Zombieเกินร้อยกับVampireล้นแก้ว!~

ตึง!!~

"ฮะๆ ยัยพลังช้างเอ๊ย"(เขียนไป150wordกดผิดเลยต้องเขียนใหม่ตั้งแต่ตรงนี้ บัดซบจริงๆวะ- -)อเลนรับกรีบซากุระของมิสึกิที่พุ่งใส่หน้า ถ้าโดนเข้าไปสมองหลุดแน่นอนอย่างท่องแท้ การต่อสู้ในโรงเรียนมหาหิน

วูบ!!~

อเลนมุดตัวลงแล้ววิ่งขึ้นต้นซากุระหมุนตัวเตะ มิสึกิ ที่นั่งอยู่ตรงกิ่งไม้ เล็ก!

กร๊อบ!!~

"ชิ!!หลบได้เหรอ!~"

"มีฝีมือดีนะแต่ซากุระของฉันหนะ มันตามไปได้ทุกที่นะ"มิสึกิยิ้ม...

"ไอ้นั่นหนะรู้อยู่แล้วเพราะฉะนั่น- -+"อเลนยิ้มอย่างมีเลศนัย

"น...นายมีแผนเหรอ!~"มิสึกิตกตะลึงกับสิ่งที่ไม่คาดคิดมีแผนที่เธอตามไม่ทันอีกเหรอ!!!~

"ทุกๆคน!!องค์หญิงมิสึกิกำลังดูซากุระละ!!!~"อเลนตะโกนลั่น!~

"แล้วนายจะไปบอกพวกเขาทำไมยังไงนายก็...."มิสึกิยังไม่พูดไม่จบอเลนก็ชี้นิ้วไปที่ทางออกตึก. . .

"ว้าก!!~องค์หญิง!!!~เรามาหาท่านแล้วจะรับอะไรดีครับ/คะ"เสียงนักเรียนนับร้อยวิ่งออกมาจากตึก

ครึ่กกกๆๆๆ!!~

"หนีละ!!~"อเลนวิ่งแฝงตัวเข้าไปในฝูงคน.....

---------------------------------------------

"นี้ยูจังมิสึกิไปไหนเหรอไม่เห็นเลยอะรุ่นพี่มิสึกิไปไหนเหรอ..."เสียงของหญิงคนหนึ่งดังขึ้น

แกร๊กๆๆๆ

ยูหยิบปากกาเขียนลงไปในสมุดบันทึกเล่มเล็กมันเขียนว่า. . .

ไม่รู้สิ สงสัยจะหนีผู้ชายอยู่มั้ง

"งั้นเหรอฮะๆยูจังเนี่ยไม่ค่อยพูดเลยนะ..."

แกร๊กๆๆๆ

อืม มีคนย้ายมาบ้านเราด้วยนะ เขาชื่อ อเลน ซิลเลอร์ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอิตาลี...

"จ...จริงอะ!!~แล้วๆๆๆเขาจะมาอยู่กับเราตอนไหนเหรอ!~"หญิงสาวคนนั่นดีใจกระดี๊กระด๊า

แกร๊กๆๆๆๆ

ที่นี้อาทิตย์นี้แวมไพร์อย่างพวกเธอก็ไม่อดอาหารแล้วสินะ....

"ฮะๆก็ช่วยไม่ได้ชีวิต1ชีวิตมาซึ่งชีวิตอมตะของอีก1ชีวิต มันเป็น เรื่องปกติของแวมไพร์อย่างพวกเรา ยู เป็นมนุษย์ การอดเลือดเหมือนกับการอดอาหารนั่นแหละ"หญิงสาวคนนั่นยิ้มแล้วเดินออกจากห้องปี1ไป....

แกร๊กๆๆๆๆ

จุนโกะ เธอหนะ ไม่เหมือนพี่สาวเธอเลย....

-----------------------------------------

4โมงเย็น....

กริ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆ

"เย้ไปกันเถอะ!!~"นักเรียนในห้อง A/SSวิ่งพรวดพราดกันออกไปนอกห้องอย่างว่องไวไม่ถึง5วินาทีก็....

เหลือแค่2คน

ยู.....

อเลน....

ครืด!!~

เสียงจากประตูเลื่อนดังขึ้นมา!?

"อเลนเดี๋ยวเจอกันนะบ๊ายบายพรุ้งนี้หนะมาโรงเรียนไวๆละ"เคนยื่นหัวออกมาจากข้างนอก

"อืม^-^"อเลนยิ้มให้กลับไปแทนคำขอบคุณ

ปึ้ง!~

เสียงปิดประตูเลื่อนดังขึ้น....

"พรุ้งนี้วันหยุดงั้นวันนี้ขอไปนอนบ้านเธอเลยนะยู?"อเลนหันไปหายูที่นั่งข้างๆ
ยูก็ทำเช่นเคย หยิบปากกาพร้อมสมุดบันทึกขึ้นมาเขียนว่า

แกร๊กๆๆๆๆ

อืม...ระวังตัวละ...ไม่มีขอที่จะเอาไปที่บ้านฉันเหรอ....

"มีแต่ตัวแค่นั่นแหละ เงินก็อยู่ที่ธนาคารฉันนอนข้างถนนหนะ ฮะๆ ฟังดูตลกแต่จริงนา"อเลนเกาหัวแกร๊กๆ

แกร๊กๆๆๆๆ

แปลกคนจริง...

"นั่นสินะฮะๆ"อเลนหัวเราะ

"ไปกันเถอะยู!~"อเลนเดินเข้าไปใกล้ยูแล้วจับมือทำให้ยูตกใจ!~ทำไมเขาคนนี้ไม่จ๋อยเมื่อเข้ามาหาฉันละ!~ความรู้สึกตอนนั้นของอยู่ กลัว....มากๆที่มีคนมาแตะต้องกายของตนทำให้ยูเอามือเหวี่ยงไปที่ใบหน้าของ อเลน..

ฟ้าว!!!~

ขณะที่เธอเหวี่ยงมือไปเธอก็ได้แค่สัมผัสอากาศ...อเลนละ!!~

ฟุ่บ...

"ฉันมันไร้ค่า...ฉันไม่ควรเกิดมาบนโลกใบนี้จริงๆ..."อเลนมันไปอยูที่ขอบห้องและมีออร่าความมืดออกมาอย่างชัดเจน...น่าสงสาร...

แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆ

Idiot....

------------------------------------------

"ฉันมันไร้ค่า....ฉันมันไร้ค่า....ฉันมันไร้ค่า...."อเลนถูกยูลากตัวไปที่บ้านเพราะตัวเองนั่งกอดเข่านานแล้วก็ไม่มีทีท่าจะเปลี่ยนท่ายูเลย ลากกลับบ้าน เองซะเลย...

------------------------------------------

ณ บ้านของยู....

!!

"พี่คะเหยื่อมาแล้ว..."

"อืมเลือดมันจะอร่อยไหมนะ..."

"มัวอาร์อยากเห็นจังเลยเสียดายจังกินเลือดกับเขาไม่ได้TT-TT"

เสียงในความมืดของห้องนอนห้องหนึ่งดังขึ้นเป็นเสียงหญิงสาว3คน ปรากฏนัตย์ตาสีเขียวดังใบไม้ร่วงโรยใหม่ๆ ออกมาในห้องนอน ที่มืดมิด....

-----------------------------------------

ป๋อย....

วิญญาณของอเลนที่อยู่ในห้องครัวเริ่มหลุดลอยออกไปแล้ว....

"ฉันสมควรตาย...ฉันสมควรตาย...ฉันสมควรตาย..."

แกร๊กๆๆๆๆ

ถึงห้องนอนแล้ว อเลน. . .

!!

"โอ้ว!!~ห้องนอนสวรรค์แท้!!~"อยู่ดีๆอเลนก็ลุกพรวดพรากจากอาการ ซึมเศร้าระยะสุดท้าย!~ไม่จริงเคยมีใครรอด!!~

แกร๊กๆๆๆๆ

ผู้ชายเป็นแบบนี้เองเหรอคะ?

แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอโทษอเลน ขอให้ตายอย่างไม่ทรมานนะคะ....

-----------------------------------

ฟ้าว!!~

อเลนกระโจนเข้าใส่เตียงแล้วก็ห่มผ้านอนอย่างสบายใจ...ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่าห้องนอนที่มีแต่ความมืดมิด อย่างนี้มีสิ่งที่ในเทพนิยายชอบออกมาบ่อยๆ...

"เหยื่อ..."เสียงของสาววัยใสคนหนึ่งคลานเข้ามาที่หว่างขาของอเลน

"น่ากลัวจังคะ...."อีกคนก็ถือเลื่อยเตรียมหั่นคน....

"อริ...."มีสาวหน้าอกโตซึ่งดูเหมือนเป็นพี่คลานเข้ามาที่คอ....

"เอ๋...อริ....มีอะไรเหรอคะ...."เสียงของหญิงที่อยู่หว่างขาของอเลนดังขึ้น

"ฆ่ามันเลย...จุนโกะ..."

"ทราบแล้วคะท่านพี่..."เอ๋หญิงที่อยุ่ระหว่างขาของอเลนชื่อจุนโกะ....

งั่ม!~

งั่ม!~

เขี้ยวที่ฟังตรงลำตัวนั่นได้ดูดเลือดเข้าไปอย่างเมาส์มันส์!~

อึ้กๆ

และอีกที่หนึ่งก็ฟังเขี้ยวที่คอของอเลนอย่างเมาส์มันส์เช่นกัน

อึ้กๆ

"อยากชำแหละ...อยากชำแหละ...อยากชำแหละ..."สาวน้อยที่ถือเลื่อยคนนั่นทำหน้าตาหน้ากลัวสุดๆเลย...

!!

"ฮ้าว!~เอาละเต็มอิ่มแล้วทำไมมันเหมือนมีอะไรกำลังออกไปจากร่างกายนา...ไงยัยพลังช้าง...ไงเธอคงเป็นน้องสาวของยัยนี้สินะหวัดดี...อ้าว...แล้วเธอลดเลื่อยลงซะไม่งั้นมันอาจจะบาดคนเอา..."อเลนลุกขึ้นจากที่นอนทำให้เขี้ยวที่ฝังร่างเขาออกไป

"ข...เขายังไม่ตายอีกเหรอ"หญิงสาวที่ถือเลื่อยพูดเสียงสั่นๆไม่แปลกหรอกเพราะว่าจะมีไอ้หน้าไหนที่โดนดูดเลือดไปกว่าครึ่งตัวแล้วมันไม่ตายเนี่ยแปลกสุดๆ

"แปลกจัง"จุนโกะเกาหัวแกร๊กๆ

"ก...แกเป็นตัวอะไร อเลน ซิลเลอร์!!~"มิสึกิหญิงสาวที่ดูดเลือดบริเวณลำคอของอเลนตกใจมาก!!~

"มัวอาร์ไม่เข้าใจเลยยังไงซะ ชำแหละเองเดี๋ยวก็รู้!!~"มัวอาร์ยกเลื่อยขึ้นผ่าตัวของอเลนครึ่งซีกทำให้ไส้ปลิ้นออกมา...

"อ้าก!!~"อเลนร้องอย่างโหยหวน

"เดี๋ยวสิแล้วเลือดที่เหลือละ!~"จุนโกะถาม

"เรากินมาพอแล้ว!!~"มัวอาร์ที่กำลังผ่าร่างของอเลนสะใจตะคอกใส่จุนโกะ

"ฆ่ามันเถอะ..."มิสึกิพูดหน้าตาย....

------------------------------

แกร๊กๆๆๆๆ

ขอโทษ...ขอโทษจริงๆอเลนคุง

ยูที่นั่งในห้องกินข้าวกำลังจ๋อยอยู่....

---------------------------------

ฉัวะ......

เสียงตัวของอเลนขาดออก.......

"ฮ่าๆมันตายแล้ว!~"มัวอาร์หัวเราะอย่างสะใจแล้วก็กลับไปหน้าตาแบ๊วเหมือนเดิม

"มัวอาร์เนี่ยตลกจังมี2บุคลิกแหนะฮ่าๆๆๆ"จุนโกะหัวเราะท้องแข็ง

"อืม...."มิสึกิพยักหน้า(หน้าตาย)เช่นเคย

"ฮ่าๆโทษทีใครจ้างพวกเธอมาฆ่าฉันไม่รุ้หรอกนะแต่สายไปแล้วละ ฉันหนะตายไปตั้งแต่3ปีที่แล้ว แล้วละ ฮะๆ"

อเลนส่วนหัวเกาหัวแกร๊กๆแล้วเอามือยันตัวเองขึ้นที่นอนอีกครั้ง

"ต้องเย็บอีกแล้วสินะเนี่ย เจ็บอีกแล้วสิฮะๆเสียหายอีกแล้วร่างกายเรา..."อเลนส่วนบนขึ้นเตียงแล้วหยิบครึ่งร่างตัวเองมาแล้วล่วงกระเป๋า?หยิบด้ายกับที่เย็บแผลมา(ครบมือในกระเป๋ากางเกง...)

"...."

"...."

"ตกใจคะ...."มิสึกิเอามือปิดปาก(หน้าตาย)

....

กรี๊ด!!!~

ปึ้ง!!~

ตึกๆๆๆๆๆๆ

"ยูเธอเอาตัวอะไรเข้าบ้านเราเนี่ย!!~"จุนโกะเปิดประตูห้องกินข้าว!!~

แกร๊กๆๆๆๆ

ทำไมเหรอ....

"เขาตายไปแล้ว...."มิสึกิพูดหน้าตายเช่นเคย

"ตกใจๆ น่ากลัวฮะฮ่า"มัวอาร์กระโดดยองๆไปมา

แกร๊กๆๆๆๆ

ยังไงเหรอ

"เอาเลื่อยผ่าครึ่งไม่ยอมตายแถมยังเย็บตัวเองได้อีก!!!~"จุนโกะร้องลั่น

"แปลกจริงๆคะ..."มิสึกิเอียงคอ(หน้าตาย)

"แปลกจังๆ"มัวอาร์ก็เช่นเคย

แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆ

เขาอยู่ข้างหลัง...

กรี๊ด!!~

"กรี๊ด"มิสึกิก็ร้องหน้าตายเช่นเคย....

"นี้ผมไม่ใช่อาหารเย็นของพวกคุณนะแต่ทำไมคุณกินเลือดละ..."อเลนเกาหัวแกร๊กๆ(เช่นเคยอะ)

"ช...ชิ!!~เราเป็นแวมไพร์ยะ!!~มีปัญหาอะไรไหม!!~"จุนโกะชี้ไปที่อเลนแล้วพูด....

"แวมไพร์ๆ!~มัวอาร์เป็นคนธรรมดาไม่ใช่แวมไพร์..."มัวอาร์ดิ้นในอกของมิสึกิ

"พวกเราเป็นแวมไพร์สายนินจาตระกูลฮันโซบรรพบุรุษเรา ฮาโตริ ฮันโซ ของเราทำงานรับใช้อิเอยาสุด้วยละ..."

"งั้นเหรอแปลกจริงๆนา..."อเลนลูบคางตัวเอง

"ม....ไม่ตกใจเลยเหรอ..."จุนโกะถามอย่างหวั่นๆ

"ตัวเองเป็นแวมไพร์แท้ๆยังมากลัวซอมบี้อย่างผมอีก แล้วผมจะตกใจไปทำไม ก็ผมเป็นซอมบี้นี้- -"อเลนท้าวเอวอย่าง งงๆ

"เอ๋!!!!~"เอ๋ทั้งบ้านยกเว้น2คน

แกร๊กๆๆๆๆ

แสดงว่าคุณไม่มีวันตาย....

"ตกใจจังคะ..."มิสึกิหน้าตาย....

1 ชม.ต่อมา

21.00 น.

ฉ่าๆ!~

เสียงกระทะดังในห้องครัว

.

.

.

"อาหารได้แล้วจ้า!!~ สปาเก็ตตี้ราดซอล และ แซลมอนอบซอล แล้วก็แกงกระหรี่และข้าวสวย!~เท็มปุระก็มีนะ!"
อเลนวางจานอาหารพร้อมหม้อข้าวอันเบ่อเริ่ม(ไปเอามาจากไหน)

"ว้าว!!!~เราไม่เคยทานอะไรดีๆขนาดนี้มาก่อนเลย!"จุนโกะ/มัวอาร์ ตาใสปิ๋งเมื่อเห็นอาหารจานโตอยู่ตรงหน้า
แต่สายไปแล้ว ยูเริ่ม หยิบถ้วยมายื่นให้ อเลนตักข้าวให้ เจ้าตัวก็ ทำตามหน้าที่ตักข้าวแล้วยื่นให้ยู ทำให้ยูหยิบอาหารมาโสย...

งั่ม....

"หวายูขี้โกง!!~"มัวอาร์จะลุกไปกัดยู...

แกร๊กๆๆๆๆๆ

อร่อย....

"ฮะๆขอบใจนะที่ชม"อเลนก็โสยเช่นกัน

"รอไม่ได้แล้วไม่งั้นหมดแน่!!~"

ง่ำๆๆๆๆ

แกร๊กๆๆๆๆๆ

งั่มๆๆๆๆๆ

"พี่คะไม่กินเหรอ..."จุนโกะถามมิสึกิ

"นาย..."

"อะไรเหรอ?"

"นาย...นายตายได้ยังไง..."มิสึกิถามประเด็นสำคัญเข้าให้แล้ว แล้ว อเลนจะตอบว่ายังไง...ความตายของอเลน

ติดตามตอนต่อไป

"ฉันหนะนะ...."

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลย"

"เอาน่า"

"บัดซบ"

"นายไม่ใช่มนุษย์แล้วนะ"

"นายมันศพเดินได้"

"หมายความว่ายังไง!!~"