นายเพลบอยพิชิตใจยัยทอมจอมโหด

              วันรุ่งขึ้นสางๆU_Uไม่ตื่นหร๊อกวันนี้วันอาทิตย์

         ก๊อกๆ

    "ซิตเอ๊ยซิตตื่นได้แล้วไปโรงเรียน"แม่ฉันปลุก- -นี่หรือคือแม่คน

    "วันนี้วันอาทิตย์น่าแม่- -จะนอน"ฉันพูดแล้วล้มตัวนอนต่อ

    "วันอาทิตย์บ้านพ่อแกซิวันจันทร์แล้ว"แม่ฉันด่าฉันอย่างแรง- -มั้ง

    "หา0.0วันจันทร์๊อ๊ากกกกกกกยังไม่ได้อาบน้ำเลย>O<"ฉันวิ่งผ่านน้ำทาแป้งวิ่งลง

     ปึกๆ!! โอ๊ย!!

    "TT^TTเจ็บเว๊ย"ฉันสบถก่อนจะไหว้แม่แล้วขับรถไปโรงเรียนอย่างเร่งด่วน

    ณ โรงเรียน 

     ผ๊าง!!

    "เห๊ยหวัดดีเว๊ยไอ้ซิต-_-"ทั้งห้องทักทายฉันเหมือนเช่นเคย

   "เออๆหวัดดีว่ะ"ฉันตอบแล้วมอง2คนนั้นที่เงียบกริบเหม่อลอยแต่ไม่รู้พวกเขาละเมออะไรก๊านวันเรียนควรร่าเริง

หน่อยปกติพวกเขาก็ร่าเริงนิ

   พลั่วๆ!!โป๊ก!!ใหมะเหงกบังอาจเมิน- -

   "..../...."ทั้งคู่เงียบไม่บ่นเช่นเคย

  "พวกนายเป็นอะไรกันไปหือ??"ฉันถาม

  "ป่าวคับ^^"นายคาร์ลตอบด้วยเสียงร่าเริงแต่แววตามันเศร้า

  "ก็แค่แำพ้หัวใจตัวเอง...หึ"นายคีย์พูดแล้วยิ้มอย่างเศร้าพอถึงเวลาเรียนพวกเราไม่ได้ตบตีกันเหมือนเคยต่างค

ต่างเมินเฉยไม่ใช่แบบนั้นอีกแล้วทำไมกันฉันทำอะไรให้พวกเขา

   3 ชั่วโมงพักกลางวัน

   หมับ!!

   "นายคาร์ลหรือนายคีย์??"ฉันถามโดยไม่มองหน้าฉันนึกแล้วพวกเขาต้องสนฉัน...แต่พอหันมา

   "พี่โชนเองครับวันนี้พี่มารับน้องซิตตอนเย็นนะรอหน่อยย^^"พี่โชนพูดแล้วเดินจากไป

    ปึก!!ฉันล้มลงด้วยความเหนื่อยล้าปล่อยน้ำตาออกมานี่ฉันต้องเหงาเหมือนเดิมใช่ไหมฮือๆ

     "เฮ้ยัยบ้าเป็นอะำไร??"นายคีย์วิ่งมาดูฉันที่ล้มหัวแตกร้องไห้อยู่หลังห้อง

     "ซิตเป็นอะไร??"นายคาร์ลก็วิ่งมาดูเหมืิอนกัน

     "พวกนายเป็นอะไรกันเป็นอะำไรหะ!!...ฮือๆ"ฉันถามพวกเขาร้องไห้ไปเลือดยิ่งไหล

      "แค่กำลังชอบเธอ/แค่กำลังชอบเธอ"นาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน

     "ชอบฉันแล้วทำไมต้องหนีฉันฉันเหงาน่ะฉันเหงาT^T"ฉันพูดไปร้องไห้ไป

     หมับ!!นายคีย์กับนายคาร์ลดึงเข้ามากอดแน่นมากๆเพื่อปลอบใจเป็นการขอโทษ

      "ฉันจะไม่ถึงเธอแล้วแต่ขอแค่ัวันนี้ขอเหอะ"นายคีย์พูดเป็นการขอร้อง

      "ซิตวันนี้ฉันเหนื่อยขอโทษวันนี้ฉันไมไ่หวจริงๆ"นายคาร์ลพูดเหมือนนายคีย์เดะเฮ้อ

      "แล้วฉันจะรอนะ...."ฉันพูดตอนแรกฉันจะชวนพวกเขาไปกินข้าวแต่พวกเขาขอแล้วนิฉันไม่ดุกับเขาแล้วละ

ฉันคือว่าเขาคือคนที่เติมเต็มฉันจนทำให้ฉันมีวันนี้ได้ไง

      ณ บ้านของฉัน

      "ซิตทำไมนอนแต่วัน"แม่ฉันเปิดประตูเข้ามาถาม

      "แม่ออกไปได้ไหมซิตไม่อยากคุยด้วย"ฉันตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา

     "จ๊ะ^^"แม่ฉันเปิดประตูฉันคิดว่าเำพลงนี้ฉันควรจะร้องมันได้แล้ว

     เพลงที่ฉันชื่อว่าเธอคือความสุขของฉันนะ

     มีวันหนึ่งที่เธอได้เข้ามาเติมเต็มชีวิต^_^

     ทำให้ฉันนั้นมีความสุขโโยไม่รู้ตัว...รู้ตัว

     แต่ฉันก็เผลอรักเหมือนกันแต่กลัวเธอจะปฏิ้สธฉันเลยไม่กล้า....

     ได้โปรดอย่าทิ้งฉันเลยฉันมีความสุขขอแค่อีกครั้งๆ

     อย่าตัดความสัมพันธ์เลยฉัีนขอแค่นี้

      ฉันรักเ้ธอๆได้ยินไหมที่ปฏิเสธเธอไปเพราะกลัวเธอหลอก

     กลัวเธอหลอกแล้วสะใจที่ฉันรักได้สำเร็จ

      สะใจพอหรือยังที่ฉันรักเธอ...

      ฉันส่งคลิปที่ฉันร้องเพลงไปให้นายคีย์กับนายคาร์ลเพื่อพวกเขาจะดีใจ

       "โธ่ยัยบ้าทำไม่บอกฉัน..."นายคีย์พูดแล้ววิ่งไปขับรถมา

       "โธ่ยัยบ๊องแล้วไม่บอกฉันเล่า"นายคาร์ลพูดแล้ววิ่งไปขับรถ

        แอ๊ด!!

        "เฮ้ยัยบ้า/เฮ้ยัยบ้า"นายคีย์กับนายคาร์ลทักฉัน

        "...."เงียบฉันไม่มีแรง

        "เอาซิตนอนแต่วันเลยน๊า"นายคาร์ลพูดแล้ววิ่งมาหาฉัน

        "โธ่แม่เด็กเีรียน...เห๊ย"นายคีย์พูดแล้วลูบหน้าผากที่ร้อนจี๊ของฉัน

       "เป็นอะไรแกว่ะไอ้คีย์"นายคาร์ลถาม

         "ตัวยัยนั้นร้อนจี๊เลยเด๊วต้องเช็ดตัวให้"นายคีย์พูดแล้ววิ่งไป

        "เฮ้อนอนซมเพราะต้องทำให้พวกฉันยิ้มได้น่ะหรออีกไม่กี่วันพวกเราก็ต้องจบม.6แยกทางกันแล้ว

นะ..."นายคาร์ลพูดอย่าหมดหวังแล้วเหมือนเขาจะยอมแพ้แล้ว

         "มาแล้วๆเอ้าเช็ดตัว"นายคีย์สั่ง

         "ตัวยังร้อนอยู่เลยว่ะไอ้คีย์"นายคาร์ลพูด

         "อ..โอ๊ยปวดหัว"ฉันพูดแบบมึนๆแล้วจะลุกขึ้น

         "ฟื้นแล้วหลอ^^"นายคาร์ลพูด

         "ปวดห้องแถบแย่"นายคีย์เสริม

        "พวกนายมาตั้งแต่เมื่อไหร่(. .)"ฉันถามเพราะกังวล

         "นานแล้วไม่บอกละว่าไม่สบายไหนเอายามาดิ๊"นายคีย์พูด

        หมับ!!ฉันจับร่างสูงที่2กอด

          "พวกนายอย่าลืมฉันนะเพราะอีกไม่กี่วันเราก็๋้จ้องจบการเรียน"ฉันพูดไปร้องไห้ไป

          "อืมฉันรู้แต่ฉันขอให้สิ่งหนึ่งกับเธอ"นายคีย์พูดแล้วเอแหวนเพชรมาให้สวมนิ้วนางฉันมันเป็นรูปหยดน้ำที่

สวยส่ิองประกายเหมือนมันจะมีความหวังอยู่นิดๆ

          "และฉันก็มีความเธอนะซิต^_^"นายคาร์ลพูดแล้วเอาสร้อยมาให้สวมให้ฉันมีเป็นรูปหัวใจมันเป็นเพชร

เหมือนกันนะเพื่อแสดงว่าพวกเขามีใจให้ฉันจริงๆน่ะ

           "ฉันก็มีใ้ห้เอาคาร์ลมาเอาก่อน"ฉันหยิบเข็มกัดรูปหัวใจเต็มที่เสื้อเขามันเป็นเพชรนะแพงมากๆ

           "ขอบใจนะ^^"นายคาร์ลพูด

         "เอ้านายคีย์มา"ฉันเรียเขาเป็๋นเปนรูปนางฟ้าเพื่อจะให้เขามีความสุขมันคือของโบราณฉันให้พวกเขาแทน

น้ำใจที่พวกเขามีให้ฉันเสมอมา

         "ขอบใจ"นายคีย์พูด

          "พวกนายต้องใส่ตลอดเข้าใจไหม^_^"ฉันยิ้มให้

          "อื้อ/อื้อ"นาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน

          "ฉันขอให้พวกนายมีความสุขมากๆนะอย่าได้ลืมเพื่อนอย่างฉันดูแลสุขภาพของตัวเองด้วย"ฉันอวยพรให้

          "อืม/อืม"oาย2คนนั้นตอบพร้อมกัน

            "ไปได้แ้ล้ว"ฉันไล่พวกเขาไป