เผลอใจ...รักยัยเบบี้

             "คำถามนั่นฉันควรจะถามมากกว่านะ  แปลกใจชะมัดที่เห็นเธอเนี่ย"แววตาระยิบระยับจ้องมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างสำรวจอีกครั้ง
      "ก็ว่าผู้หญิงประหลาดที่ไหนขนสำมะโนครัวมายืนอยู่หน้าบ้าน ติดใจถึงขนาดตามมาเลยรึไง"
      "ประสาท ฉันจะตามนายมาเพื่ออะไร  นายนั่นแหละมาอยู่บ้านฉันได้ไง"
      "บ้านเธอ ? เธอสิประสาท  ฉันเข้านอกออกในบ้านนี้มาเป็นปี ไม่ยักกะเห็นเธอสักครั้ง 
      "มั่วแล้วนะน้อง"
       "นายสิมั่ว  ฉันเคยอยู่บ้านนี้มาเป็นสิบปี  ทำไมฉันจะจำไม่ได้ว่านี่คือ บ้านฉัน"เบบี้กอดอกแน่น
       "ถึงงั้นก็เหอะ  สิบปีของเธอมันเป็นอดีต  แต่หนึ่งปีของฉันมันปัจจุบัน อดีตสู้ปัจจุบันได้รึไง"ชายหนุ่มเถียงกลับ
       "ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็ขอยืนยันว่านี่คือบ้านฉัน ถอยไป!!!!! "
       "เฮ้ย"เบบี้ผลักโปรเต็มแรง  จนทำให้โปรเซล้มลง
       เธอทิ้งตัวลงบนโซฟา โดยมีชายหนุ่มเดินตามมาติดๆ
        "อะไร? มองทำไม?"
        "ที่เข้ามาในนี้......"
        "อยากจะนอนกับฉันรึไง..........หือ"
         "อะไร? ใครอยากจะนอนกับนาย"
         "ก็เห็นหลับตาพริ้ม  นึกว่าอยากนอน"
         "วิปริต! " เบบี้ด่าเต็มเสียง
         "คุยกับใครว่ะไอ้โปร  เอาสาวมาเที่ยวด้วยเหรอว่ะ" ชายหนุ่มร่างสูงขยี้เส้นผมตัวเองจนไม่เป็นทรง  สีหน้าบ่งบอกได้ว่ากำลังงัวเงีย
         "ไม่แนะนำให้รู้จักหน่อยเหรอว่ะไอ้โปร  คราวนี้ใครอีก.........เฮ้ย   เบบี้"
ชายหนุ่มสะดุ้งหลังจากเห็นใบหน้าน้องสาวตัวเอง
          "เบบี้ของฉัน" เขาส่งสายตาวาววับไปให้หญิงสาวที่โดนโอบอยู่ข้างๆ เอ่ยเสียงหวาน
          "ใช่ไหมจ๋ะ เบบี๋"
          "เฮ้ย....รู้จักกันเมื่อไรวะ"เขามองน้องสาวสลับกับเพื่อนของตนไปมาก่อนจะหยุดที่เบย์
          "ฉันรู้จักนายเมื่อไร ไอ้บ้า"
          "ทำไมลืมเร็วจัง  เมื่อกี้เราสองคนกำลังจะจูบ...."
         "เฮ้ยจูบกันด้วยเหรอว่ะ"
          "ไม่ได้จูบ"
          "เขินยังงี้ทุกที  น่ารักเชียว"
          "หยุดอำได้แล้วไอโปรยัยตัวแสบเนี่ยมันเพิ่งกลับจากญี่ปุ่นจะรู้จักแกได้ไง"
            "ก็รู้จักเมื่อกี้ไง"
            "อย่ามากวน"
            " แล้วมายังไง  จะอยู่กี่วัน"
            "ขึ้นรถมาสิ  ก็ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้รับโทรศัพท์แล้วยังมีหน้ามาบอกว่า  ฉันเคยรู้จักเธอหรือไง แถมยังตัดสายทิ้งไม่ยอมรับโทรศัพท์อีก"
            "ขอโทษว่ะ ตอนนั้นกำลังหลับสบายอยู่นี่หว่า"
             "ตกลงจะอยู่กี่วัน"
           "ไม่รู้สิว่ากี่วัน  ขี้เกียจคิด  รู้แต่ว่าจะอยู่ตลอดไป"
          "เออ....ฮะ  อะไร? ตลอดไป"
          "ช่ายยยย ตลอดไป"
           "แล้วแม่รู้เรื่องยัง"
          "รู้สิ......เถอะน่า ยังไงพี่ก็อยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ"
          "ใครบอกอยู่คนเดียว"
          "หาาาา  อย่าบอกนะว่านายอยู่บ้านนี้"
          "ก็เกือบถูก"
          "อย่าบอกน่ะว่าเบย์ต้องอยู่ร่วมชายคากับเขาหรอ"
          "คงงั้น"
          "อำกันเล่นรึป่าว"
          "เปล่า"
          "หา....เฮียอ้าาาาาาาาาาาาาา"