เรื่อง เเผนการรักพิชิตใจเธอ

ปาร์ค ชางมิน
                                        “ ก๊อก  ก๊อก ก๊อก” ผมยืนเคอะห้องพี่สาวหลังจากที่พี่แยจินกลับมาจากการพานักเรียนไปเที่ยว
                                        “อ้าวชางมิน มีอะไรหรอเข้ามาก่อนซิ อื้อหือกลิ่นเหล้าหึ่งเลยดื่มมาหรอเนี่ย” ผมเดินเข้าห้องตามพี่แยจินไปวันนี้ผมต้องถามเรื่องยัยตุ๊กตาของผมให้ละเอียดยิบเลย วันนี้ผมดื่มมาเยอะด้วย
                                     “นั่งก่อนซิเดี๋ยวพี่ไปหยิบน้ำมาให้ ดูซิขนาดเดินยัยไม่ตรงเลย ดื่มทำไมไม่รู้ไอ้ของมึนเมาเนี่ย” พี่สาวผมบ่นแต่ก็เดินไปหยิบน้ำมาให้ “กินซะจะได้ส่างเป็นอะไรล่ะถึงได้ดื่มเยอะขนาดเนี่ย” ผมรับน้ำจากพี่แยจินพร้อมกันยกขวดดื่มเสมือนว่ามันคือเหล้า
                                  “หึเป็นอะไรหรอ  นูน่าควรจะถามผมมากกว่าว่าเพราะใคร”
                        “และมันเป็นเพราอะไรล่ะ”ผมหันหน้าไปมองพี่แยจิน       
                         “ เพราะลูกศิษนูน่านั่นแหล่ะที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ พี่รู้หรือเปล่าว่าเป็นใคร”
                         “ พี่ว่าพี่พอจะรู้น่ะว่าเป็นใคร พี่เป็นพี่สาวน่ะคิดหรือว่าพี่จะดูน้องคนนี้ไม่ออกอ่ะ” พี่สาวผมรู้ทุกเรื่องอยู่แล้ว
                          “นูน่ารู้ใช่มั้ยว่าคือต้นหอม” พีสาวผมพยักหน้าโดยไม่พูอะไรรอฟังผมพร่ามอยู่คนเดียว “นูน่ารู้มั้ยว่าผมชอบต้นหอมมากผมไม่เคยชอบใครมาก่อนเลย แต่ยัยนั่บอกกับผมว่าเธอมีแฟนแล้ว เธอปิดกั้นผมทุทางไม่เปิดใจให้ผมบ้างเลย ฮือ ฮือ” และอยู่ๆน้ำตาลูกผู้ชายอย่างผมก็ไหลออกมา น้ำตาผมไหลให้กับยัยนั่นไม่รู้จะกี่ครั้งแล้ว ก็ยังเอาชนะใจยัยนั่นไม่ได้อีก ผมควรจะทำยังงัยดี
                                   “พี่ก็ไม่รู้ว่าจะช่วยน้องพี่ได้ยังงัยในเมื่อต้นหอมเขามีแฟนอยู่แล้นี่นาเราจะไปแย่งเขามาก็ไม่ได้หรอกน่ะ”
                                 “ผมจะทำทุกทางเพื่อที่จะได้ตัวยัยนั่นมาให้ได้”
                      “ชางมิน พี่ขอเตือนน่ะว่าอย่าไปยุ่งกับต้นหอมเขาเลยปลอ่เขาไปเถอะ”หึ...พี่รู้จักรผมน้อยไปแล้ว ผมอยากได้อะไรก็ต้องได้
                                       “ชางมินแล้วนี่จะไปไหน” ผมไม่ตอบอะไรรีบเดินออกจากห้องของพี่แยจินทันที      ต้นหอมอย่าให้ฉันมีโอกาสน่ะ คราวนี้ฉันไม่เอาแค่จูบแน่ๆ ฉันจะขยี้เธอทั้งตัวเลยล่ะ
บทที่3
                                             “ครูค่ะต้นหอมไม่สบายมากเลยค่ะคงไปเที่ยวกับเราไม่ได้น่ะค่ะ”แอ๊ะนั่นนิวเพื่อนของต้นหอมนี่นาวิ่งหน้าตื่นมาแต่เช้าเชียว เมื่อคืนนี้ผมไม่ได้ไปไหนหรอก ผมเมามากขับรถไม่ไหวก็เลยนอนอยู่ในรถซะเลย กะว่าจะมายืมห้องน้ำพี่แยจินเข้าไปล้างหน้าล้างตาซะหน่อย ดันเห็นยัยนิวทำหน้าตื่นวิ่งไปหาพี่แยจินเข้า ไปแอบฟังไกล้ดีกว่า อาจจะเป็นเรื่องของต้นหอมก้ได้
                                     “หรองั้นเดี๋ยวครูไปหยิบยามาให้ดีกว่าแล้วนิวก็ไปดูแลต้นหอมเถอะวันนี้ไม่ต้องไปหรอก” นั่นไงเรื่องของต้นหอมจริงๆด้วยต้นหอมไม่สบายหรอดีเลยผมนึกแผนออกแล้วล่ะ                                                                                                                                              “ค่ะครู” อ๊ะเพื่อนของต้นหอมวิ่งไปแล้วผมจึงรีบวิ่งตามเธอไปทันที
                                             “เดี๋ยว” แฮก แฮก เพื่อนของต้นหอมนี่วิ่งไวจริงๆ
                                             “อ้าว ชางมินมีอะไรหรอ”ผมเริ่มดำเนินการตามแผนของผมทันที
                                             “นิวจะไปไหนหรอ”
                            “เอายาไปให้ต้นหอมน่ะเขาไม่สบาย”
                            “หรอ...แล้วไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆหรอเห็นว่าไปปีนเขากันที่ซกโซไม่ใช่หรอน่าเสียดายจังถ้านิวไม่ได้ไปน่ะ” ผมทำหน้าสียดายใส่นิวดูเธอก็เสียดายเหมือนกัน
                                               “แต่ฉันต้องอยู่ดูแลต้นหอมน่ะ” อ้า นิวเข้าตามแผนผมแล้ว
                             “งั้นนิวไปเถอะเรื่องต้นหอมน่ะเดี๋ยวผมดูแลให้เอง”
                              “ แต่...”
                                                “ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวผมบอกพี่แยจินเข้าให้เอง”
                               “ก็ได้งั้นฝากต้นหอมด้วยน่ะนี่จะยา แล้วก็กุญแจห้องฉันไปก่อนน่ะ” ในที่สุดแผนผมก็สำเร็จไปคั่นหนึ่งแล้ว ที่นี่ก็เหลือแต่ยัยตุ๊กตาของผมเพียงคนเดียว
                                             ผมเดินไปสั่งข้าวต้มที่เคาท์เตอร์ให้ไปส่งที่ห้อง2230ห้องของยัยต๊กตาของผมและผมก็เดินไปกดลิฟต์เพื่อที่จะขึ้นไปบนห้องของยัยต๊กตาที่นอนอยู่ในนั้น หึ ผมยิ้มให้กับตัวเอง