ไกลปืนเที่ยง
เจ้ากลอน
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ว่าแต่ .... เที่ยงนี้จะไปกินอะไรที่ไหนดีล่ะจ่า"
"อืมมม .... ผมว่าก็ร้านข้าวแกงป้าหวีเหมือนเดิมก็แล้วกัน หรือหมู่ว่าไง"
"มันก็ต้องอย่างนั้นแหละจ่า ..... ในโคกอีแร้งนี่ร้านแกอร่อยสุด แต่ตบท้ายด้วยร้านลุงเส็งซะหน่อยละกัน ฉันอยากเจอลูกสาวเขาน่ะ " หมู่ศักดิ์พูดอมยิ้ม
"นั่นแน่หมู่ .... อยากเจอมะปรางใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ได้ๆๆ ตกลงตามนี้ งั้นเนื่องในวันฉลองเจ้าหน้าที่คนใหม่มา เที่ยงนี้ผมเลี้ยงเอง ชวนลุงหมานกับสุครีพไปด้วย" จ่าวุฒิพูดอย่างอารมณ์ดี
"ครับผม ...." หมู่ศักดิ์ยืนขึ้นตบเท้า ตะเบ๊ะอย่างแข็งขันล้อเลียน
เวลาเที่ยง หลังจากที่ตำรวจทั้ง 4 นายทานอาหารเที่ยงกันแล้วจึงแวะเข้าไปที่ร้านลุงเส็งซึ่งเป็นร้านขายโอเลี้ยง กาแฟ ปาท่องโก๋ที่อร่อยที่สุดในย่านตลาดโคกอีแร้ง
"ลุง ...... โอเลี้ยงสองยกล้อ ชาเย็นหนึ่งกาแฟหนึ่ง" จ่าวุฒิสั่งเสียงดังฟังชัด ผู้เฒ่าพยักหน้าหงึกๆรับออเดอร์ แล้วลงมือทำทันที หลังจากเสร็จแล้วก็ยกมาเสริฟนายตำรวจทั้ง 4 หมู่ศักดิ์ชะเง้อเหมือนมองหาอะไรบางอย่างภายในร้าน จนจ่าวุฒิแอบสังเกตุเห็นจึงหันมาคุยกับลุงเส็ง
"ลุง ..... แล้วน้องมะปรางไปไหนเสียล่ะครับ ลุงถึงต้องมาเสริฟเองแบบนี้"
"อ๋อ ..... มะปรางมันไปที่สถานีขนส่งตั้งแต่เช้าน่ะ"
'' อ้าว .... ไปทำไมล่ะลุง ไปหางานทำที่กรุงเทพฯ เหรอ?''
"เปล่าๆ .... มันไปส่งผู้ชายคนนึงที่สถานีขนส่งน่ะ คนหลงทางล่ะมั้ง เป็นนักดนตรีอะไรด้วยนี่แหละฉันก็จำไม่ได้ มาค้างที่นี่คืนนึงแล้วก็ให้มะปรางมันไปส่งเมื่อเช้านี่เองเดี๋ยวเที่ยงๆมันก็กลับมาแล้วล่ะ" ลุงเส็งตอบพลางชงกาแฟให้ลูกค้าพลาง
"ปล่อยน้องมะปรางไว้กับชายแปลกหน้า ... ไว้ใจได้รึลุง" หมู่ศักดิ์ทำท่าเป็นห่วง
"ลุงก็ไม่รู้หรอก .... แต่มีเจ้าแกละกับเจ้าจุกไปด้วยคงไม่เป็นไรมั้ง ถ้าหมู่คิดถึงก็ตามไปดูให้ฉันหน่อยสิ" ลุงแกยิ้มด้วยรู้ทันว่าหมู่ศักดิ์ชัยแอบปลื้มลูกสาวแกอยู่
"บ๊ะ ..... นี่ถ้าฉันไม่ติดราชการต้อนรับเจ้าหน้าที่คนใหม่นะ ป่านนี้ฉันตามไปรับถึงขนส่งแล้ว รึจะขออนุญาติจ่าวุฒิดี" หมู่ศักดิ์หันมาถามความเห็นผู้ที่มียศสูงกว่า
"พอๆๆๆ .... หมู่ งานเป็นงานบ้าง ทุกวันนี้ก็แทบไม่ได้ทำหน้าที่ตำรวจที่ดีอยู่แล้ว เรื่องส่วนตัวหลังเวลางาน" จ่าวุฒิปรามลูกน้อง
"แต่ผมว่าหนูมะปรางอยู่กับหมู่น่ะจะอันตรายกว่านะ" ลุงสมานตำรวจชั้นผู้น้อยแซวแล้วหันไปหัวเราะกับสุครีพนายตำรวจชั้นเดียวกัน
"เดี๋ยวเถอะลุงหมาน พูดจาไม่เข้าข้างกันแบบนี้คราวหน้าผมไม่บอกให้จ่าพามาเลี้ยงแล้ว" หมู่ศักดิ์ขู่ทำเอาแกเอามือปิดปากเงียบกริ๊บ เหมือนเด็กอนุบาลโดนครูดุ ทั้งหมดคุยกันเรื่องสัพเพเหระกันครู่หนึ่ง ตำรวจทั้งสี่นายจึงลาลุงเส็งไปทำงานช่วงบ่าย ก็พอดีกับมะปรางขับซาเล้งคู่ใจพร้อมเจ้าแกละกับเจ้าจุกซ้อนมาถึงพอดี
"เหนื่อยจังพ่อ .... ชงชาเย็นกับโอวัลตินให้หนูกับไอ้พวกนี้หน่อยสิ" มะปรางและลูกสมุนทั้งสองนั่งลงบนโต๊ะด้วยความเหนื่อยหอบ
"ของฉันโอวัลตินยกล้อนะลุง" เจ้าจุกสั่ง
"ของฉันโอวัลตินไม่ยกล้อ .... ไม่หวานมาก .... ไม่ขมมาก .... เอาแบบพอดีๆ ไม่หวานจัด ... ไม่เค็มจัด .... ไม่เปรี้ยวจี๊ด .... ไม่ ...." "ผลั่ว" ก่อนที่มันจะพูดอะไรต่อไปตีนของมะปรางก็ยันมันลงตกเก้าอี้ด้วยความหมั่นไส้ในท่าทางดัดจริตดีดดิ้นของเจ้าแกละ
"เรื่องมากนัก .... ของฟรีแล้วยังเรื่องมากอีก เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย" มะปรางง้างจะตบ แต่เจ้าแกละยกมือไหว้รับทันควันแล้วนั่งก้มหน้ากระบิดกระเบี้ยวสงบเสงี่ยมพลางส่งตาหวานให้หญิงสาว ทำเอามะปรางอมยิ้มในความขี้เล่นของมัน
"พวกตำรวจมากินกาแฟกันเหรอพ่อ" หญิงสาวถามพลางเอาปากอวบอิ่มดูดชาเย็นขึ้นจากแก้ว
"ใช่ ..... เขาถามหาเอ็งด้วย ทำไมกลับช้านักล่ะแค่ไปส่งมันเอง" ลุงเส็งถามด้วยความเป็นห่วงลูกสาว
"พอตอนเช้าหนูไปส่งเขาเสร็จ ก็แวะไปบ้านพิมอรด้วยน่ะจ่ะตอนสายแม่เขาชวนทานข้าวเช้าที่โน่นเลยก็เลยอยู่บ้านพิมอรจนเที่ยง ก็บึ่งรถกลับมานี่แหละ
"เฮ้ออออ ... เอ็งน่ะโตเป็นสาวแล้วนะมะปราง ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันกับชีวิตสักที ถ้าไม่ทำงานทำการก็หาผัวได้แล้ว ชีวิตจะได้เป็นหลักเป็นฐานเหมือนพี่ๆเขา มาเที่ยวปีนต้นไม้ ลอยไปลอยมากับไอ้พวกนี้มันเสียเวลาเปล่าๆ"
"ฉันก็รับช่วงกิจการจากพ่อต่อไง ส่วนเรื่องแต่งงานฉันก็คิดเหมือนกัน แต่มันยังไม่มีคนที่ถูกใจน่ะสิพ่อ ทำไงได้" พูดพลางเอามือเท้าคางอย่างเซ็งๆ
"ก็ฉันไงพี่!!!!" เจ้าแกละพูดขึ้น
"เสือก" หญิงสาวผลักหน้าเจ้าแกละเซไป
"ฉันก็คิดเหมือนลุงนา ..... ตั้งแต่คบกับพี่มะปรางมานี่พี่ไม่เคยสนใจในตัวผู้ชายเลย ..... หรือว่า"
"ว่าอะไรไอ้จุก"
"พี่จะชอบผู้หญิง!!!"
"โครม!!!" มะปรางยันเจ้าจุกลงไปนั่งพับเพียบที่พื้นตามเจ้าแกละไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
