Dangerous ✗รักอันตราย

9.2

เขียนโดย qpit

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 10.19 น.

  2 ตอน
  7 วิจารณ์
  9,207 อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Dangerous ::: 1

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 

                    ณ สาธารณรัฐเกาหลีใต้

 

 

 

 

                    ประเทศที่เต็มไปด้วยระบอบประชาธิปไตย โดยมีประธาณาธิบดีเป็นประมุข มีประชากรอาศัยอยู่ประมาณ 50 ล้านคน เป็นอีกหนึ่งประเทศที่ชาวต่างชาติมักจะพบแต่สิ่งสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจไปกับแสง สี เสียงแห่งประเทศนี้ ยิ่งได้รับความนิยมมากในหมู่เด็กวัยรุ่น ในด้านแฟชั่นและวงการบันเทิงที่ดูสวยหรู

 

 

 

 

                   หากแต่อีกด้านของประเทศที่ถูกปิดบังไว้ วงการมืดอีกหนึ่งวงการที่สั่นสะเทือนวงการตำรวจ อาชญากรรมที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า การจลกรรมและแก๊งค์มาเฟียที่แฝงตัวอยู่ทุกซองทุกมุมของประเทศ จนเกินความสามารถตำรวจธรรมดา

 

 

 

 

                    เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ต้องจัดตั้งองค์กรพิเศษขึ้นเพื่อนภารกิจระดับชาติโดยเฉพาะ ศูนย์รวมคนเก่งและอัจฉริยะจากทั่วประเทศองค์กรสืบราชการลับเกาหลีใต้ NIS (National Intelligence Service) ซึ่งถูกก่อตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อ ค.ศ. 1961

 

 

 

 

 

 

:::Dangerous:::

 

 

 

 

                  “กรี๊ดดดดด!! ปล่อยฉันนะ!!....ฮึก ฮือออ…” เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังลั่น พยายมดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการของชายร่างใหญ่ที่จับตัวเธอไว้

 

 

 

 

                   เพี้ยะ!!

 

 

 

 

                  ร่างบางถึงกับตัวเหวี่ยงไปตามแรงกระทบที่แก้มที่เปลี่ยนเป็นสีช้ำด้วยมือหนา มุมปากมีเลือดไหลซิบถูกกระทำอย่างไร้ความปราณีจากหัวหน้าใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเธอ คิมคิบอม

 

 

 

 

               “เธอกล้ามากที่ทรยศต่อแก๊งค์ของเรา….” ชายหนุ่มพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาแต่แอบแฝงไปด้วยความโหดเหี้ยม “รู้ใช่มั้ย…ว่าบทลงโทษของคนทรยศมันจะเป็นยังไง”

 

 

 

                 “หัวหน้าคะ….ได้โปรดเถอะคะ ให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะ…ฉันขอโทษ ฮึก ฮึก” หญิงสาวตะเกียดตะกายเกาะขาของคนที่เธอเรียกว่าหัวหน้า ตัวสั่นงันงกเหมือนนกน้อยที่กำลังหวาดกลัว พยายามอ้อนวอนเพื่อขอชีวิต

 

 

 

 

                  ผลั่ก!

 

 

 

 

                  ชายหนุ่มสะบัดร่างที่ขาออกอย่างแรง ก่อนจะจ้องมองด้วยแววตาที่ใครเห็นก็คงจะต้องกลัวจนหัวหด ทำเอาหญิงสาวตัวสั่นมากกว่าเดิม

 

 

 

 

                “เธอยังกล้าร้องขอโอกาสจากฉันอีกหรอ ห้ะ!!” คิบอมจิมผมหญิงสาวขึ้นมาก่อนจะพูดเสียงแข็ง

 

 

 

                  “โอ้ยย…หัวหน้า ได้โปรด ฮึก ฮืออ.. ฉันสัญญาว่าจะไม่พลาดอีก ฉันจะไม่ทำมันอีกแล้วคะ”

 

 

 

                  “หึ….” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอพร้อมกับเหวี่ยงหญิงสาวลงไปนอนกองกับพื้น  “ก็ได้  ซอฮยอน…ฉันจะให้โอกาสเธออีกซักครั้ง แต่ถ้าทำไม่สำเร็จล่ะก้….”

 

 

 

 

                 “ไม่คะ!  ฉันต้องทำสำเร็จแน่ๆ ขอแค่คุณสั่งมาคะ” หญิงสาวตัดบทอย่างหนักแน่น

 

 

 

 

                “ก้ได้…เอายาสามพันเม็ดในล็อตใหม่ไปปล่อยให้หมดเร็วที่สุด ให้คนมันติดยานรกนี่เพิ่มขึ้นอีก”

 

 

 

 

                 “คะ…ฉันจะทำตามนั้น” ซอฮยอนรับคำ

 

 

 

 

               “แต่ถึงอนย่างนั้นเธอก็ต้องได้รับบทลงโทษที่ทรยศแก๊งค์ของเรา….คังอินจัดการที” ชายหนุ่มพูดเพียงเท่านั้นก่อนเดินออกไปจากห้องสี่เหลี่ยมมืดๆ ที่มีแสงไฟสลัวๆ

 

 

 

 

                ชายร่างใหญ่ที่เคยจับตัวร่างบางไว้หันไปหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา ภายในมีสารเหลวสีเขียวที่ดูสวยงาม            แต่ซอฮยอนกลับจ้องมองมันด้วยความตกใจ เธอรู้จักมันดี ใครก็ตามที่ได้ลองจะต้องกลายเป็นทาสของมันตลอดกาล

 

 

 

 

                 “ไม่นะคังอิน ได้โปรดอย่า!.....กรี๊ดดดดด!!” เธอกรีดร้องเมื่อเข็มแหลมถูกปักลงไปที่ต้นแขนสดๆ สารเหลวภายในหลอดถูกปล่อยเข้าสู่กระแลเลือด ก่อนที่ยาจะเริ่มออกฤทธิ์หลอนประสาททันที

 

 

 

 

:::Dangerous:::

 

 

 

 

                 14 กุมภาพันธ์ 2010

 

 

 

 

         

 

                  หญิงสาวร่างบางนั่งอยู่ที่ม้านั่งในสวนสาธารณะเพียงลำพัง พลางยกนาฬิกาข้อมือดูเป็นระยะ นี่ก็เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว แต่คนที่สั่งให้เธอมานั่งรอก็ไม่มาเสียที ทั้งๆที่เลิกงานพร้อมกันแท้ๆ แต่อีกฝ่ายกลับอยากไปแวะที่อื่นตามลำพังก่อน ทั้งๆที่เป็นวันที่คู่รักควรจะอยู่ด้วยกันด้วยซ้ำ

 

 

 

 

                  “นี่ๆ พี่สาวคะ” จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆมากระตุกแขนเสื้อเธอเบาๆ

 

 

 

 

                   “ว่าไงคะหนูน้อย…มาทำอะไรคนเดียวคะ หลงทางหรือเปล่า” หญิงสาวรีบถามทันที แต่เด็กน้อยกลับส่ายหัวเบาๆ

 

 

 

 

                   “พี่สาวช่วยยกนิ้วก้อยขึ้นมาหน่อยสิคะ” ร่างบางมีทีท่าฉงนกับเด็กน้อยแต่เธอก็ยอมทำตาม เด็กหญิงตัวเล็กบรรจงผูกเส้นด้ายบางๆสีแดงไว้ที่นิ้วก้อยของเธอก่อนจะพูด

 

 

 

 

 

                   “เดินไปตามเส้นด้ายสีแดงนี้เรื่อยๆนะคะ ที่ปลายเชือกมีคนรออยู่” เมื่อพูดจบเด็กหญิงตัวน้อยก็เดินจากไป หญิงสาวมองด้ายสีแดงที่นิ้วก้อยก่อนจะตัดสินใจเดินสาวด้ายเส้นบางที่ไม่มีทีท่าว่าจะเจอปลายของมันไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

                   ยิ่งเดินตามไปยิ่งเพิ่มความสงสัยให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก พรือว่าเธอจะโดนเด็กหลอกเสียแล้ว…แต่จู่ๆเชือกก็ดึงกระตุกสองสามที ทำให้ต้องเดินตามต่อไป…แล้วก็ต้องถึงกับอึ้ง เมื่อคนที่ยืนรออยู่ปลายเชือกคือ โจคยูฮยอน

คนรักของเธอเอง….

 

 

 

 

                ชายหนุ่มยืนนิ้มกวนๆพร้อมกับกระดิกนิ้วก้อยขอตัวเองที่มีด้ายสีแดงผูกติดอยู่เหมือนกัน รอบๆเต็มไปด้วยเทียนยาวที่ตั้งอยู่บนเสาร์สูงพอดีไหล่ของชายหนุ่มช่วยให้แสงสว่างแทนดวงตะวันที่เริ่มคล้อยต่ำลงแล้ว

 

 

 

 

                 “เล่นอะไรของคุณเนี่ย คยูฮยอน” หญิงสาวเอ่ยถามยิ้มๆพร้อมกับเดินเข้าไปหา

 

 

 

 

 

                    “ผมไม่ได้เล่นซักหน่อย…ยุนอา..” ชายหนุ่มเรียกพร้อมจ้องหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาอ่อนโยน  “เห็นนี่มั้ย…ตำนานจีนกล่าวไว้ว่า มนุษย์ทั้งชายหญิงจะเกิดมาพร้อมกับด้ายแดงที่ผูกติดอยู่กับนิ้วก้อย และที่ปลายอีกด้านของด้ายเส้นนั้นก็คือเนื้อคู่ของเขานั่นเอง….”

 

 

 

 

                 “คะ….แล้วไงต่อ” ยุนอายืนยิ้มฟังนิทานของคยูฮยอน

 

 

 

 

               “ก็นี่ไง….ผมเป็นเนื้อคู่ของคุณ แล้วคุณก็เป็นเนื้อคู่ของผม”

 

 

 

 

                “ฮ่าๆ มั่วแล้ว…อย่างนี้ฉันจะเอาเชือกไปผูกกับใครก็ได้สิคะ” หญิงสาวขำออมมากับจินตนาการของแฟนหนุ่ม

 

 

 

 

 

 

                   “ไม่ได้หรอก เพราะปลายเชือกของคุณต้องเป็นผมเท่านั้น” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเอาหน้าผากไปชนกับหน้าผากของหญิงสาวเบาๆ “เราก็คบกันมาห้าปีแล้วนะ ตอนนี้ผมมั่นใจแล้ว….แล้วคุณล่ะ”

 

 

 

 

                  “อืม….คะ” ยุนอาตอบรับอย่างเขินๆ

 

 

 

 

                 “งั้นเรา….แต่งงานกันนะครับ” คยูฮยอนพูดพร้อมกับหยิมแหวนที่เตรียมไว้ออกมา ทำเอาร่างบางนิ่งอึ้งไปกับเวลาที่เธอรอคอยมาตลอด

 

 

 

 

                “คะ ฉันตกลงคะ” เธอตอบรับพร้อมสวมกอดชายหนุ่มตรงหน้า

 

 

 

 

                 “ผมดีใจที่สุดเลย…งั้นขอสวมแหวนจองไว้ก่อนนะครับ” ทั้งคู่ผละออกจากกันเล็กน้อยก่อนที่คยูฮยอนจะบรรจงสวมแหวนลงไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของยุนอา ทำเอาหญิงสาวถึงกับน้ำตาคลอด้วยความตื้นตันใจ

 

 

 

:::Dangerous:::

 

 

 

 

                    “กลับมาแล้วคะ” เสียงใสของยุนอาเอ่ยทันทีที่ก้าวพ้นประตูเข้ามาในบ้าน เรียกให้พี่ชายหนุ่มลูกพี่ลูกน้องที่นั่งจมอยู่กับกองเอกสารละสายตาขึ้นมอง

 

 

 

 

                    “วันนี้กลับดึกจังนะ” เขาทัก

 

 

 

 

                    “พี่ทงเฮล่ะคะ ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ” เธอถามพร้อมทั้งเดินเข้าไปหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาดูผ่านๆ  “แก๊งค์มังกรดำ…อะไรกันคะ”

 

 

 

                  “ฉันกำลังเตรียมเอกสารที่ใช้ประชุมพรุ่งนี้น่ะ ช่วยหน่อยสิ”

 

 

 

 

                   “อะไรกันเป็นถึงหัวหน้าทีมต้องมานั่งจัดเอกสารเองหรอเนี่ย” ยุนอาพูดในขณะที่มือก็เริ่มจะทำงานแล้ว ทงเฮยิ้มน้อยๆ

 

 

 

 

                  “ก็ฝ่ายกรองข้อมูลงานล้นแล้วนี่ยา ทำเองแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก” ทงเฮตอบ “แล้วนั่นอะไรน่ะ”

 

 

 

 

                “อ๋อ นี่หรอค” ยุนอาจับที่แหวนของตัวเองอย่างเขินๆ  “คยูฮยอนของฉันแต่งงานน่ะคะ”

 

 

 

 

                “หืมมม….กระทันหันจัง แต่ก็ยินดีด้วยนะน้องพี่” ชายหนุ่มยิ้มพร้อมขยี้ผมน้องสาวสุดที่รักเบาๆ

 

 

 

 

                   “แล้วเรื่องแก๊งค์มังกรดำเนี่ย มันอะไรกันหรอคะ”

 

 

 

 

                    “เป็นแก๊งค์มาเฟียอันดับต้นๆของเกาหลีเลยล่ะ พวกมันทั้งค้าอาวุธเถื่อนละยาเสพติด ทางองค์กรตามสืบคดีของพวกมันมาเป็นปีๆแล้วแต่ก็ยังไม่ได้เรื่อง เพราะการหลบซ่อนตัวของพวกมันแนบเนียนมาก ผบ.เลยยกงานนี้ให้ทีมของเราสืบต่อ” ทงเฮอธิบายเรื่องคร่าวๆ

 

 

 

 

                    “’งานช้างน่าดูเลยสิคะ”

 

 

 

 

                     “มีงานไหนไม่งานช้างสำหรับองค์กรเรามั่งล่ะ…ระดับชาติทั้งนั้น”

 

 

 

 

 

                     “อื้มม ก็จริง…อ่ะ เสร็จแล้วคะ งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ เหนื่อยมากๆเลยแหละ” ยุนอาพูดพร้อมกับวางเอกสารชุดสุดท้ายลงบนโต๊ะ

 

 

 

 

                      “ไปทำอะไรกันมาถึงเหนื่อยนักหนา” ทงเฮแซวเล่นด้วยแววตากรุ้มกริ่มทำเอายุนอาหน้าแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้

 

 

 

 

                     “ที่ทงเฮ บ้าน่า!!”

 

 

 

 

              

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา