BADWISH สัมผัสรักร้ายของยัยตัวดี

          ช่วงนี้สภาพอากาศแย่มากๆ แย่พอๆ กับดวงของฉันเลย เพราะช่วงนี้มักจะมีเรื่องไม่ดีผ่านเข้ามาในชีวิตของฉันอย่างไม่มีหยุดหย่อน โดยเฉพาะหลังจากที่เจออีตาสกายอะไรนั่น =_=^ ถ้าไม่เชื่อก็ดูอย่างตอนนี้สิฉันเดินของฉันอยู่ดีๆ เจ้าหยาดฝนเม็ดเบ้อเร่อนี่ก็กระหน่ำลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือฉันดันลืมเสื้อสูทกับกระเป๋าไว้ในรถของพี่นิวเยียนี่สิ เฮ้อ! ลืมวันไหนไม่ลืมดันมาลืมวันที่ต้องส่งการบ้านอาจารย์จอมโหดอย่างอาจารย์เพญนภา...บทสรุปของฉันเลยต้องระเห็จไปอยู่หน้าห้องเรียนทั้งชั่วโมง -*-
          หึ้ย! วันนี้โดนทำโทษไม่พอยังจะต้องมาเปียกขนาดนี้อีก =_=^ ฉันก้มหน้าสำรวจสภาพตัวเองที่เปียก...ทั้งตัว =_=; แล้วไอ้เสื้อบ้านี่ก็ไม่รู้จะบางไปถึงไหนกัน...ดูสิเนี่ยเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ววว ToT;; แล้วนี่ฉันจะเอาอะไรมาปิดดีเนี่ยกระเป๋าเอยสูทเอยล้วนแต่อยู่ในรถพี่นิวเยียหมด จะเหลือก็แต่...กระเป๋าถือที่ยาวแค่คืบกว่าๆ ที่ยัยเอแคร์เพิ่งเอามาคืน (หลังจากที่ยืมไปนานหลายเดือน -_-) เอาวะดีกว่าไม่มีอะไรปิดเลยก็แล้วกัน ยิ่งตอนนี้บราเซียสีชมพูอ่อนของฉันก็แทบจะกระโจนออกมาเต้นชะชะช่าโชว์ชาวบ้านชาวช่องเขาแล้วด้วย
          เฮ้อ! ซวยกว่านี้มีอีกมั้ยเนี่ยฮะ T^T
          “อ่าว อีฟ! O_O”
          เวรเอ๊ย! ถามหาซวย ตัวซวยก็โผล่มาเฉยเลย -*-^^ ชิ! ทีเวลาถามหาค่าขนมไม่เห็นจะมาไวแบบนี้เลย
          “-_-” ทำไมหมอนี่ต้องมาหลบฝนที่เดียวกับฉันด้วยฟะ
          “มาหลบฝนเหมือนกันหรอ...”
          “ชิ! ถามโง่ๆ เห็นฉันนั่งขายขนมครกอยู่รึไง -_-”
          “งั้นฉันเหมาหมดเลยนะ เอาแม่ค้าคนสวยด้วย ^__^”
          นี่ฉันไปสนิทกับหมอนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กันถึงได้เปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ น่ะทั้งๆ ที่คราวก่อนยังแทนตัวเองว่าผมๆๆ อยู่เลย -*-^
          “ขายเขยบ้าบออะไรกัน! เมื่อไหร่นายจะเลิกกวนประสาทฉันสักทีฮะสกาย!” ฉันตะโกนใส่หน้าเขาก่อนยกกำปั้นขึ้นเตรียมตั้นหน้าหมอนั่น
          “โอเคๆ” สกายรีบยกมือขึ้นแบบว่า โอเคๆ ฉันยอมแพ้ไม่อยากเถียงกับเธอแล้ว อะไรประมาณเนี๊ยะ
          “นายไปหลบฝนที่อื่นเลยไป -_-”
          “ทำไมฉันต้องไปด้วย ที่ก็ออกจะกว้างหลบได้อีกตั้งหลายสิบคนอีกอย่างนี่มันก็ที่สาธารณะด้วย -*-”
          “จะสาธารณะหรือไม่ฉันไม่สน!”
          “ยังไงฉันก็ไม่ไปอะเดี๋ยวมีสภาพแบบเธอ เอ่อ...ฉันว่าสภาพของเธอตอนนี้คงไม่ต้องหลบฝนแล้วมั้ง -_-”
         สกายว่าพลางส่งสายตาสมเพชนิดๆ มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าฉันอีกครั้ง แต่ทำไมสายตาของหมอนี่มันแปลกๆ ชอบกลแฮะ
         “มองอะไรของนายน่ะ! ไปไกลๆ เลยอย่ามาทะลึ่งแถวนี้นะ” ฉันรีบแหวใส่หันทีที่เห็นสายตาแปลกๆ ของสกายเพราะมันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ชอบกล
         “ฉันไม่ได้ทะลึ่งสักหน่อยก็แค่เห็นเธอเปียกอยางกับลูกหมาตกน้ำแบบนี้ ถึงได้บอกว่าสภาพตอนนี้ไม่จำเป็นต้องหลบฝนหรอก -*- ว่าแต่สูทของเธออยู่ไหนล่ะ”
         “ลืม -*-” ฉันตอบกลับไปสั้นๆ เพราะฉันเองก็ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับหมอนี่แล้วเหมือนกัน
         “...งั้นก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ”
         “นี่นายทำบ้าอะไรของนายน่ะ! ooO!! ”
         ฉันกรีดร้องทันทีที่ใบหน้าของฉันชนเข้ากับแผงอกของสกาย มันจึงกลายเป็นว่าตอนนี้ตัวฉันได้แทรกเข้าไปอยู่ระหว่างแผงอกกับวงแขนอันแข็งแกร่งโดนมีเสื้อสูทของหมอนี่ปิดบังตัวอยู่ ใช่แล้วหมอนี่กำลังกอดฉัน!  
         “ฉันเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะถึงแม้ว่าพ่อของฉันจะเสียไปแล้วก็เถอะเพราะฉะนั้นนายไม่ควรทำกับฉันแบบนี้กับฉันนะ ปล่อย!”
         ฉันยังคงพยามยามดิ้นสุดแรงเกินแต่เหมือนว่ายิ่งฉันดิ้นมาขึ้นเท่าไหร่ สกายก็ยิ่งโอบรัดฉันมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ฉันแทบจะเข้าไปสิงร่างหมอนี่อยู่แล้ว T_T;
         “หุบปาก แล้วก็เลิกดิ้นซะที! ฉันเปียกหมดแล้วนะ” สกายกอดฉันแรงๆ อีกทีก่อนจะใช้น้ำเสียงดุๆ กับฉัน
         “นายนั่นแหละมากอดฉันทำไมเล่าปล่อยเซ่ -O-^”
         “ถ้าอยากโชว์บราเซียสีหวานแหว๋วให้ไอ้พวกนั้นดูนักก็เชิญ...” สกายคลายอ้อมกอดออกนิดนึงก่อนจะมองฉันอย่างเอื้อมระอา
         “กระเป๋าใบแค่คืบมันปิดบราเซียของเธอไม่มิดหรอกนะและฉันรับรองว่าถ้าไอ้พวกเวรนั่นเห็นเธอในสภาพนี่คงไม่ปล่อยเธอกลับบ้านง่ายๆ แน่... อ่อ! ถ้าถึงเวลานั้นฉันคงช่วยเธอไม่ได้หรอกนะ หกต่อหนึ่งฉันไม่เอาด้วยหรอก -*-^”
         หลังจากสกายพูดจบฉันก็รีบก้มลงมองที่หน้าอกของฉัน เอ่อ…หมอนั่นพูดถูกอ่ะกระเป๋าถือของฉันมันเล็กเกินกว่าจะปกปิดบราเซียของฉันเสียอีก T_T ไอ้บ้าทำไมไม่บอกซะตั้งแต่แรกเนี่ย ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่ยืนเถียงกับนายอยู่ตั้งนานสองนานแบบนั้นหรอก T////T
         “นี่! ถ้าขืนยังขยับไม่เลิกแบบนี้ฉันจะปล่อยให้เธอไปยืนโชว์บราเซียสีหวานแหว๋วของเธอแล้วนะ -_-”
         สกายไม่พูดอย่างเดียวแต่เขาทำท่าจะผลักฉันออกไปจริงๆ ด้วยล่ะ TOT แต่ฉันไม่ยอมหรอกนะ ก็...พวกนั้นดูหื่นๆ ยังไงก้ไม่รู้ ...อยู่ในอ้อมกอดหมอนี่ก็ยังดีกว่าไปอยู่ในอ้อมกอดไอ้พวกหื่นกามทั้งหกนั่นอีก เมื่อกี๊ฉันแค่ชะโงกไปดูแค่แวบเดียวก็เห็นแววตาหื่นกระหายซะเต็มตาเลย =O=;;
         ฉันจึงตัดสินใจเอื้อมมือทั้งสองข้างไปกอดเอวของสกายไว้ ฉันไม่กล้าเสี่ยงให้หมอนั่นผลักฉันออกไปหรอกนะ T^T หึ้ย! ไม่รู้ว่าพวกยามไปทำอะไรกันอยู่ถึงได้ปล่อยให้คนพวกนี้หลุดเข้าสมาในเขตโรงเรียนที่แสนจะไฮโซนี้ได้
         “เฮ้ย! เธอทำบ้าอะไรเนี่ยอย่าเข้ามาใกล้ขนาดนี้สิฉันเปียกหมดแล้วนะ -O-///”
         “ไม่...ไม่รู้ล่ะ! ก็...ก็ฉันกลัวนี่ดูหน้าแต่ละคนสิ T////T”
         ลมบ้านี่ก็พัดอยู่ได้ฉันที่เปียกปอนเลยออกอาการสั่นสะท้านทรวงขึ้นมาเอาดื้อๆ =O=;
         “หนาวล่ะสิ -_-” สกายถามฉันพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีกนิด
        “เดี๋ยวเสื้อนายก็เปียกหมดหรอก -////-” ถ้าป็นเวลาอื่นฉันคงจะผลักหมอนี่ให้กลิ้งกุกๆ กับพื้นแล้วด่าซ้ำ... แต่ว่าตอนนี้ฉันหนาวจริงๆ Y_Y
        “ช่างมันเถอะ...ดีกว่าให้เธอหนาวตายคาอ้อมกอดของฉันเดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าฉันไม่เร้าร้อนพอ ^_^”
        หมอนี่หนิ =_=^^ แต่ก็...ขอบคุณละกัน ในใจนะเดี๋ยวเสียฟอร์ม ^_^ แต่รู้สึกว่ามันจะอุ่นไปนะแถมเสียงยังดังด้วย เอ...เสียงดังหรอ -_- เสียงอะไรอ่ะ ตึกตักๆๆ ฉันพยายามหาที่มาของเสียงอยู่สักพักก็เจอ อ่า! ตรงนี้นี่เองฉันจึงแนบหูลงไปเพื่อที่จะฟังมันให้ชัดๆ เฮ้ย! O_o ทำไมมันทั้งดังทั้งรัวขนาดนี้ใครกันมาเปิดมินิคอนเสิร์ตตรงนี้เนี่ย =_=?
        “นี่...เธอจะฟังมันอีกนานมั้ย ////”
        “เอ่อ...อ่า...โทษ...โทษที _////_;”
        ฉันนี่มันบ้าชะมัดเลยที่แท้ก็เสียงหัวใจของหมอนี่ๆ เอง ว่าแต่สกายหน้าแดงก่ำเลยอ่ะเพล์บอยอะไรเนี่ยน่าแดงกับเรื่องพรรนี้ ^_^
        “นี่! นายเขินหรออ~ +O+” ฉันเผลอแซวออกไปอย่างไม่รู้ตัว ก็มันแปลกนี่
        “(-///-; )^”
        สกายไม่ตอบคำถามของฉันและเขาก็ไม่ยอมสบตาฉันด้วยนี่เขาคงจะเขินจริงๆ สินะ นายนี่มีมุมที่น่ารักกับเขาด้วยแฮะ เฮ้ย! นี่ฉันชมหมอนี่หรอ O_O;; ฉัน...ฉันคงไม่สบายไปแน่ๆ ถึงได้ชมหมอนี่ อา...ใช่แล้วเพราะฉันเปียกฝนก็เลยไม่สบาย...เพราะฉันไม่สบายไงฉันถึงได้คิดอะไรเพ้อเจ้อแบบนี้ -_-;
 
               * อัง อัง อัง ตดเตะโมะดาอิซุคิ โดราเอ..มอนนน...
       ฉันดันตัวสกายออกนิดนึงก่อนจะหยิบโทรศัพท์สีหวานในกระเป๋ากระโปรงที่ค่อยข้างจะชื้นนิดๆ ออกมา
       “เสียงเรียกเข้าของเธอนี่มันช่าง... -_-”
       “น่ารักล่ะสิ ^^”
       “ปัญญาอ่อนสุดๆ -_-”
       “-_-^^”
       ถ้าไม่ติดว่ากลัวพี่ชายที่แสนดีของฉันจะรอสายนานล่ะก็ฉันจะเทศน์ให้นายรู้ซึ้งถึงความน่ารักของโดราเอม่อนแน่ๆ -*-^
       “ตอนนี้พี่นิวอยู่ที่ไหน! จะให้รออีกกี่ชั่วโมงฮะ! รู้มั้ยสาวน้อยของพี่เปียกฝนจนจะแข็งตายอยู่แล้วนะ! TOT”
       “หึๆๆ สาวน้อยงั้นหรอ ^^”
       ฉันเงยหน้าไปทำตาขวางใส่สกายทันที คนอะไรไม่มีมารยาทแอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์เฉยเลย (อยู่ใกล้กันขนาดนี้ไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว -_-) ชิ! ยัยคนเขียนยังเข้าข้างหมอนี่อีกเห็นคนหล่อหน่อยไม่ได้เลยนะ -*- (อยากเจออะไรที่ซวยกว่านี้มั้ย เดี๋ยวจัดให้เอาแบบว่านางเอกโดนรถชนกระเด็นตกท่อนน้ำเน่าตายซะเลยเป็นไง -*-) อย่านะไม่เอาๆ คนสวยต้องไม่ใจร้ายสิ TOT;; (โอเคจบ...ฉันสวย โฮะๆ ^^) เอ่อ -_-;; จะให้ฉันคุยกับพี่นิวต่อได้ยังอ่ะอยากกลับบ้านแล้วนะ (ก็คุยไปสิใครห้ามกัน ^^) ให้มันได้อย่างนี่สิ =_=^^^
       (สาวน้อยนี่พี่เลทแค่สิบนาทีเองนะ YoY; ว่าแต่สาวน้อยอยู่ตรงไหนทำไมไม่รอพี่ที่เดิมล่ะ)
       “ก็ตรงนั้นมันไม่มีที่ให้หลบฝนนี่นา พี่นิวจอดรถรออยู่ตรงนั้นแหละเดี๋ยวอีฟวิ่งไปหาแค่นี้นะ”
       ...ตรู๊ด...
       หลังจากเก็บโทรศัพท์เรียบร้อยแล้วฉันก็เงยหน้าไปบอกลาสกายพอเป็นมารยาท อ่อ! ฉันญาติดีกับหมอนี่แค่วันนี้เท่านั้นแหละ เห็นแก่ความดีที่เขาช่วยฉันไว้จากสายตาแทะโลมของบรรดาหกกระหายหื่นกามนั่นหรอกนะ  -^-
       “ฉันไปก่อนล่ะ...เอ่อ ขอบคุณ” ฉันบอกลาสกายพร้อมกับกล่าวขอบคุณอย่างแผ่วเบาคงได้ยินอยู่มั้ง
       “เดี๋ยว! ใส่นี่ซะ” สกายถอดเสื้อสูทของเขาออกก่อนจะคลุมมันลงที่บ่าของฉัน
       “ไม่เป็นไรพี่ฉันจอดรถรออยู่ตรงมุมนั่นเอง”
       ฉันบอกปัดพลางยื่นเสื้อสูทคืนเขาแต่เขากับจับมือของฉันไว้ก่อนที่จะเอียงหัวแล้วเหล่ตามองไปยังกลุ่มหื่นนั่นฉันจึงหันไปมองตาม และก็เห็นว่าไอ้พวกนั้นยังคงยืนส่งสายตาหื่นกระหายให้ฉันอยู่อีก =_=;; บ้าจริงไอ้พวกนั้นจะยืนแจกหน้าหื่นๆ ไปถึงเมื่อไหร่กัน -_-^
       “เอ่อ...งั้นฉันยืมสูทนายก่อนก็แล้วกัน ไว้วันจันทร์จะเอามาคืนให้ -_-;” ฉันพูดจบก็ออกตัววิ่งรวดเดียวถึงรถพี่นิวเยียเลย
       ฉันเอื้อมมือไปเปิดประตูรถพอร์ชสีเหลืองสดที่แสนจะสะดุดตาชาวบ้านชาวช่องเขา =_=; ที่จอดเทียบอยู่ริมฟุตปาธหน้าโรงเรียนเพื่อเตรียมที่จะหย่อนก้นลงเบาะนุ่มๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกกับเสียงโวยวายของพี่นิวเยียเสียก่อน
       “เฮ้ย! อย่าเพิ่งเข้ามานะสาวน้อย รอ...รอก่อน OoO!!” พี่นิวเยียไม่โวยเปล่าแถมยังจะเอามือมาดันหัวฉันที่กำลังมุดเข้าไปในรถเพื่อจะหย่อนก้นลงนั่งอีก เออ! ไม่เข้าก็ได้ฟะ -O-^
       ฉันจำต้องยืนตากฝน (โชคดีนะที่ตอนนี้ฝนตกแค่ปอยๆ แล้วแต่ก็เปียกอยู่ดีอะ -*-) รอคุณพี่ชายที่สติสตางค์ไม่สมประกอบกำลังควานหาอะไรบางอย่างที่เบาะหลังและก็เหมือนว่าจะเจอแล้วด้วย อะไรกันนะที่มันสำคัญกว่าน้องสาวแสนน่ารักอย่างฉันเนี่ย! พี่นิวเยียหยิบสูทสีกรมท่ามาปูที่เบาะก่อนจะส่งยิ้มเจือนๆ มาที่ฉัน แต่เอ๊ะ...มันคุ้นๆ แฮะ เสื้อแบบนี้ สีแบบนี้ และก็ชื่อที่ปักอยู่บนหน้าอกด้านขวานั่นอีก
       ชัดเลย...นั่นมันเสื้อสูทที่ฉันลืมไว้เมื่อเช้านี้นี่  -_-^
       “อ่าว! ทำไมไม่เข้ามาล่ะสาวน้อย มัวยืนตากฝนอยู่ได้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก ^_^;;”
       “-_-^^”
       ก็มันใครกันล่ะที่ดันหัวฉันไม่ยอมให้เข้าไปน่ะ แถมยังปล่อยให้ฉันยืนตากฝนรอเพราะกลัวไอ้รถเวรนี่เปียกอีก สมกับเป็นพี่ชายที่โคตรจะรักน้องเลยจริงๆ ให้ตายสิ! =_=^
       “เข้ามาเถอะไม่ต้องกลัวฮันนี่พี่เปียกหรอก ^_^” พี่นิวเอามือตบที่เบาะนั่งซึ่งถูกคลุมด้วยเสื้อสูทของฉันอีกครั้งเป็นการเรียก
       “-_-^^^” ชิ! ฮันนงฮันนี่น่าหมันไส้ 
       ฉันเบ้ปากนิดนึงก่อนจะเข้าไปในรถโดยที่ไม่ลืมหยิบเสื้อสูทของฉันออกและเอาสภาพที่ซึมซับน้ำมาพอสมควรของฉันนั่งแปะลงกับเบาะไอ้ฮันนี่ของพี่นิวทันที ^^ หึ หึ หึ หึ
       “เฮ้ย! สาวน้อยทำไมทำกับฮันนี่พี่อย่างนี้ล่ะ TOT”
       ฉันจิกตามองพี่ชายที่กำลังโวยวายราวกับคนเสียสติเพราะสิ่งที่ฉันทำลงไปและเพราะการกระทำพวกนั้นมันยิ่งทำให้ฉันฉุนหนักเข้าไปอีก มันจะอะไรกันนักกันหนากะอิแค่เบาะรถเปียกนิดๆ หน่อยๆ ทิ้งไว้สักพักเดี๋ยวก็แห้ง
       “อีฟจะฟ้องแม่ว่าพี่นิวปล่อยให้อีฟยืนตากฝนเพราะกลัวฮันนี่ของพี่เปียก -*-^^”
       “ไม่...ไม่เป็นไรจะสาวน้อย นั่งไปเลย นั่งให้ต็มที่เลย...เดี๋ยวพี่ค่อยพาฮันนี่ไปอาบน้ำทีหลังก็ได้ TT_TT”
       ก็แค่นั้น! ไม่รู้ทำไมพี่นิวเยียชอบให้ฉันยกแม่มาอ้างอยู่เรื่อยเลยถึงเลิกคร่ำครวญได้
       “แล้วนั่น...ไปเอาเสื้อสูทของไอ้หนุ่มที่ไหนมาใส่น่ะ -_-” พี่นิวเยียเปลี่ยนเข้าโหมดพี่ชายจอมหวงน้องสาวทันทีเมื่อสังเกตุเห็นว่าสูทที่ฉันใส่อยู่นั้นเป็นเครื่องแบบของนักเรียนชาย
      “ไม่ต้องมาทำเสียงเข้มใส่อีฟเลยนะ หมอนั่นแค่กลัวอีฟจะโป๊เพราะเสื้ออีฟเปียกมากๆ เลยให้ยืมเสื้อสูทมาใส่ก็เท่านั้น”
      พี่นิวเยียหรี่ตามองฉันอย่าจับผิดก่อนจะรัวยิงคำถามใส่ฉันอย่าไม่คิดจะยั้งเอาไว้บ้างเลย “หมอนั่นที่ว่าชื่ออะไรเรียนอยู่ชั้นไหนห้องอะไรพี่เคยเจอรึเปล่าที่สำคัญเป็นแค่เพื่อนเฉยๆ ใช่มั้ย -_-”
      “เฮ้อ! เขาชื่อสกายเป็นเพื่อนของวินเทอร์และที่สำคัญเราก็เป็นแค่เพื่อนกันด้วย ย้ำแค่เพื่อน -*-”
      “อืม ดีมากเรากลับบ้านกันดีกว่าเนอะ ^O^”
      เฮ้อ! ทำไมพี่ชายของฉันถึงได้หวงน้องสาวเข้าขั้นโคม่าแบบนี้เนี่ย =_=;
 
      ฉันนั่งมองเม็ดฝนที่ตกกระทบกระจกหน้าต่างบนห้องนอนอย่างต่อเนื่องและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเมื่อไหร่ก็พาลคิดไปถึงเจ้าของเสื้อสูทที่ฉันใส่กันไม่ให้เจ้าบราเซียออกไปเต้นแร้งเต้นกาโชว์ชาวบ้านให้เป็นที่อับอายขายขี้หน้า -////- ไม่รู้ว่าหมอนั่นจะกลับถึงบ้านรึยัง เขาจะเปียกมากมั้ยนะ เอ๊ะ! แล้วทำไมฉันต้องไปห่วงหมอนั่นด้วยนะ...
      ฉันสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความคิดชั่ววูบนั่นออกไปแล้วหันไปหยิบผืนเล็กที่วางอยู่ใกล้ๆ ขึ้นมาเช็ดผมให้แห้งเพราะไม่อย่างนั้นฉันคงได้เป็นหวัดแน่ๆ เลย
 
      Empire Inter High School
      “นี่ไอ้น้องพวกพี่ทำหน้าหื่นได้สมบทบาทมั้ยเนี่ย บอกตามตรงตอนแรกที่รับงานก็กลัวว่าจะทำไม่ได้อยู่เหมือนกันเพราะมันยากนะที่จะต้องแสร้งทำหน้าหื่นๆ ทั้งๆ ที่พวกพี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นสาวๆ ก็วิ่งหาแล้วล่ะ ^O^” กล้าพูดได้ไงวะไม่ดูหนังหน้าตัวเองบ้างเลยรึไง ไอ้คางคกโดนรถบี้เอ๊ย! =_=^^
      “โหพี่! สมบทบาทมากเลยถ้าพี่ไม่บอกผมก็ไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าพี่แสดงอยู่น่ะ =O=”
      “ว่าไงนะไอ้น้อง -_-”
      “เอ่อ ผมหมายความว่าพวกพี่แสดงได้เก่งมากๆ จนเหมือนไม่ได้แสดงไง =O=;;”
      “หึๆๆ ใครๆ ก็ชมพี่แบบนั้นกันทุกคนแหละ ว่าแต่ไหนล่ะค่าจ้างพี่นัดเด็กไว้ด้วย รีบน่ะรีบ”
      “นี่ครับค่าจ้างสำหรับการทำหน้าหื่นในวันนี้ ^^;;” ผมยื่นเงินค่าจ้างแสดงหน้าหื่นกาม ให้กับบรรดาหน้าม้าที่ผมคัดมาเองกับมือ
      ผมลงทุนมากเลยนะต้องคอยตามดูความคลื่นไหวของอีฟตั้งหลายวัน จนได้จังหวะเหมาะๆ แบบนี้ไงล่ะ แถมวันนี้โชคยังเข้าข้างผมอย่างมากเลยที่เห็นเธอมาหลบฝนอยู่ที่ศาลานั่งเล่นหน้าโรงเรียนในสภาพเซ็กซี่ซะจนไอ้บรรดาหน้าม้าของผมออกอาการหื่นขึ้นมาจริงๆ ซะงั้น -*- แต่ก็ต้องขอขอบคุณพวกมันอยู่ดีที่ทำให้ผมได้ใกล้ชิดกับอีฟถึงขนาดนี้น่ะ ^.,^
      แต่ก็มีช่วงนึงที่ออกนอกแผนของผมอยู่บ้าง ก็...ไอ้หัวใจไม่รักดีของผมนี่ไงมันดันเผลอหวั่นไหวกับความไร้เดียงสาของอีฟ ก็อยู่ดีๆ ยัยนั่นดันแนบหูฟังเสียหัวใจของผมเฉยเลย -////- แต่ที่ผมลงทุนทั้งหมดในแผนการนี้ก็ถือว่าได้ผลอยู่บ้างนะดูเธอจะอ่อนลงมานิดๆ (คิดว่างั้นนะ) แต่ถึงยังไงผมก็ต้องเป็นผู้ชนะในเกมนี้ให้ได้เพราะผมไม่อยากแพ้เอ็นเจไงล่ะ
      เพื่อชัยชนะผมไม่เกี่ยงวิธีหรอก ^_^