นางฟ้าบันดาลรัก

ณ บ้านหลังหนึ่งซึ่งเป็นครอบครัวที่แสนจะอบอุ่น ครอบครัวนี้มีลูกอยู่ถึงสองคน

คนโตชื่อ น้องสุมาลี และคนที่สองชื่อน้องสุมาลา เป็นเพื่อนเล่นกัน  น้องสุมาลีอายุได้ 7 ขวบ

แล้ว ส่วนน้องสุมาลา อายุได้ 6 ขวบ ครอบครัวนี้มีชื่อว่า ครอบครัวเกียรติศักดิ์

ซึ่ง มีหัวหน้าครอบครัวคือ นายก้องเกียรติ เกียรติศักดิ์ และ นางมาลัย เกียรติศักดิ์

ซึ่งมีกิจการส่วนตัว  เป็นโรงสีขนาดใหญ่ ซึ่งคุณก้องเกียรติจะต้องเดินทางไปควบคุมโรงสี

ที่แถบชานเมืองด้วยตนเอง 

เช้าแล้ว ตะวันขึ้นพบขอบฟ้า คุณแม่ส่งน้องสุมาลี และน้องสุมาลาไปโรงเรียน

เด็กทั้งสองคนมีผมถักเปีย และใบหน้าที่คล้ายคลึงกันมาก นัยน์ตาสีน้ำตาลจนบางครั้งมีคนทัก

ผิด คนขับรถขับรถมาส่งคุณหนูทั้งสองไปโรงเรียน “ขอบคุณค่ะ ลุงชัย”

เด็กทั้งสองเอ่ยคำขอบคุณ พร้อมกับเดินไปสวัสดีคุณครูประจำชั้นอย่างอ่อนหวาน และไปนั่งเรียนหนังสืออย่างใจจดใจจ่อ

ภายในห้องเรียน มีน้องดา ผู้เย่อหยิ่งเป็นหัวหน้าแก๊งแห่งสาวน้อยจอมโจรร้อยเล่ห์

พร้อมกับสมุนเป็นเด็กผู้ชายในวัยเดียวกัน ห้องเรียนของพวกเขามีเด็กนักเรียนอยู่ด้วยกัน

ทั้งหมด 43 คน และวันนี้คุณครูสุดาก็เข้ามาสอนวิชาภาษาอังกฤษ

ขณะที่น้องสุมาลี และ สุมาลากำลังนั่งลง น้องดาก็แกล้งผลักเด็กสองคนหกขะล้มลงไป

แต่เด็กสองคนกลับไม่ร้องไห้ และลุกขึ้นต่อสู้กับน้องดา และพวกเด็กผู้ชายคนอื่นๆ

เด็กทั้งสองคนเป็นเทควันโด้สายดำ ทำให้พวกเธอไม่กลัวเกรงแก่กลุ่มน้องดาเลยสักนิด

เด็กน้อยมีความแข็งแกร่งในตนเอง และไม่เกรงกลัวผู้ใด

“Good morning teacher” เด็กนักเรียนกล่าวพร้อมกัน “please sit down”คุณครูสุดาบอกนักเรียนให้นั่งลง

นักเรียนรู้ไหมคะว่า ” ในโลกใบนี้ยังมีคนที่น่าสงสารอยู่ในโลกอีกเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น คนพิการ , คนป่วย , คนชรา , เด็กผู้ยากไร้ หรือแม้กระทั่ง เด็กปัญญาอ่อน” 

วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องคำศัพท์เหล่านี้กันค่ะ และคุณครูจะพาหนูๆไปบริจาคเงินให้กับผู้คนเหล่านี้กันนะคะ  “ค่ะ” เด็กน้อยทั้ง 43 คนพยักหน้า พร้อมกับตั้งใจเรียนคำศัพท์ที่คุณครูสอน

หมดคาบแล้ว เด็กๆไปบริจาคเงินให้กับคนยากไร้กันที่สถานพักพิงแห่งคนยากไร้ ที่กรุงเทพ มีทั้งตู้รับบริจาคต่างๆชนิดเต็มไปหมด น้องสุมาลี และน้องสุมาลาอ่านป้าย และก็บริจาคเงินไปจนหมด

แต่แล้วขณะที่เด็กทั้งสองคน และคนอื่นๆกำลังหยิบแบ๊งค์ร้อยมาบริจาคเงิน ก็มีเด็กหูหนวกประมาณ 2 – 3 คนมายื้อแย้งแบ็งค์ร้อยของพวกเธอไป ทำให้เธอรู้สึกกลัว และขยะแขยงคนเหล่านี้ขึ้นมา พร้อมกับเดินหนีไป คุณครูจึงเข้ามาช่วย และคว้าตัวเด็กหูหนวกคนนั้นไว้ได้

เด็กหูหนวกที่ใส่เสื้อขาดๆสีดำ คนนั้นจึงยอมขอโทษน้องๆทุกคนที่ทำเช่นนั้น เด็กเหล่านี้จึงรู้สึกดีขึ้น หลังจากนั้นเด็กทุกๆคนก็ได้ไปเลี้ยงข้าวเด็กที่ไร้ที่พึ่งเหล่านี้ เล่นเกมส์เก้าอี้ดนตรี และ เล่นเกมส์ลิงชิงบอลกับเด็กเหล่านี้ ทำให้เด็กๆมีความสุขมาก

หลังจากนั้นคนรถก็มารับเด็กทั้งสองคนกลับบ้าน ส่วนเด็กคนอื่นๆก็มีคนรถทยอย

กันมารับกลับบ้านไปจนหมด พร้อมกับบอกลาคุณครูที่หน้าประตูก่อนจากไป

ระหว่างทางกลับบ้าน สุมาลี และสุมาลา ต้องตกใจเมื่อเธอทั้งสอง

สังเกตเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง มาเกาะรั้วของบ้านเธอ และดูเหมือนกับว่ากำลังจะย่องเข้าไปใน

บ้านหลังนี้  เด็กชายบอยทำหน้าตาสงสัย และระหว่างนั้น เด็กหญิงสองคนก็เดินลงมาจากรถ                

พร้อมกับให้ตัง 1000 บาทแก่เด็กชายบอยด้วยความสงสาร

เด็กชายบอยแอบดีใจมาก  และนำเงินกลับบ้านไป พร้อมกับแอบยิ้ม และคิดในใจว่า

“เด็กผู้หญิงคนนี้น่ารักจัง ถ้าเราอยากรวย และมีแฟนดีๆอย่างนี้บ้างจะต้องทำอย่างไรกันนะ”

เขากลับเข้ามาในบ้านหลังเล็กๆหลังเดิม และหลับตานอนลง และฝันไป

“ในฝันเขาฝันว่าเขารวยเป็นเศรษฐี พร้อมกับได้เจ้าสาวที่สวยที่สุดมาครอบครอง”

แต่แล้วความฝันก็จางลง เขาสะดุ้งตื่นจากฝันในทันที แล้วก็พบว่าคุณป้าได้มาเคาะประตู

“ก๊อกๆ เปิดประตูหน่อยสิ”  “คร้าบได้ครับ ผมจะไปเปิดเดี๋ยวนี้ครับ”

บอยเปิดประตูออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม

 “วันนี้ป้าไปเจอสาวน้อยคนหนึ่งน่ารัก เหมาะกับแกเลยแหล่ะ”

คุณป้าจ้องมองเข้ามาที่นัยน์ตากลมโตของบอย ฉันว่าถ้าแกโตขึ้นอีกหน่อย ฉันคงจะให้แกแต่งกับเขาเป็นแน่ “

เด็กชายกลับมีสีหน้าอันเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด เขากลับไปนอนยังห้องเดิม และก็พบกับนางฟ้าคนเดิม ที่เล่านิทานให้เขาฟัง “นางฟ้าบอกกับเขาว่าพรุ่งนี้เขาจะได้พบกับข่าวดีที่ไม่เคยคิดมาก่อน”

เด็กชายเผลอหลับไป และรับพรจากนางฟ้า และฝันถึงเด็กทั้งสองคนนั้น ในฝันเขาฝันว่าเขาได้มีบ้านหลังใหญ่ และพบกับพ่อแม่ของเขาบนท้องฟ้า แม่กับพ่อของเขากอดเขาแบบแนบแน่น และค่อยๆจากไป

เด็กชายตื่นขึ้นมา และพบว่าตัวเองแค่ฝันไป จึงแอบเจ็บใจ

เมื่อลุกจากที่นอน เด็กชายก็เก็บที่นอน และเตรียมตัวทำงานบ้าน แต่ก็ต้องพบกับข่าวดีที่ไม่คาดฝัน

คุณป้ารวยวิ่งกระหืดกระหอบมาบอกข่าวดีว่า วันนี้เขาจะได้ไปเรียนหนังสือเป็นวันแรก โดยจะมีการสอบเทียบก่อน เมื่อสอบผ่านแล้วเขาจะได้ไปเล่นกับเพื่อนๆ ทำให้เขารู้สึกมีความสุขที่สุดเท่าที่เคยคิดมา

หลังจากคุณป้าไปเก็บผักแถวๆหน้าบ้าน บอยก็แต่งตัวด้วยชุดที่คิดว่าดีที่สุด คือเสื้อสีน้ำเงิน และกางเกงผ้าสีดำที่มีรอยขาดเล็กน้อย ไปเฝ้ามองบ้านหลังนั้นที่มีเด็กใจดีสองคนที่เคยช่วยเหลือเขาไว้

เนื่องจากบ้านหลังนั้นอยู่ห่างออกไปจากบ้านของบอยเพียง 500 เมตร การเดินทางจึงไม่ยากลำบากนัก เขาค่อยๆเลาะเดินริมถนน ไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย และแอบดูเด็กทั้งสองอยู่ห่างด้วยความดีใจ

สุมาลี และสุมาลา กำลังยืนเด็ดดอกมะลิในสวน และเอาไปไหว้พระที่หน้าบ้าน บอยรู้สึกชอบเด็กสองคนมาก และยังดีใจที่จะได้ไปเรียนหนังสือด้วย เขายืนเกาะรั้วที่สูงมาก และมีเถาวัลย์โดยรอบ และเดินกลับบ้านไปด้วยความดีใจ

“ดวงของเด็กสองคนนี้ผูกกันดั่งด้ายสีแดงที่เกี่ยวกันไว้” พระพรหมมองดูจากเบื้องบนและกล่าววาจาออกมาดังๆ