สรุป!นายเป็นแฟนฉันใช่ไหม
GooDMemoriEs
12) เขามาหาถึงบ้าน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ บ้านศิริมงคลสกุล
“ฮืออออ ฮืออออ”ในซอกหลืบของเตียงยังมีหญิงสาวบอบบางคนนึงนั่งร้องไห้อย่างเสียใจที่สุด
“ทำไมๆ ชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไม ฮืออออ”หญิงสาวปลงตัวเองที่ตนมีลูกตั้งอายุ 16 แต่กลับมานั่งเสียใจเพราะเรื่องแบบนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!! เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“แก้วๆ อยู่มั้ย แม่ให้มาตาม”เขื่อนตะโกนเข้าไป
แก้วปาดน้ำตา และรีบเดินออกไปเปิดประตู
“ทำไมเปิดช้าจัง -_- “
“ขอโทษที! ~”
“แก้ว แกร้องไห้ทำไม บอกพี่ซิ”
“ป่าว แก้วไม่ได้ร้อง ร้องทำไม บ้า”
“ฉันเป็นพี่แกมาตั้งแต่แม่ย้ายมาอยู่ก๊ะลุงจนมีแกตั้งแต่เกิดเลยทำไมจะไม่รู้ ตาบวมแล้วเนี่ย”
“ฮือออ~”แก้วร้องไห้หนักขึ้น และโน้มตัวเข้าไปกอดเขื่อน พี่ชายที่รักและผู้ชายที่เธอไว้ใจที่สุด
“ไอโทโมะใช่ไหม! โถ่เว้ย กูเป็นพี่ชายภาษาอะไรวะทำไมปล่อยให้มันทำน้องกู”
“ใจเย็นๆ ฮืออออ ใจ…เย็นๆ ฮึก”
“จะให้ใจเย็นได้ไง เดี๋ยวพี่จะไปลากตัวมันมาให้”
“หยุดนะ! พี่ทำแบบนี้ไม่ได้ ยังไงเขาก็เป็นพ่อของทิศยะ”
“ไลลา~”เขื่อนพูดตัด
“ฮ่าฮ่า บ้าน่า”
“ก็เปลี่ยนชื่อแล้วนี่” (แก้วเปลี่ยนตอนไปอยู่นิวซีแลนด์ เพราะคำว่า “แก้ว” ในภาษาอังกฤษเรียกยาก)
“ไปแก้ว ลงได้แล้ว ไปๆ แม่รออยู่”
“เดี๋ยวล้างหน้าก่อนสิยะ ไปแบบนี้โดนทักอีก”
“เออ พี่ไปรอข้างล่างนะ”
“อืม”
“เดี๋ยวก่อน!”
“ทำไม”เขื่อนหันมา
“พี่เฟย์เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมาเลยอ่ะ คิดถึง”
“ไม่รู้เค้าสิ พี่จะไปรู้ได้ไง”เขื่อนสลด
“แหม! เห็นกุ๊กกิ๊กกันอยู่นี่”
“ป่าว ก็แค่สนิทกัน”
“เหรอ จริงสิ! พอๆไปล้างหน้าเปลี่ยนชุดก่อน”
“อืม ไปและ”
เขื่อนเดินออกไป
แก้วแต่งตัวเสร็จก็รีบเดินออกไป
“อ้าว มาแล้วเหรอลูก”
“ค่ะ มีไรคะเรียกหนูลงมา”
“พ่อโทโมะเขามาหา”
“เอิ่ม! คือหนูไม่อยากพบเค้าค่ะ”
โทโมะซึ่งยืนหลบอยู่ฝั่งด้านหน้าประตู
(แก้ว ผมขอโทษ ฮือออ แก้ว)
“แต่เค้ามาหาแกนะ ออกไปสิเสียมารยาท”
“ถ้าไม่ใช่เพราะแม่หนูไม่ไปหรอกค่ะ”
“ไหนล่ะคะ”แก้วพูดต่อ
“สวัสดี”โทโมะโผล่ออกมาน้ำตาคลอเบ้า
“อืม คุณมีอะไร”
“ผมว่าเราไปคุยกันด้านนอกดีกว่า”
“อืม”
หน้าบ้าน
“นายมีอะไร พูดมา”
“ผมอยากอยู่กับลูก”
“คุณน่าจะดูแลลูกสาวคุณทั้งคนให้ดีก่อนนะคะ ฉันว่า”
“แต่ผมก็รักเขา ละก็รักทิศยะด้วย”
“แล้วฉันจะอยู่กับใคร”
โทโมะปิดปากแก้วแล้วอุ้มขึ้นรถไป
ณ บ้านไทยานนท์
โทโมะอุ้มแก้วขึ้นไปไว้บนเตียงและเริ่มภารกิจรักเขาทันที
ตอนเช้า
“ฮืออออ ทำไมๆ”
“คุณอยากมีคนอยู่ด้วยนี่”
“คุณมันสำส่อน คุณมันบ้า ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาให้คุณมาย่ำยีเล่นนะคะ”
“แต่งตัวเดี๋ยวผมจะพาคุณไปส่งที่บ้าน”
“อืม lol”
โทโมะพาแก้วไปส่งที่บ้านและเรื่องเมื่อวานไม่มีใครรู้
แก้วรีบวิ่งขึ้นห้องไปและก็ร้องไห้
แก้วโทรศัพท์ไปหาเชสเตอร์ที่นิวซีแลนด์บอกว่าแก้วจะไม่กลับไปอีกแล้วและความสัมพันธ์ต้องจบลงแล้วว่างๆแก้วจะไปหา
ทางฝั่งนั้นก็ตกลงเพราะเขารู้ว่าแก้วต้องเครียดกับปัญหาครอบครัวที่อยู่เมืองไทย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
