Zombieเกินร้อยกับVampireล้นแก้ว!~

ตึง!!~
"ฮะๆ ยัยพลังช้างเอ๊ย"(เขียนไป150wordกดผิดเลยต้องเขียนใหม่ตั้งแต่ตรงนี้ บัดซบจริงๆวะ- -)อเลนรับกรีบซากุระของมิสึกิที่พุ่งใส่หน้า ถ้าโดนเข้าไปสมองหลุดแน่นอนอย่างท่องแท้ การต่อสู้ในโรงเรียนมหาหิน
วูบ!!~
อเลนมุดตัวลงแล้ววิ่งขึ้นต้นซากุระหมุนตัวเตะ มิสึกิ ที่นั่งอยู่ตรงกิ่งไม้ เล็ก!
กร๊อบ!!~
"ชิ!!หลบได้เหรอ!~"
"มีฝีมือดีนะแต่ซากุระของฉันหนะ มันตามไปได้ทุกที่นะ"มิสึกิยิ้ม...
"ไอ้นั่นหนะรู้อยู่แล้วเพราะฉะนั่น- -+"อเลนยิ้มอย่างมีเลศนัย
"น...นายมีแผนเหรอ!~"มิสึกิตกตะลึงกับสิ่งที่ไม่คาดคิดมีแผนที่เธอตามไม่ทันอีกเหรอ!!!~
"ทุกๆคน!!องค์หญิงมิสึกิกำลังดูซากุระละ!!!~"อเลนตะโกนลั่น!~
"แล้วนายจะไปบอกพวกเขาทำไมยังไงนายก็...."มิสึกิยังไม่พูดไม่จบอเลนก็ชี้นิ้วไปที่ทางออกตึก. . .
"ว้าก!!~องค์หญิง!!!~เรามาหาท่านแล้วจะรับอะไรดีครับ/คะ"เสียงนักเรียนนับร้อยวิ่งออกมาจากตึก
ครึ่กกกๆๆๆ!!~
"หนีละ!!~"อเลนวิ่งแฝงตัวเข้าไปในฝูงคน.....
---------------------------------------------
"นี้ยูจังมิสึกิไปไหนเหรอไม่เห็นเลยอะรุ่นพี่มิสึกิไปไหนเหรอ..."เสียงของหญิงคนหนึ่งดังขึ้น
แกร๊กๆๆๆ
ยูหยิบปากกาเขียนลงไปในสมุดบันทึกเล่มเล็กมันเขียนว่า. . .
ไม่รู้สิ สงสัยจะหนีผู้ชายอยู่มั้ง
"งั้นเหรอฮะๆยูจังเนี่ยไม่ค่อยพูดเลยนะ..."
แกร๊กๆๆๆ
อืม มีคนย้ายมาบ้านเราด้วยนะ เขาชื่อ อเลน ซิลเลอร์ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอิตาลี...
"จ...จริงอะ!!~แล้วๆๆๆเขาจะมาอยู่กับเราตอนไหนเหรอ!~"หญิงสาวคนนั่นดีใจกระดี๊กระด๊า
แกร๊กๆๆๆๆ
ที่นี้อาทิตย์นี้แวมไพร์อย่างพวกเธอก็ไม่อดอาหารแล้วสินะ....
"ฮะๆก็ช่วยไม่ได้ชีวิต1ชีวิตมาซึ่งชีวิตอมตะของอีก1ชีวิต มันเป็น เรื่องปกติของแวมไพร์อย่างพวกเรา ยู เป็นมนุษย์ การอดเลือดเหมือนกับการอดอาหารนั่นแหละ"หญิงสาวคนนั่นยิ้มแล้วเดินออกจากห้องปี1ไป....
แกร๊กๆๆๆๆ
จุนโกะ เธอหนะ ไม่เหมือนพี่สาวเธอเลย....
-----------------------------------------
4โมงเย็น....
กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ
"เย้ไปกันเถอะ!!~"นักเรียนในห้อง A/SSวิ่งพรวดพราดกันออกไปนอกห้องอย่างว่องไวไม่ถึง5วินาทีก็....
เหลือแค่2คน
ยู.....
อเลน....
ครืด!!~
เสียงจากประตูเลื่อนดังขึ้นมา!?
"อเลนเดี๋ยวเจอกันนะบ๊ายบายพรุ้งนี้หนะมาโรงเรียนไวๆละ"เคนยื่นหัวออกมาจากข้างนอก
"อืม^-^"อเลนยิ้มให้กลับไปแทนคำขอบคุณ
ปึ้ง!~
เสียงปิดประตูเลื่อนดังขึ้น....
"พรุ้งนี้วันหยุดงั้นวันนี้ขอไปนอนบ้านเธอเลยนะยู?"อเลนหันไปหายูที่นั่งข้างๆยูก็ทำเช่นเคย หยิบปากกาพร้อมสมุดบันทึกขึ้นมาเขียนว่า
แกร๊กๆๆๆๆ
อืม...ระวังตัวละ...ไม่มีขอที่จะเอาไปที่บ้านฉันเหรอ....
"มีแต่ตัวแค่นั่นแหละ เงินก็อยู่ที่ธนาคารฉันนอนข้างถนนหนะ ฮะๆ ฟังดูตลกแต่จริงนา"อเลนเกาหัวแกร๊กๆ
แกร๊กๆๆๆๆ
แปลกคนจริง...
"นั่นสินะฮะๆ"อเลนหัวเราะ
"ไปกันเถอะยู!~"อเลนเดินเข้าไปใกล้ยูแล้วจับมือทำให้ยูตกใจ!~ทำไมเขาคนนี้ไม่จ๋อยเมื่อเข้ามาหาฉันละ!~ความรู้สึกตอนนั้นของอยู่ กลัว....มากๆที่มีคนมาแตะต้องกายของตนทำให้ยูเอามือเหวี่ยงไปที่ใบหน้าของ อเลน..
ฟ้าว!!!~
ขณะที่เธอเหวี่ยงมือไปเธอก็ได้แค่สัมผัสอากาศ...อเลนละ!!~
ฟุ่บ...
"ฉันมันไร้ค่า...ฉันไม่ควรเกิดมาบนโลกใบนี้จริงๆ..."อเลนมันไปอยูที่ขอบห้องและมีออร่าความมืดออกมาอย่างชัดเจน...น่าสงสาร...
แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆ
Idiot....
------------------------------------------
"ฉันมันไร้ค่า....ฉันมันไร้ค่า....ฉันมันไร้ค่า...."อเลนถูกยูลากตัวไปที่บ้านเพราะตัวเองนั่งกอดเข่านานแล้วก็ไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนท่ายูเลย ลากกลับบ้าน เองซะเลย...
------------------------------------------
ณ บ้านของยู....
!!
"พี่คะเหยื่อมาแล้ว..."
"อืมเลือดมันจะอร่อยไหมนะ..."
"มัวอาร์อยากเห็นจังเลยเสียดายจังกินเลือดกับเขาไม่ได้TT-TT"
เสียงในความมืดของห้องนอนห้องหนึ่งดังขึ้นเป็นเสียงหญิงสาว3คน ปรากฏนัตย์ตาสีเขียวดังใบไม้ร่วงโรยใหม่ๆ ออกมาในห้องนอน ที่มืดมิด....
-----------------------------------------
ป๋อย....
วิญญาณของอเลนที่อยู่ในห้องครัวเริ่มหลุดลอยออกไปแล้ว....
"ฉันสมควรตาย...ฉันสมควรตาย...ฉันสมควรตาย..."
แกร๊กๆๆๆๆ
ถึงห้องนอนแล้ว อเลน. . .
!!
"โอ้ว!!~ห้องนอนสวรรค์แท้!!~"อยู่ดีๆอเลนก็ลุกพรวดพรากจากอาการ ซึมเศร้าระยะสุดท้าย!~ไม่จริงเคยมีใครรอด!!~
แกร๊กๆๆๆๆ
ผู้ชายเป็นแบบนี้เองเหรอคะ?
แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอโทษอเลน ขอให้ตายอย่างไม่ทรมานนะคะ....
-----------------------------------
ฟ้าว!!~
อเลนกระโจนเข้าใส่เตียงแล้วก็ห่มผ้านอนอย่างสบายใจ...ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าห้องนอนที่มีแต่ความมืดมิด อย่างนี้มีสิ่งที่ในเทพนิยายชอบออกมาบ่อยๆ...
"เหยื่อ..."เสียงของสาววัยใสคนหนึ่งคลานเข้ามาที่หว่างขาของอเลน
"น่ากลัวจังคะ...."อีกคนก็ถือเลื่อยเตรียมหั่นคน....
"อริ...."มีสาวหน้าอกโตซึ่งดูเหมือนเป็นพี่คลานเข้ามาที่คอ....
"เอ๋...อริ....มีอะไรเหรอคะ...."เสียงของหญิงที่อยู่หว่างขาของอเลนดังขึ้น
"ฆ่ามันเลย...จุนโกะ..."
"ทราบแล้วคะท่านพี่..."เอ๋หญิงที่อยุ่ระหว่างขาของอเลนชื่อจุนโกะ....
งั่ม!~
งั่ม!~
เขี้ยวที่ฟังตรงลำตัวนั่นได้ดูดเลือดเข้าไปอย่างเมาส์มันส์!~
อึ้กๆ
และอีกที่หนึ่งก็ฟังเขี้ยวที่คอของอเลนอย่างเมาส์มันส์เช่นกัน
อึ้กๆ
"อยากชำแหละ...อยากชำแหละ...อยากชำแหละ..."สาวน้อยที่ถือเลื่อยคนนั่นทำหน้าตาหน้ากลัวสุดๆเลย...
!!
"ฮ้าว!~เอาละเต็มอิ่มแล้วทำไมมันเหมือนมีอะไรกำลังออกไปจากร่างกายนา...ไงยัยพลังช้าง...ไงเธอคงเป็นน้องสาวของยัยนี้สินะหวัดดี...อ้าว...แล้วเธอลดเลื่อยลงซะไม่งั้นมันอาจจะบาดคนเอา..."อเลนลุกขึ้นจากที่นอนทำให้เขี้ยวที่ฝังร่างเขาออกไป
"ข...เขายังไม่ตายอีกเหรอ"หญิงสาวที่ถือเลื่อยพูดเสียงสั่นๆไม่แปลกหรอกเพราะว่าจะมีไอ้หน้าไหนที่โดนดูดเลือดไปกว่าครึ่งตัวแล้วมันไม่ตายเนี่ยแปลกสุดๆ
"แปลกจัง"จุนโกะเกาหัวแกร๊กๆ
"ก...แกเป็นตัวอะไร อเลน ซิลเลอร์!!~"มิสึกิหญิงสาวที่ดูดเลือดบริเวณลำคอของอเลนตกใจมาก!!~
"มัวอาร์ไม่เข้าใจเลยยังไงซะ ชำแหละเองเดี๋ยวก็รู้!!~"มัวอาร์ยกเลื่อยขึ้นผ่าตัวของอเลนครึ่งซีกทำให้ไส้ปลิ้นออกมา...
"อ้าก!!~"อเลนร้องอย่างโหยหวน
"เดี๋ยวสิแล้วเลือดที่เหลือละ!~"จุนโกะถาม
"เรากินมาพอแล้ว!!~"มัวอาร์ที่กำลังผ่าร่างของอเลนสะใจตะคอกใส่จุนโกะ
"ฆ่ามันเถอะ..."มิสึกิพูดหน้าตาย....
------------------------------
แกร๊กๆๆๆๆ
ขอโทษ...ขอโทษจริงๆอเลนคุง
ยูที่นั่งในห้องกินข้าวกำลังจ๋อยอยู่....
---------------------------------
ฉัวะ......
เสียงตัวของอเลนขาดออก.......
"ฮ่าๆมันตายแล้ว!~"มัวอาร์หัวเราะอย่างสะใจแล้วก็กลับไปหน้าตาแบ๊วเหมือนเดิม
"มัวอาร์เนี่ยตลกจังมี2บุคลิกแหนะฮ่าๆๆๆ"จุนโกะหัวเราะท้องแข็ง
"อืม...."มิสึกิพยักหน้า(หน้าตาย)เช่นเคย
"ฮ่าๆโทษทีใครจ้างพวกเธอมาฆ่าฉันไม่รุ้หรอกนะแต่สายไปแล้วละ ฉันหนะตายไปตั้งแต่3ปีที่แล้ว แล้วละ ฮะๆ"
อเลนส่วนหัวเกาหัวแกร๊กๆแล้วเอามือยันตัวเองขึ้นที่นอนอีกครั้ง
"ต้องเย็บอีกแล้วสินะเนี่ย เจ็บอีกแล้วสิฮะๆเสียหายอีกแล้วร่างกายเรา..."อเลนส่วนบนขึ้นเตียงแล้วหยิบครึ่งร่างตัวเองมาแล้วล่วงกระเป๋า?หยิบด้ายกับที่เย็บแผลมา(ครบมือในกระเป๋ากางเกง...)
"...."
"...."
"ตกใจคะ...."มิสึกิเอามือปิดปาก(หน้าตาย)
....
กรี๊ด!!!~
ปึ้ง!!~
ตึกๆๆๆๆๆๆ
"ยูเธอเอาตัวอะไรเข้าบ้านเราเนี่ย!!~"จุนโกะเปิดประตูห้องกินข้าว!!~
แกร๊กๆๆๆๆ
ทำไมเหรอ....
"เขาตายไปแล้ว...."มิสึกิพูดหน้าตายเช่นเคย
"ตกใจๆ น่ากลัวฮะฮ่า"มัวอาร์กระโดดยองๆไปมา
แกร๊กๆๆๆๆ
ยังไงเหรอ
"เอาเลื่อยผ่าครึ่งไม่ยอมตายแถมยังเย็บตัวเองได้อีก!!!~"จุนโกะร้องลั่น
"แปลกจริงๆคะ..."มิสึกิเอียงคอ(หน้าตาย)
"แปลกจังๆ"มัวอาร์ก็เช่นเคย
แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆ
เขาอยู่ข้างหลัง...
กรี๊ด!!~
"กรี๊ด"มิสึกิก็ร้องหน้าตายเช่นเคย....
"นี้ผมไม่ใช่อาหารเย็นของพวกคุณนะแต่ทำไมคุณกินเลือดละ..."อเลนเกาหัวแกร๊กๆ(เช่นเคยอะ)
"ช...ชิ!!~เราเป็นแวมไพร์ยะ!!~มีปัญหาอะไรไหม!!~"จุนโกะชี้ไปที่อเลนแล้วพูด....
"แวมไพร์ๆ!~มัวอาร์เป็นคนธรรมดาไม่ใช่แวมไพร์..."มัวอาร์ดิ้นในอกของมิสึกิ
"พวกเราเป็นแวมไพร์สายนินจาตระกูลฮันโซบรรพบุรุษเรา ฮาโตริ ฮันโซ ของเราทำงานรับใช้อิเอยาสุด้วยละ..."
"งั้นเหรอแปลกจริงๆนา..."อเลนลูบคางตัวเอง
"ม....ไม่ตกใจเลยเหรอ..."จุนโกะถามอย่างหวั่นๆ
"ตัวเองเป็นแวมไพร์แท้ๆยังมากลัวซอมบี้อย่างผมอีก แล้วผมจะตกใจไปทำไม ก็ผมเป็นซอมบี้นี้- -"อเลนท้าวเอวอย่าง งงๆ
"เอ๋!!!!~"เอ๋ทั้งบ้านยกเว้น2คน
แกร๊กๆๆๆๆ
แสดงว่าคุณไม่มีวันตาย....
"ตกใจจังคะ..."มิสึกิหน้าตาย....
1 ชม.ต่อมา
21.00 น.
ฉ่าๆ!~
เสียงกระทะดังในห้องครัว
.
.
.
"อาหารได้แล้วจ้า!!~ สปาเก็ตตี้ราดซอล และ แซลมอนอบซอล แล้วก็แกงกระหรี่และข้าวสวย!~เท็มปุระก็มีนะ!"อเลนวางจานอาหารพร้อมหม้อข้าวอันเบ่อเริ่ม(ไปเอามาจากไหน)
"ว้าว!!!~เราไม่เคยทานอะไรดีๆขนาดนี้มาก่อนเลย!"จุนโกะ/มัวอาร์ ตาใสปิ๋งเมื่อเห็นอาหารจานโตอยู่ตรงหน้าแต่สายไปแล้ว ยูเริ่ม หยิบถ้วยมายื่นให้ อเลนตักข้าวให้ เจ้าตัวก็ ทำตามหน้าที่ตักข้าวแล้วยื่นให้ยู ทำให้ยูหยิบอาหารมาโสย...
งั่ม....
"หวายูขี้โกง!!~"มัวอาร์จะลุกไปกัดยู...
แกร๊กๆๆๆๆๆ
อร่อย....
"ฮะๆขอบใจนะที่ชม"อเลนก็โสยเช่นกัน
"รอไม่ได้แล้วไม่งั้นหมดแน่!!~"
ง่ำๆๆๆๆ
แกร๊กๆๆๆๆๆ
งั่มๆๆๆๆๆ
"พี่คะไม่กินเหรอ..."จุนโกะถามมิสึกิ
"นาย..."
"อะไรเหรอ?"
"นาย...นายตายได้ยังไง..."มิสึกิถามประเด็นสำคัญเข้าให้แล้ว แล้ว อเลนจะตอบว่ายังไง...ความตายของอเลน
ติดตามตอนต่อไป
"ฉันหนะนะ...."
"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"
"เอาน่า"
"บัดซบ"
"นายไม่ใช่มนุษย์แล้วนะ"
"นายมันศพเดินได้"
"หมายความว่ายังไง!!~"