สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

ซ่าาาาาาาา!
 
        เสียงฉันทอดปลากระพงเองค่า ^O^ ฉันนี่ทั้งสวยทั้งเก่งแถมยังเป็นแม่ศรีเรือนอีกแน่ะ โฮะๆๆ งานนี้ไม่มี
 
ใครจะเอาฉันก็ให้รู้กันไปว่าฉันมีเลวตรงไหน -^- แต่อยู่ดีๆน้ำมันก็กระเด็นใส่ฉัน 
 
        "โอ๊ย! T^T"ฉันร้องโอดโอยออกมา แล้วพีทก็รีบวิ่งมาปิดเตาแก๊สให้ฉัน
 
        "เป็นอะไรรึป่าวเนี่ยเธอ ซุ่มซ่ามชะมัด - -!"
 
        "เจ็บน่ะสิ ไปหยิบเบตาดีนให้หน่อยสิ มันอยู่บนลิ้นชักใกล้ๆทีวีห้องนั่งเล่นอ่ะ T_T"
 
        "อ๋อออ อืม เห็นละ"
 
        "มาๆ ฉันทำเอง"
 
        "เอาน่า ฉันทำให้"
 
        "ไม่เอาน่า ฉันทำเอง"ฉันกับพีทกำลังแย่งเบตาดีนกัน จนฉันเสียหลักลื่นล้มลงก้นจ้ำบ้ำที่พื้น(มีน้ำอยู่แล้ว)
 
        "ระวัง!"อยู่ดีๆพีทก็คว้าเอวฉันไว้ ทำให้หน้าของเราอยู่ใกล้กัน จนจะจูบกันได้แล้ว เฮ้ย!อยู่ดีๆพีทก็เลื่อน
 
หน้าเข้ามาจะจูบฉัน พอเขาได้ประกบปากจูบฉันตามความต้องการของเขาแล้ว เขาก็ลูบไล้ฉันไปเรื่อยๆ ก่อนจะ
 
ถอนริมฝีปากอย่างแผ่วเบา แต่ฉันไม่เข้าใจตัวเอง ทำไมฉันให้เขาจูบได้อย่างง่ายๆอย่างงี้ล่ะ ทำไม?
 
        "เอ่อ..ให้นายทำแผลให้ฉันก็ได้ ///"ฉันไม่ดื้อกับเขาอีกแล้ว
 
        "อืมๆ ^^"เขายิ้มหวานให้ัฉันก่อนจะจับมือฉันไว้ให้แน่นพร้อมกับทำแผลให้ฉัน
 
        "ข้าวก็หุงเสร็จแล้ว ปลาก็ทอดเสร็จแล้ว ซุปก็ต้มแล้ว นายก็ลงมือกินเลยสิ"ฉันเร่งเร้าให้เขารีบกินข้าว จะได้
 
รีบกลับ เพื่อจะได้ไม่ระรานอะไรฉันอีก แล้วก็ไม่ทำอะไรฉันอีก
 
        "ฉันพึ่งรู้นะเนี่ย คนอย่างเพรทเซิลชอบกินของพื้นๆแบบนี้"
 
        "ฉันกินแบบนี้ตั้งแต่ยังไม่เข้าวงการ อืม..ฉันโตมาจากกรุงเทพฯน่ะ แล้วค่อยย้ายมา อินเตอร์เทาวน์"
 
        "ชีวิตเธอยังดี ชีวิตฉันน่ะสิ โตมาจากที่นี่แหละ โตมาจากสังคมที่แก่งแย่งชิงดีกัน บาดหมางกัน"
 
        "แต่นายก็ัยังมีโอกาสเริ่มต้นชีวิตดีๆของนายได้อีกครั้งนึง ^^"ฉันแกล้งเป็นทำดีเท่านั้นแหละ พรุ่งนี้เขาจะ
 
หนาวกับเพรทเซิลที่เปลี่ยนไป ฮ่าๆ เสียงที่เปลี่ยน
 
       "อืม"เขาตอบรับฉันเบาๆแล้วพูดต่อทำให้ตัวฉันหนาวสะท้านว่า"ถ้าเธอไม่อยากจะมีชีวิตที่มีสุขตลอดการทำ
 
งาน เธอก็แกล้งฉันต่อไป!!"
......................................................................................................................................
 
ฝั่งของผู้จัดการบ้าง
 
        "อย่าพึ่งฆ่าเธอ"เสียงผู้ชายที่น่าเกรงกลัวพูดอยู่กับผู้จัดการ
 
        "ฉันเบื่อเธอมากจนกว่าที่จะอดทนเธอต่อไปแล้ว เธอชอบมาก้าวก่ายเรื่องของฉันและชอบทำให้เรื่องดีๆ
 
กลายเป็นเรื่องไร้สาระ" 'เธอ' ในที่นี้ หมายถึง เพรทเซิล!!ดาราสาวสุดฮอตนั่นเอง!!!
 
       "แต่เธอเป็นคนพาเธอเข้ามาเองนะ"
 
       "ตอนแรกฉันนึกว่าเธอจะมีประโยชน์กับฉันอยู่บ้าง"เธอคนนี้คิดจะฆ่าเพรทเซิล ซึ่งบังเอิญรับรู้เรื่องเธอค้ายา
 
บ้านั่นเอง!!
 
        "เอาเป็นว่าเธอต้องดูก่อนว่ายัยเพรทซงเพรทเซิลอะไรนั่นมายุ่งเรื่องของเธอ(ค้ายา)อีกรึป่าว ถ้าเธอได้รับ
 
ได้รู้ เธอต้องรีบฆ่าปิดปากยัยนั่นซะ!!"เสียงผู้หญิงหน้าตาสวยแต่น้ำเสียงเหี้ยม บ่งบอกให้แล้วว่าเธอ วาเลนเซีย ก็
 
สมรู้ร่วมคิดกับผู้จัดการของเพรทเซิลด้วย!!เหตุการณ์ทั้งหมดนี้ มันกลับพลิกหน้าเป็นหลัง คนที่เพรทเซิลไว้ใจมาก
 
ที่สุด(ผู้จัดการ)กลับหักหลังเธอซะได้!!!
 
         "ค่ะบอสหญิง"ผู้จัดการซึ่งมีอายุมากกว่าวาเลนเซียก็ตอบรับเธออย่างกะเธอเป็นผู้อาวุโสยังไงยังงั้น แต่ไม่
 
ใช่ วาเลนเซียกลับเป็นหัวหน้าขบวนการค้ายาบ้านี้!!ผู้จัดการเป็นแค่ผู้รับคำสั่งมาเฉยๆว่าวาเลนเซียจะให้เธอส่งยา
 
ที่ไหน กับใคร อย่างไร แค่นั้น
 
         "หึๆๆยังไงฉันต้องเป็นคนที่รวยที่สุดในอินเตอร์ทาวน์แห่งนี้!!!ฮ่าๆๆ!!!!!"วาเลนเซียระเบิดหัวเราะออกมา
 
คล้ายๆกับคนไม่ได้สติ แต่เธอไม่!!เธอรู้สึกดีที่เธอดูดี ไฮโซโก้หรู และรวยมากกว่า คิไรส์(7's)คนที่รวยที่สุดใน
 
เมืองนี้ และได้รับฉายาว่า super high society ซึ่งหมายความว่า สังคมสุดสูง ซึ่งแปลไทยเป็นไทยได้ว่า รวย
 
ล้นฟ้านั่นเอง!! ถ้าทางเพรทเซิลต้องเจอศึกหนักให้ซะแล้ว