นิยาย : ฉันกับเธอ. . .รักนี้จะเป็นอย่างไร

Lessson 19

------------------ ปุ๋ย ------------------

“หมอค่ะ. ...แฟนหนูเค้าเป็นอะไรมากมั้ย ? เค้าจะเป็นอะไรรึเปล่า ?” เสียงฉันถามคุณหมอ

“เอ่อ. ..หมอยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้ครับ หมอขอตัว” หมอพูดกับฉันจบหมอก็เดินเข้าห้อง ICU เพื่อไปดูนายกล้าที่กำลังนอนไม่มีแรงอยู่บนเตียง ฉันนั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องจน พ่อกับแม่ของนายกล้ามา

“หนูปุ๋ยจ๊ะ~ กล้าอยู่ไหนลูก? ” เสียงแม่ของนายกล้าถามฉัน

“กล้ายังนอนไม่ได้สติอยู่เลยค่ะ คุณป้า”

“โถ่~ ลูกกล้าหัวอกแม่จะขาดอยู่แล้ว ลูกอย่าเป็นอะไรเลยนะ ฮื่อ ฮื่อ” แม่นายกล้าร้องไห้อย่างรุนแรงจนสลบไปอีกคน ตอนนี้ฉันได้แต่นอนเฝ้านายกล้า คอยดูอาการของนายกล้า ตอนนี้ในหัวสมองฉันไม่คิดเรื่องสอบแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้ของฉันคือ  “นายกล้า”

“เอ่อ. ..คุณเป็นญาติของ นาย ****  ********  ใช่ไหมครับ ? ” หมอถามฉัน

“ใช่ค่ะ. ..แล้วอาการของเค้าเป็นไงบ้างค่ะ ?”

“หมอค่ะ. ..อาการพี่กล้าเป็นไงบ้างค่ะ ? ”  เสียงผู้หญิงวัยรุ่นมาถามหมอ

“เอ่อ. ..ฟังพร้อม ๆ กันเลยนะครับ คือโชคดีนะครับที่คนไข้ไม่เป็นอะไรมาก แต่คนไข้เสียเลือดเป็นอย่างมาก เราจึงต้องการเลือดที่กรุ๊บเดียวกับคนไข้ครับ ” เสียงคุณหมอพูด

“แล้วเลือดของพี่กล้ากรุ๊บอะไรอ่ะค่ะ ??? ” เสียงเมย์พูดอย่างเร่งรีบ

“เอ่อ. ..ต้องบอกก่อนนะครับว่า เลือดของคนไข้เป็นกรุ๊ปเลือดที่หายากมากที่สุด เค้าเรียกว่า AB Negative ซึ่งคนในประเทศไทย มีกรุ๊ปเลือดนี้น้อยมาก ทางเราพยายามหาบุคคลที่มีกรุ๊ปเลือดนี้อยู่ครับ ” คุณหมอพูดพร้อมอธิบายให้ฉันฟัง

“เอ่อ. ..หมอค่ะ  แล้วเราจะทำยังไงหล่ะค่ะ ? ” ฉันถามคุณหมอ

“อันนี้เด๋วหมอจัดการเองครับ พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง ” คุณหมอพูดแล้วยิ้มให้ฉันก่อนเดินจากไป

“ นี่เมย์ทำไมเธอต้องทำหน้าตาตกใจอย่างนั้นด้วยหล่ะ ? ” ฉันถามเมย์

“ชั้นกลัวเข็ม ชั้นกลัวเลือด !! ” เมย์พูดขณะทำท่าทางกลัว ๆ

“ เธอกลัวอะไรหมอเค้าไม่ได้จะไปเจาะเลือดเธอสักหน่อยหนิ เว้นแต่ว่า เธอจะมีเลือดกรุ๊บนั้น ” ฉันพูดกับเมย์อย่างดี ๆ 

“เธอไม่ต้องมายุ่งกับชั้น” เธอพูดก่อนจะเดินลงลิฟไป  ฉันนั่งรอตามคำสั่งหมออีกใจไม่ดีเลยเพราะว่า ฉันไม่รู้กรุ๊ปเลือดของตัวเองเพราะฉันจำมันไม่ได้ ฉันรู้สึกผิดและโทษตัวเองตลอดเวลา ซักพักคุณหมอเดินมาถามฉัน

“เอ่อ. ..คุณผู้หญิงคนเมื่อกี้ไปไหนแล้วหล่ะครับ ? ” คุณหมอถามฉัน

“เค้าพึ่งเดินไปเมื่อกี้เองค่ะ ทำไมหรอค่ะ ?” ฉันถามเขา

“คือ. ..เค้ามีเลือดกรุ๊บเดียวกันกับที่คนไข้ต้องการ ทางเราเลยจะขอเขาบริจาคเลือด ” คุณหมอพูด พรันส่ายหน้าเล็กน้อย

“ซักครู่นะค่ะคุณหมอ เด๋วหนูไปตามมาให้” ฉันรีบวิ่งลงบันไดไปเพื่อจะหา เมย์ พอฉันลงไปถึงข้างล่างเห็นเมย์กำลังซื้อน้ำอยู่

“เมย์ !! ” ฉันตะโกน เหมือนเธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอรีบวิ่งไปที่รถของเธอก่อนที่จะขับหนีฉันไป ฉันวิ่งตามแต่ไม่ทัน ตอนนี้ฉันรู้สึกเสียใจมาก ที่ช่วยอะไรกล้าไม่ได้เลยทั้ง ๆ ที่ฉันมีส่วนเกี่ยวกับนายกล้าแท้ ๆ ฉันร้องไห้ขึ้นลิฟไปอย่างหมดหวัง พอถึงชั้นไปนั่งหน้าห้อง ICU นางพยาบาลเดินมาปรอบใจฉัน ซักพักนางพยาบาลอีกคนมายืนคุยกับคนหมอทำให้ฉันได้ยิน

“ตอนนี้คนไข้อาการสาหัสมาก ตอนนี้ต้องการเลือดกรุ๊ปนี้โดยด่วน” พยาบาลคุยกับคุณหมอ

“องค์การกาชาดไม่มีแล้วหรอ ?” คุณหมอถามกลับไป

“คือตอนนี้ไม่มีค่ะ เราจะทำยังไงดีค่ะคุณหมอ ” พยาบาลตอบกลับไป ตอนนี้ความกดดันอยู่ที่คุณหมอ หมอยืนคิดอยู่ซักพักก็เข้ามาถามฉัน

“เอ่อ. ..คุณมีกรุ๊ปเลือดอะไรครับ? ” คุณหมอถามฉัน

“น่าจะ กรุ๊ป O นะค่ะ ท่าหนูจำไม่ผิด ” ฉันพูดจบฉันก็มองหน้าคุณหมอ เพราะทุกครั้งที่ฉันตรวจเลือดฉันก็จะไม่ค่อยสนใจไม่จดจำอะไร เพราะฉันเป็นคนกลัวเข็ม มาก คนหนึ่งเช่นกัน  แต่แล้วคุณหมอก็อธิบายให้ฉันฟัง

“คืออย่างนี้ครับ ถ้าคนที่มีเลือด O ร่างกายจะไม่มี antigen ทั้ง A และ B แสดงว่าสำหรับคนนี้  ถ้าเข้าใจตรงนี้ก็จะรู้ว่าทำไมกรุ๊ป O ให้ได้กับทุกกรุ๊ปแต่ทำไมรับได้เฉพาะ O ด้วยกัน รวมทั้งในเคสของ AB ด้วย   Rh ก็เช่นกัน + คือมี Rhesus Antigen ในเลือด คนที่มีเลือด rh- แสดงว่าในร่างกายคนๆนี้ก็ไม่รู้จัก rhesus antigen มาก่อน ถ้าให้ไปร่างกายก็ไม่รับเพราะเห็นเป็นสิ่งแปลกปลอม” คุณหมออธิบาย ก่อนที่จะพาชั้นไปตรวจกรุ๊ปเลือดซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันกลัวมาก ๆ แต่ฉันก็ต้องทำ เพราะว่าคนที่ฉันรักอาจต้องการเลือดของฉันก็เป็นไปได้ เวลาผ่านไปซักพักคุณพยาบาลก็เดินมาบอกกับฉัน

“ เอ่อ. ..เราตรวจเรียบร้อยแล้วนะค่ะ คือเลือดของคุณสามารถให้กับเขาได้ แต่เราจะสามารถให้กับเขาได้ครั้งเดียวเพราะครั้งที่สองเลือดของคนไข้จะตกตะกอน ทำให้เสียชีวิตได้ค่ะ คุณยินดีที่จะบริจาคไหมค่ะ ?” คุณพยาบาลมาบอกฉัน

“ ฉันยินดีค่ะ. ..แต่ว่าทางครอบครัวของเขาจะว่าอะไรหนูรึเปล่า ? ” ฉันถามนางพยาบาล

“ ไม่หรอกค่ะทางเราพึ่งโทรศัพท์ไปถามมาเมื่อกี้ เนื่องจากคุณแม่ของคนไข้ ช็อกกับอาการลูกชายอยู่จึงนอนสลบอยู่ชั้น 4 ค่ะ ” นางพยาบาลพูดพรางยิ้ม ๆ

“งั้น~ พาฉันไปเลยค่ะ ฉันพร้อมแล้ว ” ฉันพูดก่อนที่นางพยาบาลจะยิ้มให้กับฉันแล้วพาฉันไปนอนบนเตียง  บุรุษพยาบาลเข็นเตียงของฉันไปที่เตียงข้าง ๆ ของนายกล้า สภาพที่ฉันเห็นนายกล้าตอนนี้กำลังนอนหมดสติ ซักพักคุณหมอเดินเข้ามา เจาะเลือดฉัน ฉันนั่งกัดฟันทนเจ็บ คุณหมอกับฉัน

“อย่าเกร็งนะ หนู”

“ค่ะ. ..”  ฉันหลับตาตอบคุณหมอไปก่อนที่จะรู้สึกเจ็บปวดมาก ๆ ซักพักความเจ็บปวดตอนนี้ค่อย ๆ คลายออกไปภาพที่ฉันเห็นอยู่ตอนนี้คือ ฉันเห็นสายเลือดของฉัน กำลังไหลลงไปที่ตัวนายกล้า ฉันรู้สึกดีใจที่ช่วยนายกล้าได้เพียงเล็กน้อย ฉันรู้สึกเสียใจอยู่บ้างที่เป็นต้นเหตุณ์ให้นายกล้า ต้องเป็นแบบนี้พอฮันให้เลือดเสร็จนางพยาบาลก็เอาสายออกจากตัวฉัน เขาไปฉันออกมาข้างนอกบอกให้นั่งรอตรงนี้เอาจะไปเอาน้ำแดงมาให้

“นี่ค่ะ. ..น้ำแดง” พยาบาลให้น้ำแดงกลับฉัน

“ ขอบคุณค่ะ ” ฉันรับน้ำแดงจากนางพยาบาล

“ น้องก็เก่งเหมือนกันนะค่ะ ยอมเจ็บเพื่อคนที่เรารัก ” นางพยาบาลบอกกับฉัน

“ ค่ะ. .. ” ฉันตอบพรางยิ้ม ๆ เนื่องจากฉันยังเจ็บที่แผลอยู่ กับเหตุการณ์ที่ผ่านมาอยู่

“ คนไข้พักอยู่ห้อง 572 นะค่ะ ดิฉันขอตัวค่ะ” เธอพูดแล้วเดินจากฉันไป เมื่อเขาบอกเลขห้องฉัน ฉันรีบขึ้นไปเฝ้านายกล้า ก่อนที่พ่อกับแม่ของเขาจะเดินขึ้นมา

“หนูปุ๋ย~ ไม่เป็นไรหรอกกลับบ้านไปเถอะ เด๋วป้าดูแลเจ้ากล้ามันเอง พรุ่งนี้หนูมีสอบอยู่ไม่ใช่หรอ ? ” แม่นายกล้าบอกกับฉัน

“ หนูขออยู่ซักพักได้มั้ยค่ะ ? ” ฉันถามพวกเขา

“ได้สิ แต่ว่าหนูต้องกลับบ้านนะจ๊ะ ท่านี้เด๋วป้าดูแลเอง ท่านายกล้าเค้ารู้เค้าคงโกรธป้าน่าดู ”

“ ว่าแต่คุณป้ารู้ได้ไงค่ะว่าพรุ่งนี้หนูมีสอบ ?” ฉันถามด้วยความสงสัย

“ หนูอย่าไปบอกนายกล้าหล่ะ. ..เค้ามาถามป้าแล้วป้าก็ไปถามแม่ของหนูอีกทีนึงแหละจ่ะ ” คุณป้าพูดพรางยิ้ม ๆ ฉันยิ้มตอบกลับก่อนที่คุณป้าจะขอตัวลงไปซื้ออะไรกินที่ 7-11 ข้างล่าง ฉันยืนข้าง ๆ เตียงนายกล้าอยู่ซักพัก บ่นพึมพับกับตัวเอง “ทำไมชั้นถึงไม่รู้นะว่านายแอบเป็นห่วงชั้นถึงขนาดนี้” ฉันเอามือของฉันวางบนมือนายกล้าเบา ๆ ก่อนที่น้ำตาของฉันจะไหลออกมา ฉันมองนาฬิกาท่าทางดึกมากแล้วกลัวทางบ้านเป็นห่วง ฉันรีบนั่งรถกลับบ้านเมื่อฉันไปถึงที่ห้องของฉัน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

RRRrrr  !!

“ฮัลโหล” ฉันพูดกับคนในโทรศัพท์

“ปุ๋ย~ เป็นไงวันนี้ทำข้อสอบได้มั้ย ? ” นายบีถามฉัน

“บี !! ปุ๋ยบอกแล้วไงไม่ต้องโทรหาปุ๋ยอีก ปุ๋ยไม่มีอะไรจะคุยกับบีแล้ว ” ฉันตอบเค้ากลับ

“ปุ๋ย เมื่อไหร่ปุ๋ยจะให้โอกาสกับบีอีกครั้ง บีสัญญาว่าบีจะไม่ทำให้ปุ๋ยเสียใจอีกแล้ว” เขาพูดทำให้ฉันนึกถึงคำของนายกล้า นายกล้าเคยบอกกับชั้นว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจ ทำให้ชั้นไม่อยากนอกใจนายกล้าอีกจึงรีบคุยกับบีให้จบ ๆไป

“บี พอเหอะยังไงปุ๋ยก็ไม่มีทางกลับไปคุยกับบีอีกหรอก แค่นี้นะ” ฉันพูดพรางวางสายโทรศัพไป

----------------------------------------------------------------------------

ปล.มีเกร็ดความรู้นิดหน่อยนะฮ่ะ  อ่านมาแล้วก็ยัง งง ท่าผิดพลาดหรืออะไรต้องขอโทษนะที่นี้ด้วยครับ