สูตรักพิชิตใจยัยน่ารัก

ทางด้านป๊อบปี้ที่มาหาฟางที่คอนโดเพราะรู้มาจากหวายก็ได้ลงจากรถแล้วเดินไปที่เคาร์เตอร์//ผมาขอพบคุณฟางคับพนักงาน//รอสักครู่นะค่ะ(หันไปเห็นฟางกำลังเดินออกจากลิฟห์)คุณหนูค่ะฟาง(หันไปเห็นป๊อบปี้ยืนรอยู่จึงเดินเข้าไปหา)อ้าวป๊อบมาทำไมที่นี้อ่ะป๊อบปี้//เราเลิกกับดีไซน์แล้วนะ ฟาง(จับมือฟางขึ้นมา)เรามาเป็นแฟนกันนะฟางนะฟาง//เราดูๆใจกันไปก่อน เออนี้เดียวเราจะไปที่ร้านอาหารของคุณพ่อป๊อบไปส่งหน่อยสิ(ยิ้มหวานให้)ป๊อบปี้//ได้ๆ(พร้อมกับเดินไปที่รถ)เวลาต่อมาดีไซน์(ที่สืบรู้มาว่าฟางกำลังจะไปดูแลร้านอาหารก็ได้ไปดักรอที่ร้าน)ดีไซน์รี่มาที่เคาน์เตอร์และวางกระเป๋าลงอย่างเสียงดัง“มันอยู่หรือเปล่า”“มัน..คือใครคะ”“นังผู้หญิงหน้าด้านที่ไม่มีปัญญาหาผู้ชายโสดๆมาทำแฟน ต้องแย่งของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง” ดีไซน์เสียงดังขึ้นเด็กในร้านหันมามองด้วยความแปลกใจ..วินเทจยังนิ่งคุมสถานการณ์“ฉันพูดแบบนี้ คุณคงรู้ว่าฉันหมายถึงใคร”“ที่จริง..ผู้หญิงลักษณะที่คุณบอกก็มีอยู่ค่อนข้างเยอะในสังคม ฉันว่าคุณพูดชื่อมาดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ผิดคน”วินเทจ พยามเลี่ยงอย่างฉลาด“นังฟางไง เจ้านายของพวกแก มันแย่งแฟนฉัน มันแย่งป๊อบไปจากฉัน”ดีไซน์เสียงแหวขึ้นทันทีเด็กในร้านมองหน้ากันเลิกลั่ก วินเทจมองรอบๆแล้วพยายามทำให้เหตุการณ์เบาลง“ตอนนี้คุณฟางยังไม่เข้ามาค่ะ”“มันจะมาเมื่อไหร่”//ไม่ทราบค่ะ(แล้ววินเทจก็ส่งข้อความไปยังมือของฟางทันที)ฟาง(กดดู/)ดีไซน์ไปที่ร้านหรอป๊อบปี้//งั้นฟางอย่าไปเลยนะ(เอ่ยอย่างเป็นห่วง)ฟาง//งั้นเรากลับคอนโดกันก็ได้(ป๊อบปี้จึงเลี้ยวเค้าคอนโดนทันที)ป๊อบปี้//แน่ใจนะว่าไม่ให้ไปอยู่ด้วยฟาง//แน่ใจ เอ๊ะ(หันไปเห็นใครบ้างคนที่รู้สึกคุ้นก็ได้เดินเข้าไปหา)นี้พี่ปริ๊นหรือเปล่าค่ะปริ๊น(หันมา)น้องฟางไม่เจอกันนานเลยนะคับพี่มีไรอยากเตือนเรื่องไซน์หน่อยะฟาง//งั้นขึ้นไปบนห้องฟางก็ได้ค่ะ(เดินนำออกไป)ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฟางหยิบมาดูชื่อ แล้วก็กดรับ//ฉันกำลังจะโทหาแกอยู่พอดีหวาย//ตกลงแกอยู่คอนโดหรือเปล่า”ฟาง//อยู่ๆกับพี่ปริ๊นเนี้ยแกจำเค้าได้ใช่ไหมหวาย//อืม เจอกันจ้ะ”ปริ๊น//หวายกำลังจะมาหรอ(ถามด้วยความสงสัย)ฟาง//ใช่ๆว่าแต่พี่มีไรหรอปริ๊น//รอให้หวายมาด้วยดีกว่านะ แล้วค่อยเล่าออด ฟางเปิดประตูไปรับอย่างเสียงใส//เข้ามาสิแก หวาย//พี่ปริ๊น(หน้าแดงเมื่อเจอคนที่เป็นรักแรกพบของเค้า)ปริ๊น//ดีคับน้องหวายสบายดีนะหวาย//ค่ะแม้เตรียมของกินซะเพียบเลยนะ ฟาง//เล่ามาเลยค่ะเรื่องดีไซน์ทันใดนั้นออดดังขึ้นอีกครั้ง ฟางหันกลับไปที่ประตูเป็นคนแรกและพูดขึ้น“ฟางเปิดเองค่ะ”ฟางก้าวเดินไปได้แค่สองก้าว เสียงจากข้างนอกก็ดังเข้ามา“นังฟาง นังหน้าด้าน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา”ฟางชะงักเท้า ปริ๊นหันขวับไปที่ประตู แล้วก็พูดขึ้นเพราะรู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงไม่เป็นมิตรคือใคร“ดีไซน์”หวายหันมามองหน้าฟาง ฟางคิดและตัดสินใจออดหน้าห้อง ถูกกดกระหน่ำอย่างแรงและถี่ ดีไซน์หน้าแดงกล่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และความแค้น“นังฟาง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างใน ออกมา ฉันบอกให้ออกมา”คราวนี้ทั้งเสียงออดและทุบประตูรัวดังขึ้นฟางยืน แววตานิ่ง มั่นคง และก้าวขาจะไปเปิดประตู“ฟาง” หวายรีบจับตัวไว้ปริ๊นรีบเดินมาขวาง“ฟาง..พี่ว่าฟางอย่าเพิ่งเผชิญหน้ากับดีไซน์ตอนนี้เลยนะครับ”เสียงดีไซน์ยังคงร้องดังที่หน้าห้อง“นังฟาง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา”ฟางยืนยัน “ไม่ค่ะ…ฟางไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฟางต้องหลบหน้าด้วย”“ถึงฟางไม่ผิด แต่น้องสาวพี่คงไม่เชื่อ ฟังจากเสียงพี่ว่าดีไซน์คงเมามา ถ้าเจอกันตอนนี้ ไม่ดีแน่”“จริง...พี่ปริ๊นพูดถูก ฉันว่า...แกอย่าเพิ่งเจอกับดีไซน์ตอนนี้เลยนะ คุยไปก็ไม่รู้เรื่อง”ฟางเริ่มลังเล เสียงทุบประตูยังดังสนั่น“เปิดออกมาสิเว้ย นังฟางนังหมาลอบกัด ทีแย่งแฟนคนอื่นล่ะไม่กลัว แล้วจะมากลัวฉันทำไม? แน่จริงเปิดประตูมาสิเว้ย”ฟางใจร้อนรุ่ม..หวายมองด้วยความเป็นห่วง และสงสารเพื่อน ปริ๊นมองไปที่ประตูแล้วคิด