ผู้หมวดของผม..รักเราแค่เข้าใจกัน (Uniform Lover)

ณ โรงอาหาร
 
"อั๊ต กินร้านไหนดีวะ" กิตถามพร้อมกอดคอลากผมไปร้านหนึ่ง ซึ่งพอจะเดาได้ว่าเป็นร้านประจำของกิต
 
"เอ่อ ร้านเดียวกับนายแหล่ะ เจ็ดโมงครึ่งแล้ว เดี๋ยวไปเข้าแถวไม่ทัน" ผมตอบ
 
"โหว กลัวไรเนี่ย เข้าแถวไม่ทัน เดี๋ยวพี่จะพาไปซ่อนที่ห้องลับ ไอ้น้อง ฮ่าๆ" กิตพูดพลางหัวเราะ 
 
"ป้าครับ เอาผัดผักสองจาน"
 
"โหว มีแต่ผัก" ผมพูดเบาๆ เพราะอาหารที่กิตสั่งให้เห็นแต่ผักสีเขียว แต่ก็รับจานมาจากกิต
 
"นั่งนี่แหล่ะ อั๊ต" กิตหาที่นั่งให้ผม
 
หลังจากได้ที่นั่ง ผมสังเกตว่ากิต เพื่อนใหม่ของผมตั้งหน้าตั้งตากินอย่างรวดเร็ว แต่ผมเองยังไม่ได้เริ่มตักอาหารเข้าปากซักคำเพราะมัวแต่นั่งเขียผักไว้ข้างจาน
 
"อ้าว ไม่กินผักก็ไม่บอก เอามานี่" กินเงยหน้ามามองผมแล้วตักผักใบเขียวที่ผมเขี่ยไว้ใส่จานตัวเอง
 
"อ่ะ" ผมอุทานด้วยความตกใจ
 
"งั้นเอานี่ไป แลกกัน ไม่รังเกียจกันนะ เพื่อนกัน" กิตพูดแล้วยิ้ม พร้อมตักเนื้อหมูที่มีอยู่น้อยนิดทั้งหมดในจานของตัวเองส่งให้ผม
 
"ไม่รังเกียจๆ กินได้" ผมตอบ
 
"รีบกิน รีบไป กันเถอะ" ผมเร่งกิตอีกครั้ง
 
สำหรับผมการกินข้าวเช้าที่โรงเรียนครั้งนี้ นับเป็นการกินข้าวเช้าที่เร็วที่สุดตั้งแต่อยู่โรงเรียนนี้มาตลอดสองปี อีกทั้งการกินข้าวเช้าครั้งนี้ ผมเองไม่เข้าใจเหมือนกันว่าแค่กินข้าวเช้าธรรมดา ทำไมผมถึงรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
 
"อิ่มแปร้เลย จับพุงๆดิ" กิตดึงมือผมจับจับพุงกิต การะกระทำของกิตทำหัวใจผมเต้นแรงอีกครั้ง แต่พยายามหลบสายตากิตแต่สังเกตสิ่งผิดปกติบนหน้าใสๆ ของกิต
 
"แก้มเปื้อนอะไรมา ดำๆ" ผมบอกกิต
 
"ไหนวะ เช็ดให้หน่อยดิ" กิตหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาส่งให้ผม แล้วยื่นหน้ามาให้ผมเช็ดหน้าให้
 
"ไปเข้าแถวได้แล้ว" ผมเช้ดปากให้กิตไปแล้วเร่งกิตอีกครั้งให้ไปเข้าแถว
 
"ไม่ต้องเข้าแล้วแถวน่ะ บอกแล้วไงจะพาไปห้องลับ" กิตยิ้มและกอดคอลากผมเดินออกจากโรงอาหารไป แต่ทางที่เดินไปนั้น มันไม่ใช่สนามของโรงเรียน กิตพาผมลัดเลาะข้างโรงอาหาร ผ่านโรงยิม เดินเข้าไปในตึกเก่าๆ ตึกหนึ่งท้ายโรงเรียน.... อะไรกัน ผมอยู่โรงเรียนนี้มาสองปี ยังไม่เคยเดินเฉียดมาตึกนี้เลยสักครั้ง แล้วกิตจะพาผมไปไหน ใจหนึ่งผมก็กลัวอาจารย์จะจับได้ แต่อีกใจหนึ่งก็อยากรู้ว่ากิตเพื่อนใหม่ของผมจะพาผมไปไหน แต่เหตุผลหลังคงมีน้ำหนักมากกว่าจึงทำให้ผมไม่ขัดขืนกิตเลยซักนิต...