second love รักครั้งนี้หัวใจไม่ผิดหวัง

2
ศึกแข่งเต้น

                ณ ขณะนี้ฉันกำลังนั่งลุ้นอย่างใจจดใจจ่อเลยว่ากลุ่มไหนจะได้ไปแข่ง กับห้องอื่น แต่เท่าที่คิดไว้กลุ่มของฉันนี่แหละยังไงก็ต้องได้ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเต้นที่แสนจะพร้อมเพรียง ท่าเต้นที่แสนน่ารัก ทุกอย่างฝึกฝนมาอย่างดี เมื่อเทียบกับกลุ่มอื่นแล้วบ้างกลุ่มยังจำท่าไม่ได้ เต้นไม่พร้อมเพรียง พึ่งขึ้นมาคิดท่าบนเวทีก็ยังมีเลย
                "ฉันเลือกแล้ว"เสียงของนิคหัวหน้าห้องเอ่ยขึ้น "กลุ่มที่ได้คือ...กลุ่มเพลง กลัวที่ไหน"
                ไม่ ไม่จริง จะเป็นไปได้ยังไง เต้นก็ไม่พร้อมกัน แถมยังขึ้นมาคิดท่าบนเวทีอีก แค่ได้เสียงกรี๊ดเยอะกว่าก็เป็นเพราะมาร์ชขี้เก๊กนั่นทำตัวเหมือนพระเอกเอม วี ถ้าวัดด้านคุณภาพกลุ่มฉันเลิศกว่าตั้งเยอะ คิดจะขายหน้าตาน่ะสิ เชอะ
                "บีจะทำไง"ฉันโยกตัวไปข้างหน้าเพื่อถามบี
                "งั้นวันแข่งให้พวกเราเตรียมชุดกันมาก่อน"
                หึ ขนาดบียังไม่ไว้ใจพวกนั้นเลย
                "อื้ม หวานบีบอกว่าให้เตรียมชุดมาเผื่อวันแข่ง บอกต่อด้วย"ฉันพูดกับบีเสร็จ ก็หันไปกระซิปกับหวาน
                "ก็ดีเหมือนกัน ฉันไม่มั่นใจในตัวพวกนั้นเลย"หวานพูดกับฉันก่อนจะหันไปกระซิบกับคนข้างหลังต่อ

                ตอนนี้ฉันกำลังจะเดินไปเรียนวิชาชีวะศึกษา คิดแล้วก็ยังแค้นใจไม่หายทำไมคนที่ไม่มีคุณภาพถึงได้ไปแข่งกับห้องอื่นได้  นิคลำเอียงแน่ๆเลยที่ในกลุ่มนั้นมีแก๊ปอยู่ โอ้แก๊ปที่รักถึงแม้ว่านายจะน่ารักขนาดไหนแต่ทำแบบนี้มันไม่ดีเลยนะ
                ในขณะที่ฉันกำลังจะเลี้ยวเข้าห้องชีวะก็เจอมาร์ชขี้เก๊กยืนจัดกระเป๋าอยู่หน้าห้อง ดีล่ะแบบนี้ต้องเข้าไปขู่สักหน่อย
                "นาย...ชื่อมาร์ชใช่ไหม"
                "ใช่ มีอะไรเหรอ"
                "ที่แข่งกับห้องอื่น ถ้าแพ้ตายแน่"ฉันพยายามปรับเสียงที่ท่อนหลังให้ฟังแล้วรู้สึกเยือกเย็น
                "อื้ม"มาร์ชพูดแล้วยิ้มตอบกลับมา
                ฉันมาข่มขู่นะ ยังมีหน้ามายิ้มกลับอีก ทำไงดี สะบัดตูดแล้วเดินเข้าห้องดีกว่า เชอะ ถ้าแพ้ขึ้นมานะ ฉันจะทำอะไรดี ไปขู่ไว้อย่างนั้นแต่ยังคิดไม่ออกเลย ช่างเถอะถ้าแพ้เมื่อไหร่ค่อยคิดล่ะกัน

                ศึกแข่งเต้น

                ถึงแล้วสินะ วันที่จะต้องแข่งเต้นกับห้องอื่นๆ วันนี้กลุ่มของฉันเตรียมเสื้อผ้ากันมาแล้ว ตกลงกันว่าจะให้บีไปคุยกับนิค เรื่องแข่ง ยังไงบีก็เป็นผู้ใหญ่ที่สุดในกลุ่มให้ไปคุยกับนิค นิคจะได้เชื่อถือ
                "บี นิคว่าไงบ้าง"หวานที่นั่งอยู่ข้างๆฉันถามขึ้น
                "นิคไม่ยอม นิคบอกว่าให้พวกนั้นไปดีแล้ว"
                "งั้นไม่เป็นไรหรอก ถ้าแข่งแพ้เราก็ไปเล่นงานก็แค่นั้น"ฉันพูดขึ้น
                ฉันเป็นเด็กเก่าที่ดี ต้องทำตัวใหญ่เข้าไว้เด็กใหม่จะได้ไม่กล้าหือ
                "นี่ก็ถึงเวลาแข่งแล้วจะไปดูไหม"หวานถาม
                "ไม่อะ ไปกันเถอะเดี๋ยวเขานั่งอ่านนิยายในห้องดีกว่า"ฉันไม่สละเวลาพักเที่ยงที่แสนหวานไปดูแข่งเต้นนั่นหรอกนะ
                "เมย์!!!"เสียงเบญเพื่อนในกลุ่มตะโกนขึ้นพร้อมกับรีบวิ่งเข้ามาหาฉันในห้อง
                "มีอะไรเหรอเบญเสียงดังเชียว"ฉันละสายตาจากหนังสือขึ้นมามองเบญ
                "มันเป็นอะไรที่ไม่น่าเชื่อ ห้องเราชนะแข่งเต้น"เบญพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีใจ
                "เป็นไปได้ไง ในเมื่อพวกนั้นเต้นไม่ได้เรื่อง"
                "ก็...ครูเขาวัดคนที่ชนะจากเสียงกรี๊ด แกก็รู้อยู่แล้วถ้าพวกนั้นเต้นกันแบบเมื่อวันก่อนก็ได้เสียงกรี๊ดขาดลอย"
                ฉันเห็นด้วยกับเบญ พวกนั้นนะได้เสียงกรี๊ดเยอะอยู่แล้วแหละถ้าเต้นแบบเมื่อวันก่อน แต่ก็ดีเหมือนกันชนะห้องอื่นๆ เซ็งเลยนึกว่าจะได้แกล้งคนซะหน่อย
                "ไม่น่าเชื่อเลยว่าห้องเราจะชนะ"หวานพูดหลังจากที่เดินเข้ามาในห้อง
                "นั่นสิ แต่ตอนที่พวกนั้นเต้นก็ดูเท่ดีนะ"เบญพูดก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ของตัวเอง
                "ถ้าพวกเราไปแข่งอาจจะไม่ชนะก็ได้เนอะ ถ้าวัดจากเสียงกรี๊ดน่ะ"หวานเอ่ยขึ้น
                "มั้ง"ฉันตอบก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ
                ใกล้เวลาเข้าเรียนแล้วพวกที่ไปแข่งเต้นยังไม่มากันเลย เปลี่ยนชุดอะไรจะนานขนาดนั้นหรือไปยืนส่งสายตาปิ๊งๆให้สาวๆอยู่ล่ะ นั่นไงนึกถึงก็มาพอดีเลย
                มาร์ชเดินเข้ามาในห้องก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ฉันที่กำลังมองอยู่
                ทำไมรอยยิ้มนั้นเหมือนดูเยาะเย้ยจังเลยอะ ไม่เห็นจะเหมือนแก๊ปเลยเดินเข้ามาก็ยิ้มหวานเชียว ฉันยิ้มตอบก่อนจะชูนิ้วโป้งที่แปลว่าเยี่ยมให้
                "เมย์"เสียงตาลเรียกชื่อฉันนี่หน่า
                "มีอะไรเหรอตาล"ฉันถามหลังจากที่หันไปหาตาลที่นั่งด้านหลังเยื้องไปทางขวา
                "เมย์รู้จักคนที่ชื่อมาร์ช ที่เป็นเพื่อนเก่าฉันไหม"
                "อื้ม รู้จัก มีอะไรเหรอตาล"
                "ฉันจะขอให้คนนั้นมานั่งที่โต๊ะกับพวกเราตอนเช้าด้วยได้รึเปล่า"
                "ได้สิ ที่จริงไม่ต้องถามฉันก็ได้ กลุ่มเราไม่มีใครเป็นหัวหน้ากลุ่มอยู่แล้ว"
                "อ๋อ งั้นก็แปลว่าได้สินะ ที่จริงฉันเห็นว่าเมย์ไม่ค่อยจะถูกกับมาร์ชยังไงก็ไม่รู้ รู้สึกเหมือนมีรังสีแปลกๆลอยออกมาเวลาเจอกัน"
                "ฮาๆ ไม่หรอกตาล คิดมาก"มันคงคือรังสีหมั่นไส้น่ะสินะ