สรุป!นายเป็นแฟนฉันใช่ไหม

Trinity International School
"Hello, I am the headmaster of this school. Blaaaaa....."
อาจารย์ใหญ่กำลังพูดอยู่ในหอประชุมผู้ปกครองต่างนั่งกับบุตรของตนเอง
"นี่แหละ ทิศยะโรงเรียนที่แม่จบ"แก้วหันไปพูดกับลูกชายที่นั่งตักอยู่
"โลงเรียน??"
"รรรร โรงเรียน - School"
"ok!"
"ต่อไปต้องตั้งใจเริยนนะ - To be studying it."
"How can I make the best."ทิศยะตอบ
"Good job"
แม่-ลูกนั่งคุยกันอย่างมีความสุขแต่เหมือนแม่จะกำลังกังวลอะไรอยู่
ตอนนี้แก้วสายตาของแก้วเห็นโทโมะเข้าแล้ว
แก้วพยายามจะหนีแต่...
"แก้ว!!!"โทโมะตะโกนเอะอะและรีบวิ่งมานั่งเก้าอี้ใกล้ๆ
"มาทำไม ? ฉันไม่รู้จักคุณ"
"คุณอย่าทำแบบนี้นะแก้วนี่ก็ลูกผม"
ทิศยะชี้ไปที่โทโมะแล้วพูดว่า"Who?"
"I'm Tomo . I am your father"
"father!!!"ทิศยะพอเข้าใจเรื่องราวจึงร้องไห้และไปนั่งข้างๆโทโมะ
ตอนนี้ แพรพราว และทิศยะ ได้อยู่ห้องเดียวกันประกาศออกมาแล้ว!
หลังจาก แพรพราวและทิศยะขึ้นไปแนะนำตัวบนห้องได้ไม่นาน
"แก้วคุณไปไหนมาตั้งนาน ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่ คุณทิ้งผมไปมีสามีใหม่เหรอ"
เพี๊ย!(แก้วตบหน้าโทโมะที่สบประมาท)
น้ำตาเริ่มไหลรินออกมาเป็นสายในดวงตาสีน้ำตาล ตอนนี้มีน้ำตาอยู่เต็มไปหมด
"ใคร...ใครกันแน่...ทิ้ง...ฮึก"
"ผมขอโทษ"
"คุณใช่ผู้ชายไหม .... ฮึก ฮึก ทำผิดแล้ว...ฮึก ขอโทษแค่...นี้ ฮึก"
"..."
"ชีวิต...ของ ฮึก..ผู้หญิงคนหนึ่งที่...ฮึก..ที่จงรักภักดี....ฮึก...ต่อสามี แต่ถูกทิ้ง...ฮึก"
จากนั้นแก้วก็วิ่งหนีไปอยู่ตรงศาลา(จุดพักผ่อนของโรงเรียน)
"แก้ว....แก้วรอผมด้วย"
ณ ศาลา
"ฮึก...ฮือออออออ lol"
"แก้ว ผมถูกบังคับให้แต่งงานกับป็อปปี้เขาจะฆ่าเนย"
"ฮึก...ฮืออออ คุณก็พูดแบบนี้กับเขาไม่ใช่เหรอ...ฮือออ ฮึก ฮึก....ฮือออ"
"...."
"เลววว...ชีวิตผู้หญิงคนนึง...น่าสมเพชเสียจริง...ฮึก...ต้องนั่งแท็กซี่ไปคลอดลูก"
"ผมคงจะดูแลคุณดีกว่านี้"
"ฮืออ.....>o<"
"ไปอยู่กะผมนะ ผมรักคุณจริงๆ"
"It promiscuity."แก้วพูดอย่างเจ็บใจ (คุณมันสำส่อน)
"แก้ว...คุณพูดอย่างนี้กะผมได้ยังไง"
"ฮือออ...จะไม่ให้พูดได้ยังไง คุณมันสำส่อน..."แก้ววิ่งเข้าไปทั้งจิก ทั้งข่วนโทโมะ และก็ตบตี
"ผมขอโทษแก้ว ต่อไปนี้ผมสัญญาผมจะรักคุณ...ToT...รักคุณคนเดียว"
"อ๊า~......................."เสียงกรีดร้องดังขึ้น
"Lying"
ทันใดนั้น...
"คุณพ่อคะ ทำอะไรอ่ะคะ หนูหิวแล้ว แล้วนี่ใครคะ"
"Mom! are you ok?"ทิศยะรีบเข้าไปดูแล
"ไปเถอะ ขอให้มันฮึก...จบวัน...ฮึก....นี้..."
"ไม่ผมอยากให้เป็นเหมือนเดิม ผมรักคุณผมผิดไปแล้วผมขอโทษ"โทโมะคุกเข่าจากชายหนุ่มที่กลั้นน้ำตาตอนนี้เริ่มมีน้ำใสๆ หลั่งรินออกมา
"ลาก่อน.."แก้วพูดพร้อมกับฉุดมือทิศยะเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน...แก้ว!"โทโมะวิ่งไปฉุด
"ปล่อยฉันนะ ปล่อย ไอสารเลว"
โทโมะหันไปบอกพราวให้กลับบ้านไปก่อน
"ฉันว่าเราต่างคนต่างอยู่เถอะ"แก้วสะบัดแขนจนหลุดแล้วเดินไป
โทโมะไม่รู้จะรั้งไว้ยังไง สุดท้ายทั้งสองก็แยกกันกลับบ้าน
-------------------------------------------------------------------------------------------------
ใครจะร้องไห้เป็นเพื่อนไรเตอร์บ้างงง ToT