นายเพลบอยพิชิตใจยัยทอมจอมโหด

ตอนเช้าที่แสนหนาวเหน็ดาำหรับซิต- -
          ก๊อกๆ
  เห๊ยวันนี้วันอาทิตย์นี่ยังไม่วันจันทร์เลยอ่ะ0.0ใครจะกล้ามารบกวนฉันว่ะ-0-แต่ชั่งป่ะไรเหอะคนจะหลับจะนอน
ปล่อยให้มันเคาะไป
         ก๊อกๆ
   เอ้าโขกดังก๊อกเอ้าโขกดังแปะโขกๆให้มันตายยไปเลย^O^เรื่องอะไรจะตื่นว่ะวันนี้มันวันพักฉ๊านหุๆไม่มีใครเอา
กุญแจไขห้องฉันได้หร๊อกนอกจากแม่^O^
           ก๊อกๆ แกร๊ก
    เห๊ยไขได้ไงว่ะ0.0 ไม่มั้งเราคิดมากไปเองเฮ้อนอนหลับต่อดีก่าU_U
    "เฮ้ยัยขี้เซาตื่นเดี๋ยวนี้ตื่น- -"เสียงนายคีย์นี่หว่าไม่มั้งเขาจะมาได้ไงนอนต่อเถอะU_U
    "ซิตตื่นเถอะนะวันนี้เราจะได้ไปเที่ยวกัน^__^"เสีบงนายคาร์ลนิ- -เขาจะมาได้ไงจริงไหม
    "เห๊ยไอ้คาร์ลฉันว่าใช้วิธีนี้ดีกว่าฉบับโหดเหี่ยม100เปอร์ว่ะ^^"เสียงนายคีย์พูดนี้ไม่มั้งๆ- -
    พลั่ก!!โป๊ก!
    "โอ๊ย เจ็บ- -"ฉันพูดด้วยความหงุดหงิดมาที่พวกนี้มาปลุกฉันโดยไม่ดูเวลา- -
   "นึกว่าตาย/นึกว่าตาย"2คนนั้นพูดพร้อมกัน
    โป๊ก!!โป๊ก!!
    "อย่ามาพูดแบบนี้พรุ่มนี้ต้องไปโรงเรียนอีกถ้าปากเสียมากกว่านี้เจอดีแน่ๆ- -"ฉันพูดจบก็เดินไปห้องน้ำเกล้าผม
เหมือนเดิมทุกอย่างไม่มีขาดตอนเหอะๆน้ำหงน้ำหอมม่ต้องใช้หลอกมึนหัว- -
    "โอ้โหซิตครับไม่คิดเปลี่ยนทรงผมบ้างหลอTTOTT"นายคาร์ลพูดด้วยความช้ำใจ
    "เอาน่าซิตชั่งหัวยัยบ้านี่เหอะแต่เราต้องทำให้ยัยนี่สวย:)"นายคีย์พูดด้วยความเจ้าเล่ห์ 
    "นั้นซิฮะคงสวยน่าดู><"นายคาร์ลตอบรับด้วยใบหน้าเขินๆ- -
    "นี่พวกนายจะืทไอะไรอีก-0-"ฉันพูดเตรียมจะวิ่งหนีแต่หนีไม่ทัน
     "แหะๆ^__^/แหะๆ^O^"นาย2คนนั้นยิ้มแห้งๆก่อนจะดึงฉัยขึ้นรถไป
     "พวกนายจะพาฉันไปไหนหะ-0-"ฉันพูดด้วยความโมโหพร้อมที่จะต่อยเขาและฉันแน่นอนต้องต่อย
     หมับ!! พรึ่บ!!-0-
    "รู้ทันนะซิตว่าจะทำอะไร^O^"นายคาร์ลบอกแล้วมัดมือฉันเอาไว้แน่นๆแล้วจับมือฉันไว้
    "และฉันรู้ว่าเธอจะต้องแหกปปากอาละวาด^^"นายคีย์พูดแล้วอาผ้ามายัดใส่ปากฉันแล้วเอาหัวฉันมาพิงที่
ไหล่เขาแล้วลูบหัวฉันเบาๆเฮ้ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาบาย- -
    ณ ห้าง
    "อ่ะออกละ/อ่ะออกละ"นายคีย์และนายคาร์ลปล่อยทุกอย่างให้ฉันแล้วดึงฉันเข้าปในห้าง
    "เห๊ยนายจะพาฉันไปเลือกเสื้อผ้าผู้หญิงทำไม- -"ฉันพูดด้วยความโมโหเพราะฉันจะปดูเส้อผ้่าของผู้ชาย
    "ก็เธอเป็นหญิง/ก็เธอเป็นหญิง"นายคีย์กับนายคาร์ลพูดพร้อมกันแล้วดึงฉันไป
     ณ ร้านเสื้อผ้า
   "เอ้าเธอนั้นหรอไงสไตล์เํธอ- -จะปิดขาตัวเองทำมะเดืออะไรโชว์ๆหน่อย- -"นายคีย์พูด
    "นั้นซิผมอยากซิตใส่นะ*0*"นายคาร์ลพูดเสริมแล้วทำตัวลุกวาว- -
    "งั้นพวกนายก็มาเลือกฉันเลยดิ- -"ฉันพูดดิ้วยความโมโหปนหงุดหงิดเลือกมาตั้งนานเรื่องมากว้่ะ
    "เออดี/เออดี"นายคีย์กับนายคาร์ลก็เลือกให้
    "อ่ะชุดนี้เป็นไง"ฉันพูดเชิงถาม
    "ม่าย/ม่าย"นายนั้น2คนถามพรางทำหน้าเซ็ง
    โว๊ยเ็ซ็งเว๊ยเปลี่ยนมาเป็นร้อยรอบแล้วชุดสุดท้ายแล้วนะคงได้เสียที- -
     "เอ้าเป็นไงบ้าง- -"ฉันถามด้วยความโมโหอย่างมาก
     "สวย/สวย"นายคีย์กับนายคารฺ์ลตอบพร้อมกันฉันก็ส่องกระจกดูนะมันเป็นชุดสีฟ้าอ่อนลายลูกหมีสั้นแค่หัวเข่า-
-เจริญเถอะ
    "เสร็จแล้วกลับเหอะ-_-"ฉันบอกด้วยความเพลียๆ
   "ยังไม่ได้/ยังไม่ได้"นายนั้น2คนตอบพร้อมกัน
   "ไม่- -"ฉันพูดแล้วจะวิ่งแต่พวกนั้นก็จับตัวฉันได้อีกละ- -
   ณ ร้านเสริมสวย
    "นี่อ่ะนะเอ่อขอบาย- -"ฉันพูดแล้วแอ๊บเนียนเดินไป
   หมับ!!หมับ!!
     "เฮ้ปล่อยคนอื่นมองเล่า- -"ฉันพูดด้วยความโมโหที่คนอื่นมองคนจะคิดว่าฉันหลายใจแน่เลยTT^TT
     "งั้นก็ตามมาดิ/งั้นก็ตามมา"นายคือกับนายคาร์ลก็ยังพูดพร้อมกัน- -
     "เออ- -"ฉันรับปากแบบหวุดหวิด
     "ป้าตัดผมเป็นลอนใหญ่นะ^^"นายคีย์พูดแล้วก็นั่งลง
    "ไม่ - -"ฉันพูดส่วนกลับอย่างเร็ว
     "จะตัดไหมจ๊ะ??-0-"ป้าคนนั้นถามฉัน
     "ตัดครับตัดเลยป้า- -"นายคีย์พูด
    "อ่อจ๊ะๆ"ป้าตอบรับแล้วก็เร่มตัดผมให้ฉัน
     30นาที- -
     "เสร็จแล้วอึ่มสวย^__^"ป้าพูดแล้วมองฉันในกระจก
     "ว้าวดัดปุ๊ปสวยปั๊ป*0*"นายคาร์ลพูดอย่างตกตะลึง
      "ไหนว่ะไอ้...."นายคีย์กำลังพูดแต่ค้างไป
      "เห็นป่าวฉันมองละว่าสวย"นายคาร์บพูดเสริม
      "อือ"นายคีย์พูดแล้วจ่ายตังลุดขึ้นไปก่อน
       หมับ!!
       "เฮ้อนายคาร์ลปล่อยนะ- -"ฉันพูดอย่างหงุดหงิด
       "ไม่^_^"นายคาร์ลพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์นายคีย์หันมาทำน่าไม่พอใจกับที่เรา2คนจับมือกัน??ทำไม
       ณ ที่บ้านฉัน
       "ไปละ"ฉันพูดแล้วเดินจากไป
      หมับ!!
       "ไม่คิดขอบใจ/ไม่คิดขอบใจ"นายนั้น2คนพูดพร้อมกัน
       "เออขอบใจ- -"ฉันพูดแล้วเดินเข้าบ้านไป
      "หึ"นายคาร์ลหัวเราะสั้นๆยิ้มเหมือนจะร้องไห้
       "เหอะๆ"นายคีย์ก็เช่นกันยิ้มเหมือนมีเรื่องกลุ้มใจ
        ณ ที่บ้านขิงนายคีย์กับนายคาร์ล
        "ไงลูกทั้ง2"คุณพ่อของนายคีย์กับนายคาร์ลทั้งแต่....
        "...."
         "...."
        คำตอบคือเงียบกริบเพราะ2คนนั้นตั้งแต่กลับมามั่วแต่เหม่อลอย
          "เฮ้เป็นไรไป??"คุณพ่อถามอาการทั้ง2คน
         "ผมชอบซิตไปได้ไงนะ?/ผมชอบซิตไปได้ไงนะ"ทั้ง2คนตอบพร้อมกันแต่ไม่ได้พูดอะไรเงียบต่อไป
        "พวกแกเผลอใจ"พ่อเชิงถามเชิงตอบ
         "คงเผลอตอนที่เห็นรอยยิ้มน่ารักๆ"นายคาร์ลตอบ
         "คงเผลอที่เห็นเธอน่ารักสดใสไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไปที่น่ารังเกียจ"นายคีย์ตอบเหม่อลอย
          "พ่อว่าแล้วพวกแกต้องชอบหนูซิตหึๆ"พ่อพูดแล้วหัวเราะก่อนเดินจากไป
           "เฮ้อแน่ไม่น่าเผลอ"นายคาร์ลพูด
          "เฮ้อไม่น่าเลย..."นายคีย์เสริมก่อนทั้ง2จะไปนอน