สวย เก่ง ฉลาด มีปัญหามั้ยคะ สุดหล่อ?

ณ oishi buffet

 

        "เฮ้อ"ฉันถอนหายใจเบาๆเพื่อให้รู้ว่าฉันเซ็งจริงๆ -___- ก็ตัวปัญหาอยู่ตรงข้ามฉันน่ะสิคะ อีตาพีท อีตาเฮง

 

ซวยเอ๊ย!!ถ้าฉันไม่มีนาย ชีวิตการทำงานของฉันก็คงมีความสุขเหมือนเดิม จู่ๆคิดอะไรเพลินๆอีตาพีทก็เอาซูชิของ

 

เขามาคีบใส่ในจานฉัน

 

        "กินซะ จะได้มีเรี่ยวแรงทำงาน เดี๋ยวก็เป็นลมล้มลงตายหรอก"เขาแกล้งแซวฉันเบาๆแล้วเอานิ้วชี้มาดันหน้า

 

ผากฉันเบาๆ

 

        "ขอบใจ -///-"ฉันกล่าวขอบคุณเขา แล้วก็จ้องหน้าเขาผ่านแว่นตากันแดดสีชา เพราะอะไรต้องใส่น่ะเหรอ 

 

ก็ฉันเป็นคนดังไง ยังไงก็ต้องพรางตัวกันซะหน่อย ฮ่าๆๆ

 

        "เอ่อ..เพรทเซิล พรุ่งนี้เธอต้องฝึกการแสดงละครให้กับพีทตั้งแต่ เอ่อ ทั้งวัน"ห๊ะ!!ประโยคสุดท้ายทำใ้ห้

 

ฉันถึงกับช็อค ทั้งวันเลยหรอ!!?

 

        "ค่ะ"ฉันแอบลอบถอนหายใจเบาๆก่อนจะตอบรับอย่างไม่เต็มใจสักเท่าไร

 

        ก่อนที่ฉันและทุกๆคนจะลงมือกินอาหารญี่ปุ่นตรงหน้าที่พีทอุตส่าห์ไปสั่งให้(จริงๆไม่ใช่สั่งอะไรหรอก เขา

 

ไปตักให้ฉันกับผู้จัดการเท่านั้นแหละ)ฉันต้องรีบกลับคอนโดที่ฉันซื้อจากน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ใหม่ๆสดๆซิงๆเลยล่ะ

 

ตั้งอยู่ใกล้ๆนี่แหละ เพื่อที่จะคิดแผนแกล้งหมอนี่ได้อย่างเต็มสตรีม!!!

 

       "เอ่อ..คุณคะ เหลือเวลาอีกสิบห้านาทีนะคะ สำหรับการกินครั้งนี้ ขอบคุณที่มาอุดหนุนค่ะ อ้อ!อย่าลืมคืน

 

แท่งทองอันนี้นะคะ ถ้าไม่คืน ขอปรับเป็นเงินหนึ่งพันบาทนะคะ^^"ยัยพนักงานคนสวย(สวยน้อยกว่าฉัน)เดินยิ้ม

 

แฉ่งมาบอกฉันกับทุกๆคน

 

       "อืม..แค่นี้ใช่มั้ย?พวกเราจะกินต่อ"ฉันพยายามปรับหน้า(ให้ดูเย็นชา)แล้วก็ปรับเสียงให้ไม่(ค่อย)เหมือน

 

เพรทเซิล ดาราสาวสุดฮอตรองมาจากวาเลนเซีย

 

       "โอ๊ะ O.o!!คุณใช่ เพรทเซิล รึป่าวคะ"เธอฟังน้ำเสียงฉันแล้วกระดี้กระด้าถามฉัน

 

       "ไม่ใช่หรอก จำผิดคนแล้วมั้ง"ฉันตอบอย่างยิ้มๆไป

 

       "ใช่แน่นอน!!..ยังไงฉันก็จำเสียงคุณได้ ^O^"

 

       "เอาไปห้าพัน แล้วห้ามบอกใคร"

 

       "ค่ะ ^O^"ยัยนี่รีบจกเช็คของฉันไปอย่างรวดเร็วอย่างกะปอบหยิบ อืม..เป็นสาวเสิร์ฟที่มีจรรยาบรรณต่ออา

 

ชีพตัวเองอย่างร้ายกาจจริงๆ -_-**

 

        "ฉลาดนะเราน่ะ"เขายิ้มขำกับการกระทำของฉัน

 

        "ใช่!นายรู้ไว้ด้วย คนอย่างฉันไม่มีวันยอมแพ้นาย!!"

 

        "โอ้วว อยู่ดีๆเธอก็มากล่าวหาฉันหรอ ไม่ๆๆฉันยังไม่ได้'ทำ'อะไรเธอเลยนะ :)"เขายิ้มกวนประสาทให้ฉัน

 

ฮึ่ย!ฉันละเกลียดรอยยิ้มของหมอนี่จริงๆ

 

         เขาคงไม่ลืมว่าผู้จัดการออกไปแล้ว เลยเปิดศึกกับฉันอย่างสบายๆไม่เครียด แต่ฉันเครียดโว้ยยย -_-^

 

         "ไปกันเถอะ เดี๋ยวจะโดนค่าปรับนะที่รัก"เฮ้ย! =[]= อยู่ดีๆเขาก็จับมือฉันไว้ แถมยังเรียกฉันว่า'ที่รัก'ด้วย

 

         "ปล่อยนะ เดี๋ยวฉันจะบอกผู้จัดการ"ฉันขู่ แต่เขาไม่สนใจ แล้วก็พูดประโยคต่อมาทำให้ฉันถึงกับช็อค!!

 

         "หึๆเธอคงไม่รู้สินะ ว่าผู้จัดการไปทำเรื่องขอให้เธอออกบู๊ทของผลิตภัณฑ์'เทียซาเร่'ไง ค่าตัวก็ไม่ใช่ถูกๆ

 

แล้วผู้จัดการยังฝากฉันให้ไปส่งเธอที่คอนโดถึงในห้องทีเดียว ;)"เขาขยิบตาให้ฉัน เหมือนเขาจะประกาศศึกกับ

 

ฉันวันนี้!!

 

        แต่ยังไงฉันก็ไม่ให้เขาเข้าห้องของฉันหรอก

 

 ณ สยามคอนโด ห้อง128

 

        "โอเคแค่นี้แหละ ไปได้แล้ว"ฉันออกปากไล่เขา ถ้าเขาเข้าห้องฉัน เขาคง'ทำ'อะไรฉันแน่ๆ(ในความคิด

 

ของฉันเอง)

 

        "ขอฉันเข้าไปในห้องเธอหน่อย ไปแค่ดื่มน้ำเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรหรอก"เขาขอฉัน ก็ได้

 

        "อืม เข้ามาสิ"

 

ในห้องของฉัน

 

        ดูเขาจะตกตะลึงห้องฉันไม่น้อย โฮมเทียเตอร์ใหญ่เท่าฝาบ้าน โซฟาขนสัตว์ ที่ดูๆเผินๆก็รู้ว่าัมันนุ่มนิ่มและ

 

แพงมากแค่ไหน

 

         "O[]O"

 

         "ตกใจล่ะสิ"

 

         "อืม..ซื้อมาเท่าไหร่เนี่ย -O-"

 

         "น่าจะเหยียบสิบล้าน"

 

         "สิบล้านนนนน!! O[]O"

 

         "จะมาดื่มน้ำไม่ใช่หรอ อะ"ฉันยื่นแก้วน้ำทรงสวยให้เขา แก้งนี้ทำมาจากคริสตัล มีขายไม่เยอะในประเทศ

 

ไทย อืม..

 

         "ขอบคุณ"เขายื่นรับแก้วอย่างเก้ๆกังๆ

 

จ๊อก~

 

         "อ่าว..ท้องนายร้องประท้วงแล้วหนิ กินข้าวกับฉันเลยมั้ย"ฉันถามเขาทันทีที่เห็นท้องเขาร้อง

 

         "ก็ดีนะ ^^"เขายิ้มอย่างมีเสน่ห์ใ้ห้ฉัน

 

         แต่พรุ่งนี้ ฉันต้องฝึกงานให้เขาแล้วหรอเนี่ยยยยย T///T