นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

10.0

เขียนโดย WinsBlue

วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2554 เวลา 20.13 น.

  34 ตอน
  19 วิจารณ์
  42.18K อ่าน
แชร์นิยาย Share Share Share

 

18) Lessson 18

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

Lessson 18

 

Lessson 18

 

อ๊อด !!!  เสียงกดกริ่งหน้าบ้านยัยปุ๋ย

 

“ปุ๋ย !! สายแล้ว เร็ว ๆ หน่อย ” ผมตะโกนเข้าไปในบ้านของเธอ

 

“มาแล้ว ๆ นายนี่รีบชะมัดยาก !!” เธอรีบวิ่งออกมาจากบ้าน

 

“ชั้นรีบ หรือ เธอช้ากันแน่ห๊ะ ??? ” ผมถามเธอกลับ

 

“เอาน่า. ..เด๋วนั่ง แท็กซี่ไป ”

 

“ทำไมวันนี้ดูเธอรีบ ๆ หล่ะ ? ”

 

“ก็วันนี้ชั้นมีสอบอ่ะสิ ไปเร็ว สายแล้ว !! ” เธอพูด ก่อนที่จะจับมือผมดึงตามเธอไป ดูท่าทางเธอจะจริงจังกับการสอบครั้งนี้มาก ผมเลยไม่อยากกวนเธอในตอนเช้า เพราะกลัวเธอจะลืมที่เธอเคยเรียนมา

 

“ลุงค่ะ. ..ขับเร็ว ๆ หน่อยนะค่ะ หนูมีสอบ” เธอเร่งรีบคนขับ ก่อนที่คนขับจะพยักหน้าแล้วรีบเหยียบคันเร่ง เพื่อเร่งความเร็วอีก

 

“นี่เธอ~ กลัวสอบไม่ทันขนาดนั้นเลยหรอ ?”  ผมถามเธอ

 

“ก็ใช่นะสิ.  ..นายรู้มั้ยสอบวันนี้สำคัญมาก ท่าชั้นสอบได้คะแนนน้อยในวันนี้ มันอาจทำให้เกรดของชั้นลดลงมาก็ได้ ” เธอทำหน้าตาจริงจัง

 

“แค่สอบปิดเทมอเนี่ยนะ !! ” ผมถาม

 

“ก็ใช่นะสิ ชั้นนะจริงจังกับการสอบครั้งนี้มากเลยนะ !!”

 

“แล้วเธอจริงจังกับชั้นไหมหล่ะ ? ” ผมถามเธออีก

 

“จะบ้ารึไง ! ” เธอพูดแล้วหันมามองทางผม มือข้างขวากำหมัดจะทุบผม กัดปากตัวเอง ทำหน้าตาโหดร้าย ผมรีบหลบตัวให้สุดรถรู้ตัวว่าต้องโดนเธอทุบให้แน่ ๆ

 

“เด๋ว ๆ !! ทำไมหน้าเธอเป็นแบบนั้นหล่ะ ?” ผมทำท่าทางตกใจ พรางเอามือชี้ไปที่ใบหน้าเธอ

“หน้าชั้นเป็นอะไร ??? !! ” เธอเอามือลูบใบหน้าตัวเอง ทำท่าทางรุกรี้ รุกรน กระวนกระวายในหน้าตาตนเอง

 

“เหมือนนางยักษ์ ที่กำลังจะจับเด็กกินอยู่เลยอ่ะ 55 5.”  ผมพูดพรันหัวเราะเยาะเธอ

 

ตุ๊บ ตั๊บ  ๆๆๆๆ!!!

 

“โอ๊ย~ ชั้นเจ็บแล้ว ๆ ขอโทษ ๆ” ผมบอกเธอ คนอะไรตัวเล็กมือหนักเป็นบ้า

 

“รู้ตัวก็ดี คราวหน้าคราวหลังอย่ามาแกล้งชั้นอีกรู้มั้ย ?” เธอพูด

 

“ไม่รู้อ่ะ ชั้นรู้แต่ว่า ชั้นจะมีแค่เธอคนเดียว” ผมยิ้มบาง ๆ ให้เธอ

 

“ยังมีหน้ามากวนอีก อีกซักทีมั้ย ห๊ะ !! ” เธอกำหมัดยกเหนือหัว

 

“พอแล้วคับ ๆ ผมผิดไปแล้ว อภัยให้ผมด้วย !!  ” ผมยกมือมาปิดตัวเองเพื่อจะได้ไม่โดนเธอทุบ

 

“ถึงโรงเรียนเธอแล้วหนิ  ตั้งใจสอบนะชั้นจะเป็นกำลังใจให้ ^^/ ” ผมบอกกับเธอ

 

“. ..” เธอไม่พูดอะไรก่อนที่จะลงจากรถแล้ว วิ่งเข้าโรงเรียนไป ผมนั่งรถต่อไปถึงวิทยาลัยผม ลงจากรถผมก็เข้าโรงเรียน เพื่อเตรียมตัวเป็นนักเรียนที่ดี ผมจะตั้งใจเรียนเพื่อเธอ เพื่อผมจะได้เป็นผู้ชายที่ดีพอกับเธอ

 

------------------ตอนเย็น หน้าโรงเรียนยัยปุ๋ย ------------------

 

ผมยืนรอยัยปุ๋ย สอบเสร็จ เพื่อจะกลับบ้านผมเธอ ผมเป็นห่วงเธอมากกลัวเธอจะทำข้อสอบไม่ได้ ผมเห็นเธอเดินออกมาจากทางประตูโรงเรียนเห็นใบหน้าเธอเศร้า ๆ จึงเดินไปทักเธอ

 

“เธอทำหน้าเศร้า ๆ. .อย่างนั้นหล่ะ สอบไม่ได้หรอ ? ” ผมถามเธอ

 

“สอบไม่ได้บ้าอะไร ชั้นสอบได้ตังหาก!! ” เธอตอบอย่างโมโห

 

“นี่เธอ~ ไปโมโหใครมาเนี่ย ไหนบอกซิใครทำเธอเศร้าขนาดนั้น. ..”

 

“ก็นายไง”

 

“ห๊ะ !! ชั้นไปทำอะไรเธอ ท่าเรื่องเมื่อเช้าชั้นขอโทษด้วยนะ ชั้นไม่น่ากวนเธอเลย”

 

“. . .” เธอไม่พูด ส่ายหัวอย่างเดียว

 

“ชั้นจะไม่กวนเธออีกแล้ว อย่าโกรธชั้นนะ ชั้นผิดไปแล้ว ชั้นขอโทษ” ผมพูดน้ำเสียงซึ้ง ๆ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า เหมือนผมทำอะไรแย่ ๆ ลงไป

 

 

“มันไม่เกี่ยวกันเลย กล้า เมื่อเช้าที่นายกวนชั้นอ่ะ มันทำให้ชั้นไม่เครียด ชั้นอยากขอบคุณนายซะอีกนะ ที่นายคอยเป็นกำลังใจให้ชั้น ” เธอตอบกลับมาแบบยิ้ม ๆ

 

“ แล้วทำไมเธอดูเศร้า ๆ โมโห ๆ หล่ะ ? ” ผมถามเธออย่าง งง งง

 

“ก็นายนะสิ มาช้า รู้มั้ย. ..ชั้นเลิกสอบตั้งบ่ายโมง แต่นายกลับมาซะเย็นขนาดนี้ ไปติดหญิงที่ไหนอีกหล่ะ เอาอีกซักทีมั้ยเนี่ย ห๊ะ !!” เธอพูดก่อนที่จะวิ่งไล่ทุบผม ผมวิ่งหนีเธออยู่บริเวณหน้าโรงเรียนเธอ ผู้คนมองเราเต็มไปหมด เหมือนกับว่า ตัวแต่ตัวสมองยังเป็นเด็ก

 

“พอได้แล้ว ยัยหัวกะทิ ชั้นเหนื่อยแล้วหล่ะ ” ผมบอกเธอ

 

“ก็ได้ ...ชั้นก็เหนื่อยเหมือนกัน ” เธอพูดจบผมก็ไปนั่งหน้า 7-11 เนื่องจากเธอวิ่งไล่ผมมาซะไกลมาก เหนื่อยแทบขาดใจ

 

“หิวน้ำมั้ย เด๋วชั้นไปซื้อมาให้ ” ผมถามเธอ

 

“อืม. ...” เธอตอบ ผมเข้า 7-11 ไปซื้อน้ำตามที่เธอต้องการ ผมเหลือบไปเห็น อมยิ้มที่สมัยเด็ก ๆผมชอบกินกับปุ๋ย 2 คน

 

“ 32 บาท ค่ะ รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยค่ะ ?” พนักงานในร้านถามผม

 

“อ่อ...ไม่หล่ะคับ ” ผมพูดแล้วส่งยิ้มให้ก่อนที่จะเดินออกมา

 

“อ่ะนี่น้ำ !! ส่วนนี่ ชั้นซื้อมาฝาก ” ผมพูดพรันหยิบน้ำกับอมยิ้มให้เธอ

 

“นายยังจำได้อยู่อีกหรอเนี่ย !! ชั้นนึกว่านายลืมไปแล้ว ” เธอพูดกับผม

 

“ชั้นยังจำได้อยู่น่า ช่วงเวลาดี ๆที่ชั้นมีให้กับเธอชั้นยังจำได้เสมอนะ ”  ผมพูดแล้วยิ้ม ๆกับเธอ

 

“. . .” เธอเงียบ

 

“อร่อยมั้ย ?” ผมถามเธอ

 

“อืม. ..อร่อยเหมือนเดิมเลยเน๊อะ”  เธอยิ้มให้กับผมบ้าง

 

“เอ้า !! เด๋วนี้ยักษ์ใจร้ายหันมากินอมยิ้มแล้วหรอเนี่ย ???” ผมกวน ๆ เธอ

 

เพี๊ย !! เสียงเธอตบหัวผม

 

“นี่เธอ !!! จะมากไปแล้วนะ” ผมขึ้นเสียง

 

 

“ทำไมหล่ะ !! หรือนายจะโดนแบบเมื่อเช้า ” เธอกำหมัดอีกรอบ

 

“ก็มาสิ !! ชั้นกลัวเธอที่ไหนหล่ะ. ..” ผมพูดก่อนที่จะวิ่งหนีเธอไปตามทางฟุตบาท

 

“เก่งจริงนายก็อย่าหนีชั้นสิ ” เธอไล่ตามผมมาติด ๆ 

 

ขณะนั้นเองเหตุภาพเหตุการณ์ที่สาวน้อยไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาของเธอเอง  ภาพที่เห็นชายหนุ่มอันเป็นที่รักถูกรถเก๋งชนเข้าอย่างจังโดยคนขับกำลังเมา ร่างกายของชายหนุ่มเด็นข้ามตัวรถจากหัวรถไปยังท้ายรถ เสียงกรีดร้องของหญิงสาวขณะนั้นเสียงของเธอช่างดูโหยหวน เธอรีบวิ่งเข้าไปอุ้มชายหนุ่มที่กำลังหมดสติร่างกายแปดเปื้อนไปด้วยเลือด เธอพยุงตัวชายหนุ่มขึ้นมา “ช่วยด้วยค่ะ. ..ใครก็ได้ช่วยด้วย” เสียงเด็กสาวร้องขอความช่วยเหลือผู้คนบริเวณนั้น เธอร่ำไห้กอดร่างชายหนุ่มอยู่ซักครู่ รถมูลนิธิมาจอดรับร่างชายหนุ่มที่โชกเลือดไปส่งต่อที่โรงพยาบาล

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา