รักใสๆหัวใจวุ่นวาย

ความเดิมอตนที่แล้ว
หลังจากที่รถจอดรับหนุ่มๆขึ้นมาบนรถ
กวิน=อ้าวมีน ขนมจีน แก้ว
มาริโอ้=แล้วอีกคนใครอ่ะ
มีน=นี่แต้วเพื่อนฉันเอง แต้วนี่กวิน มาริโอ้นะ
แต้ว=จ่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก
มาริโอ้=เช่นกันครับ -ยื่นมาจะมาจับมือแต้ว-
แก้ว=อ่ะแฮ่มๆ(เสียงไอ)ฉันว่าพอเหอะว่าแต่พวกนายมาขึ้นรถแถวนี้ด้วยหรอ
กวิน=อืมก็บ้านพวกเราอยู่แถวนี้อ่ะ อืมลืมแนะนำเพื่อนๆฉันให้รู้จักนี่ป๊อป โทโมะ
มีน ขนมจีน แต้ว=อืม
แก้ว=เฮ้ย!!!นี่มัน
โทโมะ=นี่มันยันยทอม!!!
มาริโอ้ กวิน ป๊อป=อะไรว่ะ
แต้ว ขนมจีน มีน=???
โทโมะ=นี่ไงยัยทอมที่ฉันเล่าให้พวกแกฟังอ่ะคนที่ทำน้ำหกใส่ฉันก็ยัยนี่แหละ
แก้ว=นี่พูดจาดีๆนะก็ฉันไม่ได้ตั้งใจไงก็บอกแล้วว่าวันจันทร์จะเลี้ยงข้าวเพื่อเป็นการขอโทดและชดใช้ จะเอาอะไรอีกล่ะหะ!!
โทโมะ=เอ่อ ฉันก็ตกลงแล้วไงเอาเป็นว่าวันจันทร์เจอกันเที่ยงตรงโต๊ะสี่ห้ามลืมด้วยล่ะ
แก้ว=ไม่ลืมหรอกไอ้หน้าตุ๊ด
-โทโมะทำท่าจะเถียงแต่เพื่อนๆช่วยห้ามไว้ก่อนเรื่องจะไปกันยาว-
-ระหว่างทางรถก็เคลื่อนคัวไปเรื่อยๆจนมาถึงซอยบ้านขนมจีน-
ขนมจีน=งั้นเราไปก่อนนะ บาย
ทุกคน=บาย....
มาริโอ้=เฮ้ยนี่มันซอยบ้านไอ้ป๊อปนี่หว่า
โทโมะ=แล้วไอ้ป๊อปทำมั้ยมันไม่ลงว่ะ
กวิน=เฮ้ย!!!มันหลับช่วยกันปลุกเร็ว
ทุกคน=เฮ้ย ถึงบ้านแล้ว
ป๊อป=อ่ะอ้าว ถึงแล้วเหรอเดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไปให้ผมลงก่อน
-ป๊อปรีบโดลงรถทันเวลาพอดี-
-ขนมจีนที่ยืนอึ้งมองเหตุการณ์เมื่อกี้สักพักก่อนจะเอ่ยถามป๊อปว่า-
ขนมจีน=บ้านนายอยู่แถวนี้หรอ
ป๊อป=อืมๆเดินตรงซอบนี้เข้าไปก็เจอแล้ว
ขนมจีน=เหมือนบ้านเราเลย
ป๊อป=อืม จริงดิไปงั้นเราไปด้วยกันซอยนี้ยิ่งเปลี่ยวๆอยู่
ขนมจีน=อืม^^
-หลังจากนั้นทุกคนก็ลงรถกลับบ้านกันหมดเหลือเพียงกวินกับมีน-
กวิน=บ้านเธออยู่ไกลจากโรงเรียนหรอ
มีน=ก็ไม่เชิงไกลหรอกใกล้ถึงแล้วแหละ
กวิน=อืมๆ
มีน=แล้วบ้านนายล่ะ
กวิน=เนี่ยไงใกล้ถึงแล้วหลังคาสีน้ำเงินตรงนั้นอ่ะ ถึงแล้วงั้นฉันไปก่อนนะบาย
มีน=อืม แต่เดี๋ยวฉันลงด้วย
กวิน=อ้าว ทำมั้ยอ่ะ
มีน=ก็ฉันไม่อยากนั้งรถไปคนเดียวนิน่ากลัว
กวิน=ฮ่าๆอย่างเธอเขาคงไม่กล้าทำไรหรอกเห็นปากพูดไม่หยุดเลย
มีน=นี่นายอย่ามาว่าฉันนะ ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิง เพราะงั้น
กวิน=เพราะงั้นอะไร
มีน=ขับรถไปส่งบ้านหน่อยดิ
กวิน=เรื่องอะไรล่ะ
มีน=ก็เราเป็นเพื่อนกันไงฉันอุตส่าห์ไว้ใจนายให้ไปส่งนะ
กวิน=อืมๆโอเคแต่ฉันซิ่งนะบอกให้แล้วอีกอย่างรถฉันก็เป็นรถเก่าแล้วด้วย
มีน=เอาเหอะ ขอแค่ให้ฉันถึงบ้านก็พอ
-แล้วกวินก็ขับไปส่งมีนที่บ้าน-
มีน=ขอบใจนะ
กวิน=ไม่เป็นไร แต่เพื่อเป็นการตอบแทนฉัน เอาเบอร์เธอมา
มีน=ของ่ายๆอย่างนี้เลยหรอ เชอะไม่ให้หรอก
กวิน=ได้ แล้วสักวันฉันจะต้องได้เบอร์เธอ
มีน=รอชาติหน้าเฮอะ
ณ บ้าน โฟร์และโฟกัส
โฟกัส=พี่โฟร์ อีกแล้วไม่ยอมมารับกัสอีกแล้ว
โฟร์=แต่ฉันโทรบอกคุณน้ามล(แม่แก้วกับเก้า)ให้แล้วนะว่าให้บอกเก้าว่าให้ช่วยมาส่งกัสหน่อยพี่ก็บอกให้แล้วไง
โฟกัส=พี่โฟร์ถึงกัสจะสนิทกับเก้ามาตั้งแต่เด็กแต่บ้านกัสกะเก้าอยู่ไกลกันมากนะคะการที่พี่บอกให้เก้ามาส่งกัสมันทำให้เก้าลำบากนะคะ
โฟร์=เอาเฮอะน่า ก็ช่วงนี้พี่ต้องรีบกลับมาทำรายงานอ่ะ
โฟกัส=ค่าๆ เห็นงานสำคัญกว่าน้องเชอะไปนอนแล้ว
โฟร์=อ้าว ไปซะแล้วยัยเด็กบ๋องเอ้ย
ณ บ้านเต้ยกับปันปัน
แม่=ลูกๆวันนี้มาสั่งอาหารมาจากโรงแรมเลยนะลูกรีบมากินเร็ว
เต้ย=คุณแม่คะทำมั้ยต้องสั่งอาหารมาเยอะแยะขนาดนี้ด้วยคะ
ปัน ปัน=ใช่ๆแถมสั่งมาจากโรงแรมอีกตะหากแพงน่าดู
แม่=ก็วันนี้เป็นวันเปิดเทอมของลูกๆแม่อยากเลี้ยงต้อนรับจ่ะ
เต้ย=คุณแม่ไม่ต้องมาอ้างเลยค่ะ เมื่อวานก็เหมือนกันสั่งอาหารมาเยอะแยะแบบนี้ทุกวัน
แม่=ก็แม่อยากให้ลูกๆของแม่ทุกคนกินอิ่มแล้วก็อร่อยทุกวันนิจ๊ะ
ปันปัน=พวกเราไม่อยากกินอาหารแพงๆพวกนี้หรอกค่ะ แต่เราอยากกินอาหารฝีมือคุณแม่
แม่=ลูกๆก็รู้ว่าแม่ต้องทำงานไม่มีเวลาแม่จำเป็นต้องสั่งอาหารมาให้ทานแบบนี้ยังไงล่ะจ๊ะ
เต้ย=ค่ะๆนู๋รู้ว่าคุณแม่รวย รวย สั่งอาหารมาได้ทุกวัน
ปันปัน=อ้าว พี่เต้ยจะไปไหนอ่ะไม่กินข้าวหรอ
เต้ย=ไม่พี่ปวดหัวจะไปนอนละ
แม่=ตายจริง แจ๋วรีบขึ้นไปดูแลคุณหนูก่อน
เต้ย=ไม่ต้องพี่แจ๋ว!!แม่คะเต้ยโตแล้วนะคะไม่ใช่เด็กๆถึงต้องให้ใครมาดูแลน่าเบื่อ
แม่=แจ๋วงั้นไม่ต้องขึ้นไปแล้วกลับไปล้างจานต่อไป
แจ๋ว=ค่ะคุณผูหญิง
ปันปัน=คุณแม่คะ พี่เต้ยเขาอารมณ์ไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ อย่าไปถือสาเลยค่ะ
แม่=จ่ะๆ
ณ บ้านแก้วกับเก้า
แก้ว=เก้า ทำมั้ยกลับมาซะนานเชียวไปไหนมาเนี่ย
เก้า=ก็ไปส่งยัยกัสมาน่ะสิ
แก้ว=อ่ะอ้าวน้องพี่มีแฟนแล้วก็ไม่บอก
เก้า=อะไรๆพี่แก้วไม่ใช่เลยเพื่อนกันเฉยๆอย่างยัยกัสเนี่ยนะไม่มีทางอ่ะ
แก้ว=พี่ก็ไม่เห็นว่าโฟกัสเขาจะไม่ดีตรงไหนนิ ยิ่งดีด้วยซ้ำรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กยันโตแถมเรียนที่เดียวกันมาตลอดพี่ไม่แปลกใจเลยถ้าเราสองคนจะเป็นแฟนกัน
เก้า=ไม่มีทางหรอกพี่เราสองคนสนิทกันมาจนไม่อาจจะเป้นอย่างอื่นนอกจากเพื่อนได้แล้วแหละ และอีกอย่างผมก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย
แก้ว=อ่ะจริงหรอ.........
เก้า=ก็จริงน่ะสิพี่ ใครจะเป็นเหมือนพี่ไม่มีแฟนตั้งแต่มัธยมต้นยันมัธยมปลาย555
แก้ว=ใครบอกพี่ไม่มี
เก้า=อย่างพี่เนี่ยนะจะมีเหมือนทอมซะขนาดนี้คนมองข้างหลังยังนึกว่าเป็นผู้ชายเล้ย
แก้ว=ไอ้เก้าพูดดีๆนะเดียวมีเลือดซึมที่ปาก
เก้า=โอ้ยๆไม่พูดกับพี่แล้วเอะอะก็ใช้แต่กำลัง ไปอาบน้ำดีกว่า
@อัพมาซะยาวเลยนิยายเรื่องนี้เราแต่งอย่างสุดฝีมือยังไงก็ช่วยกันเมนต์ด้วยนะ เข้ามาซักนิด อ่านซักหน่อย เมนต์ให้กำลังใจพี่แต่งซักน้อย คงไม่เกินแรงใช่มั้ยจ๊ะ ยังไงก็ติชมได้ตามสบายค่ะไม่ว่ากันแต่ที่ขออย่างหนึ่งคือถ้าอ่าแล้วเมนต์ด้วย และกรุณาห้ามใช้คำหยาบบ่งบอกกำพรืดตัวเองนะจ๊ะ งั้นไว้แค่นี้แหละเอาไว้วันหลังจะมาอัพตอนที่หกนะจ้าไปละบาย@