นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 23
 
ฉันลงจากรถเมล์ด้วยความไม่มั่นใจ ฉันหันกลับไปมองนายบอยและเพื่อน ๆร่วมสถาบันของเขา ทำไมพวกเขาไม่ลงหล่ะ ?
 
“นี่~ ทำไมพวกนายไม่ลงหล่ะ ไม่ไปเยี่ยมนายกล้าแล้วหรอ ? ”
 
ฉันถามบอยทำสีหน้าเซง ๆ
 
“กล้ามันบอกอยากอยู่คนเดียวอ่ะ พวกเราเลยไม่อยากไปรบกวนมัน”
“พวกนายนี่เป็นเพื่อนภาษาอะไร เพื่อนทุกข์ใจยังไม่ไปเยี่ยมอีก !! ” ฉันทำสีหน้าค้อน ๆ รถเมล์แล่นออกจากป้ายรถเมล์ ฉันข้ามฝั่งไปยังฝั่งโรงพยาบาลทันที
 
------------------ โรงพยาบาล ------------------
 
ก๊อก ก๊อก เสียงฉันเคาะประตูพร้อมเดินเข้าไปในห้องนายกล้า นายกล้ากำลังนอนหันหลังให้ฉันอยู่บนเตียงรุ้สึกเหมือนเค้าจะเศร้า ๆเสียใจอะไรบางอย่างหรือเรื่องเมื่อตอนเย็นรึเปล่า ???
 
“ตึ้ง ! ”
 
ฉันวางกระเป๋าลงบนโซฟา
 
“ชั้นอยากอยู่คนเดียว เธอช่วยกลับบ้านไปได้มั้ย ? ” นายกล้าพูดน้ำเสียงเศร้า ๆ
 
“นายมีเรื่องอะไร ปรึกษาชั้นได้นะ (^_^)” ฉันเดินไปข้าง ๆเตียงเขา
 
“เธอไม่ต้องมาทำเป็นดีกับชั้นก็ได้นะ เพราะชั้นรู้ว่าชั้นยังไม่ดีพอสำหรับเธอหรอก ”
 
“นี่นายพูดอะไรของนาย !!! ”
 
ฉันยืนขึ้นเพราะอึ้งในคำพูดของเขา
 
“เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ ”
 
“เรื่องอะไรนายก็บอกชั้นมาสิ ชั้นสับสนหมดแล้ว ”
 
“งั้น~ ชั้นถามเธอซักสองสามคำถามได้มั้ย ? ” เขาหันหน้ามามองหน้าฉัน
 
“ได้สิ ! ถามมา ” ชั้นยิ้ม ๆให้กับเขา
 
“เธอยังมีเยื่อใยให้ไอหน้าตี๋อยู่ใช่มั้ย ? ”
 
ฉันตอบอย่างไม่ลังเลใจ
 
“ไม่เลย. ..”
 
“เมื่อเย็นทำไมเธอต้องไปนั่งใกล้ ๆหมอนั่นแล้วทำท่าทางเหมือนมีความสุขหล่ะ? ”
 
เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริง ๆนายบอยโทรไปฟ้องนายกล้าแน่ ๆฉันไม่อยากจะบอกเหตุผลให้เขารู้เพราะกลัวว่าจะเข้าใจผิดไปอีก
 
“. ...เธอเงียบทำไมหล่ะ ?” เขาย้ำฉัน
 
“บีเขามาขอชั้นคืนดี  ชั้นเลยบอกให้เขาไม่ต้องมายุ่งกับชั้น พอใจยัง ”  ฉันทำสีหน้าหงุดหงิด
 
“อืม~ มันก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ชั้นรู้อะไรบางอย่าง”
 
ณ ขณะนี้เข้าพยุงตัวขึ้นใช้สายตาของเขาสบสายตาของฉัน
 
“แล้วนายรู้อะไร? ” ฉันถามเขากลับไป
 
“รู้ว่า~ ชั้นยังไม่ดีพอ ชั้นไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้ตลอดเวลา ฉันขอโทษ ” สิ้นน้ำเสียงของเขา เขาโอบกอดฉันอย่างแรงทนแทบหายใจไม่ออก
 
“เธออย่าจากชั้นไปไหนนะ”
 
เขากำเสื้อของฉันจนแน่น ตอนนี้ร่างกายของฉันอ่อนระทวยไปหมดแล้ว มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ฉันเอามือลูบหัวเขาเพื่อเป็นการตอบรับในคำพูดของเขา ซักพักเขาดึงตัวฉันออก
 
“เธอคือส่วนหนึ่งของชีวิตของชั้น  ท่าหากวันใดไม่มีเธอ ชั้น. ...  T^T ”
 
เขาพูดพรางร้องไห้ ฉันเอามือไปวางประกบกับมือเขา เขามองไปดูที่นิ้วนางข้างขวา เห็นชั้นสวมแหวนที่เขาให้ฉันมา
 
“เธอยังเก็บไว้อยู่อีกหรอ ?” เขาถามฉัน
 
“ก็เก็บไว้สิ. ..นายเคยบอกให้รักษามันดี ๆไม่ใช่หรอ ” ฉันยิ้มให้เขาบาง ๆ
 
เขาเบ๊ะ ๆเหมือนจะร้องไห้หรือจะยิ้มก็ไม่รู้
 
“ชั้นรักเธอ~ ปุ๋ย ” เขาบอกกับชั้น ทำเอาหัวใจของฉันยิ่งเต้นหนักขึ้นไปอีก หน้าแดง มือไม้ไม่มีแรง เขาค่อย ๆเอาใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉัน ของเอียงหัวเล็กน้อยเพื่อไม่ให้จมูกชนกัน ฉันหลับตาพริ้มลงเหมือนรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ปากของเขาเริ่มมาแตะที่ปากเล็ก ๆของฉัน ขณะนี้ช่วงชีวิตชั้นเหมือนมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูกมือทั้งสองข้างจิกเตียงไว้แน่น ปลายลิ้นของเขาเริ่มมากระทบกับลิ้นของฉันทำเอาชั้นสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ผละตัวออก
 
“ชั้นขอโทษ”
 
เขาพูดพรางก้มหน้าลงเล็กน้อย
 
“นายขอโทษชั้นเรื่องอะไร ? ” ฉันก้มหน้าลงไปมองหน้าเขา
 
“ชั้นว่า. ..ชั้นล่วงเกินเธอมากเกินไป ชั้นมันชอบฉวยโอกาส ” เขาโทษตัวเอง
 
“ชั้นไม่ว่าอะไรหรอก คนเป็น ‘แฟน’ กันเขาก็ทำแบบนี้ไม่ใช่หรอ ? ” นี่ฉันเผลอหลุดปากออกไปหรอเนี่ย >.</.
 
“ห๊ะ !! เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ? ” เขาทำหน้าตาตกใจ
 
“หน้านี่ชอบทำหน้าตาจริงจัง ดูเหมือนลิงเลยอ่า 5 5 5” ฉันพูดพรางหัวเราะ
 
“ถึงชั้นจะเป็นลิงอ่ะน่ะ ชั้นก็ขอเป็น ‘ลิง จั๊ก จั๊ก’ ต่อเธอดีกว่า”
 
“เอ่อ. ..อะไรคือ ลิง จั๊ก จั๊ก อ่า - -* ” ฉันทำหน้าสับสน
 
“รักจริงจริง ๆไง”
 
เขายิ้มให้ฉัน
 
“แหวะ ! นายนี่มันเลี่ยนมาก ”
 
ฉันทำท่าทางจะอ้วก
 
“ฉันกลับก่อนละกัน พรุ่งนี้สอบวันสุดท้าย เด่วชั้นจะมาเยี่ยมนะ ” ฉันพูด
 
“เด๋ว ๆ !! พรุ่งนี้ชั้นออกจากโรงพยาบาล เจอกันที่บ้านเลยก็ได้ กลับบ้านดี ๆนะ เด๋วคืนนี้ชั้นโทรไป ^^/.”