันดีร้ายนะครับ

แก้ว//อ้าวนี่นาย ก้อต้องฝันดีสิ ฝันร้ายได้ยังไง นายนี่ไม่รู้จักกาละเทศะเลยนะ

โทโมะ//ฝันร้ายก้อกลายเป็นดีสิยัยโง่ เธอจะให้พ่อฉันฝันดีแล้วต้องอะไรร้ายๆรึไง

แก้ว//เอ่อ..........(เถียงไม่ออกอีกละ)

ลุงจำเริญ//เอาล่ะๆๆ ไปนอนกันได้แล้ว

โทโมะ/แก้ว//ค่ะ/ครับ ชิ๊!

พอขึ้นห้อง โทโมะเห็นแก้วเข้าไปในห้องแม่ตัวเองก้ออดสงสัยไม่ได้

โทโมะ//ยัยยักกินคน เธอเข้ามานอนห้องแม่ฉันได้ยังไง

แก้ว//ก้อลุงจำเริญให้ฉันมานอนที่ห้องนี้ นายมีปัญหาอะไร

โทโมะ//ก้อนี่มันห้องแม่ชั้น!!!(โทโมะขึ้นเสียงตะโกนจนแก้วตกใจ)

แก้ว//นี่นาย เออๆ ฉันนอนโซฟาข้างล่างก้อได้

โทโมะ//ไม่ต้อง นอนที่นี้แหละ (แล้วโทโมะก้อเดินเข้าห้องตัวเองไป)

แก้ว//อะไรของตานั่นน่ะ

ติดตามตอนต่อไปนะ