สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

ณ สยามคอนโด ห้อง 128(อีกแล้ววว -___-;;)
 
เช้าแล้วจ้าๆ
 
      6:30 นาฬิกา
 
      "เฮ้!พีท..นี่นายแกล้งฉันอยู่ป่าว ตื่นสิพีท ตื่น!!"
 
      "..."ไม่มีเสียงตอบรับจากผู้ชายที่ท่านเรียก กรี๊ดดด T^T
 
       "อืม..ก็ได้ ถ้านายไม่ตื่นภายใน เจ็ดโมงนะ ฉันฆ่านายแน่ พีท!!!"
 
       7:00 นาฬิกา
 
       "นี่พีท..นายจะทำให้ฉันไปทำงานสาย นายจะถูกขังอยู่ที่นี่ ถ้านายไม่ตื่น เข้าใจไหม!!!"ตะโกน คอแทบ
 
แตกแล้วนะโว้ย! กรี๊ดดด T^T
 
        "..."ยังเงียบ คิดจะลองดีกับฉันใช่มั้ย
 
        "ไปแล้วนะ"ฉันหมุนตัวกลับแล้วล็อคห้องนอนตามความเคยชิน
 
        "เฮ้ย!!ฉันตื่นแล้ว.ฉันตื่นแล้ว อย่าแกล้งกัน T_T"แหม!!ทีนี้ทำมาตื่น ฮึ่ย!
 
        "โอเค ฉันให้เวลานายถึง เจ็ดโมงสิบห้า ถ้านายยังไม่มา ฉันจะถือว่านายยินยอมที่จะให้ฉันขัง โอเค้?" 
 
        "อ่าฮะ...แล้ว"เขาพูดยังไม่จบ ฉันก็ยื่นผ้าขนหนูอันใหม่(จริงๆพี่ข้างห้องฉันให้มาน่ะ)ให้เขา
 
        "อะนี่!ใช้แล้วไม่ต้องคืน เอากลับไปเลย ไป..เร็วๆ ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลย -*-"
 
ซ่าาา~
 
        โอ๊ย! TOT ทำไมอีตานี่อาบน้ำนานยังกะไปสิงสถิตที่ห้องน้ำแล้วยังไงยังงั้นแหละโว้ยยยย หิวจะตายแล้ว
 
แต่เอ๊ะ!เวฟสปาเก็ตตี้ที่ซื้อมาจากโลตัสที่มั้ยน้าาา ถ้ากินช้า หมอนั่นก็บ่นอีก ว่าทำไมสั่งให้เขาเร็วๆแต่ฉันดันกิน
 
ช้าอีก โว่ย! คิดไม่ออกอะ เดี๋ยวปิ้งขนมปังก็ได้ ซักสองสามชิ้นทาเนยแล้วเอาไปกินในรถ เออเข้าท่า!ฉันจึงไม่รอ
 
ช้า รีบหยิบขนมปังมาปิ้งในเครื่องปิ้งทันทีทันใด แล้วฉันก็สะดุ้งเมื่อได้ยินเสียง
 
        แอ๊ด~
 
        "อ้าวนาย เออนี่! นายจะเอาขนมปังปิ้งไปกินในรถไหม?ปิ้งไม่นานหรอก สองสามนาทีก็เสร็จแล้ว เอาไปกิน
 
บนรถน่ะ"ฉันถามพีทที่เปลือยท่อนบนในห้องนั่งเล่น
 
        "อืมๆว่าแต่เสื้อผ้าฉันล่ะ"
 
        "อ๋อ อยู่ในห้องฉันน่ะ ข้างๆเตียง"
 
        "อืมๆ อย่าลืมปิ้งขนมปังให้ฉันกินล่ะ"อาบน้ำเสร็จก็บงการต่อเลยเว้ย!
 
        "เอออออออ รู้แล้วโว้ย เอ่อ ค่ะ"กรี๊ดดด T^T แกพูดอะไรออกป๊ายยยยย!! ยัยเพรทเซิลเอ๊ย!!
 
        "- -??"เขาทำหน้างงๆใส่ฉันก่อนที่จะเข้าห้องไปแต่งตัว
 
ปิ๊ง!
 
       เฮือก!เสียงเครื่องปิ้งขนมปังบ่งบอกฉันว่าขนมปังที่ฉันปิ้งไว้เสร็จแล้ว ทำให้ฉันสะดุ้งขึ้น ฉันชอบคิดอะไร
 
เพลินๆอย่างงี้ล่ะ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
 
      "นี่เธอ"เสียงนุ่มทุ้มมาจากข้างหลังฉัน
 
      "อะไรอีกล่ะ..คะ"ฉันเติมคำต่อท้ายลงไปอีกนิดๆเพราะฉันยังจำคำของเขาที่บอกฉันเมื่อคืนได้ว่า
 
     'ถ้าเธอไม่อยากมีชีวิตที่มีสุขตลอดการทำงาน เธอก็แกล้งฉันต่อไป!!'
 
       "อะไรของเธอเนี่ย ฮึ! เพรทเซิลคนเดิมหายไปไหนแล้ว"เขาพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานบาดใจให้ฉัน(แต่ถ้ามัน
 
เป็นฉันที่ได้รับยิ้ม มันคงไม่บาดใจ)
 
        "เออน่าา เอาเป็นว่าไม่มีอะไรหรอก นี่ก็จะแปดโมงแล้ว ผู้จัดการนัดเก้าโมงตรง ห้ามเลต ห้ามเบี้ยว"
 
        "งั้นก็รีบไปกันเถอะ"
 
ณ รถเฟอร์รารี่(ของพีท)
 
       ฉันรีบกินขนมปังปิ้งสุดฤทธิ์สุดเดช พีทก็เช่นกัน เพราะว่าวันนี้การจราจรในอินเตอร์เทาวน์ เป็นอะไรไปก็ไม่รู้
 
ปกติช่วงเวลานี้มันต้องติดๆขัดๆ แต่ทำไมวันนี้มันโล่งวะ TOT ฉันกับพีทเลยต้องแกล้งชะลอรถเพื่อที่จะหยิบขนม
 
ปังปิ้งมากินกัน ชลมุนวุ่นวายที่สุด! ในที่สุด ฉันกับพีทก็ถึงที่ที่ผู้จัดการนัดเราไว้ คือ...intertown port หรือเรียก
 
ว่า ท่าเรืออินเตอร์เทาวน์นั่นเอง!! ผู้จัดการคิดจะทำอะไรนะ - -?
 
       'ว่าไง..เพรทเซิล ถ้าถึงท่าเรืออินเตอร์เทาวน์แล้วจะมีเืรือมารับเธอกับพีทไปที่เกาะ l110 นะ ชื่อเรือว่า

ship star 1นะ จะเจอคนขับชื่อว่าXll แล้วพอขึ้นฝั่ง(เกาะ)แล้ว จะมีทีมงานมารับเธอไปทานข้าวเที่ยงก่อน แล้ว
 
ค่อยพาเธอไปเช็กอิน ส่วนเรื่องเสื้อผ้าไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าพวกเธอไม่ได้เอามา เดี๋ยวให้ทีมงานจัดการให้นะ'
 
         ผู้จัดการทิ้งข้อความมาให้ซะยาวเหยียดยืด
 
         "เรือ ship star 1จะออกเดินทางแล้วนะคะ ขอให้ท่านผู้โดยสารที่จะโดยสารเรือนี้ ให้รออยู่ที่ประตู5ค่ะ"
 
         เสียงผู้หญิงประกาศออกมาทางไมค์โครโฟน ฉันกับพีทเลยต้องเดินเข้าเรือ VIPนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้