สูตรักพิชิตใจยัยน่ารัก

โทโมะ//ฟางจะไปอยู่ไหน(ถามอย่างเป็นห่วง)

ฟาง//คอนโดแม่ค่ะ ไปอยู่ด้วยกันนะหวาย ธาม พี่โมะ(ส่งสายตาอ้อนวอน)

ธามไท//ได้สิ พี่ผมไม่มีปัณหาขอแค่อยู่ใกล้ๆพี่ก็พอ

หวาย(แขวะทันที)อยากจะอ้วก ได้เดียวฉันจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าก่อนแล้วเจอกันที่คอนโดแม่แก

ธามไท//ไม่มีแฟนกับเค้านะสิถึงอิจฉาคนอื่นเค้านะยัยพยูนเกยตื้น

หวาย//ฉันจะอิจฉาไปทำไม คนที่ฉันรักนะมีอยู่ทั่ว ฉันไปก่อนดีกว่านะอยู่ขืนอยู่นี้ฉันคงได้ตบปากใครบ้างคนแน่(เดินไปที่รถแล้วขับออกไป)

ธามไท//พี่งั้นผมไปกับพี่ฟางก่อนนะเจอกันที่คอนโด(ลากฟางออกไป)

มิน(ที่มองลงมาจากหน้าต่างก็ใจหายอย่างบอกไม่ถูกเมื่อนึกถึงลูกสาวตัวเองต้องไปอยู่ที่อื่น)ฉันจะทำไงดีราชิด(หันมาถามลูกน้องคนสนิท)

ราชิด//นายต้องรอให้คุณหนูใจเย็นลงก่อนนะคับ

มิน//ฉันต้องรอถึงเมื่อไหร่กัน (นั่งลงแล้วถอนหายใจออกมา)ตั้งแต่เล็กจนโตฉันไม่เคยปล่อยลูกให้ไปอยู่ตามลำพังคนเดียวขนาดเข้าค่ายฉันยังส่งคนไปดูแลเลย

ราชิด//นาย คุณหนูเค้าโตแล้วนะคับและอีกอย่างคุณหนูก็เป็นคนฉลาดถ้านายยังไม่สบายใจอีกนายจะให้ผมไปดูแลก็ได้นะคับ

มิน//นายแค่ส่งลูกน้องเราไปก็พอ

ราชิด//คับนาย(แล้วเดินออกไป)

ทางด้านหวายที่ขับรถออกมาก้ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงกดรับ//ว่าไงค่ะพี่เขื่อนแม้ไปอยู่โน่นไม่โทรหาน้องเลยนะรู้ไหมว่าคิดถึงอ่ะ

เขื่อน//ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งๆนะพี่ขอโทษนะว่าแต่เราเหอะ สบายดีนะ

หวาย//สบายดีค่ะไม่ต้องห่วงเออ พี่เขื่อนจะกลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ค่ะ

เขื่อน//พี่คงกลับไม่ได้หรอกนะถ้ายังเคลียปัณหาที่บริษัทไม่ได้

หวาย//ค่ะหวายเข้าใจงั้นแค่นี้ก่อนนะหวายขับรถอยู่ยังไงแล้วเดียวหวายโทรไปนะ

เขื่อน//จ้า ยัยน้องรัก(วางสายไป)

ป๊อบปี้ที่รู้ใจตัวเองดีแล้วว่ารักฟางอยู่เต็มหัวใจจึงขับรถไปหาดีไซน์ที่บ้านทันที//เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน(เดินเข้าไปในบ้าน)

ดีไซน์(ที่นั่งเล่นอยู่ในห้องรับแขกก็หันไปเห็นป๊อบปี้เดินเข้าจึงลุกไปหา)มาแต่เช้าเลยนะค่ะป๊อบ(เข้าไปกอดแขนป๊อบปี้ทันที)

ป๊อบปี้(แกะแขนดีไซน์ออกแล้วหันมามองหน้า)ไซน์คือผมว่าเราห่างกันดีกว่าไหม

ทันทีที่ดีไซน์ได้ยินที่ป๊อบปี้พูดก็เปิดฉากใส่แบบไม่ไว้หน้าทันที
“เพรานังใช่ไหมคนที่ป๊อบไปนั่งกินไอติมกับนังด้วยใช่ไหม ถ้ามีคนรู้จักไซน์ไปเห็นไซน์ จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน แล้วโทรศัพท์เป็นอะไรทำไมไม่เปิด เปลี่ยนเบอร์ก็ไม่บอก คิดจะหนีหรือไงหะ ออ หรือว่ากำลังกกกับนั่งหน้าจืดนั้นอยู่

ป๊อบปี้ ฟัง ฟัง แล้วพูดออกมา//ไซน์ผมมีคนใหม่แล้ว

ดีไซน์ช็อก คาดไม่ถึง//
ไม่จริง..เป็นไปไม่ได้ ป๊อบโกหก ไซน์ไม่เชื่อ

ปีอบปี้//ที่ป๊อบพูดมันเป็นความจริงทั้งหมดไซน์และผู้หญิงคนนั้นก็คือฟาง

ดีไซน์//ไม่!! ไซน์ไม่ยอมเลิก ถ้าเลิกกันไซน์จะเอาหน้าไปไว้ไหน

ป๊อบปี้ถึงกับส่ายหน้าที่ดีไซน์ไม่พยายามรับรู้เรื่องที่เค้าพูด

ป๊อบปี้พูดจบก็เดินออกไปจากบ้านดีไซน์ทันที ดีไซน์มองตามแล้วก็ส่งเสียงกรี๊ด

“ไม่จริง ป๊อบ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ ไซน์บอกให้กลับมา ป๊อบ! ป๊อบ!ไซน์บอกให้กลับมา ป๊อบทิ้งไซน์ไปแบบนี้ไม่ได้นะ... ป๊อบ...ป๊อบ” ดีไซ์น้ำตาร่วงปล่อยโฮ ป๊อบปี้ยังคงเดินไปข้างหน้า
ดีไซน์จะออกวิ่งตามไป แต่ปริ๊นรีบวิ่งมาจับตัวไว้
“ไซน์...อย่าไป ไซน์...ปล่อยเค้าไปไซน์...ปล่อยเค้าไปนะ”

“ไม่..ไซน์ไม่ยอม ไซน์ไม่ยอมเป็นคนโดนทิ้ง ได้ยินมั้ย ไซน์ไม่ยอม ทำไมต้องเป็นไซน์...ทำไม...ทำมาย”
ปริ๊นมองน้องสาวด้วยความสงสาร ปริ๊นมองน้องสาวแล้วน้ำตาพาลจะไหลตาม ทุกข์ไม่น้อยไปกว่ากัน