เรื่อง เเผนการรักพิชิตใจเธอ
moo_noiy
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เปล่าขึ้นรถเถอะ” ฉันชวนยัยนิวให้รีบขึ้นรถที่มาจอดรออยู่และก็เข้าไปนั่งยังทีเดิมทันที ที่นั่งของยัยนิวติดกระจกรถถัดมาคือที่ของฉัน “ฉุบ” แอ๊ะเหมือนมีคนนั่งมาอีกคนใครน่ะพอฉันหันไปดูก็พบว่า นายชางมินนี่เอง หา oOo นายชางมินหรอ
“^_^ ขอนั่งดว้ยคนน่ะครับ”
“ได้ซิค่ะที่ตรงนั้นว่างอยู่พอดี” ยัยนิวพูดอนุญาตทันทีที่นายชางมินพูดขอไม่ถามฉันซักคำยัยเพื่อนคนนี้นิ
“ ผมขอนั่งด้วยน่ะครับคุณต้นหอม^_^*” นั่งแล้วนิจะมาถามฉันทำไมล่ะ
“ ก็นั่งไปซิถ้าไม่มีใครว่า” ฉันพูดกับเขาแต่สายตาหันไปยังนอกกระจกรถ มือของฉันที่วางไว้แนบตัวอยู่ก็โดนคนข้างๆทั้งจับทั้งบีบแรงๆจนเจ็บไปหมดแล้ว “โอ้ย” ฉันกลั้นความเจ็บปวดไว้ไม่อยู่จึงร้องออกมาเรียกความสนใจจากยัยนิวที่นั่งข้างฉัน
“เป็นอะไรหรอต้นหอม ร้องซะดังเลย” ไม่ให้ร้องได้งันล่ะก็ไอ้คนข้างๆมันบีบมือฉันซะเจ็บน่ะสิ ร้องขนาดนี้แล้วยังไม่ปล่อยอีก โอ๊ยเจ็บน่ะโว้ย
“ มดมันคงจะกัดฉันน่ะ” ฉันพูดกับยัยนิวแต่แอบหันไปค้อนใส่ตัวต้นเหตุ
“อืมระวังหน่อยแล้วกันบนรถมดมันคงจะเยอะอ่ะเมื่อกี้ฉันยังโดนไปทีสองทีเลยดูสิทั้งเจ็บทั้งคัน” ยัยนิวพูดกับฉันพรางเอามือเกายิกๆ ฉันไม่โดนมดตัวเล็กอย่างเธอนิแต่ฉันโดนมดตัวเท่าควาย (พระเอกเราจะรู้มั้ยเนี่ยว่าโดนนางเอกด่า ฮิ ฮิ)
ระหว่างอยู่บนรถฉันกับนายชางมินก็ต่อสู้กันทางสายตาอย่างเงียบๆและพอยัยนิวเผลอๆฉันก็เอื้อมมือไปหยิกเขาแรงบ้าง และอีกหลายๆทีที่ยัยนิวเผลอ นี่แหละคือสงครามระหว่างเราสองคน
“นักเรียนถึงแล้วค่ะรีบลงมากันได้แล้ว” ครูแยจินเรียกรวมตัวนักเรียนทันทีเมื่อรถจอด
“นิลุกซักทีซิฉันกับนิวจะลงแล้ว”นายชางมินลุกตามที่ฉันสั่งอย่างอืดอาดกว่าจะยุระยาดเอาตัวเองลงจากรถได้ นายนี่มันจริงๆเลย ฉันส่ายหน้าให้เขาอย่างละอา นี่ครูแยจินชอบไปได้งัยเนี่ย (เธอก็หลงเสน่ห์เขาด้วยใช่มั้ยล่ะ)
ราชวังเคียงบอ๊ก
“นี่คือพระราชวังเคยงบอ๊ก เป็นสถานที่ที่ใหญ่ที่สุด บลา บลา ค่ะ” คุณครูแยจินอธิบายเรื่องราวที่เกี่ยวกับพระราชวังเคียงบอ๊ก ที่นี่ยัยจริงด้วย เดินชมทั้งหมดคงจะไม่ไหวหลบไปนั่งพักดีกว่า ฉันเดินไปยังเก้าอี้ที่เขาจัดไว้ให้นั่งพัก อากาศที่นี่ดีจังเลยไม่ร้อนเหมือนประเทศไทยเลย ฉันนั่งชมนู่นชมนี่ไปเรื่อย ก็รู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาแตะที่แก้ม
“หิวน้ำมั้ย” ไม่ต้องบอกหลอกค่ะว่าเป็นใคร นายชางมินนั่นแหละ
“ไม่ นายจะเลิกตามฉันได้หรือยังเนี่ย” ฉันปฎิเสธน้ำของนายชางมิน และหันไปต่อว่าเขาให้เกตามฉันซักที
“รังเกียจฉันนักหรอ!” โหว นายชางมินตะคอกใส่หน้าฉันจนเกือบจะตกเก้าอี้แนะ
“นายพูดเองน่ะ” ฉันพูดประชดใส่หน้าเขาบ้างจนตอนนี้หน้าเขาแดงก่ำเพราะความโกรธ
“ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ” ฉันก็ไม่เข้าใจนายเหมือนกันนายมีแฟนอยู่แล้วยังจะมายุ่งกับฉันอีก แล้วแฟนนายก็คือครูแยจินอีกด้วย
“ ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่ต้องมาวุ่นวายกับฉันซิ ไปหาครูแยจินนู่นไป” ฉันพุดไล่เข้าพร้อมกับผลักตัวเข้าไปด้วย น้ำตาฉันจะไหลอยู่แล้วน่ะ อึก อึก (โถนางเอกของเราร้องให้ซะแล้ว)
“ต้นหอมฉันถามเธอจริงเธอชอบฉันบ้างหรือเปล่า”นายชางมินรวบสองมือฉันไปแปะไว้ที่อกของเขา และก็ถามฉันด้วยสีหน้าจริงจัง นิถ้าฉันไม่รู้ว่านายมีแฟนแล้วฉันคงจะหลงคารมณ์นายไปแล้วล่ะ
“ ฉันไม่ได้ชอบนาย” ฉันไม่อยากพูดคำนี้ออกมาเลย แต่เรื่องเราสองคนมันเป็นไปไม่ได้หรอกตราบไดที่นายยังเป็นแฟนกับครูแยจินอยู่
“....”
“ได้ยินมั้ย ฉัน-ไม่-ได้-ชอบ-นาย”ฉันย้ำใส่หน้าเขาไปอีกครั้ง ฉันพยายามที่จะไม่ให้น้ำตาไหลออกมาจึงหันหน้าไปทางอื่น
“ เธอ..มีแฟนแล้วใช่มั้ย”
“....”เหอะ ยังมาถามฉันเสียงสั่นอีกนายต่างหากล่ะที่มีแฟนแล้วไม่ใช่ฉัน
“ ทำไมไม่ตอบล่ะ เธอโกหกฉันใช่มั้ยเรื่องจูบแรกนั่นน่ะ”
“ใช่! นายดูไม่ออกหรืองัยว่าฉันน่ะแกล้งทำเป็นจูบไม่ป็น นายมันโง่เอง” ฉันใช่มือปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาไม่หยุด ฮือ ฮือ นายดูไม่ออกหรืองัยว่าฉันประชดนาย
“เข้าใจแล้ว”
“ ฮึก ฮือ” เขาไปแล้วเขาเดินจากฉันไปแล้ว ตอนนี้น้ำตาฉันไหลออกมาไม่หยุดแล้ว นั่งน้องไห้เหมือนคนบ้า ในระยะเวลาเพียงสองวันฉันรักนายได้มากขนาดนี้เลยหรอ นายชางมิน นายถามแต่ฉันว่าชอบนายหรือเปล่าทำไมนายไม่ถามตัวเองบ้างว่าฉันเข้าไปอยู่ในหัวใจนายบ้างหรือเปล่า ฮือ ฮือ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
