second love รักครั้งนี้หัวใจไม่ผิดหวัง

 
1 จุดเริ่มต้นของความรัก
                ย้อนกลับไปที่จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้                 ในวันเปิดภาคเรียน เป็นวันที่มีแดดแรงมากตั้งแต่เช้า ในเวลาเข้าแถวจึงมีคนเหงื่อตกไปตามๆกัน แต่ก็มีคนบ้างระดับชั้น ที่ยืนเข้าแถวอยู่ใต้อาคารจึงไม่โดนแดด นั่นก็คือระดับชั้น ม.4                  "เฮ้อ ทำไมวันนี้มันร้อนอย่างนี้เนี้ย"ฉันบ่นกับบีเพื่อนที่ตามกันขึ้นมาจากม.3                 ห้องที่ฉันพึ่งเข้ามาใหม่มีเพื่อนเก่าจากม.3 เยอะแยะไปหมดเลย เด็กใหม่ก็มีเยอะเหมือนกัน ประมาณว่า ครึ่งหนึ่งเด็กเก่า ครึ่งหนึ่งเด็กใหม่                 "นั่นสิ เปิดเทอมแท้ๆ เมฆจะบั้งๆแดดให้หน่อยก็ไม่ได้ ร้อนจะตายอยู่แล้ว"                 "แหม พูดกันอย่างกับไปยืนตากแดดเหมือนระดับชั้นอื่นๆอย่างนั้นแหละ"หวานพูดแล้วมองไปนอกอาคาร                 "แต่มันก็โดนความร้อนเหมือนกันนี่หน่า"บีพูดแล้วหยิบพัดขึ้นมาพัด                 "เอาเถอะ แต่ตอนนี้เขาจะเคารพธงชาติกันแล้วนะ"ฉันพูดแล้วยืนตัวตรง                 "เมย์นั่งกับเขาเหมือนเดิมใช่ปะ"หวานถามฉันระหว่างเดินขึ้นห้องเรียน                 "อื้ม เหมือนเดิม แล้วก็ที่เดิมด้วย"                 พอฉันบอกหวานเสร็จก็รีบวิ่งแซงคนข้างหน้าเพื่อไปจองโต๊ะเดิมที่ฉันกับหวาน เคยนั่ง และจองที่เผื่อบีกับเฟอร์ พอเด็กใหม่เข้ามาบ้างคนก็เลยต้องไปนั่งหลังห้องถึงแม้จะใส่แว่นก็ตาม ที่จริงก็น่าสงสารแหละนะ ที่มองไม่ค่อยเห็นกระดานน่ะ แต่ถ้าฉันไปนั่งข้างหลังฉันก็จะมองไม่เห็นกระดานเหมือนกัน                 ปึก ปึก                 เสียงดังมาจากทางหน้าประตู ก็เห็นครูประจำชั้นยืนเอาไม้เคาะโต๊ะอยู่                 "นักเรียนทุกคน เดี๋ยวครูจะให้แนะนำตัวเพื่อที่ทุกๆคนจะได้รู้จักกัน"ครูพูดเสร็จก็ก้มลงไป ดูใบรายชื่อของนักเรียน "เลขที่หนึ่งออกมาก่อนเลย"ครูพูดแล้วก็มองไปรอบๆห้อง                 พอเลขที่หนึ่งเดินออกมา ฉันก็เงยหน้าขึ้นไปมองว่าหล่อรึเปล่า แต่พอเห็นว่าไม่หล่อเท่านั้นแหละฉันก็รีบหันไปคุยกับหวานต่อ เรื่องพวกนี้ฉันไม่ค่อยซีเรียสเท่าไหร่หรอกที่จะต้องไปนั่งฟังชื่อคนนู้นคน นี้ เพราะยังไงเราก็ต้องไปถามชื่อกันใหม่อยู่ดีไม่มีใครที่ฟังชื่อเยอะๆทีเดียว แล้วจะจำได้หมดหรอก                 ว้ายๆ เลขที่ 2 แล้วต้องเงยหน้าขึ้นไปดูสักหน่อย                 น่ารักอย่าบอกใคร ตัวเล็กๆ ขาวๆ จมูกโด่ง ตาคม คิ้วเข้ม ผมซอยยาวระต้นคอแต่ซอยเปิดหูทำให้เห็นตุ้มหูวงกลมแบนสีดำที่ข้างซ้าย คนอะไรน่ารักมากมาย เห็นแล้วละลาย ♥v♥                 "เมย์คนเมื่อกี้น่ารักเนอะ"หวานสะกิดถามฉันหลังจากที่ฉันเหม่อมองคนเมื่อกี้จนเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ                 "อื้มใช่น่ารักมากๆ ว่าแต่ชื่ออะไรนะ ฉันไม่ได้ฟังมัวแต่มอง"                 "เธอนี่จริงๆเลยนะ คนเมื่อกี้อะชื่อ เฮท -*-"                 "ที่แปลว่า หมวก อะนะ"                 "นั่นแหละ"                 "คนอะไรชื่อแปลกๆ ชื่อ แก๊ป ยังดูเท่กว่าเยอะ"                 "นั่นสิ เราเปลี่ยนชื่อให้เฮทดีไหม เปลี่ยนให้เฮท ชื่อว่า แก๊ป"                 ฉันเห็นด้วยกับหวานนะ เปลี่ยนชื่อให้เฮทเป็นแก๊ปดีกว่าเท่กว่าตั้งเยอะ                 "แล้วถ้าเฮทไม่ยอมล่ะ"ฉันถามหวาน ใครจะยอมเปลี่ยนชื่อบ้างไม่มีหรอก พ่อแม่อุส่าห์ตั้งมาให้                 "ไม่เป็นไรหรอก เราก็บอกสิว่าเราขอเรียกเฮทอย่างนี้ ก็น่าจะได้แหละ"หวานเสนอแนวทางที่เราจะสามารถเรียกเฮทว่าแก๊ปได้                 "โอเค งั้นเราถามเฮทกันเลยไหม"ฉันบอกกับหวาน                 "ถามยังไงอะ"                 "ก็นี่ไง"                 ฉันบอกก็จะหากระดาษกับปากกาขึ้นมาเขียนหาเฮท           'ดีจ้ะเฮท                   ฉันชื่อว่า เมย์ คนข้างๆชื่อหวาน ถ้ายังไม่รู้ว่าเป็นใครรอฟังตอนแนะนำตัวแล้วกัน ที่ฉันเขียนจดหมายมาก็เพราะฉันอยากจะขอเรียก เฮท ว่า แก๊ป ได้รึเปล่า เพราะเนื่องจากมันก็แปลว่า หมวก เหมือนกัน แค่หมวกคนละแบบเท่านั้น แถมชื่อ แก๊ป ยังฟังดูเท่กว่าตั้งเยอะ เรียกได้ไม่ได้ก็บอกด้วยนะ                                                                                                       จาก เมย์&หวาน                 ฉันส่งผ่านเพื่อนที่นั่งอยู่ด้านหลัง จนในที่สุดมันก็ถึงมือเฮท พออ่านเสร็จเฮทก็เงยหน้าขึ้นมาและหันไปรอบๆห้อง โดยที่ฉันกับหวานนั่งโบกมือให้อยู่ พอเฮทมองเห็นก็ยิ้มให้แล้วก็ก้มลงไปเขียน ก่อนจะส่งกระดาษกลับมา รอสักพักใหญ่ๆก็กระดาษก็พึ่งจะส่งกลับมาถึงมือฉัน ทำไมมันถึงช้าน่ะเหรอ ก็ขาไปไม่มีปัญหาหรอก ไม่ค่อยมีคนสนใจ แต่ขากลับนี่คนสนใจเยอะมากเลย ผ่านคนไหนเปิดอ่านหมด แถมบ้างคนยังตอบเพิ่มให้อีกด้วย                 "ไหนๆเมย์อ่านหน่อย"                 ฉันกางกระดาษที่เขียนไว้เพื่อให้หวานกับฉันอ่านมันด้วยกันได้                     'ได้สิครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เมย์ กับ หวานนะ'                 คนอะไรไม่รู้ น่ารัก แล้วยังพูดจาดีอีก แล้วมีใครเขียนต่อมาว่าอะไรอีกบ้างเนี่ย                 'ใช่ๆ ชื่อแก๊ปฟังแล้วเท่กว่า ฉันเรียกด้วย'(มด)                 'ฉันเรียกด้วยเหมือนกัน แนะนำใหม่เลยดีไหมจะได้ให้เรียกทั้งห้องไปเลย'(เด็กใหม่)                 ฉันเห็นด้วยกับความคิดเห็นนี้นะ ให้ทั้งห้องเรียก เฮท ว่า แก๊ป จะได้ไม่ต้องมีหลายชื่อด้วย                 "หวานถึงเลขที่เท่าไหร่แล้ว"ฉันหันไปถามหวานเพราะว่าตอนนี้ผู้หญิงเริ่มแนะนำตัวแล้วน่ะสิ                 "40 แล้วอะ"                 "ใกล้ถึงเลขที่ฉันแล้วนี่หน่า ดีนะ ไม่เม้าท์เพลิน"                 ฉันนั่งดูผู้หญิงแต่ละคนแนะนำตัว ตั้งแต่ 40 จนตอนนี้ 47 ก็แนะนำตัวเสร็จไปเรียบร้อยแล้ว                 ฉันเดินออกมายืนหน้ากระดานก่อนจะหันไปไหว้ครูที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ก่อนจะหันมาหาเพื่อนๆและมองไปรอบๆห้อง                 "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อว่า วลัยพร สว่างวงศ์ ชื่อเล่น เมย์ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"พอพูดเสร็จฉันก็ก้มหัวแล้วเดินกลับมานั่งที่                      หลังจากที่ทุกคนแนะนำตัวกันเสร็จแล้วครูก็หาหัวหน้าห้อง หรือตำแหน่งอะไรต่างๆ ไม่ต้องคิดว่าจะเป็นฉันหรอกนะ ไม่มีทาง ฉันไม่ชอบหาเรื่องใส่ตัวเอง ขอแค่อยู่เฉยๆ ทำอะไรสบายๆ ไม่ต้องมานั่งคอยเก็บการบ้านเพื่อน เก็บเงินห้อง และอะไรอีกทั้งหลายแหล่                 หัวหน้าห้องปีนี้เป็นผู้หญิง เป็นคนที่ทำเกือบจะทุกๆอย่างเลยภายในห้องเรียน ฉันรู้แค่นี้แหละเพราะฉันไม่ได้ฟังตอนที่คนนี้แนะนำตัว ถึงแม้ตอนเลือกหัวหน้าห้องฉันก็ไม่ได้ฟังชื่อของหล่อนอยู่ดี                 1 เดือนต่อมา                      ตอนนี้ฉันกับเพื่อนๆในห้องเริ่มสนิทกันมากขึ้นแล้ว แต่ฉันก็ยังจำชื่อได้ไม่ครบหมดทุกคนอยู่ดี ฉันอยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่งซึ่งมีทั้งเด็กใหม่แล้วก็เด็กเก่านั่นแหละ กลุ่มฉันมีเป็นสิบ แต่ขี้เกียจแนะนำ ดังนั้น อ่านต่อไปเรื่อยๆละกัน                 ฉันกับเพื่อนต้องแบ่งกลุ่มเป็นสองกลุ่มเพื่อมาสอบเต้นของครูพละ ครูให้พวกฉันเลือกเพลงมาหนึ่งเพลงเพื่อเต้นที่เวทีเล็กใต้อาคารแล้วครูจะให้ คะแนน แต่มันไม่ใช่แค่นี้หรอก เพราะว่าถ้ากลุ่มไหนเป็นกลุ่มที่หัวหน้าห้องเลือกกลุ่มนั้นก็ยังได้ไปแข่ง กับห้องอื่นๆในระดับชั้นอีกด้วย                 กลุ่มฉันเต้นเพลง จีบได้แฟนไม่รัก ของ โฟร์-มด น่ารักใสๆ เข้ากับหน้าตา                 ♫ อยากจีบ จีบได้แฟนไม่รัก ตอนนี้ช่วงเหงาหนักอยากได้คนtake care ♫                 หลังจากที่เต้นเสร็จแล้ว ฉันก็มานั่งดูกลุ่มอื่นๆเต้นต่อ จนมาถึงเพลง กลัวที่ไหน ของ บี้ ฉันรู้สึกหมั่นไส้คนที่มันเต้นอยู่ตรงกลางมากเลย ทำเป็นเด่นเต้นไม่เหมือนคนอื่น นึกว่าตัวเอกหล่อนักรึไง ขี้เก๊กชะมัด ทำท่าอย่างกับพระเอกเอมวี พอทำท่าต่างจากคนอื่นคนก็จะกรี๊ดกัน หล่อนักรึไง แต่ฉันไม่เห็นจะคุ้นหน้ากับอีตาขี้เก๊กนี่เลย พึ่งจะเคยเห็นหน้าเป็นครั้งแรก ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาฉันยังเห็นหน้าเพื่อนไม่ครบทั้งอีกเหรอเนี้ย                 อีกละทำเหมือนพระเอกเอมวี แล้วก็เต้นต่างจากคนอื่นๆ จนในที่สุดฉันก็เก็บความหมั่นไส้ไว้คนเดียวไม่ไหวระบายให้บีฟังดีกว่า                 "บีดูคนที่อยู่ตรงกลางดิ ขี้เก๊กเนอะ คิดว่าตัวเองหล่อนักรึไง ถึงได้ทำท่าไม่เหมือนกับคนอื่นๆเขา คนนี้อะ มันชื่อว่าอะไรนะ อยู่ห้องเดียวกันมาหนึ่งเดือนแล้วยังไม่เคยเห็นหน้าเลย"ฉันถามชื่อด้วยความ สงสัย                 "ชื่อ มาร์ช เป็นเพื่อนกับตูน"ตูนคือเพื่อนในกลุ่มฉันเอง                 "น่าแปลกนะเป็นเพื่อนกับตูนแท้ๆ แต่ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลยสักครั้ง"                 "ก็เมย์ สนใจใครที่ไหนล่ะ"                 "นั่นสินะ"                 กรี๊ด                 หลังจากที่ขี้เก๊กเต้นเสร็จโดยท่าจบเป็นท่าบอกรัก คนอื่นๆก็กรี๊ดกันใหญ่เลย อยากจะรู้ไม่มีใครคิดว่าตานี่ขี้เก๊กบ้างเหรอ เหอะ รับไม่ได้ เต้นที่ทำอย่างกับให้เพื่อนเป็นแค่ฉากหลังแค่นั้นแหละ ที่เศร้าใจสุดๆก็คือ แก๊ป ผู้แสนน่ารัก ต้องไปเต้นเป็นฉากหลังตานี่เหมือนกัน                 แล้วเจอกัน มาร์ช ขี้เก๊ก