รักใสๆหัวใจวุ่นวาย

ความเดิมอตนที่แล้วหลังจากที่รถจอดรับหนุ่มๆขึ้นมาบนรถกวิน=อ้าวมีน ขนมจีน แก้วมาริโอ้=แล้วอีกคนใครอ่ะมีน=นี่แต้วเพื่อนฉันเอง แต้วนี่กวิน มาริโอ้นะแต้ว=จ่ะ ยินดีที่ได้รู้จักมาริโอ้=เช่นกันครับ -ยื่นมาจะมาจับมือแต้ว-แก้ว=อ่ะแฮ่มๆ(เสียงไอ)ฉันว่าพอเหอะว่าแต่พวกนายมาขึ้นรถแถวนี้ด้วยหรอกวิน=อืมก็บ้านพวกเราอยู่แถวนี้อ่ะ อืมลืมแนะนำเพื่อนๆฉันให้รู้จักนี่ป๊อป โทโมะมีน ขนมจีน แต้ว=อืมแก้ว=เฮ้ย!!!นี่มันโทโมะ=นี่มันยันยทอม!!!มาริโอ้ กวิน ป๊อป=อะไรว่ะแต้ว ขนมจีน มีน=???โทโมะ=นี่ไงยัยทอมที่ฉันเล่าให้พวกแกฟังอ่ะคนที่ทำน้ำหกใส่ฉันก็ยัยนี่แหละแก้ว=นี่พูดจาดีๆนะก็ฉันไม่ได้ตั้งใจไงก็บอกแล้วว่าวันจันทร์จะเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอโทดและชดใช้ จะเอาอะไรอีกล่ะหะ!!โทโมะ=เอ่อ ฉันก็ตกลงแล้วไงเอาเป็นว่าวันจันทร์เจอกันเที่ยงตรงโต๊ะสี่ห้ามลืมด้วยล่ะแก้ว=ไม่ลืมหรอกไอ้หน้าตุ๊ด-โทโมะทำท่าจะเถียงแต่เพื่อนๆช่วยห้ามไว้ก่อนเรื่องจะไปกันยาว--ระหว่างทางรถก็เคลื่อนคัวไปเรื่อยๆจนมาถึงซอยบ้านขนมจีน-ขนมจีน=งั้นเราไปก่อนนะ บายทุกคน=บาย....มาริโอ้=เฮ้ยนี่มันซอยบ้านไอ้ป๊อปนี่หว่าโทโมะ=แล้วไอ้ป๊อปทำมั้ยมันไม่ลงว่ะกวิน=เฮ้ย!!!มันหลับช่วยกันปลุกเร็วทุกคน=เฮ้ย ถึงบ้านแล้วป๊อป=อ่ะอ้าว ถึงแล้วเหรอเดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไปให้ผมลงก่อน-ป๊อปรีบโดลงรถทันเวลาพอดี--ขนมจีนที่ยืนอึ้งมองเหตุการณ์เมื่อกี้สักพักก่อนจะเอ่ยถามป๊อปว่า-ขนมจีน=บ้านนายอยู่แถวนี้หรอป๊อป=อืมๆเดินตรงซอบนี้เข้าไปก็เจอแล้วขนมจีน=เหมือนบ้านเราเลยป๊อป=อืม จริงดิไปงั้นเราไปด้วยกันซอยนี้ยิ่งเปลี่ยวๆอยู่ขนมจีน=อืม^^-หลังจากนั้นทุกคนก็ลงรถกลับบ้านกันหมดเหลือเพียงกวินกับมีน-กวิน=บ้านเธออยู่ไกลจากโรงเรียนหรอมีน=ก็ไม่เชิงไกลหรอกใกล้ถึงแล้วแหละกวิน=อืมๆมีน=แล้วบ้านนายล่ะกวิน=เนี่ยไงใกล้ถึงแล้วหลังคาสีน้ำเงินตรงนั้นอ่ะ ถึงแล้วงั้นฉันไปก่อนนะบายมีน=อืม แต่เดี๋ยวฉันลงด้วยกวิน=อ้าว ทำมั้ยอ่ะมีน=ก็ฉันไม่อยากนั้งรถไปคนเดียวนิน่ากลัวกวิน=ฮ่าๆอย่างเธอเขาคงไม่กล้าทำไรหรอกเห็นปากพูดไม่หยุดเลยมีน=นี่นายอย่ามาว่าฉันนะ ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง เพราะงั้นกวิน=เพราะงั้นอะไรมีน=ขับรถไปส่งบ้านหน่อยดิกวิน=เรื่องอะไรล่ะมีน=ก็เราเป็นเพื่อนกันไงฉันอุตส่าห์ไว้ใจนายให้ไปส่งนะกวิน=อืมๆโอเคแต่ฉันซิ่งนะบอกให้แล้วอีกอย่างรถฉันก็เป็นรถเก่าแล้วด้วยมีน=เอาเหอะ ขอแค่ให้ฉันถึงบ้านก็พอ-แล้วกวินก็ขับไปส่งมีนที่บ้าน-มีน=ขอบใจนะกวิน=ไม่เป็นไร แต่เพื่อเป็นการตอบแทนฉัน เอาเบอร์เธอมามีน=ของ่ายๆอย่างนี้เลยหรอ เชอะไม่ให้หรอกกวิน=ได้ แล้วสักวันฉันจะต้องได้เบอร์เธอมีน=รอชาติหน้าเฮอะณ บ้าน โฟร์และโฟกัสโฟกัส=พี่โฟร์ อีกแล้วไม่ยอมมารับกัสอีกแล้วโฟร์=แต่ฉันโทรบอกคุณน้ามล(แม่แก้วกับเก้า)ให้แล้วนะว่าให้บอกเก้าว่าให้ช่วยมาส่งกัสหน่อยพี่ก็บอกให้แล้วไงโฟกัส=พี่โฟร์ถึงกัสจะสนิทกับเก้ามาตั้งแต่เด็กแต่บ้านกัสกะเก้าอยู่ไกลกันมากนะคะการที่พี่บอกให้เก้ามาส่งกัสมันทำให้เก้าลำบากนะคะโฟร์=เอาเฮอะน่า ก็ช่วงนี้พี่ต้องรีบกลับมาทำรายงานอ่ะโฟกัส=ค่าๆ เห็นงานสำคัญกว่าน้องเชอะไปนอนแล้วโฟร์=อ้าว ไปซะแล้วยัยเด็กบ๋องเอ้ยณ บ้านเต้ยกับปันปันแม่=ลูกๆวันนี้มาสั่งอาหารมาจากโรงแรมเลยนะลูกรีบมากินเร็วเต้ย=คุณแม่คะทำมั้ยต้องสั่งอาหารมาเยอะแยะขนาดนี้ด้วยคะปัน ปัน=ใช่ๆแถมสั่งมาจากโรงแรมอีกตะหากแพงน่าดูแม่=ก็วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของลูกๆแม่อยากเลี้ยงต้อนรับจ่ะเต้ย=คุณแม่ไม่ต้องมาอ้างเลยค่ะ เมื่อวานก็เหมือนกันสั่งอาหารมาเยอะแยะแบบนี้ทุกวัน แม่=ก็แม่อยากให้ลูกๆของแม่ทุกคนกินอิ่มแล้วก็อร่อยทุกวันนิจ๊ะปันปัน=พวกเราไม่อยากกินอาหารแพงๆพวกนี้หรอกค่ะ แต่เราอยากกินอาหารฝีมือคุณแม่แม่=ลูกๆก็รู้ว่าแม่ต้องทำงานไม่มีเวลาแม่จำเป็นต้องสั่งอาหารมาให้ทานแบบนี้ยังไงล่ะจ๊ะเต้ย=ค่ะๆนู๋รู้ว่าคุณแม่รวย รวย สั่งอาหารมาได้ทุกวันปันปัน=อ้าว พี่เต้ยจะไปไหนอ่ะไม่กินข้าวหรอเต้ย=ไม่พี่ปวดหัวจะไปนอนละแม่=ตายจริง แจ๋วรีบขึ้นไปดูแลคุณหนูก่อนเต้ย=ไม่ต้องพี่แจ๋ว!!แม่คะเต้ยโตแล้วนะคะไม่ใช่เด็กๆถึงต้องให้ใครมาดูแลน่าเบื่อแม่=แจ๋วงั้นไม่ต้องขึ้นไปแล้วกลับไปล้างจานต่อไปแจ๋ว=ค่ะคุณผูหญิงปันปัน=คุณแม่คะ พี่เต้ยเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ อย่าไปถือสาเลยค่ะแม่=จ่ะๆณ บ้านแก้วกับเก้าแก้ว=เก้า ทำมั้ยกลับมาซะนานเชียวไปไหนมาเนี่ยเก้า=ก็ไปส่งยัยกัสมาน่ะสิแก้ว=อ่ะอ้าวน้องพี่มีแฟนแล้วก็ไม่บอกเก้า=อะไรๆพี่แก้วไม่ใช่เลยเพื่อนกันเฉยๆอย่างยัยกัสเนี่ยนะไม่มีทางอ่ะแก้ว=พี่ก็ไม่เห็นว่าโฟกัสเขาจะไม่ดีตรงไหนนิ ยิ่งดีด้วยซ้ำรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กยันโตแถมเรียนที่เดียวกันมาตลอดพี่ไม่แปลกใจเลยถ้าเราสองคนจะเป็นแฟนกันเก้า=ไม่มีทางหรอกพี่เราสองคนสนิทกันมาจนไม่อาจจะเป้นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนได้แล้วแหละ และอีกอย่างผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วยแก้ว=อ่ะจริงหรอ.........เก้า=ก็จริงน่ะสิพี่ ใครจะเป็นเหมือนพี่ไม่มีแฟนตั้งแต่มัธยมต้นยันมัธยมปลาย555แก้ว=ใครบอกพี่ไม่มีเก้า=อย่างพี่เนี่ยนะจะมีเหมือนทอมซะขนาดนี้คนมองข้างหลังยังนึกว่าเป็นผู้ชายเล้ยแก้ว=ไอ้เก้าพูดดีๆนะเดียวมีเลือดซึมที่ปากเก้า=โอ้ยๆไม่พูดกับพี่แล้วเอะอะก็ใช้แต่กำลัง ไปอาบน้ำดีกว่า@อัพมาซะยาวเลยนิยายเรื่องนี้เราแต่งอย่างสุดฝีมือยังไงก็ช่วยกันเมนต์ด้วยนะ เข้ามาซักนิด อ่านซักหน่อย เมนต์ให้กำลังใจพี่แต่งซักน้อย คงไม่เกินแรงใช่มั้ยจ๊ะ ยังไงก็ติชมได้ตามสบายค่ะไม่ว่ากันแต่ที่ขออย่างหนึ่งคือถ้าอ่าแล้วเมนต์ด้วย และกรุณาห้ามใช้คำหยาบบ่งบอกกำพรืดตัวเองนะจ๊ะ งั้นไว้แค่นี้แหละเอาไว้วันหลังจะมาอัพตอนที่หกนะจ้าไปละบาย@