สูตรักพิชิตใจยัยน่ารัก

ทางด้านป๊อบปี้ที่มาหาฟางที่คอนโดเพราะรู้มาจากหวายก็ได้ลงจากรถแล้วเดินไปที่เคาร์เตอร์//ผมาขอพบคุณฟางคับ

พนักงาน//รอสักครู่นะค่ะ(หันไปเห็นฟางกำลังเดินออกจากลิฟห์)คุณหนูค่ะ

ฟาง(หันไปเห็นป๊อบปี้ยืนรอยู่จึงเดินเข้าไปหา)อ้าวป๊อบมาทำไมที่นี้อ่ะ

ป๊อบปี้//เราเลิกกับดีไซน์แล้วนะ ฟาง(จับมือฟางขึ้นมา)เรามาเป็นแฟนกันนะฟางนะ

ฟาง//เราดูๆใจกันไปก่อน เออนี้เดียวเราจะไปที่ร้านอาหารของคุณพ่อป๊อบไปส่งหน่อยสิ(ยิ้มหวานให้)

ป๊อบปี้//ได้ๆ(พร้อมกับเดินไปที่รถ)

เวลาต่อมา

ดีไซน์(ที่สืบรู้มาว่าฟางกำลังจะไปดูแลร้านอาหารก็ได้ไปดักรอที่ร้าน)ดีไซน์รี่มาที่เคาน์เตอร์และวางกระเป๋าลงอย่างเสียงดัง
“มันอยู่หรือเปล่า”
“มัน..คือใครคะ”
“นังผู้หญิงหน้าด้านที่ไม่มีปัญญาหาผู้ชายโสดๆมาทำแฟน ต้องแย่งของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง” ดีไซน์เสียงดังขึ้น
เด็กในร้านหันมามองด้วยความแปลกใจ..วินเทจยังนิ่งคุมสถานการณ์
“ฉันพูดแบบนี้ คุณคงรู้ว่าฉันหมายถึงใคร”
“ที่จริง..ผู้หญิงลักษณะที่คุณบอกก็มีอยู่ค่อนข้างเยอะในสังคม ฉันว่าคุณพูดชื่อมาดีกว่าค่ะ จะได้ไม่ผิดคน”วินเทจ พยามเลี่ยงอย่างฉลาด
“นังฟางไง เจ้านายของพวกแก มันแย่งแฟนฉัน มันแย่งป๊อบไปจากฉัน”ดีไซน์เสียงแหวขึ้นทันที

เด็กในร้านมองหน้ากันเลิกลั่ก วินเทจมองรอบๆแล้วพยายามทำให้เหตุการณ์เบาลง
“ตอนนี้คุณฟางยังไม่เข้ามาค่ะ”
“มันจะมาเมื่อไหร่”
//ไม่ทราบค่ะ(แล้ววินเทจก็ส่งข้อความไปยังมือของฟางทันที)

ฟาง(กดดู/)ดีไซน์ไปที่ร้านหรอ

ป๊อบปี้//งั้นฟางอย่าไปเลยนะ(เอ่ยอย่างเป็นห่วง)

ฟาง//งั้นเรากลับคอนโดกันก็ได้(ป๊อบปี้จึงเลี้ยวเค้าคอนโดนทันที)

ป๊อบปี้//แน่ใจนะว่าไม่ให้ไปอยู่ด้วย

ฟาง//แน่ใจ เอ๊ะ(หันไปเห็นใครบ้างคนที่รู้สึกคุ้นก็ได้เดินเข้าไปหา)นี้พี่ปริ๊นหรือเปล่าค่ะ

ปริ๊น(หันมา)น้องฟางไม่เจอกันนานเลยนะคับพี่มีไรอยากเตือนเรื่องไซน์หน่อยะ

ฟาง//งั้นขึ้นไปบนห้องฟางก็ได้ค่ะ(เดินนำออกไป)ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฟางหยิบมาดูชื่อ แล้วก็กดรับ//ฉันกำลังจะโทหาแกอยู่พอดี

หวาย//ตกลงแกอยู่คอนโดหรือเปล่า”

ฟาง//อยู่ๆกับพี่ปริ๊นเนี้ยแกจำเค้าได้ใช่ไหม

หวาย//อืม เจอกันจ้ะ”

ปริ๊น//หวายกำลังจะมาหรอ(ถามด้วยความสงสัย)

ฟาง//ใช่ๆว่าแต่พี่มีไรหรอ

ปริ๊น//รอให้หวายมาด้วยดีกว่านะ แล้วค่อยเล่า

ออด ฟางเปิดประตูไปรับอย่างเสียงใส//เข้ามาสิแก

หวาย//พี่ปริ๊น(หน้าแดงเมื่อเจอคนที่เป็นรักแรกพบของเค้า)

ปริ๊น//ดีคับน้องหวายสบายดีนะ

หวาย//ค่ะแม้เตรียมของกินซะเพียบเลยนะ

ฟาง//เล่ามาเลยค่ะเรื่องดีไซน์

ทันใดนั้นออดดังขึ้นอีกครั้ง ฟางหันกลับไปที่ประตูเป็นคนแรกและพูดขึ้น
“ฟางเปิดเองค่ะ”
ฟางก้าวเดินไปได้แค่สองก้าว เสียงจากข้างนอกก็ดังเข้ามา
“นังฟาง นังหน้าด้าน ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา”
ฟางชะงักเท้า ปริ๊นหันขวับไปที่ประตู แล้วก็พูดขึ้นเพราะรู้ทันทีว่าเจ้าของเสียงไม่เป็นมิตรคือใคร
“ดีไซน์”
หวายหันมามองหน้าฟาง ฟางคิดและตัดสินใจ
ออดหน้าห้อง ถูกกดกระหน่ำอย่างแรงและถี่ ดีไซน์หน้าแดงกล่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์และความแค้น
“นังฟาง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันรู้ว่าแกอยู่ข้างใน ออกมา ฉันบอกให้ออกมา”
คราวนี้ทั้งเสียงออดและทุบประตูรัวดังขึ้น

ฟางยืน แววตานิ่ง มั่นคง และก้าวขาจะไปเปิดประตู
“ฟาง” หวายรีบจับตัวไว้
ปริ๊นรีบเดินมาขวาง
“ฟาง..พี่ว่าฟางอย่าเพิ่งเผชิญหน้ากับดีไซน์ตอนนี้เลยนะครับ”
เสียงดีไซน์ยังคงร้องดังที่หน้าห้อง
“นังฟาง ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ออกมา”
ฟางยืนยัน
“ไม่ค่ะ…ฟางไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมฟางต้องหลบหน้าด้วย”
“ถึงฟางไม่ผิด แต่น้องสาวพี่คงไม่เชื่อ ฟังจากเสียงพี่ว่าดีไซน์คงเมามา ถ้าเจอกันตอนนี้ ไม่ดีแน่”
“จริง...พี่ปริ๊นพูดถูก ฉันว่า...แกอย่าเพิ่งเจอกับดีไซน์ตอนนี้เลยนะ คุยไปก็ไม่รู้เรื่อง”

ฟางเริ่มลังเล เสียงทุบประตูยังดังสนั่น
“เปิดออกมาสิเว้ย นังฟางนังหมาลอบกัด ทีแย่งแฟนคนอื่นล่ะไม่กลัว แล้วจะมากลัวฉันทำไม? แน่จริงเปิดประตูมาสิเว้ย”
ฟางใจร้อนรุ่ม..หวายมองด้วยความเป็นห่วง และสงสารเพื่อน ปริ๊นมองไปที่ประตูแล้วคิด