Bleeding of the cursed Island หลั่งเลือดเกาะมรณะ

ในห้องพักทหารที่ปิดไฟมืดมิด นาวิกโยธินห้านายนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของพวกเขาเพื่อเก็บเรี่ยวแรงเอาไว้สำหรับปฏิบัติภารกิจที่ได้รับมอบหมายพวกเขา แต่บนเตียงที่ตั้งอยู่ติดริมหน้าต่าง  “จิล” แพทย์สนามสาวแสนสวยคงนอนลืมตา และนอนพลิกตัวไปมา  เนื่องจากภารกิจครั้งล่าสุดได้ทิ้งทั้งรอยแผลในใจและความทรงจำที่เธอจะไม่มีวันลืมมันได้ลง ทำให้เธอยังคงไม่รู้สึกไม่คุ้นเคยกับการที่ต้องย้ายมาสังกัดในทีมใหม่ และรู้สึกไม่ค่อยดีกับภารกิจที่เธอจะต้องปฏิบัติในวันพรุ่งนี้  เธฮค่อยๆหยิบป้ายชื่อที่ห้อยอยู่ที่คอของเธอขึ้นมาอย่างช้าๆ  แล้วจ้องมองดูแผ่นป้ายชื่อชิ้นที่สามซึ่งครั้งหนึ่ง มันเคยเป็นป้ายชื่อเพื่อนของเธอที่โตมาด้วยกัน เพื่อนผู้ที่รักเธอหมดหัวใจ จนยอมสละให้ได้ทุกอย่าง เพียงชั่ววินาทีนั้นเอง จิลค่อยๆหลั่งน้ำตาออกมา พร้อมกับนึกถึงภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในภารกิจครั้งล่าสุด หลังจากที่เธอได้อ่านชื่อที่สลักอยู่บนป้ายชื่อแผ่นนั้น
“สิบโท เทรส    เกลนสัน”
……………………………
ท่ามกลางสายลมหนาวที่พัดผ่านช่วงยามดึกในคืนหนึ่ง  เสียงดนตรีเพลงร็อคจากเครื่องเสียงที่เปิดเสียงดังสนั่น ลอยมาตามสายลมหนาวนั้น บนสนามหญ้าที่ถูกใช้เป็นสนามฝึกทหารในทุกช่วงเวลาเช้าและช่วงกลางวัน ในกลางดึกคืนนี้มันกลับกลายเป็นสนามพักผ่อนหย่อนใจของนาวิกโยธินกลุ่มหนึ่งที่กำลังเฉลิมฉลอง หลังจากที่พวกเขาเพิ่งจะกลับจากการปฏิบัติภารกิจได้อย่างปลอดภัย
                “พวกเราทำได้มาก ทีมเราทำภารกิจสำเร็จโดยไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ล้มตาย แก่พวกเราทุกคน” นาวิกโยธินนายหนึ่งตะโกนด้วยเสียงอันดังแข่งกับเสียงเพลงร็อคจากวิทยุที่เปิดอยู่ แล้วชูขวดเหล้าที่ถืออยู่ในมือขึ้นมา พร้อมกับที่ทหารนายอื่นๆที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างพากันโห่ร้อง แล้วชูขวดเหล้าที่ถืออยู่ในมือขึ้น แล้วกระดกขวดเหล้าขึ้นดื่มแทบจะพร้อมๆกัน
                “อะไรกัน จิล ที่เรากำลังฉลองกันนะ ทำไมมานั่งดื่มน้ำผลไม้แบบนี้เนี่ย” พลหทารนายหนึ่งพูดหยอกล้อแพทย์สนามสาวแสนสวยผู้ที่สังกัดทีมเดียวกับเขาพร้อมกับที่เขา ยื่นขวดเหล้าที่ถืออยู่ให้เธอ
                “ไม่ล่ะ ฉันไม่ดื่ม” จิลพูดตอบแล้วส่ายหน้าปฏิเสธ แต่พลทหารนายนั้นกลับยังไม่ยอมแพ้
                “เอาน่า นิดหน่อยน่า” ทหารนายนั้นพูดขึ้นแล้วยื่นขวดเหล้าให้เธอ
                “เฮ้ย นาย ทำแบบนั้น ผู้หมวด ซัลลี่ฆ่านายตายแน่” เสียงของทหารนายหนึ่งดังขึ้น พร้อมกับที่ทหรนายนั้นหันไปมองยังที่มาของเสียง
                “ครับ ผู้หมู่ควิล แล้วผู้หมู่เกลนจะมามั้ยครับเนี่ย?” 
                “นั่นไง เดินมาแล้ว” ควิลตอบพลทหารนายนั้นกลับ แล้วโบกมือเรียกเพื่อนรักที่กำลังเดินมา แต่ทันทีที่เขาเดินมาถึงทหารทุกนายที่กำลังสนุกสนานต่างพากันมองไปยังสิบโท เกลน รองหัวหน้าทีมของพวกเขา อย่างประหลาดใจ           ที่เกลนมีสีหน้าเคร่งเครียดและยังใส่ชุดเกราะราวกับ กำลังจะไปออกศึก
                “ปิดวิทยุซะ” ควิลรีบหันไปสั่งพลหทารนายหนึ่งที่ยืนอยู่ใกล้วิทยุที่สุดอย่างรู้หน้าที่ พร้อมกับที่เกลนเริ่มพูดขึ้น
                “ทุกคน ทีมเราได้รับภากิจเร่งด่วน รีบกลับไปที่ห้องพักและเตรียมตัวซะ เร็ว ให้ไว” เมื่อเกลนพูดจบ เหล่านาวิกโยธินต่างรีบวิ่งกลับไปยังห้องพักอย่างรู้หน้าที่ทันที แต่ขณะที่ลูกทีมของเขากำลังแยกย้ายกันอยู่  เกลนได้มองไปยังใบหน้าของจิลเพื่อนสาวผู้ที่เคยปฏิเสธความรักของเขา  แล้วไปคบหากับร้อยตรี ซัลลี่ ผู้บังคับชาหน่วยของเขาด้วยสายตาที่ยังคงแสดงความรู้สึกเช่นเดิมที่เขายังคงมีให้แก่เธอ  จิลค่อยๆหันมามองเขา  แล้วยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มแสนหวาน
………………………..
                หลังจากที่นาวิกโยธินทั้ง 15 นายต่างเตรียมตัวและได้รับอาวุธเรียบร้อย ร้อยตรีซัลลี่ได้พาลูกทีมทั้งหมดเดินมายังห้องปฏิบัติการ ซึ่งตอนนี้ได้มีนาวิกโยธินอีกทีมหนึ่งนั่งรออยู่ก่อนแล้ว พวกเขาต่างแยกย้ายกันไปนั่งประจำที่จนครบ  จากนั้นนายทหารที่ยืนรอการอธิบายแผนปฏิการณ์จึงเริ่มพูดขึ้น
                “เอาล่ะ ฟังให้ดี” ทหารนายนั้นพูดจบ แล้วหันไปกดรีโมทขนาดเล็กเพื่อฉายภาพเกาะขนาดใหญ่แห่งหนึ่งขึ้นบนจอ แล้วเริ่มอธิบาย
                “นี่คือ เกาะsector1 ที่ที่พวกเราใช้เป็นที่ฝึกทหารใหม่ เมื่อสี่วันก่อนพวกเราขาดการติดต่อกับทหารบนนั้นไป แต่ก่อนที่เราจะขาดการติดต่อ สิ่งที่พวกเราได้ยินเป็นสิ่งสุดท้ายคือ เสียงปืน และเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ ราวกับมีการสู้รบอย่างหนักเกิดขึ้นที่นั่น จนเมื่อช่วงเย็นวันนี้ มีการติดต่อเข้ามาอีกครั้ง และนี่คือเสียงที่พวกเราพอบันทึกเอาไว้ได้” ทหารนายนั้นพูดขึ้นแล้วแล้วกดรีโมทอีกครั้ง พร้อมกับสียงที่ถูกบันทึกเอาไว้เริ่มเล่นแบบขาดๆหายๆ
                “นี่คือ…พันตรี เจ็ค… เดนสัน …จากเกาะsector1…. ขอความ…ช่วยเหลือ ใน….ช่วงตอนเช้าด้วย…” ยังไม่ทันที่นาวิกโยธินทั้งสองทีมจจับใจความได้ เสียงบันทึกก็ขาดหายไปเสียก่อน ซึ่งไม่นานนักนายทหารนายนั้นก็เริ่มบรรยายต่อ
                “เอาล่ะ จำเอาไว้ ภารกิจของพวกคุณคือ ค้นหาผู้รอดชีวิตแล้วพาพวกเขากลับออกมา คาดว่าพวกคุณจะไปถึงที่นั่นตอน 12 นาฬิกา พวกคุณมีเวลา 24 ชั่วโมงเท่านั้นในการปฏิงาน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะหาพวกเขาเจอหรือไม่ เมื่อ 12 นาฬิกาของอีกวันมาถึง ขอให้รีบออกมาซะ ไม่อย่างนั้น พวกคุณจะต้องติดอยู่ที่นั่นไปอีก 8 วัน เพราะท้องฟ้าจะไม่เป็นใจในการบิน และนี่คือ แผนการปฏิการณ์ครั้งนี้” ทหารนายนั้นพูดขึ้นพร้อมกับกดรีโมทอีกครั้งเพื่อฉายภาพเกาะอีกภาพหนึ่งที่มีวงกลมสีแดงอยู่สองจุดบนนั้น โดยจุดที่มีเลขหนึ่งเขียนกำกับจะอยู่ที่บริเวณใกล้ริมชายหาด และจุดที่มีเลขสองเขียนกำกับจะอยู่บริเวณส่วนกลางของเกาะจากนั้นเขาจึงเริ่มชี้ไปยังจุดวงกลมแรก แล้วเริ่มอธิบายถึงขั้นตอนของปฏิการณ์
                “เอาล่ะนะ เกาะนี้จะแบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยกัน นี่คือส่วนแรก เป็นแคมป์สำหรับฝึกทหาร ตั้งอยู่ในป่า 2 กิโลเมตรจากชายหาด จุดนี่แหละที่พวกเราได้รับการติดต่อเข้ามา  ผู้หมวดซัลลี่ ทีมของคุณจะปฏิงานในส่วนนี้ เราจะส่งทีมของพวกคุณลงที่ชายหาด ให้พวกคุณค้นหาผู้รอดชีวิตในบริเวณโดยรอบ แล้วมุ่งไปยังแคมป์ฝึกเพื่อหาผู้รอดชีวิตอีกครั้งหนึ่ง  และส่วนที่สองนี้จะเป็นที่ตั้งของฐานบัญชาการ ผู้หมวด วีฟวิ่ง ทีมของคุณจะปฏิการณ์ในส่วนนี้ เราจะส่งคุณลง 1 กิโลเมตรจากฐานทัพ ให้พวกคุณค้นหาผู้รอดชีวิตและเข้าตรวจสอบฐานบัญชาการ และขอเตือนเอาไว้ว่า แม้เกาะนั่นจะดูเหมือนไม่มีอะไรน่ากลัว แต่ตอนนี้พวกคุณคงรู้แล้วว่า มีความเป็นไปได้สูงมากที่จะมีอะไรบางอย่างไม่ธรรมดาอยู่บนเกาะแห่งนั้นอย่างแน่นอนเพราะฉะนั้น อย่าได้ประมาทเด็ดขาด  เอาล่ะ ตอนนี้ แบล็คฮอร์ก*คงจะจอดรอพวกคุณอยู่แล้ว เอาล่ะ ลุยได้” เมื่อได้รับคำสั่งทั้งหมดแล้ว นาวิกโยธินทั้งสองทีมต่างลุกขึ้น และแยกย้ายกันไปรวมกับทีมของตน โดยที่พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่า  มีบางสิ่งกำลังรอพวกเขาอยู่ …
                *ยูเอช-60 แบล็คฮอว์ค (อังกฤษ: UH-60 Black Hawk) แบล็คฮอว์คเป็นเฮลิคอปเตอร์สี่ ผลิตโดยบริษัทซิคอร์สกี้ แอร์คราฟท์ประเทศสหรัฐอเมริกา มันถูกใช้ในภาระกิจลำเลียงทหารครั้งละ 11-15 นาย  กองทัพบกได้ตั้งชื่อให้กับต้นแบบว่าวายยูเอช-60เอและได้เลือกแบล็คฮอว์คให้เป็นผู้ชนะของโครงการในปีพ.ศ. 2519 หลังจากการแข่งขันกับวายยูเอช-61 ของโบอิง เวอร์ทอล ยูเอช-60เอเข้าประจำการในกองทัพบกในปีพ.ศ. 2522 เพื่อเข้าแทนที่ยูเอช-1ไอโรควอยส์ในฐานะเฮลิคอปเตอร์ขนส่งทางยุทธวิธี
………………………………………….