รักสามเรา เขา เธอ และ ฉัน

เช้าวันรุ่งขึ้น

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

แก้วเปิดประตูออกมาเมื่อได้ยินเสียงมีคนเคาะประตู

6.30น.

แก้ว//มีไรหรอธามไท (แก้วตื่นมาด้วยความงัวเงีย)

ธามไท//ไปกับชั้นหน่อยสิแก้ว

แก้ว//ไปไหนอ่ะ

ธามไท//เหอะน่า

แก้ว//งั้นเดี๋ยวขอเวลาแปปนึงเดี๋ยวลงไป

ธามไท//โอเค

แล้วการรอคอยก้อสำเร็จ

แก้ว//ธามไทชั้นเสร็จแล้ว

ธามไท//อืมๆ

แก้ว//แล้วนายจะพาชั้นไปไหนอ่ะเนี่ย

ธามไท//ตามมาเดี๋ยวเธอก้อรู้

ณ ห้างแห่งหนึ่ง

กรี๊ด กรี๊ด

แก้ว//โอ้ย นายฉันปวดหูกับแฟนคลับของนายจังเลยเนี่ย ไหนล่ะ ที่นายอยากให้ชั้นดู

ธามไท//...... (ธามไทกำลังมองเข้าไปในร้านอาหารที่มีเด็กเสิร์ฟกำลังทำงานกันอย่างง้วน จนแก้วรู้แล้วว่าอะไร)

แก้ว//ธามไท

ธามไท//...... (ก้อยังเหม่อ)

แก้ว//ธามไท ธามไท

ธามไท//........ (ไม่มีเสียงตอบรับ)

แก้ว//ไอ้ธามไท!!!!!!!!!! (ทนไม่ไหวจิงๆ)

ธามไท//อะไรแก้ว

แก้ว//เรียกนายไม่ไดยินนี้ ชั้นรู้และทำไมนายถึงลากชั้นมาด้วย

ธามไท//อะไร

แก้ว//นั่นไง (แก้วชี้ไปทางผู้หญิงคนหนึ่ง)

ธามไท//เธอหมายความว่าไง

แก้ว//นาย ชอบผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ยล่ะ

ธามไท//ใช่ ชอบมากด้วย

แก้ว//โธ่ เอ้ย นายจะให้ชั้นช่วยใช่มั้ย

ธามไท//แสนรู้ดีนะเธอน่ะ

แก้ว//เฮ้ย ไม่ใช่หมา กลับกันเหอะพรุ่งค่อยมาใหม่ ชั้นปวดหูกับแฟนคลับนายอ่ะ

ธามไท//โอเคๆๆๆๆ กลับก้อกลับ แต่พรุ่งนี้เธอต้องมากัยชั้นนะ

แก้ว//ได้เลย

แล้วสองคนก้อกลับบ้าน

ด้านโทโมะ

ลุงจำเริญ//นี่หนูแก้ว หายไปไหนเนี่ย เจ้าธามด้วย

แต๋น//น่าจะออกไปข้างนอกนะคะ

ลุงจำเริญ//แต่เช้าเนี่ยนะ

โทโมะ//น้องชายผมคงพายัยยักกินคนไปซื้อของมั้งครับ

....?//นายว่าใคร

โทโมะ//ก้อว่าเธอนั่นแหละ

แก้ว//อ๋อหรอ ไอ้ตุ๊ดหน้าจืด

โทโมะ//นี่เธอ

แก้ว//ชั้น แล้ว นายจะทำไม

ธามไท//วันนี้พี่ไม่ไปทำงานหรอพี่

โทโมะ//ไม่ล่ะ แกล่ะ เมื่อไหร่จะไปทำงานได้สักที

ธามไท//ผมขอทำไรบางอย่างให้เสร็จก่อน แล้วค่อยไปทำงาน

โทโมะ//อะไรบางอย่าง นี่ คือ อะไร

ธามไท//เถอะน่า พี่อย่ารู้เลย

ตึ้ง ตึ่ง (เสียงออดหน้าบ้าน)

ลุงจำเริญ//แต๋นไปเปิดประตูไป

หลังจากแต๋นเดินเข้ามา

แต๋น//คุณโทโมะคะ

โทโมะ//ชั้นรู้และใครมา

แก้ว/ธามไท/ลุงจำเริญ//ใครอ่ะ

ช่วงนี้อัพช้าหน่อยนะคะ

รุ่นพี่ที่แต่งเก่ง ช่วยติ ชมด้วยนะคะ