second love รักครั้งนี้หัวใจไม่ผิดหวัง
LLLL
1) บทนำ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บทนำ
“เมย์... เมย์จะเสียใจไหม ถ้าเขาจะบอกว่า...เขาไม่ได้ชอบเมย์”
ฉันรู้สึกเหมือนมีใครเอามีดมาแทงที่ตรงหัวใจ ถามมาได้จะเสียใจไหมล่ะ ถ้าคนที่เราชอบเขาไม่ได้ชอบเรา
“ไม่”ฉันตอบมาร์ชและพยายามยิ้ม
“ไม่เชื่อ”
“งั้น จ้องตาฉันสิ”
ฉันพยายามลืมตาให้โตมากที่สุดเท่าที่จะทำได้และจ้องตามาร์ชไม่กระพริบ มาร์ชนายบอกว่านายไม่ได้ชอบฉันแต่ทำไมน้ำตาของนายมันคลอเบ้าอย่างนั้นล่ะ ขนาดฉันเป็นคนเจ็บยังไม่มีน้ำใสๆอยู่ในตาเลยด้วยซ้ำ
“งั้นฉันไปก่อนนะ”ฉันพูดแล้วลุกขึ้นมา ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนที่ยืนหลบอยู่ที่มุมเสา
“มาร์ชบอกว่า...ไม่ได้ชอบฉัน”ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้เพื่อนๆ
“ไม่เป็นไรหรอกเมย์ ไม่ต้องร้องไห้หรอก ปล่อยมันไป”หวานพูดขึ้น
“ฉันไม่ได้ร้องซะหน่อย”ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้หวานดู
“จ้าๆ”
“เป็นไง ฉันบอกแล้วว่ามันต้องมาพูดแบบนี้ ลางสังหรณ์ฉันถูกด้วย”ฉันเอ่ยถึงลางสังหรณ์ที่ฉันบอกไว้เมื่อเช้า หลังจากที่มาร์ชนัดมาคุยตอนเย็น
“ใช่ งั้นเรากลับบ้านกันดีกว่า นี่ก็เย็นแล้วด้วย”บีพูดขึ้น
“กลับกันไปก่อนเถอะเดี๋ยวขอไปหาฟ้าก่อน”ฉันบอกแล้วก็รีบวิ่งไปหาฟ้า
พอฉันวิ่งมาหาฟ้าเสร็จฉันก็ไม่ได้เล่าอะไรให้ฟ้าฟังแต่เราเดินไปบิ๊กซีห้างที่อยู่ข้างๆโรงเรียนตามที่ตกลงกันไว้ ระหว่างทางที่เดินฉันกับฟ้าไม่ได้คุยอะไรกันเลย ฉันยังทำใจไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องที่มาร์ชพูด ฉันยังไม่อยากจะพูดถึงมันอีก ตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกเจ็บไม่หาย เมื่อไหร่มีดที่แทงอยู่ที่หัวใจจะมีใครมาดึงออกไปซะทีนะ ที่ฉันไม่ร้องไห้ไม่ได้แปลว่าฉันเข้มแข็งเลยสักนิดแต่พอมาร์ชพูดปุ๊บมันก็เหมือนกับจุกจนร้องไห้ไม่ออก แต่ทำไงได้ เข้มแข็งไว้เมย์ เราจะต้องไม่ร้องไห้ให้ใครเห็น
“ฟ้าฉันอยากได้หนังเรื่องนี้แต่ไม่มีเงิน”ฉันหยิบแผ่นซีดีหนังไปให้ฟ้าดู “ดั้งนั้น ยืมเงินก่อนแล้วเดี๋ยวคืน”ฉันพูดแล้วแบมือขอเงินฟ้า
“คืนด้วยนะ”ฟ้ายื่นแบงค์ร้อยมาให้ฉัน
หลังจากที่ฉันจ่ายเงินเสร็จพอฉันหันหลังไปเท่านั้นแหละถึงกับตะลึง OoO
มาร์ชมาที่นี่ได้ยังไง บังเอิญอย่างนั้นเหรอ ไม่จริงนะ ฉันยังไม่กล้าสู้หน้ากับมาร์ชเลยนะ แต่จะให้ฉันเดินหนีไปเลยอย่างนั้น ก็คงเป็นไปไม่ได้ งั้นทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีกว่า
ฉันเดินปั้นหน้ายิ้มไปหาฟ้ากับมาร์ชที่ยืนคุยกันอยู่หน้าทีวีที่ฉายมิสเตอร์บีน
“มาร์ชมาได้ไงอะ”ฉันทักขึ้น
“ก็ฟ้าอะดิ โทรไปตาม”มาร์ชเบ้ปากไปทางฟ้า
ฉันหันไปมองฟ้าพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปให้ ไอ้เพื่อนบ้า แกทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง
“แหะๆ”ฟ้ายิ้มแหยๆกลับมาให้ “ในเมื่อซื้อของเสร็จแล้วก็กลับกันเถอะ”ฟ้าพูดแล้วเดินนำ
“เฮ้ย แล้วเรียกฉันมาทำไมว่ะ”มาร์ชถามฟ้า
“เรียกมาไม่ได้รึไง ยังไงแกก็ต้องรอน้องเลิกเรียนอยู่แล้วนี่”ฟ้าตอบกลับโดยไม่หันกลับมา
“ฟ้าตกลงแล้วแกเรียกมาร์ชมาทำไม”ฉันกระซิปพูดกับฟ้า
“แล้วแกไม่ดีใจที่เจอมันรึไง”
“ไม่อะ”จะดีใจได้ไงในเมื่อพึ่งโดนปฏิเสธมา
“ฉันไปก่อนนะ”ฉันพูดหลังจากที่เดินมาถึงรถซูบารุที่จอดอยู่หน้าบิ๊กซี
“อื้ม พรุ่งนี้เจอกัน”ฟ้าพูด
“บาย”ไม้พูดแล้วโบกมือให้ฉัน
“อื้ม บาย”ฉันพูดแล้วก็โบกมือ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถซูบารุ
กว่าจะกลับมาถึงบ้านได้ฉันก็เหนื่อยแถบตายไม่รู้รถติดอะไรนักหนา แถมตอนจะลงจากรถก็เกือบจะลุกไม่ขึ้นเพราะขาชาอีก
ที่จริงระหว่างทางฉันก็คิดไว้แล้วแหละว่า ฉันไม่สามารถเลิกชอบมาร์ชได้ ถึงจะให้ฉันเลิกฉันก็ไม่อยากเลิกชอบมาร์ช ฉันก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมฉันถึงเป็นอย่างนี้ เฮอ ฉันไม่อยากจะรู้ความจริงสักนิดว่ามาร์ชคิดยังไง เพราะอย่างน้อยฉันก็ยังได้นั่งเพ้อฝันต่อไป แต่พอมาร์ชมาพูดแบบนี้ฉันก็อยากจะให้มาร์ชพูดมันทุกวันจนฉันเจ็บมากๆจนเลิกชอบมาร์ช ทั้งๆที่ตอนแรกก็คิดว่าตัวเองยังมีหวังอยู่แท้ๆเลย แต่อยู่ๆก็ดับวูบไปซะเฉยๆ เหมือนเทียนกำลังสว่างอยู่แล้วมีคนไปเป่าให้มันดับ
ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะชอบมาร์ชต่อไป ถึงแม้ว่ามาร์ชจะไม่ชอบฉันก็ไม่เป็นไร ถึงแม้ว่าฉันจะเจ็บปวดและเสียใจมากแค่ไหนแต่มันก็เป็นทางที่ฉันเลือกเอง
พอคิดได้อย่างนี้ฉันก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหามาร์ชทันที
(หวัดดี)
“เอ่อ มาร์ช ฉันตัดสินใจแล้วว่า”
(...)
“ฉันจะไม่เลิกชอบแกหรอก ปล่อยให้ฉันชอบแกไปอย่างนี้แหละดีแล้ว”
(...)
“สักวันที่ฉันตัดใจได้เมื่อไหร่ ฉันก็คงจะกลับมาคิดกับแกเหมือนเดิม เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพราะงั้นขอเวลาฉันหน่อยล่ะกัน”
(...)
“เรื่องที่ฉันจะบอกก็มีแค่นี้แหละ”ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้โทรศัพท์ “หนังที่ฉันซื้อมาจะดูไหม”ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี
(ไม่อะ ไม่ชอบหนังแนวนั้น)
“อ๋อ งั้นแค่นี้นะ”
(อื้ม)
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
