สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

ณ สยามคอนโด ห้อง 128

 

      "โฮ้ยยย!! นาย ออกไปจากห้องฉันได้แล้วววว"ฉันออกปากไล่พีทที่กินข้าวเสร็จก็อ้างว่าหนังท้องอิ่ม หนังตาก็

 

หย่อนอย่างงี้ ข้ออ้างชัดๆ -^-

 

      "ขอนอนที่นี่ได้มั้ยล่าา ฉันเห็นเสื้อผู้ชายในห้องนอนเธอหนิ"

 

      "ไม่ได้!!นั่นของเพื่อนฉัน เขาลืมไว้"

 

      "น่านะ บ้านฉันอยู่ที่กรุงเทพฯจากที่นี่ไปก็สองชั่วโมงพอดี ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว ถึงที่นั่นก็ห้าทุ่ม กว่าฉันจะทำอะ

 

ไรต่อมิอะไรก็ไม่เที่ยงคืนไปเลยเรอะ -[]-^"

 

      "เดี๋ยวนะ..ที่นี่มีบริการให้เช่าคอนโดนอน คืนละห้าร้อยบาทถึงหนึ่งพันบาทเองแล้วแต่ไซส์ห้อง แค่ห้าร้อย

 

บาทนายคงไม่ตายใช่มั้ย - -?"

 

      "กลัวหนิไม่กล้านอนคนเดียว"

 

      "ก็ได้ แต่"ฉันพูดพลางชี้นิ้วฉันไปทางโซฟาขนสัตว์ที่แสนนุ่มนิ่มนั่น"ถ้านายอยากนอนที่ห้องฉัน นายก็ต้อง

 

นอนตรงนี้!!"ฉันพูดเสียงดังเพื่อประกาศศิตชัดเจนว่าเขาต้องนอนที่นี่เท่านั้น

 

      "นอนห้องเธอ แต่เอาผ้าปูพื้นมาได้ปะ T^To"

 

      "ไม่ได้!!!!"

 

      "น้า *O*"

 

      "ไม่ เอ่อ ก็ไ้ด้"

 

      "เย้! ^O^น้องสาวที่น่าร้ากกกกกกกก"เอ๊ะ เดี๋ยวๆฉันอายุ ยี่สิบเอ็ด แล้วนายมาเรียกฉันเป็นน้องได้ยังงัย 

 

ล่ะห้ะ =[]=

 

      "นายอายุเท่าไหร่ มาว่าฉันเป็นน้อง"

 

      "ยี่สิบสาม"แก่กว่าฉันจริงๆด้วย T^To

 

      "อืมๆ ไปจัดการผ้าปูที่นอนของนายไปๆ"ฉันออกปากไล่เขาเหมือนหมาเลยอ่า ฮ่าๆ

 

.....................................................................................................................................

 

ฝั่งของผู้จัดการบ้าง

 

       "ได้ข่าวว่า'ของ'ล็อตนี้จะเป็นล็อตใหญ่ พลาดไม่ได้!!"เสียงสาวน้อยวัยเดียวกับเพรทเซิล ตะโกนขึ้นอย่าง

 

สุดเสียง แม้เธอจะเด็กก็ตาม เธอก็สามารถคุมกิจการ(ยาบ้า)ได้

 

        "เห็น'ท่านใหญ่'บอกว่าล็อตนี้ต้องส่งไปอเมริกาใต้และที่นั่นการตรวจคุมเข้มมาก"เสียงสาววัยกลางคนแทรก

 

ขึ้นมา 'ท่านใหญ่'ที่ว่านี้คือ หม่อมสุรศักดิ์ พ่อของวาเลนเซียนั่นเอง!!

 

        "หึๆๆฉันจะขอคุมการส่งล็อตนี้เอง ถ้าเสียหายคงล้านร้อยล้าน มีตั้งแสนเม็ด -_-"อีกแล้ว เธอต้องปั้นหน้า

 

เฉยชาเพื่อปกปิดความรู้สึกที่แท้จริงของเธอที่ว่าเธอไม่อยากจะคุมครั้งนี้เลยสักนิด แต่พ่อของเธอ'หม่อมสุรศักดิ์'

 

สั่งไว้ว่า เธอเป็นคนที่เขาไว้ใจมากที่สุดในการส่งครั้งนี้!!

 

        "ค่ะ/ครับ" เสียงวัยกลางคนทั้งชายหญิงตะโกนขึ้นมาอย่างสุดเสียง

 

.....................................................................................................................................

 

ณ สยามคอนโด ห้อง 128(พูดมากี่รอบแล้ว - -;;)

 

       "ฮ้าววววววว ง่วงนอนแล้วล่ะ แต่ว่าทำไมมันหนาวจัง T_T"อีตาบ้าพีทพูดขึ้นมาว่าทำไมหนาวจัง เพราะอะไร

 

น่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ ฉันไม่ให้ผ้าห่มเขาเองล่ะ อิๆๆ

 

        "เฮ้อออ นายนี่เรื่องมากจัง ไปนอนข้างนอกไป ไป"ฉันขู่ไล่เขาอีกแล้ว ฮ่าๆ นี่คือสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันมาทั้งชีวิต

 

ถ้าฉันยังไม่ได้แกล้งอีตาพีท ฉันคงอยู่ไม่ได้อีกชั่วกัปล์ชั่วกัลป์ทีเดียวเชียว วะฮ่าๆ

 

        "ขอนอนกับเธอได้มั้ย T^To"แน่ะ มีลูกอ้อนอีก

 

        "ได้ แต่นายต้องเอาหมอนข้างมาแบ่งเขตของฉันกับเธอ เข้าใจมั้ย?"

 

        "ครับผม! ^^!"

 

       ว่าแล้วพีทก็รีบกระโดดขึ้นมาเตียงอันแสนนุ่ม(และแพง TOT)ของฉันทันทีทันใดแล้วก็ดึงผ้าห่มฉันไปหน้า

 

ตาเฉย =[]= ฉันก็หนาวเป็นนะเฟ้ย!

 

        "เอาคืนมานะ ไม่งั้นฉันจะเชิญนายออกไป"ฉันขู่เขา

 

        "ไม่คืน ^^"เขาจับผ้าห่มฉันไว้ แล้วใช้นิ้วมือคีบสะบัดปลายไปมาหยั่งกะสบัดธงไตรงค์กู้ชาติ T^To หนาว

 

เฟ้ย T_T

 

        "นายจะเอาไปก็เอาไปเถอะ ฉันไม่หนาว"ฉันแกล้งปั้นหน้าเฉยชาให้เขาไม่รู้ว่าฉันอ่อนแอ ฉันขี้หนาว

 

        "แต่ดูๆที่รู้อยู่อย่างเดียวคือ ขนเธอมันลุกซู่ แสดงว่าเธอหนาว ^^"ดันรู้มากอีก -^-

 

        "การที่ขนลุกซู่ไม่ใช่แปลว่าฉันจะหนาว ฉันแค่ตกใจ"

 

        "แหม~หนาวก็บอกมาเต๊อะ ^-^"

 

        "ไม่หนาว!" ฉันเถียงไปไม่ดูตัวเองเล้ยยย T^To

 

        "แต่ฉันรู้เธอหนาว แววตานั่นน่ะ เธอแกล้งปั้นหน้าเฉยๆฉันรู้ ฉันรู้"

 

        "อืมๆ"ฉัันว่าแล้วเขาก็โยนหมอนข้างทิ้งไว้ข้างๆเตียงแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวฉันกับเขาไว้ 

 

        ใครจะไปรู้ว่าอ้อมกอดเขาทำให้อบอุ่นขนาดนี้ อยากให้ผ่านค่ำคืนนี้ไปอย่างช้าๆจัง สัมผัสนี้ฉันไม่สามารถ

 

 

อธิบายได้เลย มันวิเศษมากๆ!!