นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 23

ฉันลงจากรถเมล์ด้วยความไม่มั่นใจ ฉันหันกลับไปมองนายบอยและเพื่อน ๆร่วมสถาบันของเขา ทำไมพวกเขาไม่ลงหล่ะ ?

“นี่~ ทำไมพวกนายไม่ลงหล่ะ ไม่ไปเยี่ยมนายกล้าแล้วหรอ ? ”

ฉันถามบอยทำสีหน้าเซง ๆ

“กล้ามันบอกอยากอยู่คนเดียวอ่ะ พวกเราเลยไม่อยากไปรบกวนมัน”

“พวกนายนี่เป็นเพื่อนภาษาอะไร เพื่อนทุกข์ใจยังไม่ไปเยี่ยมอีก !! ” ฉันทำสีหน้าค้อน ๆ รถเมล์แล่นออกจากป้ายรถเมล์ ฉันข้ามฝั่งไปยังฝั่งโรงพยาบาลทันที

------------------ โรงพยาบาล ------------------

ก๊อก ก๊อก เสียงฉันเคาะประตูพร้อมเดินเข้าไปในห้องนายกล้า นายกล้ากำลังนอนหันหลังให้ฉันอยู่บนเตียงรุ้สึกเหมือนเค้าจะเศร้า ๆเสียใจอะไรบางอย่างหรือเรื่องเมื่อตอนเย็นรึเปล่า ???

“ตึ้ง ! ”

ฉันวางกระเป๋าลงบนโซฟา

“ชั้นอยากอยู่คนเดียว เธอช่วยกลับบ้านไปได้มั้ย ? ” นายกล้าพูดน้ำเสียงเศร้า ๆ

“นายมีเรื่องอะไร ปรึกษาชั้นได้นะ (^_^)” ฉันเดินไปข้าง ๆเตียงเขา

“เธอไม่ต้องมาทำเป็นดีกับชั้นก็ได้นะ เพราะชั้นรู้ว่าชั้นยังไม่ดีพอสำหรับเธอหรอก ”

“นี่นายพูดอะไรของนาย !!! ”

ฉันยืนขึ้นเพราะอึ้งในคำพูดของเขา

“เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ ”

“เรื่องอะไรนายก็บอกชั้นมาสิ ชั้นสับสนหมดแล้ว ”

“งั้น~ ชั้นถามเธอซักสองสามคำถามได้มั้ย ? ” เขาหันหน้ามามองหน้าฉัน

“ได้สิ ! ถามมา ” ชั้นยิ้ม ๆให้กับเขา

“เธอยังมีเยื่อใยให้ไอหน้าตี๋อยู่ใช่มั้ย ? ”

ฉันตอบอย่างไม่ลังเลใจ

“ไม่เลย. ..”

“เมื่อเย็นทำไมเธอต้องไปนั่งใกล้ ๆหมอนั่นแล้วทำท่าทางเหมือนมีความสุขหล่ะ? ”

เป็นอย่างที่ฉันคิดไว้จริง ๆนายบอยโทรไปฟ้องนายกล้าแน่ ๆฉันไม่อยากจะบอกเหตุผลให้เขารู้เพราะกลัวว่าจะเข้าใจผิดไปอีก

“. ...เธอเงียบทำไมหล่ะ ?” เขาย้ำฉัน

“บีเขามาขอชั้นคืนดี  ชั้นเลยบอกให้เขาไม่ต้องมายุ่งกับชั้น พอใจยัง ”  ฉันทำสีหน้าหงุดหงิด

“อืม~ มันก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ชั้นรู้อะไรบางอย่าง”

ณ ขณะนี้เข้าพยุงตัวขึ้นใช้สายตาของเขาสบสายตาของฉัน

“แล้วนายรู้อะไร? ” ฉันถามเขากลับไป

“รู้ว่า~ ชั้นยังไม่ดีพอ ชั้นไม่สามารถที่จะดูแลเธอได้ตลอดเวลา ฉันขอโทษ ” สิ้นน้ำเสียงของเขา เขาโอบกอดฉันอย่างแรงทนแทบหายใจไม่ออก

“เธออย่าจากชั้นไปไหนนะ”

เขากำเสื้อของฉันจนแน่น ตอนนี้ร่างกายของฉันอ่อนระทวยไปหมดแล้ว มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก ฉันเอามือลูบหัวเขาเพื่อเป็นการตอบรับในคำพูดของเขา ซักพักเขาดึงตัวฉันออก

“เธอคือส่วนหนึ่งของชีวิตของชั้น  ท่าหากวันใดไม่มีเธอ ชั้น. ...  T^T ”

เขาพูดพรางร้องไห้ ฉันเอามือไปวางประกบกับมือเขา เขามองไปดูที่นิ้วนางข้างขวา เห็นชั้นสวมแหวนที่เขาให้ฉันมา

“เธอยังเก็บไว้อยู่อีกหรอ ?” เขาถามฉัน

“ก็เก็บไว้สิ. ..นายเคยบอกให้รักษามันดี ๆไม่ใช่หรอ ” ฉันยิ้มให้เขาบาง ๆ

เขาเบ๊ะ ๆเหมือนจะร้องไห้หรือจะยิ้มก็ไม่รู้

“ชั้นรักเธอ~ ปุ๋ย ” เขาบอกกับชั้น ทำเอาหัวใจของฉันยิ่งเต้นหนักขึ้นไปอีก หน้าแดง มือไม้ไม่มีแรง เขาค่อย ๆเอาใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉัน ของเอียงหัวเล็กน้อยเพื่อไม่ให้จมูกชนกัน ฉันหลับตาพริ้มลงเหมือนรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ปากของเขาเริ่มมาแตะที่ปากเล็ก ๆของฉัน ขณะนี้ช่วงชีวิตชั้นเหมือนมีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูกมือทั้งสองข้างจิกเตียงไว้แน่น ปลายลิ้นของเขาเริ่มมากระทบกับลิ้นของฉันทำเอาชั้นสะดุ้งเล็กน้อย แต่แล้วเขาก็ผละตัวออก

“ชั้นขอโทษ”

เขาพูดพรางก้มหน้าลงเล็กน้อย

“นายขอโทษชั้นเรื่องอะไร ? ” ฉันก้มหน้าลงไปมองหน้าเขา

“ชั้นว่า. ..ชั้นล่วงเกินเธอมากเกินไป ชั้นมันชอบฉวยโอกาส ” เขาโทษตัวเอง

“ชั้นไม่ว่าอะไรหรอก คนเป็น ‘แฟน’ กันเขาก็ทำแบบนี้ไม่ใช่หรอ ? ” นี่ฉันเผลอหลุดปากออกไปหรอเนี่ย >.</.

“ห๊ะ !! เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ? ” เขาทำหน้าตาตกใจ

“หน้านี่ชอบทำหน้าตาจริงจัง ดูเหมือนลิงเลยอ่า 5 5 5” ฉันพูดพรางหัวเราะ

“ถึงชั้นจะเป็นลิงอ่ะน่ะ ชั้นก็ขอเป็น ‘ลิง จั๊ก จั๊ก’ ต่อเธอดีกว่า”

“เอ่อ. ..อะไรคือ ลิง จั๊ก จั๊ก อ่า - -* ” ฉันทำหน้าสับสน

“รักจริงจริง ๆไง”

เขายิ้มให้ฉัน

“แหวะ ! นายนี่มันเลี่ยนมาก ”

ฉันทำท่าทางจะอ้วก

“ฉันกลับก่อนละกัน พรุ่งนี้สอบวันสุดท้าย เด่วชั้นจะมาเยี่ยมนะ ” ฉันพูด

“เด๋ว ๆ !! พรุ่งนี้ชั้นออกจากโรงพยาบาล เจอกันที่บ้านเลยก็ได้ กลับบ้านดี ๆนะ เด๋วคืนนี้ชั้นโทรไป ^^/.”